Ψυχρολουσία επικρατεί στις τάξεις της Ferrari και των οπαδών της μετά το GP Αζερμπαΐτζάν, το σοκ όμως δεν πρέπει να γίνει καταστροφικό. Eιδικά για ένα πρωτάθλημα που δεν έχει ακόμα χαθεί. Debut.gr και Άκης Μυκονιάτης σχολιάζουν.

Η καταστροφική για την Ferrari εξέλιξη του αγώνα της περασμένης Κυριακής στους δρόμους του Μπακού, με τους Κάρλος Σάινθ και Σαρλ Λεκλέρ να εγκαταλείπουν αμφότεροι την ώρα που η Red Bull έκανε ακόμη ένα θριαμβευτικό 1-2, έχει δημιουργήσει έντονο προβληματισμό στις τάξεις της ιταλικής ομάδας. Η οποία βλέπει πλέον την –ονειρική κατά τους πρώτους αγώνες– πορεία της στη σεζόν του 2022 να μετατρέπεται σε εφιάλτη.

Ενώ και οι tifosi, των οποίων η περηφάνεια και ο εγωισμός μακροχρόνια έχει πληγωθεί συστηματικά, φαίνεται να βρίσκονται για ακόμη μια χρονιά ξανά στο ίδιο έργο θεατές… Έρμαιοι της βαθιάς απελπισίας που διαδέχεται τις πρωταθληματικές ελπίδες τους. Οι οποίες φέτος ήταν και είναι ίσως μεγαλύτερες από κάθε άλλη φορά. Η Scuderia αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι δίχως υπερβολή, όσο σκληρή κι αν είναι κάποτε η γλώσσα της αλήθειας με την πλάτη στον τοίχο. Από βαθμολογικής και οχι μόνο πλευράς.

Τα ερωτήματα γύρω από το ζήτημα είναι πολλά. Γιατί άραγε; Τι οδήγησε σε αυτή την κατάσταση; Tί λείπει (και αυτή τη φορά) από τη Ferrari έναντι των ανταγωνιστών της; Kαι φυσικά το κυρίαρχο ίσως ερώτημα. Υπάρχει ακόμα το σενάριο της ανατροπής στο φετινό πρωτάθλημα της Formula 1; Βάσει όλων των προαναφερόμενων λοιπόν, δράττουμε της ευκαιρίας στο Debut.gr και δίνουμε τις δικές μας απαντήσεις.

Το μομέντουμ που χάθηκε και η… αναπάντεχη αναξιοπιστία

Η νέα εποχή της Formula 1 συνδυαστικά με τους καινούργιους της κανονισμούς, έδωσε το δικαίωμα σε όλες τις ομάδες να ελπίζουν με την έλευση του 2022. Στις τάξεις των κόκκινων του Μαρανέλο λίγο περισσότερο. Άλλωστε εξ’ αρχής ήταν γνωστό και στο εργοστάσιο της Ferrari οτι όλο το ενδιαφέρον και οι πόροι θα πήγαιναν στο μονοθέσιο της τρέχουσας πλέον χρονιάς. Οι tifosi έβλεπαν και ονειρεύονταν το 2022 ως τη χρονιά της μεγάλης επιστροφής. Τη μεγάλη ευκαιρία. Την οποία και φάνηκε να την αρπάζει η Scuderia για τα καλά που λένε.

Ξεκινώντας αρχικά ως η ήρεμη δύναμη των pre-season του χειμώνα και μπαίνοντας στην κανονική σεζόν ως αφεντικό. Δύο νίκες και ισάριθμες pole position στα πρώτα τρία GP. Όλα ευγενική χορηγία του Σαρλ Λεκλέρ. Η μεγάλη βαθμολογική ασφάλεια παράλληλα με την εντυπωσιακή ταχύτητα, την αρμονικά υποδειγματική λειτουργία της ομάδας σε όλους τους τομείς (pit, στρατηγικές κλπ) και τις θετικές για τη Ferrari συγκυρίες της αδυναμίας των Mercedes και Red Bull -σε πολύ μικρότερο βαθμό για τη δεύτερη, καθώς εξ αρχής ήταν ισάξια σε ταχύτητα- φάνηκε να χτίζουν το μομέντουμ μιας επερχόμενης πρωταθληματικής πορείας.

Κάπου εκεί με έναν υπερφυσικό ή και οχι… για Ferrari τρόπο, ήταν και το σημείο που όλα από την Αυστραλία και έπειτα πήγαν θεόστραβα. Το κακό παρασκευοσαββατοκύριακο των Σάινθ και Λεκλέρ στην Ίμολα, η αδυναμία του Μονεγάσκου στο κυνήγι του Φερστάπεν στο Μαϊάμι, οι τραγικές στρατηγικές στο Μονακό και πρόσφατα τα προβλήματα αξιοπιστίας που στέρησαν στον Λεκλέρ δύο πιθανές νίκες στη Βαρκελώνη και το Μπακού έχυσαν την καρδάρα με το γάλα.

Το +46 στη βαθμολογία των οδηγών έγινε -34. Και το (επιβλητικό για μια πρώτη τριάδα αγώνων) +49 έγινε -80 στους κατασκευαστές! Με τη Ferrari να πληρώνει τον εφυσιχασμό και ταυτόχρονα την ατυχία της. Όντας τώρα εκείνη αυτή που τρέχει. Όπως και αυτή από την οποία πλέον εξαρτάται το αν προλαβαίνει… Παρακάτω θα το πιάσουμε αυτό.

Η Ferrari έχει την ταχύτητα, η Red Bull την αποτελεσματικότητα

Συγκρίνωντας τους δύο εκτός απροόπτου βασικούς διεκδικητές του τίτλου για φέτος, τους είδαμε κατά τους πρώτους γύρους του παγκοσμίου πρωταθλήματος του 2022 στο ίδιο έργο, αλλά και με αντεστραμμένους ρόλους. Δηλαδή την Ferrari αρχικά κατά τους τρεις πρώτους αγώνες συγκεκριμένα στη θέση ισχύος έναντι της Red Bull. Η οποία παρότι εξίσου γρήγορη στις λεπτομέρειες δυσκολευόταν να την πλησιάσει. Σε όλους τους επόμενους μέχρι σήμερα αγώνες οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Με την αυστριακή ομάδα τώρα να έχει αυτή το πάνω χέρι έναντι της ιταλικής.

Η Red Bull δείχνει να έχει αφήσει πίσω της τα προβλήματα των πρώτων αγώνων. Με μεγάλα της ατού και πέραν του ήδη δοκιμασμένου και επιτυχημένου διδύμου Φερστάπεν – Πέρεζ την στρατηγική της ωριμότητα και κυρίως τη βελτιωμένη πλέον αξιοπιστία της. Τομείς στους οποίους αντίθετα η Ferrari πλέον υστερεί. Ειδικά στον δεύτερο. Τρανό παράδειγμα η ανησυχιτική για την ιταλική ομάδα και τον ισχυρότατο φετινό κιντήρα της, πρόσφατη πρώτη της διπλή εγκατάλειψη λόγω μηχανικών προβλημάτων από το 1997.

Γεγονός με αρνητικό αντίκτυπο και στις (επίσης αξιόλογες φέτος) συνεργαζόμενες με τη Scuderia ομάδες. Δηλαδή τις Haas και Alfa Romeo. Χαρακτηριστικό μάλιστα οτι από τα τέσσερα μονοθέσια τους μόνο τα δύο κατάφεραν να βγάλουν όλη την διάρκεια του αγώνα στο Μπακού! Ενώ αμα προσθέσουμε και τις απώλειες της Scuderia τότε ο τελικός απολογισμός μας βγάζει τέσσερις συνολικά εγκαταλείψεις μονοθεσίων με κινητήρα Ferrari!

Υπάρχουν περιθώρια ανατροπής για τη Scuderia;

Στο ερώτημα αυτό προφανώς και η απάντηση είναι θετική. Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του. Όσο βαρύ κι αν είναι τώρα το κλίμα στο στρατόπεδο Ferrari. Άλλωστε ακόμα και μια διαφορά της τάξης των 80 βαθμών, από την πρωτοπόρο πλέον Red Bull αν σταθούμε αποκλειστικά στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών, μπορεί να ανατραπεί με τα βαθμολογικά δεδομένα της σύγχρονης Formula 1. Πόσο μάλλον όταν απομένουν 14 γύροι για την αυλαία της σεζόν.

Ωστόσο για να επιτευχθεί μια τέτοια ανατροπή, η αντεπίθεση (θα) πρέπει να ξεκινήσει από αυτό το σαββατοκύριακο κιόλας στον Καναδά. Διαφορετικά εφόσον δεν έχει “ψαλιδιστεί” σημαντικά και η διαφορά με τους “Ταύρους” το αργότερο μέχρι το πρώτο μισό του πρωταθλήματος περίπου στα μέσα Ιουλίου στην Αυστρία, τότε τα πράγματα θα γίνουν από εξαιρετικά δύσκολα εως (σχεδόν) αδύνατα.

Όπως στη ζωή έτσι και στον αθλητισμό και μηχανοκίνητο αθλητισμό δεν είναι το παρελθόν που αλλάζει, αλλά το μέλλον. Ο μόνος τρόπος για τη Ferrari να μην τη στοιχειώνουν άλλο τα φαντάσματα του παρελθόντος είναι να προχωρήσει. Με γνώμονα πάντα να διορθώσει τα λάθη της. Να επικεντρωθεί οχι στους αγώνες που έχασε, αλλά σε αυτούς που έρχονται. Και φυσικά στο πως δεν θα “χαρίσει” άλλους βαθμούς και αγώνες. Μόνο έτσι θα δείξει το πόσο πραγματικά θέλει και μπορεί να διεκδικήσει αυτό το πρωτάθλημα.

Έχει το αμάξι, έχει την ταχύτητα, έχει τους οδηγούς να την “κουβαλήσουν”. Ακόμα και εαν ο μόνος αντίπαλος στην παρούσα φάση ,μεγαλύτερος και από τη Red Bull, είναι για ακόμη μια φορά ο εαυτός της. Τον οποίο και πρέπει κάποτε να ξεπεράσει. Εφόσον θέλει να διεκδικήσει τον πρώτο της τίτλο μετά από 14 χρόνια σκληρής ξηρασίας.

Όσα λάθη, όσες ατυχίες και αν συνέβησαν (και) φέτος, όσο σκληρός και αν ήταν για εκείνη ένας αγώνας σαν το Μπακού λόγου χάρη, η Ferrari οφείλει και πρέπει να ξανασηκωθεί. Όπως στη θέση της θα όφειλε κάθε ομάδα με την ιστορία, τον χαρακτήρα και τα στάνταρ πρωταθλητισμού στα οποία καθαγιάστηκε…