Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είσαι πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα!

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ξέρει πολύ καλά τους Έλληνες. Αλλά δεν θα μπορούσαμε να πούμε και το αντίστροφο. Ο Σέρβος τεχνικός όταν ακόμη φορούσε τα εξάταπά του πέρασε τα τελευταία δέκα χρόνια της καριέρας του στον Ηρακλή. Από το 1989 μέχρι και το 1999. Ο Ιβάν ο… τρομερός τα έζησε όλα. Τόσο τις παχιές αγελάδες που υπήρχαν στην χώρα μας, ειδικά στο ποδόσφαιρο, όσο και την αρχή του τέλους της «χρυσής εποχής». Τα… πασοκικά χρόνια, όπως λένε πλέον οι νεότεροι, αναφερόμενοι προς το παρελθόν και ειδικά εκείνη την περίοδο.

Από το 2001 ο Γιοβάνοβιτς ξεκίνησε να μαθαίνει και τις… ομορφιές των ελληνικών πάγκων. Πέρασε από πολλούς συλλόγους. Από άλλους έφυγε κάνοντας μόνο φίλους. Και από άλλους μαθαίνοντας πως μπορούν τα πράγματα να χαλάσουν από τη μία στιγμή στην άλλη: όλοι όμως έχουν να λένε για το πόσο εργατικός και μεθοδικός ήταν.

Ωστόσο, το μεγάλο… μπαμ στην προπονητική του καριέρα δεν έγινε στην Ελλάδα. Αλλά στην Κύπρο. Τότε, όπου με τον ΑΠΟΕΛ όχι μόνο κατάφερε να μπει στους ομίλους του Champions League. Αλλά και να αποκλείσει τη Λιόν -τότε πραγματικό μεγαθήριο- μέχρι που η Ρεάλ Μαδρίτης σταμάτησε εκείνον και τους παίκτες του.

Ο Γιοβάνοβιτς, όμως, είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του να επιστρέψει στη «δεύτερη πατρίδα του». Κάτι που έγινε πραγματικότητα, μετά την πρόταση του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι του 2021. Στην αρχή ήταν λίγοι εκείνοι που τον πίστευαν. Πιο πολλοί ήταν αυτοί που γκρίνιαζαν για τον τρόπο που αγωνίζεται το «τριφύλλι», αλλά και για το φτωχό θέαμα. Παρόλα αυτά ακόμη και εκείνοι έβγαζαν το καπέλο στον Σέρβο, μιας και μπορούσε να κερδίσει από τα… αποδυτήρια όχι μόνο τους παίκτες του με αυτά που έλεγε. Αλλά και τους ουδέτερους και τους αντιπάλους ενίοτε. Τα λόγια του έμπειρου τεχνικού ποτέ δεν ήταν «ναι μεν αλλά…».

Ήταν ξεκάθαρα. Σαν το βλέμμα του. Σαν τον αγωνιστικό προσανατολισμό που έχει αυτός και η ομάδα του. Και το επιβεβαιώνει μέρα με τη μέρα. Παιχνίδι με παιχνίδι. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι μία πολυτέλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ιβάν Γιοβάνοβιτς: Έκλεισε ήδη πολλά στόματα!

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός, ούτε και… επιστήμονας. Ούτε να ασχολείσαι μέρα- νύχτα με το ελληνικό ποδόσφαιρο για να ξέρεις ή να έχεις καταλάβει με όλα αυτά που γίνονται επί σειρά ετών πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεσαι σε αυτό. Απλά τα πράγματα. Το κλίμα είναι τοξικό από αρκετές απόψεις.

Πόσο μάλλον για τους προπονητές… Εκεί τα δεδομένα ξεφεύγουν. Από τη μία είναι η εκάστοτε διοίκηση που δίνει τα ελάχιστα και περιμένει να πάρει πίσω τα… διπλάσια. Από την άλλη πλευρά οι φίλοι του συλλόγου που δεν έχουν χρόνο για να κάνουν υπομονή. Εκείνοι που απαιτούν από την «ομαδάρα τους» επειδή έχει «λαό και ιστορία» και όχι παίκτες με σάρκα και οστά να παίρνει τη μία νίκη μετά την άλλη. Και κάπου εκεί βρίσκεται και ένας προπονητής που πρέπει να βρει τις κατάλληλες ισορροπίες και σαν άλλος ακροβάτης του τσίρκου να τους έχει όλους ικανοποιημένους με βολικά ψέματα.

Ο ιστορικός του μέλλοντος σίγουρα θα ρίξει ιδιαίτερο βάρος στην περίπτωση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος τεχνικός χωρίς πολλά λόγια και χωρίς να τάξει λαγούς με… πετραχήλια από τη μία μέρα στην άλλη δημιούργησε ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Ένα σύνολο που μπορεί κάποιος να το νικήσει, αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να δώσει κάτι παραπάνω από το 100%. Ο έμπειρος προπονητής είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν θέλησε να…χαϊδέψει αυτιά.

Γι’ αυτό τον λόγο και κέρδισε φίλους. Η δουλειά του μιλάει από μόνη της. Και κάνει όλα τα υπόλοιπα στόματα να κλείσουν.

Κέρδισε το respect των αντιπάλων του! 

Στην Ελλάδα πάνω από το αποτέλεσμα λίγα πράγματα μπορούν να μπουν. Ωστόσο, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με τη στάση του, τις δηλώσεις του και την εν γένει συμπεριφορά του έδειξε ότι όχι μόνο γίνεται αυτό. Αλλά είναι και τόσο ωραίο όταν συμβαίνει.

Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού στα εντός έδρας ματς όχι μόνο θα δώσει τα χέρια με τους αντίπαλους προπονητές ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μα θα βρει μέχρι και χρόνο να μιλήσει μαζί τους, ώστε να ανταλλάξουν απόψεις είτε για ένα ματς συγκεκριμένα, είτε γενικότερα για τον τρόπο που πρέπει να προσεγγίζει μία ομάδα κάποιον αγώνα. Αυτό είναι τόσο… ξένο στα μέρη μας που για κάποιους -αν όχι για τους πιο πολλούς- πρόκειται για επαναστατική πράξη: μία στιγμή παραφροσύνης.

Κι όμως… Στα κορυφαία πρωταθλήματα οι προπονητές έχουν τέτοιες διαλέξεις, τόσο πριν όσο και μετά τα παιχνίδια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στα χρόνια της κυριαρχίας του στην Αγγλία με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όπου είχε χρόνο -περίπου 30 λεπτά, ίσως και λίγο παραπάνω- όπως έχει γράψει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του να πίνει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί με τους αντιπάλους του και παράλληλα να μιλάει μαζί τους, ώστε να τους γνωρίζει περισσότερο και καλύτερα. Όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους, μα για ανθρώπινους.

Ο Γιοβάνοβιτς, επίσης, δεν είναι ένας προπονητής που θα πει αυτά που θέλει να ακούσει η εξέδρα ή ο μέσος οπαδός της ομάδας του. Οι δηλώσεις του Σέρβου πάντα ήταν γροθιά στο στομάχι της… κανονικότητας. Ειδικά όταν «γκελάρει» ο Παναθηναϊκός αυτές οι δηλώσεις -όπως στο εντός έδρας ματς με τον ΟΦΗ- δείχνουν ολοένα και περισσότερο ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι μία πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα!