Δύο τεράστιες προσωπικότητες των τεσσάρων τροχών, ένας αγώνας σε μια εμβληματική τοποθεσία και μια εικονική στιγμή. Το Debut.gr θυμάται την θρυλική μονομαχία των Άιρτον Σένα και Νάιτζελ Μάνσελ στο Μονακό το 1992.

Eαν υπάρχει μια τοποθεσία που είναι τόσο συνυφασμένη με το σπορ που λέγεται Formula 1 αυτή δεν είναι άλλη από το πριγκιπάτο του Μονακό. Ο αγώνας στους στενούς δρόμους του κοσμικού Μόντε – Κάρλο πράγματι ανα καιρούς έχει γίνει αντικείμενο κριτικής για το θέαμα που δεν προσφέρει. Καθώς οι ευκαιρίες για προσπέραση είναι εξαιρετικά λίγες.

Ακόμα κι έτσι παρόλα αυτά δεν αναιρείται το πρεστίζ του. Παραμένοντας σταθερά ο αγώνας που κάθε οδηγός της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού ονειρεύεται να κερδίσει. Όπως επίσης δεν αναιρούνται οι ιστορικές στιγμές που (μας) έχει χαρίσει.

Aν όμως μπορούσαμε να απομονώσουμε μια από όλες τις σπουδαίες στιγμές του Μονακό, τότε σίγουρα αυτή είναι η θρυλική μονομαχία του Άιρτον Σένα με τον Νάιτζελ Μάνσελ κατά τους δραματικούς τελευταίους γύρους του αγώνα του 1992. Γεγονός που έλαβε χώρα σαν σήμερα πριν από ακριβώς τριάντα χρόνια… To οποίο θα το θυμηθούμε και αυτό με την χρονομηχανή του Debut.gr.

Γυρίζουμε λοιπόν το χρόνο πίσω στο 1992. Το έτος που έμελλε να καταγραφεί στις συνειδήσεις και τα βιβλία ιστορίας της Formula 1 ως η χρονιά της απόλυτης κυριαρχίας των Williams και Νάιτζελ Μάνσελ. H χρονιά που το τεχνολογικό θαύμα της FW14B θα διέλυε κάθε είδους ανταγωνισμό στον δρόμο του αγαπητού Βρετανού «μουστάκια» προς το ένα και μοναδικό του παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Η σεζόν εκείνη δεν γινόταν να ξεκινήσει καλύτερα για τον Μάνσελ. Με τον Βρετανό να σημειώνει πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Στα αντίπαλα στρατόπεδα όπως της Mclaren-Honda, τα πράγματα ήταν ζόρικα. Τόσο για την Βρετανική ομάδα όσο και τον αδιαμφισβήτιτο ηγέτη της Άιρτον Σένα. Ο αξέχαστος Βραζιλιάνος που μόλις μερικούς μήνες πριν κατακτούσε τον τρίτο του παγκόσμιο τίτλο, δυσκολευόταν αγωνιστικά. Τα καλύτερα του πλασαρίσματα στην πρώτη πεντάδα αγώνων του 1992 ήταν μόλις δύο τρίτες θέσεις.

Μονακό ’92: H παρένθεση στο σερί Μάνσελ

Και κάπου εκεί έρχεται το Μονακό. Την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου 1992, το Πριγκιπάτο φιλοξένησε τον εκτό γύρο εκείνου του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Οι κατατακτήριες δοκιμές αποδείχθηκαν περίπατος για τις δύο Williams-Renault. Με τον Μάνσελ να παίρνει την pole position και τον έμπειρο ομόσταβλο του Ρικάρντο Πατρέζε να ολοκληρώνει το 1-2. Ο Σένα παρά τις υπερπροσπάθειες του σημείωσε τον 3ο ταχύτερο χρόνο. Μπροστά από τους Ζαν Αλεζί (Ferrari), Γκέρχαρντ Μπέργκερ (Mclaren-Honda) και τον ανερχόμενο ακόμα Μίκαελ Σουμάχερ (Benetton-Ford).

Η εκκίνηση του αγώνα βρήκε τον Μάνσελ να παραμένει μπροστά. Την ίδια ώρα πίσω του ο Σένα με ένα αποφασιστικό προσπέρασμα στον Πατρέζε, στην ριψοκίνδυνη για τέτοιες κινήσεις πρώτη στροφή της Saint Devote, ανέβαινε στην 2η θέση. Ωστόσο, ο Βραζιλιάνος της Mclaren επι αρκετούς γύρους δεν μπορούσε να πλησιάσει σε ρυθμό την καλπάζουσα FW14B του Μάνσελ.

Ο αγώνας κυλούσε σχετικά ήρεμα. Όλα έδειχναν οτι ο Μάνσελ πήγαινε για το 6/6 και την παρθενική του νίκη στο πριγκιπάτο. Όμως αυτό που θα ακολουθούσε θα έφερνε την αναπάντεχη ανατροπή. Επιβεβαιώνοντας το περίφημο απόφθεγμα του αγαπητού και αείμνηστου Μάρεϊ Γούοκερ (που μετέδιδε και εκείνον τον αγώνα για το BBC) σύμφωνα με το οποίο «στην Formula 1 όλα μπορούν να γίνουν και συνήθως αυτό συμβαίνει».

Ένα κλαταρισμένο ελαστικό ανακάτεψε την τράπουλα

Οκτώ γύρους πριν το φινάλε (συγκεκριμένα στον 71ο από τους 78) ο Μάνσελ αναγκάστηκε να μπει εκτάκτως στα pit λόγω κλαταρισμένου ελαστικού. Το γεγονός έδωσε στον Σένα -που εκείνη τη στιγμή έβλεπε το μομέντουμ να γυρίζει υπερ του- την μεγάλη ευκαιρία που έψαχνε για να πάρει εκείνος την πρωτοπορία. Και την μοναδική ρεαλιστική άλλωστε για Μονακό…

Για πρώτη φορά στο δύσκολο για εκείνον 1992, ο Σένα έβλεπε μια πιθανή νίκη μπροστά του. Βέβαια δεν ήταν η μοναδική βοήθεια που είχε ο Βραζιλιάνος και από την τύχη σε εκείνον τον αγώνα. Εκτός από την απρόοπτη επίσκεψη στα pits για τον Μάνσελ βλέπετε, μερικούς γύρους νωρίτερα ο Σένα λίγο έλλειψε να συγκρουστεί με την Footwork του άλλοτε σπουδαίου διεκδικητή νικών, αλλά εκείνη τη μέρα backmarker Μικέλε Αλμπορέτο. To γεγονός χάρη στους ελιγμούς του Βραζιλιάνου δεν του κόστισε παρά μόνο 10 δευτερόλεπτα κατά το κυνήγι του Μάνσελ. Παρότι αυτά θα μπορούσαν να αποβούν ακόμα και μοιραία για την μετέπειτα ανατροπή του.

Το δράμα των τελικών γύρων και μια άμυνα για σεμινάριο…

Οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί με τον Μάνσελ πλέον να βρίσκεται πίσω από τον Σένα. Ο Βρετανός όμως έχοντας φρέσκα ελαστικά και φυσικά ανώτερο μονοθέσιο από την MP4/7 του Βραζιλιάνου οδηγού της Mclaren «έκλεισε» τη διαφορά γρήγορα. Ρίχνοντας την από τα 5.2 δεύτερα στα 1.9 μόλις σε δύο γύρους! Η αγωνία άρχιζε να κάνει την παρουσία της…

Η μάχη κορυφώθηκε στους τρεις τελευταίους γύρους με τους θεατές και τηλεθεατές να είναι σε αναμμένα κάρβουνα. Ο Μάνσελ βρισκόταν πλέον ακριβώς πίσω από τον Σένα και η πολιορκία του ήταν έντονη. Ο Σένα παρότι με μειονέκτιμα στα ελαστικά του τοποθέτησε άριστα το μονοθέσιο του στροφή προς στροφή. Ανακόπτωντας κάθε επιθετική απόπειρα του Μάνσελ με μια εκπληκτική άμυνα. Ο Βρετανός πάλευε μέχρι την τελευταία στροφή, μέχρι τον τελευταίο γύρο. Ήταν ο Σένα όμως που τελικά έμεινε μπροστά και πήρε την καρό σημαία πρώτος.

Ήταν η πρώτη νίκη του Βραζιλιάνου εκείνη τη σεζόν και η πέμπτη και προτελευταία του όπως έμελλε στο Μονακό. Γράφωντας παράλληλα ιστορία ισοφαρίζοντας το μοναδικό μέχρι τότε επίτευγμα του Γκράχαμ Χιλ. Ο Σένα έβρισκε και πάλι το χαμένο του χαμόγελο. Kαι όταν στο βάθρο κατά την απονομή σήκωνε το χρυσό τρόπαιο του αγώνα, επιβεβαίωνε και τυπικά γιατί το Μόντε – Κάρλο ήταν ο αγώνας του.

Όλα αυτά υπό το βλέμμα του εξουθενωμένου από την κούραση Μάνσελ. Ο οποίος σε ένα αξέχαστο στιγμιότυπο θα έφτανε υποβασταζόμενος μέχρι το βάθρο το οποίο συμπλήρωσε η δεύτερη Williams-Renault του Ρικάρντο Πατρέζε στην 3η θέση.

Ο Βρετανός αργότερα θα επαινούσε τον Βραζιλιάνο τρεις φορές πρωταθλητή για την εκπληκτική και δίκαιη άμυνα του. Στην διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ο Σένα θα μιλούσε για τη νέα του εποποιία αναδεικνύοντας το πόσο δύσκολα εκείνη ήρθε. Η δήλωση του «ήταν σαν να οδηγούσα στον πάγο» καθότι ολοκλήρωσε τον αγώνα εκείνο με το ίδιο σετ ελαστικών(!) τα λέει όλα.

Την βαθμολογούμενη εξάδα (τότε) συμπλήρωσαν οι δύο Benetton-Ford των Μίκαελ Σουμάχερ και Μάρτιν Μπραντλ στην 4η και 5η θέση ξεχωριστά. Όπως και η έκπληξη εκείνου του αγώνα ο 6ος Μπερτραν Γκασό. Ο Βελγογάλλος έκανε την έκπληξη για την άσημη και θρυλική στους λάτρεις του καλτ Larousse (βαφτιζόμενη τότε ως Venturi-Lamborghini). Χαρίζοντας στην ομάδα τον τελευταίο διαθέσιμο βαθμό και τον μοναδικό της όπως έμελλε εκείνη τη χρονιά.

Η σπουδαία εκείνη νίκη για τους Σένα και Mclaren δεν ήταν ποτέ γραφτό να φέρει την αντεπίθεση που καταβάθος ήλπιζαν σε εκείνο το πρωτάθλημα. Η χρονιά έτσι κι αλλιώς χαμένη ήταν για όλους τους ανταγωνιστές της Williams. Εκείνοι όμως οι τρεις τελευταίοι γύροι στο πριγκιπάτο χάρισαν μια εικονική για την ιστορία της Formula 1 μονομαχία και πάντοτε θα αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία των GP του Μονακό.

Μια ιστορία που δεν θα ήταν ποτέ τόσο αξιομημόνευτη χωρίς την λιονταρίσια (όπως πάντα άλλωστε) οδήγηση του Μάνσελ και την αμυντική δεξιοτεχνία του Σένα. Όλα αυτά σε μια μέρα που το ημερολόγιο έγραφε 31 Μαΐου 1992.