Βέλγιο: Άνθρακες ο θησαυρός της… χρυσής γενιάς!
Η υποτιθέμενη χρυσή γενιά για το Βέλγιο, πήρε εν τέλει το... χρυσό βατόμουρο με αποκορύφωμα τον οδυνηρό αποκλεισμό στο Mundial του Κατάρ!
Αφού ηττήθηκε από το Μαρόκο πριν λίγες μέρες, δύσκολα θα μπορούσε να διεκδικήσει πρόκριση με αξιώσεις το Βέλγιο. Το λέμε εκ του ασφαλούς, αλλά η εικόνα τα έλεγε όλα από μόνη της στο φετινό Mundial για την ομάδα του Ρομπέρτο Μαρτίνες. Οι «κόκκινοι διάβολοι» έμειναν εκτός συνέχειας αρκετά νωρίς, αν αναλογιστούμε πως μαζί με την Κροατία ήταν τα φαβορί για πρόκριση στους «16». Ωστόσο, το τρομερό Μαρόκο χάλασε τα βελγικά σχέδια παίρνοντας όχι μόνο πρόκριση, αλλά και πρωτιά στον έκτο όμιλο!
Το Βέλγιο ξεκίνησε με επαγγελματική νίκη με 1-0 επί του Καναδά. Δεν εντυπωσίασε καθόλου κόντρα στην άπειρη πλην τίμια ομάδα της Βόρειας Αμερικής. Ο κόσμος το δικαιολόγησε λόγω πρεμιέρας. Αλλά, η ήττα με 2-0 από τους Μαροκινούς φανέρωσε τις αδυναμίες του. Η φανέλα του δεν αποδείχθηκε βαριά ούτε στο τρίτο και τελευταίο ματς-τελικό με την Κροατία. Το 0-0 ήρθε για να αποτελειώσει τις προσπάθειες των επί συναπτών ετών φιλόδοξο Βέλγιο. Και να τελειώσει την εξαετή θητεία του Ρομπέρτο Μαρτίνες στην τεχνική ηγεσία των «κόκκινων διαβόλων».
Ταβάνι η τρίτη θέση του Mundial της Ρωσίας
Ας γυρίσουμε πίσω τον χρόνο στο 2016 για να δούμε τον Μαρτίνες να διαδέχεται τον Μαρκ Βίλμοτς στον βελγικό πάγκο. Ο Ισπανός προπονητής είχε αφήσει την Έβερτον για να οδηγήσει ένα Βέλγιο με σπουδαίους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Όπως οι Εντέν Αζάρ, Τιμπό Κουρτουά, Ρομέλου Λουκάκου, Κέβιν Ντε Μπρούιν κ.ά. Οι Βέλγοι δυο χρόνια πριν την έλευση του Μαρτίνες, στη Βραζιλία, είχαν φτάσει ως τα προημιτελικά, αποκλείοντας στους «16» τις ΗΠΑ. Ενώ, η μετέπειτα φιναλίστ, Αργεντινή, τους πέταξε εκτός συνέχειας. Μέχρι τότε, η καλύτερη επίδοση των Βέλγων ήταν το Mundial του 1986 (ημιτελικά). Για να φτάσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας το 2018 και να δούμε την Εθνική Βελγίου να νικά την Αγγλία στον μικρό τελικό παίρνοντας την τρίτη θέση. Καθόλου άσχημα θα λέγαμε, αλλά δεν ήταν αυτό που έψαχναν εκατομμύρια Βέλγοι…
Όσον αφορά το Euro, το 1980 είχαμε δει τους Βέλγους να χάνουν με 2-1 από τη Δ. Γερμανία στον τελικό του ιταλικού τουρνουά. Οκτώ χρόνια πριν από αυτό, στο δικό τους Euro οι τότε διοργανωτές είχαν πάρει την τρίτη θέση. Μιλώντας για τα τελευταία χρόνια πάντως, τόσο στο Euro 2016 όσο και στο πιο πρόσφατο, η προσπάθεια του Βελγίου σταμάτησε στα προημιτελικά.
Belgium’s Golden Generation fall short again 😬⬇️
▪️ 2016: Lost to Wales (QF)
▪️ 2018: Lost to France (SF)
▪️ 2020: Lost to Italy (QF)
▪️ 2022: Knocked out at group stage pic.twitter.com/Hk6vNr4eTo— B/R Football (@brfootball) December 1, 2022
Μεγάλωσαν οι μπροστάρηδες…
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Αλλά η περίπτωση του Βελγίου θεωρείται ιδιάζουσα. Μιας και η υποτιθέμενη χρυσή γενιά δεν είχε να επιδείξει τίποτε παραπάνω από μια τρίτη θέση σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Επί σειρά αρκετών μηνών μάλιστα, είδαμε το Βέλγιο να φιγουράρει στην πρώτη θέση της κατάταξης της FIFA! Ομολογουμένως οι απαιτήσεις είχαν αυξηθεί για μια ομάδα που «χτυπούσε» τίτλο σχεδόν πάντα. Ή μάλλον, που ονειρευόταν να κατακτήσει κάποια κούπα.
Είναι σαν την Παρί Σεν Ζερμέν σε συλλογικό επίπεδο θα μπορούσαμε να πούμε. Τεράστιες προσδοκίες, αλλά όχι αποτελέσματα. Συν τοις άλλοις, οι κορυφαίοι Βέλγοι ποδοσφαιριστές δυστυχώς μεγαλώνουν ηλικιακά. Ποτέ δεν θα ξαναδούμε τον Εντέν Αζάρ (31 χρονών) που απολαύσαμε στην Τσέλσι π.χ. Ο Ντε Μπρούιν (31) στέρεψε από ιδέες, όντας σχεδόν μόνος του στο Mundial του Κατάρ. Πόσα να αποκρούσει πια αυτός ο Κουρτουά (30)… Έχασε τα άχαστα με την Κροατία ο Λουκάκου (29).
Is this the end for Belgium’s golden generation? 💔 pic.twitter.com/pKAJd2mgN0
— ESPN UK (@ESPNUK) December 1, 2022
Σχεδόν σε κάθε θέση, το Βέλγιο παλαιότερα είχε παιχταράδες. Αλντερβάιρελντ, Βερτόνχεν, Μινιολέ, Βίτσελ, Μέρτενς… Αυτοί πια κι άλλοι πολλοί δεν μπορούν πια να τραβήξουν κουπί. Η χρυσή γενιά του Βελγίου έχει φτάσει στο τέλος της. Μεγάλες κουβέντες μεν, αλλά έτσι δείχνουν τα πράγματα. Επόμενο μεγάλο τουρνουά είναι αυτό του Euro 2024. Αρκετοί από τους προαναφερθέντες θα είναι στο ρόστερ. Αλλά, θα δοθεί τόπος στα νιάτα πλέον. Στον Ντε Κέτελαρ, ίσως στον Τροσάρντ, στον Ονανά, στον Τίλεμανς. Θα μπορέσουν αυτοί να κάνουν ό,τι δεν έκαναν οι προκάτοχοί τους; Καλά να είμαστε να το μάθουμε!