All hail King Rafa

«Ο Ράφα Ναδάλ κατέκτησε το Roland Garros», μια φράση που πραγματικά και ο κόσμος και ο ίδιος ο Ισπανός έχουν… βαρεθεί να ακούνε. Είναι πλέον κάτι σαν ρουτίνα. Όπως πχ ότι ο άνθρωπος χρειάζεται οξυγόνο για να επιβιώσει. Ότι ο ήλιος θα ξεπροβάλλει κανονικά και την επόμενη μέρα. Ότι ο Ναδάλ θα σηκώσει ξανά το τρόπαιο στο «Court Philippe-Chatrier».

Αυτό που έχει καταφέρει ο 36χρονος τενίστας από τη Μαγιόρκα είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Είναι αδιανόητο αν το σκεφτεί κανείς. Έχει συμμετάσχει 17 φορές το γαλλικό Όπεν και το έχει χάσει μόνο τρεις. Έχει 14 στους 14 τελικούς. Κατέβαλε οποιονδήποτε αντίπαλο, είτε μιλάμε για τους μεγάλους Νόβακ Τζόκοβιτς και Ρότζερ Φέντερερ, είτε για κάποιους χαμηλότερης δυναμικότητας.

Το ρεκόρ του στο τουρνουά; Απλά τρομακτικό. Έχει θριαμβεύσει συνολικά 112 φορές και έχει ηττηθεί μόλις τρεις. Κι αν αυτό φαίνεται αδιανόητο ας δούμε και το ποσοστό του. Για να μην βγάζετε κομπιουτεράκια, είναι 97,4%! Υπάρχουν δουλειές στην καθημερινότητά μας που σε έναν χρόνο για παράδειγμα δεν έχουμε 97,4% επιτυχία για να τις φέρουμε σε πέρας.

Ο βασιλιά είναι… βασιλιάς

Ίσως είναι υπερβολικό, όμως ο Ναδάλ το τελευταίο διάστημα παίζει με… ένα πόδι. Η ηλικία δεν τον βοηθά και οι τραυματισμοί έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά του. Εκείνος όμως δεν τα παρατά. Το έδειξε αρχικά στο Αυστραλιανό Όπεν όταν το κατέκτησε. Όμως όπως και να το κάνουμε δεν είναι το ίδιο με το Roland Garros.

Μπορεί να τα έχει σαρώσει όλα, όμως πάντα υπάρχει αυτή μικρή φωνούλα που λέει πως μπορεί άλλη μία φορά. Είναι πραγματικά υπέροχο αυτό που έχει καταφέρει. Ακόμα κι όταν οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν σιγά-σιγά την ώρα ενός αγώνα. Όπως πχ με τον Τζόκοβιτς πριν λίγες μέρες. Οι δύο τους είχαν δώσει μια μυθική παράσταση από τις πολλές. Το τέταρτο σετ φαινόταν χαμένο για τον Ισπανό, όμως ο Ράφα είχε έναν άσσο στο μανίκι.

Τον κόσμο. Όλοι στο Παρίσι τον λατρεύουν. Ακόμα κι αν μεταφέρουν το τουρνουά στη Μαγιόρκα ίσως να μην έχει τόση πολύ υποστήριξη. Ένα γεμάτο γήπεδο ήταν δίπλα του και αντί να φυλάξει δυνάμεις για το πέμπτο και τελευταίο σετ έκανε μια τεράστια ανατροπή και πέρασε στον ημιτελικό.

Ευλογημένοι που ζήσαμε τον μεγάλο Ναδάλ

Πριν τον τελικό είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Θα προτιμούσα να χάσω τον Κυριακάτικο τελικό και να πάρω ένα νέο πόδι. Θα ήμουν χαρούμενος στη ζωή μου με ένα νέο πόδι. Είναι όμορφο να κερδίζεις. Αλλά η ζωή είναι πολύ πιο σημαντική από κάθε τίτλο. Ειδικά με την καριέρα που έχω πραγματοποιήσει».

Μετά τον τελικό είπε για τη συνέχεια της καριέρας του: «Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον, αλλά θα συνεχίσω να παλεύω για να προσπαθήσω να συνεχίσω».

Οι παραπάνω δηλώσεις μας κάνουν να συνειδητοποιούμε πως αργά ή γρήγορα ο Ναδάλ θα βάλει τέλος στην υπέροχη καριέρα του. Ένας πραγματικός πολεμιστής μέσα στο κορτ. Που συνδύασε αυτήν την ιδιότητα με απαράμιλλη τεχνική. Κάτι που το συναντάς συχνά στον αθλητισμό. Έχει όλο το πακέτο. Ταχύς, δυνατός, εξαιρετικά χτυπήματα και πάνω από όλα; Ψυχή.

Όσες φορές και να τον δούμε να… αιωρείται στο κοκκινόχωμα και να γλιστρά για να βγάλει μια άμυνα. Όσες φορές και να τον δούμε να κάνει το περίφημο «lasso whip» χτύπημα, δεν είναι ποτέ αρκετό. Σε καθηλώνει στην τηλεόραση ή στο γήπεδο, αν είχες την τύχη να τον δεις από κοντά, με τον πιο όμορφο τρόπο. Αυτόν της «μαγείας». Και έτσι θα μείνει για πάντα στην ιστορία.

Όλα όσα έχει πετύχει στην καριέρα του είναι απλά αδιανόητα για τον οποιονδήποτε. Ακόμα και σε αυτήν την ηλικία. Ακόμα και με τους όποιους τραυματισμούς είχε έμεινε στο κορυφαίο επίπεδο για χρόνια. Και δεν είναι μόνο τα 22 Grand Slam ή τα 14 Roland Garros. Αν αναλογιστεί κανείς πως όλα αυτά τα έχει καταφέρει παίζοντας παράλληλα με δύο ιερά «τέρατα» όπως ο Φέντερερ και ο Τζόκοβιτς κάνουν ακόμα μεγαλύτερο τον θρύλο του.

Για όσα λοιπόν μας πρόσφερες και όσα αναμένουμε να μας προσφέρεις ακόμα, Ραφαέλ «Ράφα» Ναδάλ Παρέρα σε ευχαριστούμε πραγματικά.

All hail King Rafa…