Ακόμα κι όταν κανείς δεν την περίμενε, η Ισπανία έδειξε τη δυναμική της και θύμισε σε όλους πως δεν πρέπει ποτέ να την ξεγράφουν.

Ποτέ μην ξεγράφεις την Ισπανία! Η Φούρια Ρόχα ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά, έκανε το θαύμα της, και για άλλη μία φορά θα βρεθεί σε τελικό Eurobasket, έπειτα από διάλειμμα ενός τουρνουά. Τι κι αν κατέβηκε στα παρκέ με παίκτες που δεν είχαν εμπειρία από διεθνείς διοργανώσεις.

Τι κι αν ο Ρούντι Φερνάντεθ μετρά σχεδόν τα ίδια ματς με ολόκληρη την υπόλοιπη ομάδα μαζί. Η Ρόχα ήταν… Φούρια, περνώντας πάνω από τη Γερμανία και την Κυριακή (18/9) θα διεκδικήσει το τέταρτο χρυσό μετάλλιο της πλούσιας ιστορίας της κόντρα στη Γαλλία.

Μπορεί να της έλειπε η εμπειρία και το πλούσιο ταλέντο, όμως έδειξε τα… δόντια της σε όλους και τους κατασπάραξε. Ήταν ομάδα με τα όλα της. Πάλεψε κάθε παιχνίδι, στα νοκ-άουτ, που βρέθηκε πίσω στο σκορ με διψήφια διαφορά και πλέον ήρθε η ώρα να γευτεί τους καρπούς της επιτυχίας της. Εδώ που έφτασε το χρυσό είναι μονόδρομος, αλλά όπως κι να έχει, ένα μετάλλιο, είναι ένα μετάλλιο.

Ο ηγέτης ήρθε από την Τζόρτζια

Οι ελλείψεις στα γκαρντ ανάγκασαν τον Σέρτζιο Σκαριόλο να στραφεί στη λύση ενός νατουραλιζέ για να καλύψει το κενό. Και πέτυχε διάνα. Ο κορυφαίος παίκτης της Ισπανίας δεν ήρθε από την Ιβηρική Χερσόννησο. Αλλά από το Ρόσγουελ, της Τζόρτζια, των ΗΠΑ.

O Λορέντζο Μπράουν πήρε το ισπανικό διαβατήριο, φόρεσε το Εθνόσημο και τίμησε και με το παραπάνω τη φανέλα. Έκανε τα πάντα μέσα στο παρκέ. Σκόραρε, έδωσε ασίστ, οργάνωσε το παιχνίδι μαεστρικά, έβγαλε μέχρι και άμυνες. Ήταν αποφασισμένος να πετύχει και τα κατάφερε.

Βγήκε μπροστά στα δύσκολα όταν τον χρειάστηκαν οι συμπαίκτες του. Πέτυχε μεγάλα καλάθια, και πλέον έχει την ευκαιρία να κατακτήσει ένα τρόπαιο, αλλά και να αναδειχθεί, σύμφωνα με τη λογική, σε MVP της διοργάνωσης, με τα όσα έκανε στο γήπεδο.

Η σταθερά της Ρόχα στο πρόσωπο του Ρούντι

Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, η ηλικία πολλές φορές είναι όντως ένας αριθμός. Ο Ρούντι Φερνάντεθ μπορεί να έχει πατήσει για τα καλά τα 37 του χρόνια, όμως έπαιξε σαν έφηβος. Μπορεί να τον μάθαμε ως επιπόλαιο, άμυαλο ορισμένες στιγμές και μάστερ του… φλόπινγκ, όμως τα τελευταία χρόνια έχει ωριμάσει πολύ.

Ήξερε πως το φορτίο ήταν βαρύ καθώς πρόκειται για τον πιο παλιό παίκτης τής ομάδας. Όμως ανταπεξήλθε άψογα στον ρόλο που του δόθηκε. Αυτόν του αρχηγού. Ξύπνησε τους συμπαίκτες του όταν χρειάστηκε, έκανε στην άκρη τον εγωισμό του και άφησε άλλους να πάρουν την ευθύνη. Αλλά όποτε το έκρινε ο ίδιος έβαζε την μπάλα στο διχτάκι με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Σίγουρα πιστώνεται πολλά για την πορεία της Εθνικής του, όπως θα πιστώνεται και ακόμα περισσότερα στην περίπτωση που οι Ισπανοί ανέβουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και ο, αρχηγός πλέον, Ρούντι σηκώσει το ασημικό ψηλά στον ουρανό του Βερολίνου.

Ο… σταρ ήταν στον πάγκο

Καλός και «άγιος» ο Ρούντι. Καλός και «άγιος» ο Μπράουν. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που κατέθεσαν την ψυχή τους μέσα στο παρκέ για την ομάδα. Όμως ο… σταρ της «Φούρια Ρόχα» δεν βρισκόταν μέσα στο παρκέ, αλλά έξω. Δεν καθόταν στα καρεκλάκια μαζί με τους άλλους παίκτες, αλλά στην άκρη τού πάγκου.

Ο πραγματικός πρωταγωνιστής ήταν ο Σέρτζιο Σκαριόλο. Όλο το καλοκαίρι μιλούσε (απολύτως λογικά) για το νέο κεφάλαιο της Ισπανίας. Για την έλλειψη ομοιογένειας αφού επτά παίκτες δεν είχαν ιδέα από διεθνείς διοργανώσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Και με το δίκιο του. Φοβόταν ίσως και ο ίδιος το αποτέλεσμα.

Αλλά δεν υπήρχε άγχος. Αυτό το «πρέπει» των άλλων χρόνων. Κάτι που πέρασε με επιτυχία στους παίκτες του και πλέον βλέπει τα αποτελέσματα. Όποτε χρειάστηκε έδωσε λύσεις από τον πάγκο. Άλλαξε τα πλάνα του και δικαιώθηκε απόλυτα. Εκ του αποτελέσματος φυσικά.

Τώρα, η Ισπανία έχει άλλη μία ευκαιρία να μας δείξει για ποιον λόγο θεωρείται η κορυφαία σχολή μπάσκετ στην Ευρώπη. Ο τελικός θέλει προσοχή, όμως το μόνο σίγουρο είναι πως η… Φούρια των Ρόχας θα είναι μεγάλη για άλλη μία φορά.