Κάρλος Αλμπέρτο: O αφανής ήρωας της Εθνικής Βραζιλίας (pics, vids)

Ο Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1944 και ήταν παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής από τη Βραζιλία. Ήταν αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1970, πετυχαίνοντας μάλιστα ένα από τα σπουδαιότερα γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης. Θεωρείται, επίσης, ένας από τους κορυφαίος αμυντικούς όλων των εποχών κι έχει ψηφιστεί ως μέλος της Καλύτερης Ενδεκάδας του 20ου αιώνα.

Ένας από τους μεγαλύτερους αμυντικούς που γέννησε ποτέ το άθλημα, ξεκίνησε τα ποδοσφαιρικά του βήματα με την ομάδα της Φλουμινένσε το μακρινό 1963, μαγνητίζοντας τα βλέμματα από την πρώτη του χρονιά κιόλας, με τα εκπληκτικά, δυνατά και πάνω απ’ όλα ακριβή του τάκλιν, αλλά και την τεχνική του κατάρτιση, που ήταν… αδιανόητη για αμυντικό. Το 1966 μετακόμισε στη Σάντος όπου και “έδεσε” αμέσως με τον Πελέ. Εκεί έμεινε μέχρι το 1974 παίζοντας 445 παιχνίδια και σκοράροντας 40 φορές.

Με την εθνική Βραζιλίας τα πράγματα δεν ξεκίνησαν το ίδιο “ρόδινα”, καθώς μπορεί να συμπεριλήφθηκε στους αρχικούς 44 παίκτες για την επιλογή του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 στα γήπεδα της Αγγλίας, όμως δεν κατάφερε να μπει στην τελική 22άδα. Ξεκίνησε μάλιστα σε κάθε αγώνα της προκριματικής φάσης αλλά και των διεθνών φιλικών, αν και στην τελική φάση θα χανόταν έτσι όπως είχε εμφανιστεί, μαγικά. “Ήταν τεράστια η απογοήτευση για μένα”, θα πει αργότερα, “μου έδωσε όμως κίνητρο να πιεστώ περισσότερο και να γίνω παίκτης πρώτης επιλογής στο μέλλον, όπως επίσης και αρχηγός”.

Όταν το 1969 ο Κάρλος Σαλντάνια θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της “σελεσάο”, δεν θα κάνει το ίδιο λάθος. Σε συνέντευξη Τύπου, θα παραδεχτεί τα ηγετικά προσόντα του Κάρλος Αλμπέρτο και θα του δώσει το περιβραχιόνιο της ομάδας χωρίς δεύτερη σκέψη. Φυσικά δικαιώθηκε. Ο 25χρονος έκανε το ντεμπούτο του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού ως αρχηγός της “σελεσάο”, κάνοντας όλο τον κόσμο να διερωτάται πώς είναι δυνατόν να είναι αυτός αρχηγός σε μια ομάδα που παίζει ο μύθος και δύο φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Πελέ!

Σαν καπετάνιος ήταν πάντα στο τιμόνι της αγαπημένης του “σελεσάο”. Με βλέμμα διαπεραστικό, που έκανε συμπαίκτες και αντιπάλους να στέκουν προσοχή όταν μιλούσε, έντονη προσωπικότητα μέσα στα αποδυτήρια, έκανε ακόμα και τους προπονητές να ακούνε τις παρατηρήσεις του και τις συμβουλές του. Ούτε ο Πελέ κατάφερε να γλιτώσει από μία από τις μεγαλύτερες εμβληματικές μορφές που φόρεσαν την κίτρινη φανέλα της Βραζιλίας. Και όταν χρειάστηκε να σκύψει το κεφάλι και να δώσει τη δόξα στους άλλους, το έκανε. Δεν του επέτρεπε και η θέση του να κάνει πολλά. Όταν όμως του επέτρεπε η ροή του αγώνα, ο Κάρλος Αλμπέρτο μάγευε κι ας ήταν… δεξί μπακ.

Κέρδισε το παρατσούκλι “O Capitão do Tri” επειδή ήταν αρχηγός στο τρίτο μουντιάλ που σήκωνε η “σελεσάο” το 1970. Αλλά όχι μόνο για την επιτυχία. Ο “αιώνιος” προπονητής της Βραζιλίας, Μάριο Ζαγκάλο, που προπόνησε από τον Πελέ μέχρι και τον Ρονάλντο, είπε ότι μπορεί αυτός να ήταν προπονητής, αλλά ο Κάρλος Αλμπέρτο ήταν ο αρχηγός, ηγέτης και καθοδηγητής αυτής της ομάδας. Πίσω από τα φώτα, πίσω από τα δημοσιεύματα, πίσω από τα φλας που άναβαν για τον Πελέ, τον Τοστάο, τον Ζαϊρζίνιο, κρυβόταν ο αφανής αρχηγός, ο “καπιτάο”, που όλοι άκουγαν και σέβονταν εντός και εκτός γηπέδου. Ο ανεπανάληπτος Κάρλος Αλμπέρτο.