Oι 15 πιο απίθανες χώρες που έπαιξαν στο Μουντιάλ (pics & vids)

Ακόμα και υπό το πρίσμα των έντονων και ακόμα έκδηλων αντιδράσεων σε βάρος του για την διοργάνωση του Μουντιάλ 2022, το Κατάρ θα γίνει η 80η διαφορετική χώρα (από τα τουλάχιστον 200 κράτη του κόσμου) που θα συμμετάσχει σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και όμως το γνωστό εμιράτο δεν αποτελεί την πιο παράξενη -ποδοσφαιρικά- περίπτωση χώρας που βρέθηκε εκεί.

Λογικό άλλωστε, όταν στα 92 χρόνια που μεσολάβησαν από το πρώτο Μουντιάλ στα γήπεδα της μακρινής Ουρουγουάης (1930) μέχρι και σήμερα που ετοιμαζόμαστε για την έναρξη του 220υ, η κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη έχει «δει» να συμμετάσχουν σε αυτή μερικές από τις πιο απίθανες έως και ασυνήθιστες ομάδες. Η’ μάλλον καλύτερα χώρες. Το Debut.gr εκμεταλλευόμενο και αυτή την περίσταση έψαξε, θυμήθηκε και σας παρουσιάζει (με χρονολογική σειρά) τις 15 πιο απίθανες εθνικές ομάδες που έπαιξαν σε Μουντιάλ!

1938 – Ινδονησία (Ανατολικές Ολλανδικές Ινδίες)

Παρότι η τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο με πληθυσμό πάνω από 270 εκατομμύρια κατοίκους (272.248.500), η Ινδονησία δεν αποτελεί και σημείο αναφοράς για το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Αντιθέτως τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε μόλις στην θέση νο. 152 του FIFA ranking και τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στο στόχαστρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Μάλιστα, η FIFA την απέβαλε το 2015 από τις διεθνείς διοργανώσεις (προκριματικά Μουντιάλ 2018 και προκριματικά Κυπέλλου Ασίας 2019), καθώς η κυβέρνηση της χώρας επενέβη στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου.

Και όμως, εκέινη αποτέλεσε την πρώτη χώρα από την Ασία που βρέθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο! Το μακρινό 1938 λοιπόν, οι Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, όπως λεγόταν τότε η Ινδονησία ,καθότι ολλανδική αποικία, βρέθηκαν στα γήπεδα της Γαλλίας. Ωστόσο το ένα και μοναδικό παιχνίδι που έδωσαν οι Ινδονήσιοι, στον Α’ γύρο του Ρεμς κατέληξε σε ήττα με το βαρύ 6-0 από την σαφώς ανώτερη και μετέπειτα φιναλίστ Ουγγαρία.

Παρότι δεν υπάρχουν επίσημα έγγραφα για τη φανέλα της ομάδας, πληροφορίες ανέφερουν ότι η εμφάνιση τους αποτελούνταν από μια πορτοκαλί φανέλα με λευκό σορτς και γαλάζιες κάλτσες. Από το 1949 και μετά, όταν η Ινδονησία έγινε ανεξάρτητο κράτος, η εμφάνιση της είναι κόκκινη και λευκή. Δηλαδή στα χρώματα της σημαίας της χώρας.

1938 – Κούβα

Σε αντίθεση με τα πιο δημοφιλή της σπορ δηλαδή το μπέιζμπολ και την πυγμαχία στα οποία έχει και σπουδαία παράδοση, το ποδόσφαιρο είναι κάτι ελάχιστα γνωστό για την Κούβα και τον λαό της. Πόσο μάλλον το αντίστοιχο του αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Η εθνική Κούβας πάντως κατάφερε να βρεθεί για μία και μοναδική φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο, την ίδια χρονιά με την Ινδονησία (1938).

Εκείνες τις μέρες, ο Φιντέλ Κάστρο ήταν μόλις 11 χρονών… Ωστόσο, η χώρα της οποίας την σύγχρονη ιστορία θα καθόριζε τόσο, δεν πήγε για… τουρισμό στην Ευρώπη. Αντιθέτως στο Μουντιάλ της Γαλλίας, η Κούβα έκανε την έκπληξη. Πήγε στους “8” και πετώντας εκτός συνέχειας την Ρουμανία με νίκη 2-1 σε επαναληπτικό αγώνα (σ.σ ο πρώτος ήρθε ισόπαλος 3-3 στην παράταση και δεν υπήρχαν ακόμη πέναλτι). Στα προημιτελικά όμως «έφαγε» οκτώ γκολ από τη Σουηδία και το ταξίδι τελείωσε εκεί. Η παρουσία στο Μουντιάλ 1938, αποτελεί μέχρι σήμερα το σπουδαίοτερο επίτευγμα της εθνικής ποδοσφαίρου της Κούβας. Μαζί με την 4η θέση στο CONCACAF Gold Cup του 1971.

1958 – Ουαλία

Όταν κάποτε ακούγαμε για την εθνική Ουαλίας, αυτομάτως θυμόμασταν τον Ράιαν Γκίγκς. Σκεπτόμενοι την ποδοσφαιρική αδικία που ήθελε έναν παίκτη σαν εκείνον να μην βρεθεί ποτέ σε Μουντιάλ. Εντάξει, Euro έστω. Ακριβώς το αντίθετο αυτού που συμβαίνει με τον νέο σουπερ σταρ της ομάδας τον Γκάρεθ Μπέιλ. Μαζί του, οι “δράκοι” βρέθηκαν σε δύο διαδοχικά Ευρωπαϊκά Πρωτάθληματα (2016, 2020) και πλέον ετοιμάζονται να δώσουν το παρόν και στα γήπεδα του Κατάρ.

Αυτό που δεν γνωρίζει όμως ο κόσμος, είναι πως η Ουαλία και στο παρελθόν έχει βρθεί σε Παγκόσμιο Κύπελλο! Το 1958 στην Σουηδία. Όντας μάλιστα από τις θετικές εκπλήξεις εκείνου του τουρνουά! Διαθέτωντας μια εξαιρετική ομάδα, η Ουαλία κατάφερε να περάσει τον όμιλο της. Αντίπαλοι η οικοδέσποινα (και μετέπειτα φιναλίστ) Σουηδία, η Ουγγαρία και το Μεξικό. Με την Ουγγαρία μάλιστα, χρειάστηκε να παίξει αγώνα play-off. Καθώς οι δυό τους ισοβάθμησαν. Τελικά επικράτησε 2-1 με ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο και προκρίθηκε στα προημιτελικά.

Εκεί, έπεσε πάνω στη μεγάλη Βραζιλία στην οποία πάντως έβαλε δύσκολα… Μέχρι ο Πελέ να σημειώσει το μοναδικό τέρμα της νικηφόρας για την μετέπειτα πρωταθλήτρια “Σελεσάο” αναμέτρησης. Ακόμη ένα εντυπωσιακό στοιχείο για εκείνο το Μουντιάλ, ήταν οτι αποτέλεσε το μοναδικό στο οποίο έλαβαν μέρος και οι τέσσερις ομάδες του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλία, Σκωτία, Βόρεια Ιρλανδία και Ουαλία) με τις δύο τελευταίες μόνο να προχωράνε!

1966 – Bόρεια Κορέα

Την χαρακτήριζε ανέκαθεν ως χώρα η απολυταρχία. Όμως πολύ πριν εκείνη γίνει ένα παγκόσμιο… viral για τους λάθος λόγους (πολιτική και καθεστώς Κίμ Γιόνγκ Ουν) συγκεκριμένα κάτι παραπάνω από μισό αιώνα νωρίτερα, η Βόρεια Κορέα είχε απασχολήσει θετικά την διεθνή κοινή γνώμη. Ιδίως την ποδοσφαιρική. Το 1966, με την θρυλική συμμετοχή της εθνικής της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας.

Το πεδίο πρόκρισης άνοιξε με επεισοδιακό τρόπο. Καθώς το μποϊκοταζ της διοργάνωσης από τις αφρικανικές ομάδες (διαμαρτυρόμενες στην FIFA για το φορμάτ των προκριματικών τους) και οι αποκλεισμοί της Νότιας Αφρικής και Νότιας Κορέας, οδήγησαν τους Βορειοκορεάτες σε διπλό αγώνα μπαράζ στην Καμπότζη με την Αυστραλία. Η επικράτηση βέβαια ήρθε έυκολα (9-2 συνολικό σκορ).

Στα γήπεδα της Αγγλίας παρά τον δύσκολο όμιλο και το αντίξοο παρασκήνιο της συμμετοχής της, η Βόρεια Κορέα έδειξε το καλύτερο δυνατό πρόσωπο. Την ήττα της πρεμιέρας με 3-0 από την Σοβιετική Ένωση, ακολούθησε η ισοπαλία με την Χιλή (1-1). Στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου, ο αγώνας ζωής ή θανάτου με την Ιταλία για την πρόκριση, βρήκε την Βόρεια Κορέα θριαμβεύτρια με νίκη 1-0. Χάρη στο τέρμα του Πακ Ντου-Ικ στο 42′. Η Ιταλία έπεσε “θύμα” της μεγαλύτερης μέχρι τότε έκπληξης του θεσμού και έμεινε εκτός συνέχειας. Αντιθέτως, η Βόρεια Κορέα έγινε η πρώτη χώρα από την Ασία ή την Κεντρική και Βόρεια Αμερική που πέρασε τη φάση των ομίλων.

Στα προημιτελικά αντιμετώπισε την έτερη “πρωτάρα” της διοργάνωσης, την Πορτογαλία. Όμως όλα τελείωσαν εκεί. Σε ένα εκπληκτικό παιχνίδι και παρότι οι βορειοκορεάτες προηγήθηκαν με 3-0(!) ο θρυλικός Εουσέμπιο ανέλαβε δράση. Με τους Ίβηρες να πετυχαίνουν την ανατροπή και νίκη με το τελικό 5-3. Το χειροκρότημα πάντως το κέρδισε άξια η Βόρεια Κορέα. Πολλά χρόνια αργότερα θα συμμετείχε και πάλι σε Μουντιάλ. Το 2010 στην διοργάνωση της Νότιας Αφρικής. Ωστόσο, η αξιοπρεπής εμφάνιση στην χαμένη πρεμιέρα του ομίλου της, ενάντια στην Βραζιλία (2-1) ήταν το μοναδικό αξιομνημόνευτο μιας καταστροφικής ομολογουμένως πορείας.

1970 – Ισραήλ

Προτού μεταφερθεί στην Ευρώπη (για πολιτικούς λόγους) το Ισραήλ διεκδικούσε τις προκρίσεις στο Μουντιάλ μέσω της προκριματικής ζώνης της Ασίας. Κάτι που το κατάφερε για μία και μόνη φορά το 1970. Το πιο ενδιαφέρον και συνάμα περίεργο, είναι πως η πρόκριση ήρθε απέναντι σε δύο ομάδες παραδόξως όχι από την Ασία, αλλά την Ωκεανία. Συγκεκριμένα τις δύο παραδοσιακές αθλητικές δυνάμεις της ηπείρου. Δηλαδή τις Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία!

Οι Ισραηλινοί λοιπόν, ταξίδεψαν στο Μεξικό και ξεκίνησαν τον όμιλό τους με ήττα από την Ουρουγουάη (0-2). Τελικά κατάφεραν και μαζέψαν δύο βαθμούς. Χάρη στις ισοπαλίες με την Σουηδία (1-1) και την μετέπειτα φιναλίστ Ιταλία (0-0). Χωρίς βέβαια να αποφύγουν τον αποκλεισμό. Η μεγαλύτερη στιγμή του ποδοσφαιρικού Ισραήλ δεν έμελλε να είναι και τόσο… γούρικη για το μέλλον του.

Αντιθέτως, η μετά-μουντιάλ εποχή αποτέλεσε την αφετηρία μιας 20ετους περιόδου διεθνής απομόνωσης. Το 1974, το Ισραήλ αποκλείεται από τις διοργανώσεις τις AFC (συνομοσπονδία Ασίας) λόγω του αυξανόμενου μίσους στην περιοχή σε βάρος του. Καθώς ήταν εμπόλεμο με όλες τις γειτονικές του χώρες! Η οριστική διαγραφή από την AFC ανάγκασε την εθνική Ισραήλ να παίξει στα ευρωπαϊκά προκριματικά για το Μουντιάλ 1982. Αργότερα συμμετείχε ανεπιτυχώς στoυς προκριματικούς της Ωκεανίας (OFC) για τα επόμενα δύο τουρνουά (1986, 1990). Tελικά το 1994 επέστρεψε στην Ευρώπη στην οποία παραμένει μέχρι σήμερα ως μέλος της UEFA.

1974 – Κονγκό (Ζαΐρ)

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 ήταν μια διοργάνωση γεμάτη… ασυνήθιστες ομάδες! Μια από τις οποίες ήταν και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, με τη χώρα βέβαια να λέγεται τότε Ζαΐρ. Η πρόκριση της συνιστούσε μία εγάλη επιτυχία για το αφρικανικό ποδόσφαιρο. Πόσο μάλλον όταν ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της “Μαύρης Ηπείρου” σε εκείνο το Μουντιάλ και μία χώρα που μόλις τρία χρόνια νωρίτερα (1971) κέρδισε την ανεξαρτησία της από το Βέλγιο!

Παρότι πήγε στο Μουντιάλ 1974, με τις δάφνες της κατάκτησης του Κόπα Άφρικα νωρίτερα στην χρονιά, η αφρικανική ομάδα διασύρθηκε στην τελική φάση. Χάνοντας 3-0 από τη Βραζιλία, 2-0 από τη Σκωτία και με το βαρύτατο 9-0 από την Γιουγκοσλαβία. Τέταρτη και τελευταία θέση στον όμιλο, τρεις ήττες, απολογισμός τερμάτων 0-14. Πορεία παρηγοριά για την Εθνική Ελλάδος του 1994 θα έλεγε κανείς…

Τα τελευταία χρόνια πάντως το Κονγκό, ξανακέρδισε την θέση του στις υπολογίσιμες δυνάμεις του αφρικανικού ποδοσφαίρου. Πάντα σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Ενώ πρόσφατα βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο. Όταν τον περασμένο Μάρτιο υπό τις οδηγίες του γνωστού και από την θητεία του στον Άρη, Έκτορ Ραούλ Κούπερ, άγγιξε την πρόκριση για το Κατάρ. Την οποία στερήθηκε από το Μαρόκο στα αφρικανικά μπαράζ (1-1 εντός & 4-1 ήττα εκτός). Χάνοντας μία ιστορική ευκαιρία να βρεθεί ξανά σ’ένα Μουντιάλ έπειτα από 48 ολόκληρα χρόνια!

1974 – Αϊτή

Ο καταστροφικός σεισμός των 7 ρίχτερ στην πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς, τον Ιανουάριο του 2010, προκάλεσε διεθνή συγκίνηση και ίσως έγινε (δυστυχώς) η αφορμή για αρκετούς από εμάς της γενιάς των 00s να μάθουμε για την Αϊτή. Αρκετά χρόνια νωρίτερα πάντως, η… εξωτική χώρα φρόντισε με τον τρόπο του ποδοσφαίρου να κάνει το όνομα της περισσότερο γνωστό.

Όταν το 1974, η εθνική της ομάδα έγινε μόλις η δεύτερη εκπρόσωπος της Καραϊβικής σε Μουντιάλ και η πρώτη μετά την Κούβα το 1938. Ένα σπουδαίο ομολογουμένως επίτευγμα. Αν σκεφτούμε οτι μιλάμε για μία από τις διαχρονικά χειρότερες οικονομίες του πλανήτη  και μία χώρα που εκείνη την περίοδο βρισκόταν υπο δικτατορικό καθεστώς.

Στα γήπεδα της Δυτικής (τότε) Γερμανίας όμως, η εμπειρία δεν ήταν ευχάριστη… Όπως συνέβη και με το Ζαΐρ/Κονγκό, την χαρά της συμμετοχής διαδέχθηκε ο διασυρμός. Με την διαφορά βέβαια, ότι η Αϊτή σημείωσε και δύο γκολ! Ήττα με 3-1 στην πρεμιέρα από την Ιταλία (προηγήθηκε μάλιστα, μέσα σε… πανδαιμόνιο), ήττα με 4-1 από την Αργεντινή, ήττα με 7-0 από τη φοβερή τότε Πολωνία και πρόωρη επιστροφή στην πατρίδα…

1982 – Κουβέιτ

Σχεδόν μία δεκαετία πριν τον Πόλεμο του Κόλπου (1990-1991) με τον οποίο δυστυχώς και ταυτίστηκε, ο κόσμος “έμαθε” το Κουβέιτ από την εθνική του ομάδα στο ποδοσφαίρο. Η οποία κατάφερε να δώσει το «παρών» στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982! Ήταν μάλιστα, η μοναδική ομάδα από την Ασία σε εκείνο το Μουντιάλ. Παρόλα αυτά αξίζει να σημειωθεί, οτι ήταν ιδιαιτέρως ταλαντούχα.

Με ονόματα – θρύλους στον πάγκο της όπως ο Μάριο Ζαγκάλο και ο Κάρλος Aλμπέρτο Περέιρα, το Κουβέιτ αποτελούσε μια υπολογίσιμη (τότε) δύναμη για το ποδόσφαιρο της Μέσης Ανατολής και Ασίας. Χαρακτηριστικό, οτι κέρδιζε επί σειρά ετών το Κύπελλο Περσικού Κόλπου, ήταν φιναλίστ του Ασιατικού Κυπέλλου το 1976, το οποίο κατέκτησε τέσσερα χρόνια αργότερα (1980) και την ίδια χρονιά έφτασε στα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας!

Όταν στην πρεμιέρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, το Κουβέιτ έφερε ισοπαλία με την Τσεχοσλοβακία (1-1) η οποία βγήκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1976, το αποτέλεσμα προκάλεσε αίσθηση. Πολλοί τότε πίστεψαν, ότι το Κουβέιτ θα διεκδικούσε μέχρι και την πρόκριση στην επόμενη φάση. Ακολούθησαν όμως, δύο ήττες από Γαλλία (4-1) και Αγγλία (1-0) και τερμάτισε τελευταίο στον όμιλό του. Στην ιστορία έμεινε το σκηνικό του αγώνα με την Γαλλία όπου ο σεΐχης Φαχάντ Αλ Αχμάντ Αλ Σαμπάχ όρμησε στον αγωνιστικό χώρο! Απαιτώντας από τους διαιτητές την ακύρωση του αμφισβητούμενου γκολ του Ζιρές!

1986 – Ιράκ

Τέσσερα χρόνια μετά το Κουβέιτ, το 1986 ήταν η σειρά μιας άλλης χώρας από την Μέση Ανατολή, αυτή τη φορά του Ιράκ, να κάνει ντεμπούτο στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Την εποχή εκείνη, ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ήδη στην εξουσία και η χώρα μαστίζονταν από τις συνέπειες του καταστροφικού πολέμου με το γειτονικό Ιράν. Ο οποίος εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ιρακινή ομάδα πήρε το «εισιτήριο» για το Μεξικό. Στην προκριματική φάση μάλιστα πραγματοποίησε τρομερή πορεία. Σημειώνοντας μόλις μία ήττα στα συνολικά έξι ματς που χρειάστηκαν για να προκριθεί.

Στην τελική φάση, παρότι ηττήθηκε σε όλα τα παιχνίδια του ομίλου του, το Ιράκ τα έδωσε όλα. Κάτι που μαρτυρούν και τα σκορ: 1-0 από Παραγουάη, 2-1 από Βέλγιο και 1-0 από το Μεξικό. Για τους λάτρεις της στατιστικής, το μοναδικό τέρμα του Ιράκ στην διοργάνωση σημειώθηκε από τον Αχμέντ Ραντί. Τον δεύτερο σκόρερ όλων των εποχών της εθνικής Ιράκ (62 γκολ) και τον τέταρτο σε all-time συμμετοχές με το εθνόσημο παίκτη (121).

1990 – Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Η.Α.Ε)

Η… τριλογία των παρουσιών από τον Περσικό Κόλπο σε Παγκόσμιο Κύπελλο, ολοκληρώνεται με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την παρουσία τους στην διοργάνωση της Ιταλίας το 1990! Η περίπτωσή τους θυμίζει λίγο Κατάρ, το οποίο θα είναι φυσικά η διοργανώτρια χώρα στο φετινό Μουντιάλ. Η μοναδική (και ιδιαίτερη) διαφορά όμως είναι πως τα Η.Α.Ε κατάφεραν να προκριθούν με το σπαθί τους μέσω προκριματικών!

Στον όμιλό τους στην προκριματική ζώνη της Ασίας τερμάτισε πρώτη η Νότια Κορέα. Με τα Εμιράτα στην δεύτερη θέση μόλις έναν βαθμό πάνω από το τρίτο Κατάρ! Στην τελική φάση πάντως, περιορίστηκαν στην χαρά της συμμετοχής. Τερματίζοντας στην τελευταία θέση του ομίλου τους και σημειώνοντας τρεις ήττες από την Κολομβία (0-2), την μετέπειτα πρωταθλήτρια Γερμανία (1-5) και την ενωμένη Γιουγκοσλαβία (1-4).

1998 – Τζαμάικα

Και όμως! Η χώρα της ρέγκε, του Μπόμπ Μάρλεϊ και των μεγάλων σπρίντερ (Μπόλτ και Φρέιζερ Πραις αφού) έχει βρεθεί σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το 1998 στο Μουντιάλ της Γαλλίας. Το πρώτο με τη σημερινή μορφή των 32 ομάδων. Στους προκριματικούς της CONCACAF, η Τζαμάικα προκρίθηκε ως τρίτη πίσω από τις ΗΠΑ και το Μεξικό. Γράφωντας ιστορία ως μόλις η τρίτη χώρα από την Καραϊβική που πήγε σε Μουντιάλ.

Παρά το νεανικό της (και καλτ) σύνολο (ειδικά μεσοεπιθετικά) και αποτελούμενο από παίκτες με παραστάσεις και στην Premier League όπως ο Ντίον Μπάρτον, ο Φράνκ Σινκλέρ, o Nτάριλ Πάουελ και ο Θιόντορ Γουάιτμορ, η Τζαμάικα δεν έκανε το κάτι παραπάνω. Απολογισμός; Tρίτη στον όμιλο της και δύο ήττες από την σπουδαία τότε Κροατία (3-1, παρότι ισοφάρισε) και την Αργεντινή (5-0). Ωστόσο, πέτυχε και μία νίκη στον τελευταίο αγώνα επί της Ιαπωνίας στη Λιόν (2-1). Με τον Θίοντορ Γουάιτμορ σκόρερ και των δύο τερμάτων της χώρας του. Η οποία αποχαιρέτησε την μοναδική της (μέχρι σήμερα) παρουσία στη διοργάνωση με το κεφάλι ψηλά.

2006 – Ανγκόλα & Τόγκο

Όπως συνέβη με την διοργάνωση του 1974, έτσι και το 2006 όταν το Μουντιάλ επέστρεψε στην (ομοσπονδιακή πλέον) Γερμανία είδαμε έναν μεγάλο αριθμό απίθανων… χωρών. Με την Αφρική να κατέχει την μερίδα του λέοντος. Ειδικά όταν εκείνο το τουρνουά, ήταν η πρώτη σημαντική διεθνής παρουσία για δύο άγνωστες χώρες. Τουλάχιστον στην ποδοσφαιρική γεωγραφία. Μιλάμε για τις περιπτώσεις των Ανγκόλα και Τόγκο.

H Ανγκόλα πέρασε με εμφατικό τρόπο. Παρότι ισοβάθμησε στην κορυφή του προκριματικού της ομίλου με την σαφώς ισχυρότερη και πιο υπολογίσιμη διεθνώς Νιγηρία (μετρούσε ήδη τρεις συμμετοχές σε Μουντιάλ), κατάφερε να μην ηττηθεί απο εκείνη και μάλιστα δις (νίκη 1-0 εντός & ισοπαλία 1-1 εκτός). Λεπτομέρεια που έδωσε και την πρόκριση. Στα τελικά της Γερμανίας, η κληρωτίδα την έφερε στο ίδιο μονοπάτι με το Ιράν, το Μεξικό και σε ένα από αυτά τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας και στο ποδόσφαιρο με την Πορτογαλία. Της οποίας αποτελούσε αποικία μέχρι το 1975. Όταν και έγινε ανεξάρτητο κράτος.

Η ξεκάθαρη απειρία στο διεθνές επίπεδο απέτρεψε το κάτι παραπάνω. Παρά την τρίτη θέση στον όμιλό της και τον αποκλεισμό, η παρουσία της Ανγκόλας στην διοργάνωση ήταν αξιοπρεπέστατη. Ήττα μόλις με 1-0 από την Πορτογαλία των Ντέκο, Λουίς Φίγκο και του ανερχόμενου ακόμα Ρονάλντο και δύο βαθμοί από τις ισοπαλίες με Μεξικό (0-0) και Ιράν (1-1). Στο τελευταίο παιχνίδι μάλιστα άγγιξε και μία ιστορική νίκη. Η οποία θα ερχόταν εαν δεν ισοφάριζαν οι Ιρανοί το -ιστορικό για την Ανγκόλα– γκολ του Φλάβιο στο 60′.

Το Τόγκο, ήταν και αυτό από τις εκπλήξεις των προκριματικών της Αφρικής. Αποκλείοντας την Σενεγάλη που τέσσερα χρόνια νωρίτερα, στα γήπεδα της Άπω Ανατολής έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης. Η παρουσία πάντως της μικρής χώρας των 8 εκατομμυρίων κατοίκων στην Γερμανία δεν ήταν το ίδιο θριαβευτική. Τελευταία θέση στον όμιλο και τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια. Στην πρεμιέρα με 2-1 από την Νότια Κορέα (βέβαια, προηγήθηκαν οι αφρικανοί) και 2-0 από τις Ελβετία και Γαλλία.

2006 – Τρινιντάντ και Τομπάγκο

Τo 2006, ήταν επίσης η σειρά του Τρινιντάντ και Τομπάγκο να γράψει ποδοσφαιρική ιστορία. Όταν στα διηπειρωτικά μπαράζ για το Μουντιάλ της Γερμανίας επικράτησε του Μπαχρέιν με συνολικό σκορ 2-1. Για να γίνει η μικρότερη (μέχρι τότε) χώρα που βρέθηκε σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Παρότι διέθεταν κάποιες ποιοτικές μονάδες, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του γνωστού και από την Premier League μεσοεπιθετικού της Ντουάιτ Γιόρκ, οι “Soca Warriors” δεν απέφυγαν την τελευταία θέση στον όμιλό τους. Καθώς και το αρνητικό στατιστικό της μόνης ομάδας του τουρνουά που δεν πέτυχε ούτε ένα γκολ. Βέβαια κατάφεραν και πήραν έναν βαθμό από την λευκή ισοπαλία με την Σουηδία στην πρεμιέρα. Ενώ και οι ήττες μόλις με 2-0 από τις Αγγλία και Παραγουάη θεωρούνται κάθε άλλο παρά αναξιοπρεπής.

Η παρουσία και μόνο στη διοργάνωση ήταν σπουδαία υπόθεση (για την τελευταία μέχρι σήμερα σε Μουντιάλ) χώρα της Καραϊβικής. Πράγμα που φάνηκε και από την υποδοχή της ομάδας στην επιστροφή της. Μάλιστα, όλοι οι πάικτες της αποστολής και ο Ολλανδός τεχνικός της ομάδας Λέο Μπεενχάκερ, παρέλαβαν πριμ 150.000 δολαρίων και το μετάλλιο Τσακόνια (Chaconia medal). Τον δεύτερο σημαντικότερο τίτλο τιμής στην χώρα του Τρινιντάντ.

2018 – Παναμάς

Από τους “πρωτάρηδες” της τελευταίας διοργάνωσης, το 2018 στην Ρωσία, προέρχεται και η τελευταία περίπτωση του μουντιαλικού αφιέρωματος που διαβάζετε. Και ξέρω ναι, εδώ κανονικά έπρεπε να μπει (και) η Ισλανδία. Θα το άξιζε εξάλλου… Καταφέρνοντας να ξεπεράσει κοτζάμ… Τρινιντάντ για τον τίτλο της μικρότερης χώρας που έπαιξε σε Μουντιάλ.

Ωστόσο, αναλογιζόμενοι οτι μιλάμε για μια ευρωπαϊκή χώρα που η εθνική της ομάδα βρισκόταν τότε σε περίοδο ακμής και το γεγονός οτι ο ποδοσφαιρικός πλανήτης ήταν σαφώς πιο… υποψιασμένος για τους Ισλανδούς, μετά και την πόρεια – θαύμα στο Euro 2016, δεν πληρεί (οριακά) για εμάς τα κριτήρια της “απίθανης” χώρας. Κάτι που αντιθέτως το κάνει ο εξωτικός Παναμάς. Του οποίου, η παρουσία στα γήπεδα της Ρωσίας ήταν επιεικώς αναπάντεχη.

Η νησιωτική χώρα που δεν φημίζεται… καθολου για τους τραπεζικούς της λογαριασμούς, παρότι ξεκάθαρο αουτσάιντερ έκανε την υπέρβαση και έγραψε ιστορία με την πρόκριση της στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τερματίζοντας 3η στον τελικό προκριματικό όμιλο της CONCACAF. Πίσω μόλις από Μεξικό και Κόστα Ρίκα και μπροστά από Ονδούρα (με την οποία ισοβάθμησε) και τις ΗΠΑ. Η επιτυχία του Παναμά, οδήγησε την ποδοσφαιρική Αμερική σε ένα ιστορικό κάζο, καθώς έμεινε εκτός Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά το 1986 και επτά συνεχόμενες παρουσίες από τότε!

Το όνειρο βέβαια μετατράπηκε σε εφιάλτη. Με τον Παναμά τελευταίο στον όμιλό του και να γνωρίζει την ήττα και στους τρεις αγώνες που έδωσε. Παρόλο που σημείωσε δύο τέρματα. Από το Βέλγιο 3-0 στην πρεμιέρα (παρότι ισόπαλο το ημίχρονο), από την Αγγλία το βαρύ 6-1 και από την Τυνησία 2-1 (προηγήθηκε, αλλα με αυτογκόλ). Η ατμόσφαιρα, πάντως που δημιουργήθηκε από τους οπαδούς του Παναμά στις ρωσικές εξέδρες και η αντιμετώπιση της πορείας της ομάδας τους στη διοργάνωση παρά την αγωνιστική συντριβή, σχολιάστηκε πολύ θετικά. Παραδίδοντας μαθήματα φίλαθλης συμπεριφοράς. Αυτής που ουτοπικά όλοι θα πρεπε να έχουν σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση και μία ακόμα μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή. Όπως είναι και πρέπει να είναι το Μουντιάλ.