Το Debut.gr γυρίζει πίσω το χρόνο και παρουσιάζει τη συγκλονιστική ιστορία με το κλεμμένο τρόπαιο του Μουντιάλ το 1966.

Οι περισσότερες από τις πιο δραματικές ιστορίες του ποδοσφαίρου διαδραματίζονται στο γήπεδο. Νίκες των αουτσάιντερ, γκολ στις καθυστερήσεις και απίστευτα δράματα. Ωστόσο, μια από τις πιο περίεργες, ποδοσφαιρικές ιστορίες , η οποία περιλαμβάνει μυστήριο, ίντριγκες και έναν απροσδόκητο ήρωα, έλαβε χώρα μακριά από τους προβολείς, με πρωταγωνιστές μια εκκλησία, ένα σημείωμα για λύτρα και έναν σκύλο. Κόρμπετ

Την Κυριακή 20 Μαρτίου 1966, το τρόπαιο του Μουντιάλ εκλάπη. Ήταν ένα γεγονός που προκάλεσε παγκόσμια έκπληξη και πανικό μεταξύ της Football Association της Αγγλίας – στην οποία είχε παραχωρηθεί ενόψει του επερχόμενου τουρνουά – και της Αστυνομίας του Λονδίνου. Όλα αυτά προτού τελικά γίνουν διάσημοι ο Ντέιβιντ Κόρμπετ  και ο σκύλος του που βρήκαν τον τρόπαιο.

Το απίστευτο συμβάν που άλλαξε για πάντα το Μουντιάλ

Πρόκειται για μια ιστορία που εξακολουθεί να έχει απήχηση στους οπαδούς του ποδοσφαίρου σε όλο τον κόσμο. “Νομίζω ότι είναι το γεγονός ότι επανέρχεται κάθε τέσσερα χρόνια , δεν είναι κάτι που συμβαίνει και μετά ξεχνιέται” δήλωσε ο Ντέιβιντ Κόρμπετ, ο άνθρωπος που βρήκε το τρόπαιο. Δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο έρχονται σε επαφή μαζί του για να ακούσουν την ιστορία.  Προς τιμή του,  ο ίδιος παραδέχτηκε πως: “Οι άνθρωποι θυμούνται τον σκύλο, δεν θυμούνται εμένα!”.

Καθώς το Παγκόσμιο Κύπελλο επρόκειτο να ξεκινήσει σε τέσσερις μήνες, η FA έλαβε αίτημα να εκθέσει το τρόπαιο στην έκθεση γραμματοσήμων Stanley Gibbons Stampex στο Methodist Central Hall στο Westminster. Μιλάμε για ένα καλά φυλασσόμενο τμήμα του Λονδίνου, μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το Κοινοβούλιο.

Τότε ο πρόεδρος της FIFA, Στάνλει Ρους, συμφώνησε, εφόσον τηρούνταν οι εξής τρεις όροι: το τρόπαιο έπρεπε να μεταφερθεί από μια αξιόπιστη εταιρεία security, έπρεπε να τοποθετηθεί σε μια κλειδωμένη γυάλινη θήκη που θα φυλασσόταν 24 ώρες το 24ωρο. Επιπλέον, θα έπρεπε να είναι ασφαλισμένο για 30.000 λίρες Αγγλίας. Η αξία του τροπαίου ήταν μόλις το ένα δέκατο αυτού του ποσού, ενώ περιβαλλόταν από γραμματόσημα αξίας 3 εκατομμυρίων λιρών.

Τελικά, η φύλαξη δεν ήταν 24ωρη καθώς κάποιες ώρες η έκθεση ήταν κλειστή. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, λοιπόν, κάπου μεταξύ 11 π.μ. και 12:10 μ.μ. – με μια εκκλησιαστική λειτουργία να λαμβάνει χώρα στον κάτω όροφο – ο δράστης εισέβαλε από την πίσω πόρτα και έφυγε χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος. Η αμηχανία που ακολούθησε ήταν πρωτοφανής, αφού το παγκοσμίου φήμης τρόπαιο κλάπηκε μέσα από τα χέρια της φημισμένης Μητροπολιτικής Αστυνομίας.

Το σημείωμα

Ένα μέλος του προσωπικού που ήταν σε επιφυλακή δήλωσε: “Τίποτα απολύτως δεν πήγε στραβά με την ασφάλειά μας, απλώς το κύπελλο κλάπηκε”. Αυτό πριν η αστυνομία δώσει την περιγραφή του υπόπτου: ένας αδύνατος άνδρας γύρω στα 30, με μαύρα μαλλιά και πιθανή ουλή στο δεξί μέρος του προσώπου. Ακολούθησαν μαρτυρίες  φάρσες που προκάλεσαν στάση των συρμών του μετρό λόγω πιθανών θεάσεων του υπόπτου. Τελικά, ο πρόεδρος της FA, Τζο Μίρς, έλαβε ένα σημείωμα για λύτρα.

Το σημείωμα ξεκινούσε: “Τζο αμφιβάλλω αν βλέπεις με μεγάλη ανησυχία την απώλεια του παγκοσμίου κυπέλλου… Για μένα είναι μόνο λίγο χρυσάφι. Αν δεν έχω νέα σου μέχρι την Πέμπτη ή την Παρασκευή το αργότερο, υποθέτω ότι είναι ένα κάτι σαν όλα τα υπόλοιπα”.

Ο αποστολέας, γνωστός ως “Τζάκσον”, συμφώνησε τελικά να συναντηθούν στο Battersea Park. Αντί για τον Μιρς, ο επιθεωρητής Λιν Μπάγκι πήγε στην συνάντηση ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Είχε μαζί τις απαιτούμενες 15.000 λίρες. Ωστόσο, η βαλίτσα στην πραγματικότητα περιείχε μόλις 500 λίρες. Αφού του είπαν να κάνει βόλτες στο νότιο Λονδίνο για δέκα λεπτά, ο υποτιθέμενος κλέφτης, με πραγματικό όνομα Έντουαρντ Μπέτσλει, είδε ένα όχημα της αστυνομίας και τράπηκε σε φυγή. Τελικά συλλήφθηκε λίγο αργότερα.

Ισχυριζόμενος ότι ήταν απλώς ένας μεσάζοντας, ο δράστης τελικά καταδικάστηκε με δύο χρόνια φυλάκισης, με τον διαρρήκτη να μην βρίσκεται ποτέ. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της δίκης του, παραδέχτηκε ότι ήταν ακόμα οπαδός του παιχνιδιού, λέγοντας: “Όποια κι αν είναι η ποινή μου, ελπίζω η Αγγλία να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο”.

Οι ήρωες

Ήρθε η ώρα να μπουν στην ιστορία μας ο Πικλς και ο Κόρμπετ. Μια εβδομάδα μετά τη ληστεία, η οποία είχε αναλυθεί λεπτομερώς στον Τύπο της Αγγλίας, ο Κόρμπετ επισκέφθηκε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Ήθελε να δει αν γεννήθηκε το παιδί του αδερφού του. Μαζί του ήταν προφανώς και ο Πικλς.

Πριν φτάσουν, ο σκύλος άρχισε να μυρίζει ένα ασυνήθιστο πακέτο. “Ήταν τυλιγμένο σε σφιχτοδεμένη εφημερίδα και σπάγκο, και βρισκόταν πάνω στη ρόδα του αυτοκινήτου του γείτονά μου”, διηγήθηκε ο Κόρμπετ.  “Το σήκωσα και ήταν αρκετά βαρύ, αν και όχι πολύ μεγάλο. Δεν ήταν ένα θεαματικό κύπελλο.”

“Εκείνη την εποχή ο IRA (Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός) ήταν σε δράση, οπότε προσωπικά πίστευα ότι ήταν βόμβα. Έτσι το άφησα πάλι κάτω. Μετά με κυρίευσε η περιέργεια. Έσκισα λίγο από το κάτω μέρος και υπήρχε ένας απλός δίσκος. Μετά έσκισα γύρω-γύρω και υπήρχε η Βραζιλία, η Γερμανία, η Ουρουγουάη. Έτρεξα πίσω και είπα στη γυναίκα μου: “Νομίζω ότι βρήκα το Παγκόσμιο Κύπελλο!”.

Αργότερα πήγε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα και έλαβε την εξής απάντηση: “Δεν μου φαίνεται και πολύ Μουντιαλικό“. Μόλις επιβεβαιώθηκε ότι το κύπελλο ήταν γνήσιο, συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι βρισκόταν στη γραμμή του πυρός. “Ήμουν ο βασικός ύποπτος. Μέχρι να κάτσω στο αστυνομικό τμήμα δεν το είχα σκεφτεί καν αυτό!”.

Μετά από μερικές ώρες ανάκρισης και μερικές εβδομάδες σε έναν κατάλογο υπόπτων, το όνομά του διαγράφηκε. Ακολούθησαν εμφανίσεις στην τηλεόραση και σε εγκαίνια, λαμβάνοντας χρηματική αμοιβές. Εν τω μεταξύ, ο Πικλς ήταν κομπάρσος σε μια ταινία και του δόθηκε μετάλλιο και ετήσια προμήθεια σκυλοτροφής. Οι δυο τους προσκλήθηκαν στο επίσημο δείπνο των νικητών του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αγγλίας – με τον Πικλς να είναι πολύ δημοφιλής.

Ο πιστός φίλος του Κόρμπετ παραμένει ακόμα κοντά του, θαμμένος στον κήπο του σπιτιού που διέμενε στο South Norwood, το ίδιο σπίτι όπου ζει ακόμα και σήμερα. Και κάθε φορά που ο κάτοικος του νότιου Λονδίνου βλέπει την εμβληματική εικόνα του Μπόμπι Μουρ, σηκωμένο στους ώμους των συμπαικτών του, ξέρει ότι έπαιξε το ρόλο του. “Αισθάνομαι λίγη υπερηφάνεια βλέποντάς το και, επίσης, ξέρω ότι κατάφερα να κρατήσω και στα χέρια μου το τρόπαιο!”