Ο Ντιντιέ Ντεσάν κατάφερε να φτάσει σε ακόμη έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά, κανείς δεν μιλάει για τον «νεροκουβαλητή».

«Ο Ντιντιέ Ντεσάν δεν είναι κάτι ιδιαίτερο σαν παίκτης. Το ταλέντο του δεν είναι υψηλό. Αυτό μπορεί να κάνει εκείνος το κάνουν πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές. Είναι ένας νεροκουβαλητής». Αυτά ήταν τα λόγια που είχε πει πει κάποτε ο σπουδαίος Ερίκ Καντονά για τον… φιλότιμο μέσο -τότε- της Γιουβέντους και μετέπειτα προπονητή της εθνικής Γαλλίας, Ντιντιέ Ντεσάν.

Οι δυο τους ήταν τελείως διαφορετικοί. Τόσο εντός των τεσσάρων γραμμών, όσο και εκτός. Το ίδιο αντίθετοι ήταν και οι δρόμοι που διάλεξαν όταν ο καθένας κρέμασε τα παπούτσια. Από τη μία ο «Βασιλιάς» Έρικ που έκανε οτιδήποτε άλλο (θέατρο, σινεμά, ζωγραφική) πέρα από το ποδόσφαιρο.

Από την άλλη ένας… νεροκουβαλητής «διψούσε» για δόξα και νέες ποδοσφαιριστές ιστορίες. Έτσι, ο Ντεσάν έγινε προπονητής και δεν άργησε να φτάσει ψηλά. Ειδικά από την ώρα και τη στιγμή που έκατσε στον πάγκο της εθνικής Γαλλίας. Σίγουρα οι «τρικολόρ» δεν παίζουν ποδόσφαιρο που τρελαίνει τα πλήθη. Ούτε θα μείνουν στην ιστορία για τα γκολ που σημειώνουν.

Ωστόσο, το σύνολο που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος που σήκωσε πρώτος απ’ όλους το πρώτο βαρύτιμο τρόπαιο, το 1998, θα μείνει στα ποδοσφαιρικά βιβλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Και ίσως για εκείνο που μπορεί να κατακτήσει το 2022 με αντίπαλο την Αργεντινή. Μιας θα είναι η Γαλλία η πρώτη εθνική ομάδα που κάνει το back to back μέσα στον 21ο αιώνα.

Όχι και άσχημα για έναν… νεροκουβαλητή!

Μία αποτελεσματική Γαλλία. Όχι μία θεαματική…

Οι Γάλλοι είναι περίεργος λαός. Αλλά και ταυτόχρονα τόσο απλός! Είναι φινετσάτσοι. Το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που μιλάνε. Την προφορά που έχουν και το πώς σε κοιτάνε αν εσύ κάνεις το λάθος να προσπαθήσεις να μιλήσεις, χωρίς όμως με την ίδια ποιότητα. Σε ό,τι κάνουν θέλουν να είναι πρώτοι. Και πάντα με στιλ.

Οι πιο πολλοί δεν τους χωνεύουν γιατί είναι υπερόπτες. Δεν έχουν άδικο εδώ που τα λέμε. Αλλά ο Ντιντιέ Ντεσάν κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο που μόνο… γαλλικό δεν είναι. Όχι μόνο ο τρόπος παιχνιδιού. Αλλά και το πώς προσεγγίσουν κάθε ματς πριν καν αυτό ξεκινήσει. Ο «νεροκουβαλητής» έχει καταφέρει -και λογικό μετά από τόσα χρόνια- να έχει περάσει τη φιλοσοφία του. Κανείς δεν το παίζει υπεράνω ακόμη και όταν πρόκειται να παίξει με «αδύναμους» αντιπάλους.

Όλοι είναι τόσο σοβαροί σαν να παίζουν τελικό Mundial. Η εθνική ομάδα της Γαλλίας δικαίως έχει γνωρίσει την κριτική για το πόσο κυνική είναι. Για το πόσο της λείπει το… κάτι παραπάνω. Η μία ντρίμπλα, η μία ενέργεια που περιμένουν όλοι από παίκτες υψηλού επιπέδου. Ωστόσο, ακόμη και αυτοί παραδέχονται τον Ντεσάν για το πόσο έχει ανεβάσει τα στάνταρ και το πόσο σκληροτράχηλη την έχει κάνει. Μια ομάδα με πλάνο. Από την αρχή ως το τέλος κάθε ματς.

Γεννημένος στη σωστή εποχή, αλλά στη λάθος χώρα!

Οι συμπατριώτες του λατρεύουν να του πηγαίνουν κόντρα. Όταν η Γαλλία νικάει ο Ντιντιέ Ντεσάν είναι ο τελευταίος που θα ακούσει έναν καλό λόγο. Όταν μια γκέλα ή ένας αποκλεισμός έρχεται είναι ο πρώτος που θα ρίξουν τα ΜΜΕ στην… πυρά. Τη στιγμή που οι «τρικολόρ» έχουν λυμένο εδώ και χρόνια το θέμα του προπονητή άλλες μεγάλες δυνάμεις… ψάχνονται.

Η Γερμανία. Το ίδιο και η Ιταλία. Ο Ντεσάν αν ήταν Ιταλός και όχι Γάλλος, τότε, θα ήταν πιο πάνω και από τον Πάπα! Και όχι μόνο για τους τίτλους που έφερε ή φέρνει. Αλλά κυρίως για τον τρόπο που παίζει η ομάδα του. Νίκες με 1-0, άντε το πολύ 2-0. Τι πιο… ιταλικό από αυτό; Ειδικά όταν πασπαλίζεται από τίτλους;

Αν ο έμπειρος τεχνικός σκεφτεί ποτέ ότι γεννήθηκε στη λάθος εποχή, τότε θα πρέπει να του πει κάποιος ότι μάλλον γεννήθηκε σε λάθος… χώρα!

Ένας «νεροκουβαλητής» φτιαγμένος από… χρυσάφι! 

Σύμφωνοι. Ο Ντιντιέ Ντεσάν δεν ήταν κάποιος χαφ στην εποχή του που έκανε… κομπολόι την μπάλα. Σίγουρα αν κάτσουμε να σκεφτούμε ή να μετρήσουμε τους καλύτερούς του θα χάσουμε το μέτρημα. Παρόλα αυτά ο Γάλλος όταν ακόμα φορούσε εξάταπα και σορτσάκι ήταν από τους πιο χρήσιμους ποδοσφαιριστές του γηπέδου.

Από εκείνους που δεν σταμάτησε να καταπίνει χιλιόμετρα, προκειμένου ο Ζινεντίν Ζιντάν και όλοι οι άλλοι να μην… ιδρώσουν ποτέ και να κάνουν μόνο ομορφιές. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όποια ομάδα πήγε σάρωσε τους τίτλους! Ήταν από τους πιο απαραίτητους ποδοσφαιριστές που είχαν Μαρσέιγ, Γιουβέντους και Τσέλσι.

Ήταν ο αρχηγός της πρώτης γαλλικής ομάδας, μέχρι και σήμερα, που έχει κατακτήσει Champions League. Με τη «Μεγάλη Κυρία» έκανε δικά του τα… πάντα όλα, ενώ με τους Λονδρέζους πήρε μόλις ένα Κύπελλο.

Αλλά και σαν προπονητής δεν τα πάει άσχημα. Αυτός ήταν εκείνος που έσπασε την… κατάρα με την εθνική Γαλλίας, κατακτώντας κόντρα στην Κροατία το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο μετά το 1998. Τότε που το έκανε δικό του, όντας παίκτης. Παράλληλα, σήκωσε στον αέρα και ένα Nations League με μοναδικό μελανό σημείο τη γρήγορη έξοδο από το Euro 2020 στα πέναλτι με την Ελβετία.

Το απόγευμα της Κυριακής (18/12) φιλοδοξεί, πέρα από τα… νερά, να πάει στους παίκτες του και σαμπάνια. Για τη νίκη κόντρα στην Αργεντινή και τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τόσο της Γαλλίας, όσο και της δικής του προσωπικής συλλογής!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ