Η Aprilia μεγαλώνει όλο και περισσότερο ως οργανισμός στο MotoGP και ο Άκης Μυκονιάτης αναλύει τα σημάδια που το επιβεβαιώνουν.

Αν υπάρχει μια ομάδα η οποία κεντρίζει τα βλέμματα στο φετινό πρωτάθλημα του MotoGP, περισσότερο ακόμα και από την Gresini Ducati, τότε αυτή είναι σαφέστατα η Aprilia. Η οποία δίχως υπερβολή βάσει των φετινών επιδόσεων της, δείχνει να αφήνει πίσω το παρελθόν της. Όπως και την συμφιλίωση με την μετριότητα που το χαρακτήριζε.

Η ιταλική εταιρεία για πρώτη φορά από το 2015 -όταν και ξεκινούσε η δύσκολη της στο MotoGP προσπάθεια- βιώνει τις μέρες και τις νύχτες της σύγχρονης ιστορίας της. Όπως όλα δείχνουν να κυμαίνονται μέχρι τις… επόμενες. Για να δανειστούμε ακόμα και με την παράφρασή του, ένα από τα θρυλικότερα αποφθέγματα του ελληνικού αθλητισμού.

Ακόμα και γεγονότα όπως του περασμένου σαββατοκύριακου, με το χαμένο βάθρο του Αλέις Εσπαργκαρό χαρις την «αυτοκτονία» του στον αγώνα της Βαρκελώνης για το Grand Prix Καταλονίας, το μυστήριο της οποίας απασχόλησε περισσότερο και απο τη νίκη του Φάμπιο Κουαρταραρό, δεν είναι ικανά να κόψουν τα φτερά της διαρκώς ανοδικής Aprilia. Το Debut.gr λοιπόν, αναλύει το φαινόμενο της και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους στο στρατόπεδο της ιταλικής ομάδας μπορούν μόνο αισιόδοξα να κοιτούν το μέλλον.

Ο «πυλώνας» Αλέις Εσπαργκαρό

Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είτε μιλάμε για MotoGP, Formula 1 ή για οποιαδήποτε σημαντική του κατηγορία πρόκειται για ένα ομαδικό παιχνίδι. Από τον οδηγό, (αναβάτη στην προκειμένη περίπτωση) μέχρι τους μηχανικούς και τους αφανής ήρωες πίσω από αυτόν. Όλοι εργάζονται, όλοι καταβάλλουν προσπάθεια, όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης στην πορεία μιας ομάδας. Όπως και συμβολή στις νίκες και επιτυχίες της. Όταν αυτές φυσικά έρχονται. Στην περίπτωση όμως της Aprilia, τη μεγαλύτερη συμβολή στην εξελικτική της πορεία έχει ένα πρόσωπο. Και αυτό ακούει στο όνομα Αλέις Εσπαργκαρό.

Ο Ισπανός αποδείχθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος για να χτιστεί πάνω του το project της ιταλικής ομάδας. Με τον ίδιο να αποτελεί παράλληλα από το 2017 όταν και εντάχθηκε στην Aprilia τον αδιαμφισβήτιτο ηγέτη της. Εκτός και εντός πίστας. Ενώ και εκείνος μάλλον ανταπέδωσε την τυφλή εμπιστοσύνη που του έδειξαν. Πρωτοστατώντας στις πιο ιστορικές εως τώρα στιγμές της ομάδας του.

Από το παρθενικό βάθρο πέρσι στο Σίλβερστοουν, μέχρι φέτος στις πρώτες της pole position και την ιστορική πρώτη νίκη στην Αργεντινή τον περασμένο Απρίλιο. Όλα αυτά, καθώς στο 2022 ο Εσπαργκαρό βλέπει τον εαυτό του να βρίσκεται ακόμα και εντός της διεκδίκησης του πρωταθλήματος. Κι ας έχασε πρόσφατα έδαφος, λόγω των χαμένων βαθμών από την τελική 5η θέση που κατέλαβε. Και αυτό εξαιτίας του λάθους του στον τελευταίο γύρο στην Βαρκελώνη. Ένα λάθος αφενός μεν αψυχολόγητο για τέτοιο επίπεδο, αφετέρου δε άδικο και μη αντιπροσωπευτικό της εκπληκτικής του οδήγησης στη διάρκεια όλου του παρασκευοσαββατοκύριακου του Grand Prix της πατρίδας του.

Η ανανέωση εμπιστοσύνης στο δίδυμο της

Λένε οτι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Κάτι που μάλλον το υιοθέτησαν και στο στρατόπεδο της ιταλικής ομάδας. Η νέα συνύπαρξη των Αλέις Εσπαργκαρό και Μάβερικ Βινιάλες από το δεύτερο μισό του 2021, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Aprilia, καθότι υπήρξαν teammates και κατά το παρελθόν στην Suzuki (σεζόν 2015 & 2016), κρίθηκε ως αποτελεσματική. Με το ισπανικό δίδυμο να προσφέρει σημαντικούς βαθμούς στην ομάδα.

Επομένως, η είδηση της ανανέωσης για άλλα δύο χρόνια και των δύο αναβατών της ,πριν περίπου τρεις εβδομάδες, ήρθε ως φυσιολογική εξέλιξη. Μια εξέλιξη η οποία δείχνει και την απόλυτη εμπιστοσύνη της ομάδας στο οδηγικό της δυναμικό και μελλοντικά. Η επιλογή σωστή. Καθώς το Εσπαργκαρό-Βινιάλες πρόκειται για ένα δίδυμο αφενός… ομόγλωσσο και αφετέρου έμπειρο και διψασμένο. Ενώ αμφότεροι ταιριάζουν και ταμάλα με την νοοτροπία της Aprilia.

Βεβαίως είναι ξεκάθαρο ποιος από τους δύο Ισπανούς θα έχει το ρόλο του πρωταγωνιστή και ποιος αυτόν του νούμερο 2. Όμως, για όσο παραμείνει αρμονική αυτή η συνεργασία συνδυαστικά πάντα και με την σταθερότητα στην καλή απόδοση της RS-GP, η Aprilia μπορεί να φιλοδοξεί στο να πετύχει εξίσου σημαντικά ή και ακόμα μεγαλύτερα από το 2022 πράγματα.

Η «δορυφορική» ενίσχυση της Aprilia

Μια ακόμα κίνηση-ματ από την ιταλική εταιρεία κι αυτή σχετικά πρόσφατα, ήταν η είσοδος της στο εξίσου σημαντικό για τα δρώμενα του MotoGP «παιχνίδι» των δορυφορικών ομάδων. Θυμίζεται πως η δορυφορική RNF Racing του Ραζλάν Ραζάλι στο τέλος της χρονιάς θα αποχωρήσει από την Yamaha και θα ενταχθεί για τα επόμενα τουλάχιστον δύο χρόνια στους κύκλους του ιταλικού εργοστασίου. Με την προοπτική και μιας μεθεπόμενης ανανέωσης μέχρι και το 2026 να φημολογείται.

Η κίνηση αυτή είναι δεδομένο πως μεγαλώνει την Aprilia και σαν οργανισμό συνολικά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα προφανή βαθμολογικά και οικονομικά οφέλη που (πιθανότατα) θα έχει η ομάδα με τέσσερις μηχανές της εντός της πίστας. Το γεγονός προσδίδει στην Aprilia (και) κύρος. Μεγαλύτερο από οτι φαντάζεστε. Δεν είναι μικρό πράγμα να αφήνεις μια παραδοσιακή δύναμη του σπορ, όπως η Yamaha να στηρίζεται αποκλειστικά στην εργοστασιακή της ομάδα. Ειδικά όταν αυτή θα κληθεί από το επόμενο πρωτάθλημα (2023) και με ένα τέτοιο μειονέκτημα, να κοντράρει brand names όπως της Ducati και της Honda. Οι οποίες έχουν τουλάχιστον από δύο δικούς τους «δορυφόρους».

Επομένως καταλαβαίνει κανείς ακόμα και από αυτό, οτι το status της Aprilia αναβαθμίζεται. Η ιταλική ομάδα επιτέλους «σπάει την ταμπέλα» του κομπάρσου που την συνόδευε μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Βλέπωντας τον εαυτό της να μετατρέπεται σε ένα ανερχόμενο και υπολογίσιμο brand name για την αγορά του παγκοσμίου πρωταθλήματος μοτοσυκλέτας. Με οτιδήποτε αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

To κλίμα αυτοπεποίθησης και η αύρα πρωταθλητισμού

Για να επιστρέψουμε και πάλι στα της εργοστασιακής ομάδας της Aprilia, πρέπει να σταθούμε (και) στην ψυχολογική της κατάσταση μέσα στο paddock. Το κλίμα εντός των τειχών που λένε. Δεν και εύκολο, άλλωστε για μια ομάδα να βιώνει ξαφνικά την μετάβαση από την μάχη των βαθμών και του midfield στον πρωταθλητισμό και την πίεση του. Μια πίεση την οποία οι άνθρωποι της ιταλικής ομάδας φαίνεται πως διαχειρίζονται άριστα.

Τα θετικά αποτελέσματα συνδυαστικά με το καλό κλίμα στο paddock γεμίζουν την ομάδα με αυτοπεποίθηση. Ακόμα και σε αγώνες με αναποδιές, όπως της Βαρκελώνης βλέπεις μια ομάδα που «σφύζει» από εσωτερική υγεία. Παρότι γεμάτη από μια -πρωτόγνωρη για την Aprilia– αύρα πρωταθλητισμού. Χωρίς το τελευταίο πάντως να την έχει λυγίσει. Βλέπεις μια όμαδα που θέλει να αποδείξει πράγματα μην έχοντας ταυτόχρονα την πίεση να το κάνει ή πώς θα το κάνει. Διοτι απλούστατα γνωρίζει πως μέχρι τώρα είναι ήδη κερδισμένη. Ακόμη κι αν δεν την βρει νικήτρια ή μεταξύ των νικητών το τέλος της διαδρομής του πρωταθλήματος του 2022.

Έτσι κι αλλιώς με την ανοδική πορεία της έχει ήδη δικαιώσει όσους πίστεψαν εξ’ αρχής σε αυτή. Συμπεριλαμβανομένου χωρίς να το καυχιόμαστε και του Debut. Η σεζόν του 2022 έχει ακόμη δρόμο, όμως η Aprilia βρίσκει απο τώρα τον δικό της. Έναν δρόμο που εαν εξακολουθήσει να βαδίζει σε αυτόν θα ζήσει ακόμα πιο λαμπρές μέρες. Διότι με την συνολική της (ειδικά φέτος) πορεία αποδεικνύει οτι ακόμη και με την κάθε… Βαρκελώνη τα καλύτερα είναι μπροστά της.