Το Debut.gr και ο Άκης Μυκονιάτης συνεχίζουν τις εξιστορήσεις ενόψει Ευρωμπάσκετ και θυμούται τον Έντι Τεράς, τον άνθρωπο των περισσότερων πόντων που σημειώθηκαν ποτέ σε ένα παιχνίδι στην διοργάνωση.

Φανταστείτε υποθετικά ότι γύρω από ένα τραπέζι μαζεύεται μια παρέα ατόμων όλων των ηλικιών. Όλοι λάτρεις του μπάσκετ. Συγκεκριμένα του θεσμού του Eυρωμπάσκετ. Ξαφνικά τίθεται το βασικό αντικείμενο συζήτησης στηριζόμενο στο ερώτημα: Ποιος έχει το ρεκόρ των περισσότερων πόντων σε έναν αγώνα της διοργάνωσης;

Oι απόψεις σίγουρα αντικρουόμενες. Οι παλαιότεροι θα πήγαιναν σε περιπτώσεις παικτών σαν του Ραντιβόι Κόρατς ή του Ισραηλινού Τζάμσι. Οι πιο νεότεροι θα προσανατολίζονταν σε ονόματα όπως του Ντίρκ Νοβίτσκι και του Πάου Γκασόλ. Έπειτα από πολλές διαφωνίες και σκέψεις όλοι θα συμβιβάζονταν με την  “σίγουρη” απάντηση Νίκος Γκάλης. Κι όμως όλοι θα έπεφταν έξω!

Ο “θεός” του ελληνικού μπάσκετ ακόμα και με τους 46 πόντους που σημείωσε στη νίκη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος επί της Σουηδίας (102-97), έναν Ιούνιο του 1983 για το Ευρωμπάσκετ της Νάντ, βρίσκεται στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας. Μία λίστα της οποίας την κορυφή κατέχει σταθερά από το 1957, ένας άγνωστος σε πολλούς Βέλγος σμόλ-φόργουορντ. Το όνομα του; Έντι Τεράς. Ο οποίος έσπασε όλα τα κοντέρ σημειώνοντας 63 παρακαλώ πόντους κόντρα στην Αλβανία! Το Debut.gr ταξιδεύει ακόμη μία φορά πίσω στον χρόνο και αναδεικνύει άλλη μια ξεχωριστή ιστορία.

Το Βέλγιο στο Ευρωμπάσκετ 1957

Φωτογραφία από παιχνίδι του Ευρωμπάσκετ 1957

 

Το καλοκαίρι του 1957 (20-30 Ιουνίου), η Βουλγαρία και η πρωτεύουσα της Σόφια, φιλοξένησαν την τελική φάση του 10ου τότε Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Μπάσκετ. Η εθνική Βελγίου όντας ξεκάθαρο αουτσάιντερ δεν στόχευε σε πολλά στην διοργάνωση. Παρά σε μια κυρίως αξιοπρεπή παρουσία.

Η φάση των ομίλων μόνο καλά δεν πήγε. Βρίσκοντας τους Βέλγους τελευταίους στον όμιλό τους και με τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια. Στο γκρουπ κατάταξης για τις θέσεις 9-16 (σ.σ η τελική φάση και οι αγώνες κατάταξης έγιναν με τη μορφή μίνι πρωταθλήματος), οι Βέλγοι έδειξαν ένα σαφώς πιο μαχητικό πρόσωπο. Θέλωντας να σώσουν τα προσχήματα. Τρεις νίκες σε έξι μάτς.

Και τότε έρχεται το παιχνίδι της 7ης και τελευταίας αγωνιστικής με αντίπαλο την Αλβανία. Το ημερολόγιο έγραφε 30 Ιουνίου 1957. Το τελικό 90-48 κανονικά θα καταγραφόταν στα πρακτικά ως μια ευρεία επικράτηση των -τυπικά γηπεδούχων- Βέλγων. Όμως θα κέρδιζε μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ. Καθότι σε αυτό το παιχνίδι διαδραματίστηκε ένα πραγματικά μοναδικό, ιστορικό one man show.

Η παράσταση του Τεράς

Ασχέτως της δυναμικότητας του αντιπάλου, ο Έντι Τεράς εκείνη τη μέρα ήταν πραγματικά από άλλον πλανήτη. Με τον ίδιο να βομβαρδίζει την αλβανική μπασκέτα με 63 πόντους. Όντας μάλιστα ένας από τους μόλις δύο παίκτες της Βελγικής ομάδας που σημείωσαν διψήφιο αριθμό πόντων στην αναμέτρηση! Και κάνοντας όλη την “Γηραιά Ήπειρο” να συζητάει για εκείνον. Έστω και για ένα βράδυ.

H τελική κατάταξη εκείνου του Ευρωμπάσκετ θα έβρισκε το Βέλγιο μόλις στην 12η θέση. Όμως ο Τεράς ήταν από τα πρόσωπα που τράβηξαν τα βλέμματα. Κερδίζοντας παράλληλα με τις εντυπώσεις και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης με 24.4 πόντους μ.ο (220 πόντους). Παρότι δεν αγωνίστηκε στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων με την Ουγγαρία!

Συγκεκριμένα έβαλε στους ομίλους 6 πόντους κόντρα στη Φινλανδία και 11 με τη Ρουμανία και στους αγώνες κατάταξης 10 επί της Ιταλίας, 29 επί της Τουρκίας, 25 επί της Αυστρίας, 24 στο δεύτερο ματς με τη Φινλανδία, 40 επί της Σκωτίας, 12 επί της Δυτικής Γερμανίας και φυσικά τους 63 κόντρα στην Αλβανία. Αξιοσημείωτο στατιστικό επίσης ότι στα εννέα αυτά παιχνίδια, ο Τεράς είχε συνολικά 44/51 καταγεγραμμένες εύστοχες προσπάθειες. Επίδοση που αντιστοιχεί στο ακραία εντυπωσιακό ποσοστό του 86.3%. Δείγμα της σαφέστατα μεγάλης ευστοχίας που είχε.

Ο άνθρωπος πίσω από το ρεκόρ πόντων

Ο Έντι Τεράς σε προχωρημένη ηλικία

 

Διαβάζοντας όλα αυτά τα εντυπωσιακά στοιχεία για εκείνον εύλογα δημιουργείται η απορία. Ποιος ήταν ο Έντι Τεράς; Πώς ξέρουν τόσο λίγοι για αυτόν; Τι συνέβη με αυτόν; Και πόσα πράγματα γνωρίζουμε για τη ζωή του;

Γεννημένος το 1935 στο Μόλενμπεκ στις περιφερειακές Βρυξέλλες, ο Εντουάρ Τεράς (το πλήρες του όνομα) ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 17 ετών στην μπασκετική ομάδα της Ουνιόν Σεν-Ζιλουά. Της οποίας την φανέλα φόρεσε και τίμησε από το 1952 έως το 1964. Αγωνιζόμενος για 150 ματς στην πρώτη κατηγορία του Βελγίου και τρεις σεζόν στη δεύτερη (1960-63).

Παρότι δεν ήταν και ο ψηλότερος παίκτης (1.79μ.), ο Βέλγος σμολ-φόργουορντ διέθετε ταχύτητα, άλμα και εξαιρετικό σουτ. Στοιχεία που δικαιολογημένα τον κατέστησαν έναν από τους καλύτερους παίκτες της γενιάς του. Και από τους καλύτερους όλων των εποχών για το Βέλγικο μπάσκετ φυσικά.

” Όταν νικούσε η Ουνιόν, μας έδιναν δύο ποτά και κάθε χρόνο από ένα μπλουζάκι, αλλά πληρώναμε κανονικά συνδρομή “ αποκάλυπτε ο ίδιος ο Τεράς για το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας με τον σύλλογο. Δίνοντας μέσα από την συγκεκριμένη αφήγηση του και μόνο μία εικόνα αρκετά ικανή για να καταλάβει κανείς τον ερασιτεχνισμό εκείνης της εποχής που υπήρχε στο σπορ. Ακόμα και σε χώρες της Ευρώπης.

Το σύντομο κεφάλαιο εθνική Βελγίου

Το 1957, ο 23χρονος τότε Τεράς πρωτοφόρεσε τη φανέλα της εθνικής ομάδας της χώρας του. Όντας μέλος της αποστολής της για το Ευρωμπάσκετ της Σόφιας. Με την οποία και πραγματοποίησε τις εμφανίσεις που διαβάσατε πιο πάνω.

” Τότε έκανα 2 προπονήσεις για μια ώρα τη βδομάδα. Πήγαμε στη Σόφια με την β’ ομάδα, μην πω και με την γ’ . Επειδή η διοργάνωση κρατούσε 3 εβδομάδες και κανείς δεν μπορούσε να απουσιάσει σχεδόν ένα μήνα από τη δουλεία του “

Έλεγε χαρακτηριστικά για την διοργάνωση ο Τεράς από την οποία ο ίδιος πέραν της εμπειρίας κράτησε:

” Ένα υπέροχο σουβενίρ από την παρέλαση των αποστολών σε ένα ανοικτό στάδιο με 35.000 θεατές ” .

Μεγάλο παράδοξο, αποτελεί το γεγονός ότι παρά την τόσο επιτυχημένη για εκείνον ατομικά διοργάνωση, αφού βγήκε πρώτος σκόρερ και βοήθησε σημαντικά την ομάδα του, είναι άγνωστο το αν ξαναγωνίστηκε με την εθνική Βελγίου. Τουλάχιστον σε κάποιο μεγάλο τουρνουά.

Το μεγάλο what if της καριέρας του

Τρία χρόνια μετά το θρυλικό του Ευρωμπάσκετ στη Σόφια, τη σεζόν 1959-60, ο Τεράς θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του Βελγικού Πρωταθλήματος με σχεδόν 29 πόντους μ.ο. Ακόμη ένα τιμητικό παράσημο για τον ίδιο. Παρότι δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει στην καριέρα του κάποιον τίτλο. Μιας καριέρας που θα μπορούσε να είχε διαδραματιστεί πολύ διαφορετικά και να φτάσει μέχρι και εκτός συνόρων. Εάν ο ίδιος ο Τεράς επέλεγε την γαλλική υπηκοότητα. Ευκαιρία που του δόθηκε λίγο καιρό νωρίτερα.

Δείγμα του πόσο τυχαίος παίκτης δεν ήταν και το ότι επαφές για αυτή την ενέργεια υπήρξαν είναι και η σχετική ιστορία με την διήγηση του ίδιου:

«Ο προπονητής της εθνικής Γαλλίας, Ρομπέρ Μπισνέλ, με ακολούθησε σε ένα ματς κόντρα στην Ρογιάλ Κατρ. Ήταν καλός φίλος του Ζαν Λ΄Οστ προέδρου της Ουνιόν. Οι δύο τους ήρθαν να πιουν ένα ποτό και να συζητήσουμε στο “Ροζ Μπλανς” την καφετέρια των γονιών μου στο Σεν Ζιλ. Σαν να είναι χθες “βλέπω” τον Μπισνέλ να λέει στον πρόεδρο μου: “Ζαν δώσε μου τον παίκτη σου. Θα τον κάνω Γάλλο και θα είναι στο υπουργείο αθλητισμού στο Ζοϊνβίλ”.

Ο Μπισνέλ ήθελε απάντηση στα επόμενα 30 λεπτά. Ο πατέρας μου και Λ’Οστ ήταν εντάξει, όμως η μητέρα μου διαφώνησε. Θα μπορούσα να γίνω ο πρώτος επαγγελματίας πάικτης στη Γαλλία»  έλεγε με κρυφό παράπονο ο βετεράνος Βέλγος.

O Tεράς παρέμεινε Βέλγος και το 1964, ολοκλήρωσε την αγωνιστική του καριέρα στην BC Φοντέν ως παίκτης-προπονητής. Τα επόμενα χρόνια της ζωής του τα πέρασε αποστασιοποιημένος, αλλά διατηρώντας την βαθιά του αγάπη για το μπάσκετ.

Αντί επιλόγου…

Τον Απρίλιο του 2013, “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών. Τραγική ειρωνεία ότι εκείνη την περίοδο δεν πρόλαβε να διαβάσει ένα αφιέρωμα που είχε ετοιμαστεί για εκείνον από μια τοπική βελγική εφημερίδα. Υπό την παρουσία του ιδίου… Το Βέλγιο που τόσο τον αγάπησε και τόσο τον πίκρανε (μπασκετικά) πότε δεν ήταν αρκετά μεγάλο για τα αγωνιστικά στάνταρ του Έντι Τεράς.

Το όνομά του όμως, θα συνοδεύεται για πάντα ως ένα από τα πιθανά what if’s του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αλλά και για τις σπουδαίες εμφανίσεις στη μια και μοναδική του διοργάνωση. Το Ευρωμπάσκετ 1957. Ειδικά στο συγκλονιστικό του παιχνίδι επί της Αλβανίας. Όταν έθεσε ένα ρεκόρ που πιθανότατα θα παραμείνει απλησίαστο για πολλά ακόμη χρόνια. Όταν έγινε ο άνθρωπος τον οποίον δεν πλησίασαν ούτε καν παίκτες όπως ο Νίκος Γκάλης…