Παναγιώτης Γιαννάκης: Ένας «δράκος» που πέταξε δύο φορές στην κορυφή

Αναμφίβολα, ένα ξεχωριστό και συνάμα τεράστιο κεφάλαιο όχι μόνο στο ελληνικό αλλά και στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει ασφαλώς διαγράψει μια ξεχωριστή πορεία όχι μόνο ως παίκτης αλλά και ως προπονητής. Ο ισχυρισμός αυτός αποδεικνύεται από το γεγονός πως ο «δράκος» κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ φορώντας φανέλα. Αλλά και λίγα χρόνια αργότερα με το προπονητικό του κουστούμι. Πάμε λοιπόν να δούμε αυτές τις δύο ξεχωριστές ιστορίες.

Ευρωμπάσκετ 1987: Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τους άλλους

Το 1987 αποτελεί ένα έτος ορόσημο για την Εθνική Ελλάδος αφού κατακτώντας την κορυφή βάζει στοπ στις συνεχόμενες αποτυχίες των προηγούμενων ετών. Οι Παναγιώτης Γιαννάκης και Νίκος Γκάλης αναμενόταν να αποτελέσουν τους παίκτες-πυλώνες της ομάδας του Κώστα Πολίτη. Ο πρώτος κυρίως στο εκτελεστικό και ο δεύτερος στο δημιουργικό κομμάτι. Στα ενδότερα της διοργάνωσης η Ελλάδα τερμάτισε τέταρτη στον πρώτο όμιλο και κλήθηκε να αντιμετωπίσει, στις 10 Ιουνίου, την πρώτη του άλλου ομίλου, Ιταλία. Από την αρχή υπήρχε διάχυτη η αισιοδοξία ότι η εθνική μπορούσε να επικρατήσει της «σκουάντρα ατζούρα», μιας από τις παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος με σπουδαίους παίχτες στη σύνθεσή της. Δεν την είχε κερδίσει ποτέ στον παρελθόν. Ο προημιτελικός όμως εξελίχθηκε σε μονόλογο με τους Γκάλη και Γιαννάκη να κάνουν ότι θέλουν στο παρκέ. Ο «δράκος» σκόραρε τότε 22 πόντους και εξελίχθηκε σε x factor της αναμέτρησης.

Δύο μέρες αργότερα, η Ελλάδα με επική ανατροπή κερδίζει τη Γιουγκοσλαβία. Άλλη μια μεγαλειώδης εμφάνιση του Παναγιώτη Γιαννάκη είναι γεγονός. Οι 14 πόντοι του Έλληνα guard σε συνδυασμό με τη σημαντική συμβολή του Φάνη Χριστοδούλου με 3 τρίποντα επισφραγίζουν μια επική πρόκριση στο μεγάλο τελικό. Εκεί που για δεύτερη φορά θα συναντήσουμε τους Σοβιετικούς. Εκεί που η παρέα του Παναγιώτη Γιαννάκη θα πραγματοποιήσει έναν θρίαμβο. Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικός και κρίθηκε με τις δύο βολές του Λιβέρη Ανδρίτσου, που πήγε το ματς στην παράταση (89-89 η κανονική διάρκεια) και τις δύο βολές του Αργύρη Καμπούρη στην εκπνοή της παράτασης, που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ 103-101 υπέρ της Έθνικής μας. Όλοι πραγματικά εκείνη την ημέρα ήταν εντυπωσιακοί. Ο Γιαννάκης έκοβε και ο Γκάλης έραβε. Φασούλας και Χριστοδούλου τα έδωσαν όλα σε άμυνα και επίθεση. Το ίδιο και οι υπόλοιποι.

38 χρόνια μετά το χάλκινο μετάλλιο στο Κάιρο, η Ελλάδα ανέβαινε ξανά στο βάθρο και μάλιστα στο ψηλότερο σκαλί του. Η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ποιος να το φανταζόταν εκείνα τα χρόνια. Πολυτιμότερος παίκτης αναδείχθηκε ο Νίκος Γκάλης (37 πόντοι μ.ο) ενώ στη κορυφαία πεντάδα της διοργάνωσης συμπεριλήφθηκε ο Παναγιώτης Γιαννάκης μαζί με τους Νίκος Γκάλη, Αντρές Χιμένεθ (Ισπανία), Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις (ΕΣΣΔ) και Αλεξάντερ Βολκόφ (ΕΣΣΔ).

Ευρωμπάσκετ 2005: Η αρμάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη

Στις 2 Αυγούστου 1996, μετά τον αγώνα με τη Βραζιλία για το ολυμπιακό τουρνουά της Ατλάντας, «πεθαίνει» ο παίκτης και «γεννιέται» ο προπονητής της Εθνικής ,έστω και αν η επίσημη ανακοίνωση ήρθε δύο μήνες αργότερα (15 Οκτωβρίου 1996) στο γραφείο των επιχειρήσεων του ισχυρού άνδρα της ΕΟΚ Γιώργου Βασιλακόπουλου. Τρία χρόνια αργότερα, στο ίδιο γραφείο, έπειτα από δύο τέταρτες θέσεις ης Εθνικής (Ευρωμπάσκετ 1997, Μουντομπάσκετ 1998), ο κ. Γιαννάκης υποβάλλει την παραίτησή του, με τη στάμπα του «αποτυχημένου» να τον ακολουθεί. Ωστόσο, ο ίδιος πισμώνει και πιστρέφει στο τιμόνι της Εθνικής στους Ολυμπιακούς του 2004. Η 5η θέση ανοίγει την όρεξη για κάτι πολύ μεγάλο στο Ευρωμπάσκετ του 2005. Τα 12 «δρακάκια» του Παναγιώτη Γιαννάκη εμφανίζονται στο παρκέ του Βελιγραδίου πραγματικά σαν ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Ο καθέ ένας είχε το δικό του ρόλο σωστά προσδιορισμένο από τον κόουτς της Εθνικής.

Παρότι σε τέτοιες περιπτώσεις, ο τελικός είναι αυτός που σου μένει στο μυαλό, ο ημιτελικός με την Γαλλία και το περίφημο «βάλτο αγόρι μου» (όπου αγόρι και Δημήτρης Διαμαντίδης) ήταν αυτός που θα μείνει χαραγμένος στις μνήμες μας. Λίγα 24ωρα μετά, η ομάδα του Ντίρκ Νοβίτσκι δεν μπορούσε να σταματήσει το πάθος, τη δύναμη και τη ψυχολογία των Έλληνων διεθνών. Μοιραία η Γερμανία ηττήθηκε από το σύνολο του Παναγιώτη Γιαννάκη με σκορ 78-61. Ήταν το δεύτερο χρυσό σε ευρωπαική διοργάνωση και συνολικά το τέταρτο μετάλλιο. Αφού είχε προηγηθεί το χάλκινο του 1949, το χρυσό του 1987 και το ασημένιο δύο χρόνια αργότερα. Αξίζει να σημειωθεί πως στη καλύτερη πεντάδα του Ευρωμπάσκετ το 2005 ψηφίστηκαν δύο Έλληνες παίκτες. Και συγκεκριμένα οι Διαμαντίδης και Παπαλουκάς. Δειγμά του πόσο ο Παναγιώτης Γιαννάκης στήριζε το παιχνίδι του στη δημιουργία και στην εκτέλεση των περιφερειακών του.

Ο «δράκος» έγραψε τη δική του ιστορία. Έγινε ο πρώτος που έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο σε δύο διαφορετικά πόστα. Μάλιστα μετά τον τελικό στο Βελιγράδι το 2005 ρωτήθηκε αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να κατακτήσει. Και απάντησε χαρακτηριστικά «τα παιδιά, εγώ δεν έκανα τίποτα. Τα παιδιά μας έκαναν υπερήφανους». Κλείνοντας, γίνεται αντιληπτό πως οι παίκτες κάνουν τους προπονητές μεγάλους. Και όχι το αντίστροφο.