Euroleague: 5 πρώτες αγωνιστικές, 5 πρώτα συμπεράσματα

Οι 5 πρώτες αγωνιστικές της Euroleague ολοκληρώθηκαν και με κίνδυνο να εκτεθούμε έως να πέσουμε απελπιστικά έξω θα προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα. Η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση επέστρεψε για τα καλά και φέτος προβλέπεται μια πολύ γεμάτη χρονιά. Και αν μη τι άλλο είδαμε μπόλικα πράγματα να γίνονται που δεν τα περιμέναμε. Με μερικά από αυτά να μας τραβάνε την προσοχή.

Φενέρμπαχτσε: Η επιστροφή

Η Φενέρμπαχτσε είναι η μοναδική ομάδα η οποία παραμένει αήττητη στη διοργάνωση μέχρι στιγμής διατηρώντας το απόλυτο 5-0. Η τουρκική ομάδα προχώρησε σε ολοκληρωτικό λίφτινγκ το καλοκαίρι που μας πέρασε. Ο Δημήτρης Ιτούδης ανέλαβε την άκρη του πάγκου με ένα εντελώς καινούριο αλλά ακριβό ρόστερ. Με επιλογές από το πάνω ράφι της Euroleague όπως οι Wilbekin, Καλάθης, Hayes αλλά και ο πρωταθλητής του NBA, Nemanja Bjelija στην προχωρημένη ηλικία των 34 ετών. Παρόλα τα καινούρια πρόσωπα η περσινή πρωταθλήτρια Τουρκίας έχει καταφέρει να παρουσιάσει μία επιβλητική εικόνα.

Έχοντας κερδίσει αυτή την στιγμή σχεδόν όλα τα παιχνίδια με διαφορές της τάξης των 10 πόντων. Ανάμεσα σε αυτά παιχνίδια ξεχωρίζει η άνετη επικράτηση της επί της Μακάμπι στην Ινσταμπούλ με 15 πόντους διαφορά. Αλλά και η επιβλητική της εμφάνιση μέσα στην έδρα της ιστορικής της αντιπάλου Εφές. Ματς το οποίο η άμυνα της Φενέρμπαχτσε ήταν σεμιναριακή. Το πρώτο από τα συμπεράσματα που προκύπτει από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις της στην φετινή Euroleague είναι ότι πάρα πολύ δύσκολα θα χάσει το τρένο της οκτάδας. Δεδομένου ότι αποτελεί μία καινούρια ομάδα, περιμένουμε να δέσει ακόμα περισσότερο και να δούμε ακόμα υψηλότερη απόδοση. Το πλεονέκτημα έδρας είναι μια βαριά κουβέντα, ωστόσο προσωπικά νομίζω ότι θα πρέπει να γίνουν θαύματα για να χάσει τα εφετινά Playoff. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς και ποιος βρίσκεται στο τιμόνι της.

Το πριγκιπάτο ήρθε για να μείνει…

Η Μονακό στην παρθενική της εμφάνιση πέρυσι στην Euroleague έφτασε μερικές κατοχές μακριά από το Final 4. Την τωρινή χρονιά αποδεικνύει ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο πέρυσι. Κράτησε τον Mike James, έχασε τον Dwane Bacon ωστόσο “έσκασε κάποιες μεταγραφικές βόμβες” το καλοκαίρι. O Ellie Ocobo ήταν η μεγαλύτερη από αυτές. Ο Γάλλος διεθνής άφησε το αντίπαλο δέος εντός Γαλλίας, Βιλερμπάν, για να γίνει κάτοικος πριγκιπάτου. Ουσιαστικά μη εξαργυρώνοντας την περσινή φανταστική του χρονιά με μεταγραφή σε μία παραδοσιακά ευρωπαϊκή μεγάλη ομάδα. Συμπαίκτης του έγινε και ο Jordan Lloyd, αφήνοντας πίσω του την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης.

Και κάπου εκεί τα ερωτήματικα για την τριάδα αυτή άρχισαν να μπαίνουν για το κατά πόσο θα μπορέσουν να μοιραστούν την μπάλα. Όμως όλα δείχνουν ότι ο Σάσα Ομπράντοβιτς κάνει εξαιρετική δουλειά στην διαχείριση και των τριών και κυρίως του Mike James που είναι και η πιο δύσκολη προσωπικότητα. Η προσθήκη του πρωταθλητή επίσης Andrien Moerman απετέλεσε επίσης μία πολύ καλή κίνηση καθώς πρόσθεσε εμπειρία που έλλειπε. Στην ίδια θέση αποκτήθηκε και ο περσινός κορυφαίος “κλέφτης” της διοργάνωσης John Brown.

Tο ταλέντο περισσεύει σε αυτή την ομάδα. Και αυτό αποτυπώθηκε στις 5 πρώτες αγωνιστικές. Επικρατώντας και μέσα στο ΣΕΦ κόντρα στο πάρα πολύ φορμαρισμένο Ολυμπιακό. Ο Alpha Diallo κάνει το step up τις 5 αυτές πρώτες αγωνιστικές και η επίθεση των Μονεγάσκων βγάζει φωτιές. Μετρώντας μόλις μία ήττα μέσα στη Μακάμπι, ματς που προηγήθηκαν με 20 πόντους κιόλας. Έχοντας περάσει νικηφόρα και από τις δύο ελληνικές έδρες. Ένα από τα συμπεράσματα από αυτά τα 5 πρώτα παιχνίδια και δεδομένου της περσινής σεζόν της Μονακό είναι ότι θα βρίσκεται φέτος στα Playoff της φετινής Euroleague. Η όλη περσινή πορεία δείχνει να μην ήταν ένα πυροτέχνημα και φαίνεται η ομάδα να έχει κεφαλοποιήσει σε αυτή.

Η έδρα που δύσκολα θα σπάσει…

H Μακάμπι επέστρεψε πέρυσι και έλαιο πόλεμου στα Playoff της Euroleague μετά από σημαντική αποχή ετών. Δεν κατάφερε όμως να αποσπάσει κάποια νίκη από την αντίπαλο της Ρεάλ. Και γύρισε στο Ισραήλ με άδεια χέρια. Το καλοκαίρι που μας πέρασε όμως η διοίκηση της έβαλε βαθιά το χέρι στη τσέπη και έφερε σταρ παίκτες για τα δεδομένα της διοργάνωσης. Lorenzo Brown, Wade Baldwin, Josh Nebo, Darrun Hillard και Alex Poythress ήταν τα πιο ηχηρά ονόματα που έγιναν κάτοικοι Τελ Αβίβ.

Μέχρι τώρα η ομάδα του Oded Katash μετράει 4 νίκες και μόλις μία ήττα. Με το επιθετικό της παιχνίδι να αποτελεί το κυριότερο σημείο αναφοράς της. Με εξαίρεση την βαριά ήττα με 15 πόντους  στην έδρα της Φενέρμπαχτσε, έχει παίξει 4 παιχνίδια στην έδρα της τα οποία έχουν οδηγήσει σε ισάριθμες νίκες για αυτή. Μάλιστα στην αναμέτρηση με την Μονακό κατάφερε ένα εκπληκτικό comeback από το -19 που βρέθηκε πίσω στο σκορ, παίρνοντας στο τέλος το ροζ φύλλο του αγώνα. Τα συμπεράσματα που προσωπικά βγάζω από την μέχρι τώρα εικόνα είναι πρώτον ότι έχει θέση στην οκτάδα της φετινής Euroleague και ότι στη καλή της μέρα μπορεί να κάνει σμπαράλια οποιοδήποτε αντίπαλο.

Από την αφάνεια στην κορυφή…

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι. Με δύο πρωταγωνιστές που αν κάποιος ανέφερε τα ονόματα τους σε συζητήσεις για Euroleague μάλλον θα τον χλεύαζαν. Ο λόγος για τον Σάσα Βεζένκοφ και τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Ο Βεζένκοφ μετά από μπόλικα χρόνια εμφανίζει στα παρκέ το ταλέντο που είχε ξεδιπλώσει στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Τις πρώτες αγωνιστικές της φετινής Euroleague τα νούμερα του ζαλίζουν αφού αγγίζουν σχεδόν το double double κατά μ.ο.

Ο Βούλγαρος μετράει 21 πόντους ανά παιχνίδι μόνο πίσω από τον Mike James σε όλη την διοργάνωση. Είναι πρώτος στο σύστημα αξιολόγησης και συνολικά ριμπάουντ σε όλη την διοργάνωση κατεβάζοντας 9,6 σε κάθε αναμέτρηση. Με την ανοδική του πορεία να μην έχει ταβάνι. Πέρυσι ψηφίστηκε για πρώτη φορά στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Στα ευρωμπάσκετ ήταν σχεδόν όλη η Εθνική Βουλγαρίας μόνος του. Φέτος με τον ρυθμό που έχει ξεκινήσει την σεζόν έχει βάλει πλώρη για το βραβείο του MVP.

Εκ διαμέτρου αντίθετες βέβαια οι επιδόσεις του σε σύγκριση με αυτές που πραγματοποιούσε πριν από 4-5 σεζόν. Ο Forward του Ολυμπιακού, στη τελευταία του παρουσία στη Μπαρτσελόνα την χρονιά 2017-2018 θα τελείωνε με 3.5 πόντους ανά παιχνίδι με το απογοητευτικό 22% στα τρίποντα. Ο ερχομός του στο Ολυμπιακό εκ πρώτης όψεως θα άλλαζε λίγα πράγματα στην στατιστική του. Στη πρώτη του χρονιά στο λιμάνι θα τελείωνε την αγωνιστική σεζόν με 3.8 πόντους ανά παιχνίδι και το εξίσου απογοητευτικό 21% στα τρίποντα. Οι φετινές 5 πρώτες αγωνιστικές τον βρίσκουν στο 47% στα τρίποντα και στους 21 πόντους ανά αναμέτρηση.

Η απειρία 

Η περίπτωση του Λαρεντζάκη είναι διαφορετική. Ο νυν γκαρντ του Ολυμπιακού έκανε το βήμα για την Euroleague σε σχετικά προχωρημένη ηλικία, αυτή των 27 ετών. Κανείς δεν είχε βλέψεις από αυτόν για κάποιο πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το επίπεδο. Οι πιο αισιόδοξοι θα πίστευαν στην εξέλιξη του ως ένας καλός και χρήσιμος ρολίστας και οι λιγότερο αισιόδοξοι έβλεπαν να μην μεσουρανεί ο παίκτης σε αυτό το επίπεδο.

Και όμως φέτος με τις επιδόσεις του έχει αφήσει άναυδους ακόμα και τις πιο αισιόδοξους. Σκοράρει 10 πόντους περίπου ανά παιχνίδι αυτές τις 5 πρώτες αγωνιστικές. Έχει δύο στατιστικά που τον κάνουν έναν από τους πιο χρήσιμους παίκτες στη διοργάνωση. Είναι πρώτος σε πόντους στην τέταρτη περίοδο ανάμεσα σε όλους τους παίκτες όλων των ομάδων με 8 πόντους ανά παιχνίδι. Ουσιαστικά σκοράρει το 80% των πόντων του στη τελευταία περίοδο εκεί που η ομάδα του τον χρειάζεται περισσότερο. Ενώ σουτάρει με το φανταστικό 50% στα τρίποντα. Νούμερα αν μη τι άλλο εντυπωσιακά για κάποιον που έρχεται από τον πάγκο. Αν υπήρχε βραβείο 6ου καλύτερου παίκτη στη διοργάνωση όπως στο NBA με βάση τις 5 πρώτες αγωνιστικές θα έβαζε σοβαρή υποψηφιότητα.

Έτσι, πηγαίνοντας στα συμπεράσματα ο Ολυμπιακός δείχνει μία από τις καλύτερες ομάδες της Euroleague έχοντας ως πρωταγωνιστές ένα παίκτη που πριν από 5 χρόνια έμοιαζε η καριέρα του να έχει πάρει την κάτω βόλτα και ένα δεύτερο που μόλις πριν 2 χρόνια δεν είχε αγωνιστεί ποτέ στη κορυφαία διοργάνωση στην Ευρώπη. Χωρίς μάλιστα να ξοδέψει υπέρογκα ποσά για να τους αποκτήσει όπως πράττουν οι ανταγωνιστές του. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν για τον Ολυμπιακό για την εφετινή Euroleague είναι ότι θα προλάβει το τρένο της οκτάδας και αν η ομάδα του Πειραιά δεν κάνει την συνήθης, τα τελευταία χρόνια κοιλία της στα μέσα της σεζόν πιθανόν θα εξασφαλίσει και το πλεονέκτημα έδρας.

Ανταγωνιστική σεζόν

Το τελευταίο από τα συμπεράσματα μας για τις 5 πρώτες αγωνιστικές της Euroleague είναι ότι η ανταγωνιστικότητα της. Η απουσία των ρωσικών ομάδων θα περίμενε κάποιος να ρίξει τα στάνταρ για τα εισιτήρια για τα Playoffs. Όμως όπως έδειξαν οι 5 πρώτες αγωνιστικές όποιες ομάδες το καταφέρουν θα πρέπει να “φτύσουν αίμα”. Και το βασικό να δείξουν διάρκεια. Οι παραδοσιακές δυνάμεις όπως η Φενέρμπαχτσε και η Μακάμπι έχουν επιστρέψει για τα καλά. Η Εφές με το κατά γενική ομολογία καλύτερο ποιοτικά ρόστερ έχει αρχίσει μουδιασμένα αλλά θεωρείται σχεδόν απίθανο να χάσει τα Playoffs. Το ίδιο ισχύει και για Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης που θεωρούνται σχεδόν σίγουρες συμμετοχές για την οκτάδα. Με τον Ολυμπιακό να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι και να κυνηγάει και φέτος το πλεονέκτημα έδρας.

Η Μονακό όπως είπαμε έχει πάρα πολύ επιθετικό ταλέντο για να μείνει εκτός οκτάδας. Η Μπάγερν Μονάχου έχει ξεκινήσει άσχημα φέτος αλλά αν έχουμε μάθει κάτι είναι ότι φορμάρεται μετά τα Χριστούγεννα, με τις τελευταίες δύο σεζόν να μετρά ισάριθμες παρουσίες στην post season. Η Παρτιζάν έχει ένα ταλαντούχο ρόστερ καθοδηγούμενο από τον πιο εμβληματικό προπονητή στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και μία έδρα που “βράζει”. Η Μπασκόνια μαζί με την Άλμπα Βερολίνου αποτελούν τις ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής δεδομένου του ρόστερ που ξεκίνησαν την σεζόν. Και όπως πάντα περιμένουμε να δούμε και μία με δύο ομάδες να ανεβάζουν την απόδοση τους μεσούσης της σεζόν μπαίνοντας και αυτές στο κυνήγι της ζωής μετά την κανονική σεζόν.

Η φετινή κανονική σεζόν της Euroleague εκτιμάται να είναι αρκετά ανταγωνιστική με τα μέχρι τώρα συμπεράσματα. Με την μάχη για την οκτάδα να απαιτεί όχι μόνο νίκες αλλά κατά κύριο λόγο διάρκεια. Και αναμένουμε να δούμε ποιες ομάδες θα μπορέσουν να το καταφέρουν.