Ο Μάριος Μπίλιος στο Debut.gr: «Η ενασχόλησή μου με την Καλλιθέα ήταν μία… ταινία δράσης»

Δεν είναι συχνό φαινόμενο για μία ομάδα σαν την Καλλιθέα να μονοπωλεί το ενδιαφέρον. Ειδικά από τη στιγμή που δεν αγωνίζεται. Και αυτό, όμως έγινε. Όχι μόνο σε πανελλήνιο επίπεδο. Αλλά και σε… παγκόσμιο.

Αφορμή στάθηκαν οι εμφανίσεις του συλλόγου της Αττικής που έκαναν τον πλανήτη να… σταματήσει να γυρίζει για δύο ημέρες μόλις βγήκαν στην αγορά. Σίγουρα είμαστε κάπως υπερβολικοί. Ωστόσο, αυτό το κατόρθωμα μόνο μικρό δεν είναι. Όμως, καταλάβατε που το πάμε.

Σίγουρα η νέα διοίκηση της Καλλιθέας έχει κερδίσει τα βλέμματα, την προσοχή και την προβολή πολλών. Ωστόσο, ποιος ήταν εκείνος πίσω από το τιμόνι της ομάδας της Αττικής που έκανε τη μεγάλη συμφωνία με τους επενδυτές από την Αμερική; Ο λόγος για τον Μάριο Μπίλιο.

Ο πρώην παράγοντας του συλλόγου, μίλησε για την εμπειρία του στη διοίκηση του συλλόγου τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια. Το άγχος, την πίεση και τους παλμούς στο… κόκκινο, όπου έζησε. Μία τετραετία που τα είχε όλα. Από χαρές και απογοητεύσεις, μέχρι και τη λύτρωση στο τέλος. Happy end… Σαν ταινία δράσης με λίγα λόγια, όπως μας είπε και ο ίδιος χαμογελώντας!

Αναλυτικά το δεύτερο μέρος από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Debut.gr:

-Αν σας γινόταν πρόταση για κάποια θέση μέσα στην ΠΑΕ θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο;

«Έχουμε μία συνεργασία με την ΠΑΕ, μιας και είμαι στον Ερασιτέχνη και έχουμε φτιάξει κατά πολύ τις σχέσεις μας. Όπου χρειαστεί είμαστε κοντά και δίπλα στην ομάδα.

Αλλά ακόμα και σε ατομικό επίπεδο είμαι στη διάθεση της ομάδας. Όπως και ο Άγγελος Μπούντας. Όπου χρειάζονται βοήθεια μας ρωτάνε και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράγματα και για τον ερασιτέχνη».

-Ποια μπορεί να είναι τα όνειρα της Καλλιθέας, αυτή τη στιγμή, σε πέντε ή και δέκα χρόνια από τώρα;

«Δεν ξέρω σε δέκα χρόνια. Αλλά νομίζω μέσα στα επόμενα πέντε η ομάδα θα παίζει στη Super League. Για εμένα είναι πολύ πιο εύκολο αν ανέβεις, και εφόσον είσαι υγιής οικονομικά, να κάνεις το κάτι παραπάνω.

Ίσως μετά η ομάδα να δει και την Ευρώπη. Γιατί να μην γίνει κάτι σαν τον Αστέρα Τρίπολης; Αλλά από τη στιγμή που υπάρχει ένα τόσο καλό πλάνο, υπάρχει οικονομική υγεία, τότε δύσκολα να μην πετύχει όλο αυτό.

Εκτός και αν από τρία -τέσσερα χρόνια δεν έχουν πετύχει τους στόχους τους και κουραστούν ή πολεμηθούν τόσο πολύ που στο τέλος να τα παρατήσουν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον, τότε δεν πρόκειται να χάσει μόνο η Καλλιθέα, αλλά και ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο».

-Αν οι Αμερικάνοι έφευγαν και σας έδιναν πάλι πίσω τα «κλειδιά» της ομάδας θα το κάνατε πάλι, όντας πιο έμπειρος, λόγω των τεσσάρων ετών;

«Αν η ομάδα ήταν στην ίδια κατηγορία που είναι τώρα θα το έκανα. Αλλά όχι μόνος μου. Σίγουρα με τον Άγγελο Μπούντα και τον Σπύρο Παπαδόπουλο, ο οποίος είναι ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη. Εμείς άλλωστε είχαμε σκεφτεί ότι αν δεν προχωρούσε το deal με τους Αμερικάνους να επιστρέφαμε στην Γ Εθνική.

Το να μένεις σε αυτή την κατηγορία είναι άρρωστο. Είναι ωρολογιακή βόμβα! Και αυτό γιατί όποιο μπει με την ομάδα σε αυτή την κατηγορία και θα ακούσει πολλά για τον ίδιο αρνητικά σχόλια και θα καταστραφεί οικονομικά. Για να σταθείς σε αυτή την κατηγορία πρέπει να έχεις 5-6 συμπαίκτες που θα στηρίξου οικονομικά.

Σε αυτή την κατηγορία μόνο να “λερώσεις” το όνομά σου μπορείς. Οι άνθρωποι που είναι σε ομάδες που δεν πάνε για την άνοδο δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνουν αυτό».

-Είχατε διαβάσει ποτέ εσείς κάτι που ήταν εκτός πραγματικότητας και ήταν αρνητικό;

«Στο γήπεδο θα ακούσεις πολλά. Αλλά θα πρέπει να έχεις τη νοοτροπία ότι τίποτα δεν μπορεί να σου κάνει κακό και τίποτα δεν μπορεί να σε αγγίξει! Αν δηλαδή ακούσεις τον καθένα με αυτά που έχει να πει και τον πάρεις στα σοβαρά, τότε πρέπει να τα παρατήσεις.

Γι’ αυτό τον λόγο και είμαι υπέρ της νέας διοίκησης. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάνει ήδη 500 καλά και εμείς μπορεί να σταθούμε στα ένα- δύο αρνητικά. Κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Έχουν ανεβάσει επίπεδο την ομάδα στο 100%. Αν εμείς την πήγαμε από το 0 στο 4 ή στο 5 -γιατί τόσο μπορούσαμε- οι άνθρωποι αυτοί την έχουν πάει στο 9 ή στο 10.

Σε πολλά πράγματα έχω και εγώ διαφορετική άποψη. Αλλά δεν γίνεται πάντα να ψάχνουμε το λάθος. Ας τους αφήσουμε τρία με τέσσερα χρόνια και μετά θα τους κρίνουμε, όπως όλους».

-Εσείς εκ των υστέρων ποια λάθη, από αυτά που μπορεί να κάνατε στα τέσσερα χρόνια, θα διορθώνατε;

«Θεωρώ ότι δεν έκανα κάποιο μεγάλο λάθος. Μόνο όσον αφορά μερικούς παίκτες, ίσως να άλλαζα κάποια πράγματα. Ή την ένταση που είχα σε πολλά ματς ειδικά με διαιτητές. Αλλά εκείνη τη στιγμή υπάρχει ένταση, γιατί αντιδρούσαμε, τόσο εγώ όσο και ο Άγγελος, σαν οπαδοί.

Αλλά αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Έχει θετικά, αλλά και αρνητικά. Κάποιες φορές θα πρέπει να κρατάς και μερικές αποστάσεις. Αν μάλιστα τα χρήματα που μπορείς να βάλεις είναι πιο λίγα τότε έρχεσαι πιο κοντά με την ομάδα. Αν έχεις πιο πολλά είσαι πιο άνετος και χαλαρός.

Σε κάποιους παίκτες που είναι ενός επιπέδου θα πρέπει να τους βγάλεις το συναίσθημα για να δώσουν και το κάτι παραπάνω».

-Ποια η συμβουλή που θα δίνατε στη νέα διοίκηση της Καλλιθέας;

«Θα έλεγα στη διοίκηση να τηρήσει το πλάνο της. Απλά με μερικές… πινελιές. Ποδόσφαιρο χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει. Δεν τους λείπει το συναίσθημα απλά δεν τους έχει βγει ακόμα. Ίσως να πρέπει να έρθουν λίγο πιο κοντά με τον κόσμο.

Αλλά στα υπόλοιπα οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά. Εμείς μπορεί να είχαμε λίγο παραπάνω συναίσθημα, όμως, μας έλειπαν όλα τα υπόλοιπα. Πρέπει όλοι να στηρίξουμε την ομάδα τώρα. Είναι μία μεγάλη ευκαιρία η ομάδα να προσελκύσει και τον ουδέτερο κόσμο.

Δηλαδή είναι πολύ κρίμα και άδικο κάποιοι να κατηγορούν τη νέα διοίκηση για τις εμφανίσεις και να λένε “έκαναν την Καλλιθέα σαν τη Vogue, το περιοδικό”. Είναι άσχημο δηλαδή που η εμφάνιση της Καλλιθέας έφτασε να παίζει σε μερικές από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες του κόσμου;

Οι δικές μας γιατί δεν έπαιζαν; Μάλλον κάτι τους έλειπε! Πρέπει να αφήσουν την ομάδα να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί. Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή η διοίκηση πήρε την Καλλιθέα από χαμηλά και πλέον τα έχει κάνει όλα να δουλεύουν ρολόι. Λάθη θα γίνουν ξανά και ξανά. Όποιος δουλεύει κάνει λάθη. Αλλά εμείς είμαστε εδώ για να βοηθάμε».

-Μπορεί στο μέλλον η Καλλιθέα να γίνει ένα μέγεθος που θα προσελκύει κόσμο μέχρι και από το εξωτερικό για να την δει;

«Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Αλλά για την ώρα μου φαίνεται πάρα πολύ μακρινό. Ωστόσο, και άλλα πράγματα που συζήτησα με τα παιδιά από αυτή τη διοίκηση μου φαίνονταν μακρινά, αλλά, σιγά- σιγά γίνονται πραγματικότητα.

Όμως, δεν μπορούμε να θέλουμε από μία ομάδα που χρώσταγε και προσπαθούσε να επιβιώσει σε 14 μήνες να περιμένουμε να γίνει… Μπαρτσελόνα. Πάντως τα πράγματα χειρότερα δεν μπορούν να πάνε. Μόνο καλύτερα. Τώρα το πόσο καλύτερα θα το δούμε στην πορεία!».

-Ποιο είναι το μήνυμα που θα στέλνατε στον κόσμο της Καλλιθέας που βλέπει με… μισό μάτι την όποια προσπάθεια της νέας διοίκησης; 

«Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του γνώμη και να είναι διαφορετική. Όμως, η ομάδα θα πρέπει να στηριχτεί απ΄όλους. Είδαμε και πέρυσι ότι βγήκε δεύτερη. Και αν δεν θέλουν να βοηθήσουν την ΠΑΕ ας το κάνουν αυτό με τον Ερασιτέχνη. Ας τον βοηθήσουν. Ας γίνουν μέλη.

Στον Ερασιτέχνη δεν έχει αλλάξει κάτι. Το σήμα ήταν και παραμένει το ίδιο. Οι ακαδημίες πάνε καλά με τους ανθρώπους που είναι εκεί να είναι οπαδοί της Καλλιθέας. Σκοπός μας είναι να φτιάξουμε και μία ομάδα που να κατέβει στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται.

Σκοπός μας είναι να είμαστε μια ενωμένη οικογένεια. Δεν χρειάζεται να είμαστε μεταξύ μας αντίπαλοι. Κάποιοι μπορεί αν παραμείνουν στον ίδιο τρόπο σκέψης. Αλλά νομίζω ο πιο πολύς κόσμος θα αλλάξει γνώμη».

-Πάντως είναι δίκοπο μαχαίρι για κάποιον αν βάλει χρήματα και κάνει τις δικές του επιλογές. Αν αυτές βγουν παίρνει όλα τα εύσημα, αν όχι τότε τρώει το… ανάθεμα

«Έτσι, είναι. Αλλά δεν μπορούμε εμείς με χρήματα άλλων να κάνουμε κουμάντο. Όταν κάναμε εμείς, κάναμε εμείς.

Εμάς θα μας γράψει η ιστορία. Όπως και να ‘χει γιατί ήμασταν το μεταβατικό στάδιο. Χάρη σε εμένα και σε δύο τρεις ακόμη ανθρώπους ομάδα δεν πήγε στα τοπικά και μετά πήγε στα χέρια των επενδυτών. Και από εκεί στη Super League.

Μεγάλο μερίδιο το έχουμε εμείς. Είτε κάποιοι το θέλουν, είτε όχι. Είναι ιστορικό γεγονός. Δεν αλλάζει. Εμείς θα είμαστε διπλά χαρούμενοι αν η ομάδα πάει στη Super League. Ήμασταν και είμαστε οι πιο φανατικοί οπαδοί της ομάδας. Αυτό δεν αλλάζει.

Αν δεν μπεις μέσα σε μία ΠΑΕ για να δεις τι έξοδα έχει και τι άγχος δεν μπορείς να κάνεις κριτική εκ του ασφαλούς. Ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν έσοδα. Πάνε οι εποχές που κάποτε οι παίκτες έπαιζαν για ένα πιάτο φαΐ».

-Το «Ελ Πάσο» θα γεμίσει και πάλι;

«Θα γεμίσει και πάλι. Ειδικά για τα δεδομένα της Καλλιθέας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Καλλιθέα δεν ήταν ποτέ μία ομάδα που γέμιζε το γήπεδο και λέγαμε “δεν πέφτει καρφίτσα”. Αλλά θα γεμίσει. Νομίζω θα έρθει πολύς ουδέτερος κόσμος που θα θέλει να δει κάτι το διαφορετικό».

-Στο μακρινό μέλλον θα μπορούσαμε, ίσως, να φανταστούμε την Καλλιθέα μέχρι και στο Champions League; 

«Σίγουρα είναι κάτι πάρα πολύ μακρινό. Και μπορεί να ακούγεται αστείο τώρα. Ειδικά για κάποιους. Αλλά η νέα διοίκηση έχει πλάνο για την ομάδα, ώστε να αγωνιστεί μέχρι και στην Ευρώπη. Το Αιγάλεω δεν έχει παίξει Ευρώπη; Ο Πανιώνιος δεν έχει παίξει; Άρα γιατί να μην γίνει κάτι τέτοιο για την Καλλιθέα; Ειδικά να είναι υγιής οικονομικά. Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αλλάξει επίπεδο και το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη».

-Ποια στιγμή σας έχει μείνει, μετά από τέσσερα χρόνια;

«Σημαδιακή στιγμή ήταν μία νίκη που κάναμε μέσα στη Σαντορίνη. Ήταν μία νίκη ανόδου με γκολ του Μαρουκάκη στο 94′. Ήταν μια στιγμή που μας έχει μείνει. Είναι αυτό που λένε “ένα ματς μία ολόκληρη χρονιά”. Αυτό ακριβώς ήταν τότε για εμάς.

Και μια νίκη με την Καλαμάτα εδώ πέρα. Και ότε κινδύνευε πάλι η ομάδα με υποβιβασμό και να πάει στη Γ Εθνική. Αν αυτό γινόταν, τότε οι Αμερικάνοι δεν θα έπαιρναν την ομάδα. Αλλά γενικά όλη η πορεία αυτά τα τέσσερα χρόνια ήταν σαν… ταινία περιπέτειας».

-Εν κατακλείδι… Τι πρόσημο σας άφησε όλη αυτή η εμπειρία στη διοίκηση της Καλλιθέας;

«Θετικό σίγουρα. Δεν μετάνιωσα στιγμή. Μπορεί να χάσαμε κάποια χρήματα, αν και αυτά τα πήραμε στο τέλος με την πώληση που έγινε, αλλά άφησε και σε εμένα και στην ομάδα ένα θετικό πρόσημο.

Η ενασχόληση με την Καλλιθέα ξεκίνησε σαν… χόμπι και λίγο μετά έγινε τρόπος ζωής. Μετά από καιρό δεν αντέχεις ούτε οικονομικά, αλλά ούτε και βιολογικά. Όλη την ημέρα τρέχαμε για το καλό της Καλλιθέας.

Και εμείς δεν είχαμε την άνεση των παιδιών που τα έχουν όλα λυμένα στο οικονομικό κομμάτι. Ωστόσο, στο τέλος σου μένει μία υπερηφάνεια ότι ασχολήθηκες με την ομάδα της πόλης σου και την πήγες λίγο πιο ψηλά. Αυτό δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει κανείς. Αλλά θα παραμείνουμε στη ομάδα σε περίπτωση που μας χρειαστεί κανείς.

Πλέον είναι τελείως διαφορετικό το να βλέπεις ένα ματς και να μην έχεις αυτό το άγχος. Έχεις το ίδιο πάθος, αλλά, χωρίς το άγχος.

Για τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που έβαλαν πλάτη στα δύσκολα, γιατί χωρίς τη δική τους κατανόηση τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει, γιατί πολλές φορές έτυχε ναι μεν να πληρωθούν αλλά με κάποια καθυστέρηση. Οπότε τους ευχαριστώ για την υπομονή τους.

Θα ήθελα να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στο προσωπικό του συλλόγου. Από τη γραμματεία μέχρι και τον φροντιστή. Και φυσικά στα άλλα δύο παιδιά που ήταν μαζί μου: τον Σπύρο Παπαδόπουλο και τον Άγγελο Μπούντα. Μπορεί στην πορεία να είχαμε και κάποιους τσακωμούς, αλλά στο τέλος ο στόχος επετεύχθη.

Και σίγουρα να ευχαριστήσουμε τον επενδυτή που εμφανίστηκε και πήρε την ομάδα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αντέξαμε δύο, τρία, τέσσερα χρόνια. Αλλά πόσο ακόμα να αντέχαμε; Αυτό είχε ένα τέλος καλό. Αλλά δεν ξέραμε τότε τι τέλος μπορεί να έχει… Μιλάμε για ταινία περιπέτειας με happy end στο τέλος, γάμους και χαρές (γέλια)».