ΟΦΗ: Ουδείς αναντικατάστατος…

Στον ΟΦΗ από την ώρα και τη στιγμή που ο Μιχάλης Μπούσης μπήκε στην ομάδα υπήρχε και υπάρχει μία σταθερότητα. Μία ηρεμία. Σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα μέτωπα. Οι δυσκολίες δεν έλειψαν και δεν λείπουν από το πρόγραμμα και την καθημερινότητα του κρητικού συλλόγου.

Ωστόσο, παρά τις αντίξοες συνθήκες και τα όποια άσχημα και αρνητικά αποτελέσματα που υπήρχαν κατά καιρούς υπήρχαν δύο σταθερές: ο Γιάννης και ο Γιώργος Σαμαράς. Πατέρας και γιος ήταν εκείνοι που «έτρεχαν» τον ΟΦΗ στο ποδοσφαιρικό του κομμάτι. Αυτοί οι δύο ήταν που έφερναν παίκτες και πριν συμβεί αυτό μίλαγαν μαζί τους. Εκείνοι ήταν δίπλα στον εκάστοτε προπονητή για να κάνουν πράξεις τα δικά του «θέλω» προς όφελος του συλλόγου.

Όλα αυτά μέχρι και το εντός έδρας ματς με τον Παναιτωλικό. Η ήττα των «μελανόλευκων» με σκορ 2-1 στο «Γεντί Κουλέ» όχι απλά τους πόνεσε βαθμολογικά (ήταν η τρίτη σε τέσσερα ματς και η δεύτερη στο Ηράκλειο) αλλά έφερε τον κόμπο στο χτένι για Γιάννη και Γιώργο Σαμαρά, όπου μετά από μερικές ώρες αποτέλεσαν και επίσημα παρελθόν από τον σύλλογο που υπηρέτησαν για τέσσερα χρόνια.

Μία απόφαση που για πολλούς έπρεπε να παρθεί εδώ και καιρό. Μία απόφαση που για κάποιους άλλους ήταν ναι μεν δίκαιη, αλλά σκληρή. Αλλά πάνω απ’ όλα μία απόφαση που δείχνει ότι ο ΟΦΗ πρέπει να τρέξει για να… σωθεί και ότι κανείς δεν είναι (πλέον) αναντικατάστατος. Ειδικά από την ώρα που τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά!

Η αρχή

Πριν ακόμη ο ΟΦΗ μπει σε μία… κανονικότητα, όπως άλλες και άλλες ομάδες, τα πράγματα ήταν ρευστά. Σε κάθε κατηγορία. Οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο δεν ήξεραν τι μέρα τους ξημερώνει. Δεν ήξεραν αν θα πληρωθούν στο τέλος του μήνα και αν θα μπορέσουν να καλύψουν βασικές τους ανάγκες. Ο Γιάννης και ο Γιώργος Σαμαράς έχουν συνδεθεί εδώ και πολλά χρόνια με την ομάδα της Κρήτης. Την πονάνε όσο λίγοι.

Γι’ αυτό και πήραν την πρωτοβουλία, μαζί με τον Ηλία Πουρσανίδη, να έρθουν σε επαφή με τον Μιχάλη Μπούση. Ο Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας με έδρα το Σικάγο των ΗΠΑ, χάρη στην οικονομική του επιφάνεια, αλλά και το όραμά του έδειχνε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει την ιδανική λύση στο χρόνιο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι Κρητικοί. Όπως και έγινε.

Ο Μπούσης με την καθοδήγηση των τριών πιο έμπειρων -τόσο όσον αφορά την ποδοσφαιρική, αλλά και την ελληνική πραγματικότητα- προχώρησε με σταθερά βήματα στην αγορά του ΟΦΗ. Από εκεί και πέρα, όπως λένε και στο Σικάγο, the rest is history!

Ένας άλλος… ΟΦΗ. Ένας ευρωπαϊκός ΟΦΗ!

Ο Γιώργος Σαμαράς ναι μεν γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά, από πολύ μικρός μπήκε στην ευρωπαϊκή νοοτροπία. Σε κάτι τέτοιο βοήθησε και η καριέρα του που ήταν κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό. Από την άλλη ο Γιάννης Σαμαράς έχοντας και αυτός ανάλογες εικόνες και εμπειρίες ήθελε να βάλει την κρητική ομάδα σε έναν διαφορετικό ρόλο.

Ο Μιχάλης Μπούσης ήταν κάτι παραπάνω από θετικός σε όλα τα παραπάνω. Γιος και πατέρας έφεραν άλλον… αέρα στις τάξεις του ΟΦΗ από την πρώτη κιόλας στιγμή. Δεν ήταν μόνο η εξωτερική εικόνα των Κρητικών που έκανε εντύπωση μέχρι και στους «μεγάλους» της Αθήνας και της Super League.

Δεν ήταν μόνο το φιλανθρωπικό και κοινωνικό πρόσωπο. Ποια άλλη ομάδα θα κράταγε έναν προπονητή που επί δέκα αγωνιστικές μόνο έχανε; Μην απαντήσετε. Την ξέρουμε ήδη τι θα πείτε. Όταν στην Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από… φυσιολογικό να αλλάζουν οι ομάδες προπονητές σαν τα πουκάμισα. Άλλωστε μόνο λίγες δεν είναι οι περιπτώσεις -είτε τώρα, είτε πιο παλιά- που τεχνικοί αποχώρησαν μετά από ένα μόνο κακό αποτέλεσμα.

Μέσα σε όλα τα άλλα να βάλουμε και κάτι ακόμα. Ο Γιάννης και ο Γιώργος Σαμαράς έχοντας δει πως δουλεύει το ολλανδικό μοντέλο (αγοράζουμε ή προωθούμε νεαρούς παίκτες φτηνά και τους πουλάμε όσο πιο ακριβά γίνεται) πέτυχαν διάνα με μερικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών. Όπως εκείνη του Φιγκεϊρέδο, αλλά και του Γκαγέγος που έφεραν αρκετά χρήματα στα ταμεία του συλλόγου.

Όλα αυτά έφεραν τον ΟΦΗ πιο κοντά σε ένα ευρωπαϊκό μοντέλο. Ένα μοντέλο που δεν βλέπουμε συχνά σε ομάδες των Βαλκανίων, όπου η… τσαπατσουλιά, η ταχύτητα για αποτελέσματα και η πίστωση χρόνου είναι άγνωστες λέξεις. Ωστόσο, εκείνοι πήγαν κόντρα στο ρεύμα και άντεξαν για τέσσερα χρόνια.

Προβλήματα στον… Παράδεισο!

Κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο πλευρές. Αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει στον ΟΦΗ. Οι Σαμαράδες παρά τα όποια θετικά είχαν είτε στις κινήσεις τους, είτε στον τρόπο σκέψης τους έκαναν και μερικά λάθη. Λάθη που με το καιρό έγιναν ακόμα περισσότερα και δεν λύθηκαν όταν έπρεπε να λυθούν.

Η εμμονή στον Σίμο παραλίγο να στοιχίσει την παραμονή της ομάδας στην πρώτη κατηγορία. Ο ερχομός του Νιόπλια ήταν αρκετός, ώστε να αλλάξει μερικά πράγματα και στο τέλος να σώσει την παρτίδα. Ωστόσο, η μεγαλύτερη πληγή ήταν ο κακός μεταγραφικός σχεδιασμός. Όχι μόνο της φετινής σεζόν -που παρέγινε το κακό- αλλά γενικότερα.

Οι δύο «ειδικοί» του ποδοσφαιρικού τμήματος προχώρησαν σε πολλές μεταγραφές με τις πιο πολλές να είναι τουλάχιστον άστοχες και να μην μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά την ομάδα, ώστε να πετύχει τους στόχους της. Ήδη από την περασμένη χρονιά ο ΟΦΗ ήταν… άνετος όσον αφορά την παραμονή του, αλλά και τους στόχους του, ενόψει της νέας σεζόν.

Παρόλα αυτά ακόμα και μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβρη το ρόστερ δεν είχε κλείσει από πλευράς μεταγραφών και παικτών. Με τον Νιόπλια μετά το τέλος της εντός έδρας αναμέτρησης με τον Παναιτωλικό στην ουσία να παραδέχεται ότι η ομάδα είναι γυμνή. Κάπως έτσι ήρθε και η απόφαση της λύσης της συνεργασίας, μετά από τέσσερα χρόνια μεταξύ του ΟΦΗ και των Σαμαράδων.

Πλέον παίρνουν και άλλοι… σειρά

Η αποχώρηση του Γιάννη και Γιώργου Σαμαρά από τον ΟΦΗ δείχνει ότι η ομάδα μπαίνει σε μία άλλη φάση. Πιο δύσκολη. Πιο απαιτητική. Πιο… αποτελεσματική. Οι Ηρακλειώτες εισέρχονται σε μία εποχή εσωστρέφειας και όπου δύσκολα θα έχει κάποιος άλλος στο μέλλον «λευκή επιταγή». Είτε για επιλογές, είτε από θέμα χρόνου. Αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει από τώρα με σιγουριά για το τι θα επακολουθήσει στο μέλλον.

Ωστόσο, η επιλογή της απομάκρυνσης πατέρα και γιου την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν μοιάζει να είναι και η πιο… σοφή για τους Κρητικούς. Μιας και από τη μία η ομάδα χρειάζεται παίκτες, ενώ από την άλλη δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Παρόλα αυτά οι πλέον αρμόδιοι λείπουν. Μία τέτοια απόφαση έπρεπε να παρθεί είτε τον Μάρτιο που πέρασε, είτε λίγο αργότερα.

Όπως και να ‘χει η εν λόγω απόφαση φαίνεται πως ήταν αυτό που ήθελε το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου, οπότε θα υπάρχει μία σχετική… ηρεμία. Όμως αυτή η εξέλιξη δείχνει ότι πλέον μπορούν να πάρουν και άλλοι σειρά αν δεν φέρνουν εις πέρας τις απαιτήσεις που υπάρχουν.