5+1 αξέχαστοι ”γιουροβιζιονικοί” τελικοί ευρωπαϊκών κυπέλλων

Ο Μαΐος έχει πολλούς λόγους για να θεωρείται ένας ξεχωριστός μήνας. Ο θριαμβευτικός επίλογος της άνοιξης, το πρελούδιο του καλοκαιριού, ο μήνας των μεγάλων τελικών και της στέψης των πρωταθλητών και κυπελλούχων. Κυριώς για τα εθνικά πρωταθλήματα, κύπελλα και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που αφορούν το ποδόσφαιρο. Όμως, ας μην γελιόμαστε. Αν υπάρχει ένα πράγμα με το οποίο είναι παραδοσιακά συνυφασμένος κάθε Μαΐος αυτό δεν είναι άλλο από τη Eurovision.

Κάτι για το οποίο φαντάζομαι θα συμφωνούν πολλοί. Από τους απλούς θεατές της διοργάνωσης μέχρι εκείνους που κάπου βαθιά στην αθλητική τους ψυχοσύνθεση ψάχνουν αραιά και που τον χώρο απελευθέρωσης του eurofan που κρύβουν μέσα τους. Καλή ώρα σαν τον συγγραφέα του παρακάτω κειμένου.

Η Eurovision και ο αθλητισμός -στην προκειμένη περίπτωση το ποδόσφαιρο- προφανέστατα και είναι δύο κόσμοι που δεν συναντιούνται περισσότερο από σπάνια. Όμως, η ανά καιρούς συνύπαρξη τους μας έχει προσφέρει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες.

Επηρεασμένοι λοπόν θα λέγαμε από την διεθνή ποδοσφαιρική επικαιρότητα που τρέχει παράλληλα της γιουροβιζιονικής, τελικός Κυπέλλου Αγγλίας αφού (14/5 – 18:45) δράττουμε της ευκαιρίας στο Debut.gr και θυμόμαστε 5+1 ιστορικούς τελικούς κυπέλλων στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι οποίοι έλαβαν χώρα την ίδια μέρα ή και ώρα με την κορυφαία μουσική διοργάνωση της “γηραιάς ηπείρου”. Ένα αφιέρωμα που ελπίζουμε οτι θα διεκδικήσει και κερδίσει τους douze pointe σας…

5) Κύπελλο Γαλλίας 2007: Το θαύμα της Σοσό (Μαρσέιγ – Σοσό 2-2, 4-5 πεν.)

Στις 12 Μαΐου του 2007 το «Σταντ ντε Φρανς» φιλοξένησε έναν από τους πιο δραματικούς τελικούς στην ιστορία του Coupe de France. Αντίπαλοι η Μαρσέιγ των Φράνκ Ριμπερί, Τζιμπρίλ Σισέ και Νιάνγκ και η θετική έκπληξη της διοργάνωσης (παρότι καθιερωμένη τότε στην Ligue 1) Σοσό. Η οποία στον δρόμο της προς το Παρίσι απέκλεισε ομάδες όπως η Μονακό και η Παρί Σεν Ζερμέν.

Οι Μασσαλίωτες προηγήθηκαν δις στο σκορ με δύο τέρματα του Σισέ (5′, 98′). Όμως η τρομερή low budget ομάδα του Αλέν Περίν ισάριθμα ισοφάρισε το παιχνίδι. Χαρις τα τέρματα των Νταγκάνο (67′) και Λε Ταλέκ (115′). Η διαδικασία των πέναλτι βρήκε την Σοσό θριαμβεύτρια επικρατώντας τελικά με 5-4. Πανηγυρίζοντας έξαλλα τον τελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο της ιστορίας της.

Ένας τελικός που σίγουρα θα έχουν να θυμούνται οι Γάλλοι. Όπως αντίθετα δεν θα θέλουν να θυμούνται την πορεία τους στην Eurovision εκείνης της χρονιάς στο Ελσίνκι. Καθότι περιορίστηκαν στην 22η θέση μεταξύ των 24 χωρών του τελικού. Nικήτρια τότε αναδείχθηκε η Σερβία με την Μαρίγια Σεφέροβιτς και το ανατριχιαστικό «Molitva». Η Ελλάδα βρέθηκε στην (λίγη για εμάς τότε) 7η θέση με τον Σαρμπέλ και το «Yassou Maria».

Γκόλ: Σισέ 5, 98′ – Νταγκάνο 67′, Λε Ταλέκ 115′

ΜΑΡΣΕΙΓ (Αλμπέρτ Εμόν): Kαράσκο, Μπέγε, Ζουλιέν Ροντρίγκεζ, Ζουμπαρ, Ταϊβό, Τσάνα, Εμπαμί (Μαουλίντα 94′), Ριμπερί, Νασρί, Νιάνγκ (Ορουμα 74′), Σισέ

ΣΟΣΟ (Αλέν Περίν): Ρισέρ, Πισό, Αφολάμπι, Μπρεσέ, Τόσιτς, Ζιανι, Πιτό (Μπρουνέλ 106′), Εντό, Λερουά, Γραχ (Μπίρσα 74′), Νταγκάνο (Λε Ταλέκ 104′)

4) FA CUP 2001: Όουεν και «όσκαρ ανατροπής» η Λίβερπουλ (Άρσεναλ – Λίβερπουλ 1-2)

Σε οποιαδήποτε λίστα με τελικούς ευρωπαϊκών κυπέλλων δεν θα γινόταν να παραλειφθεί έστω μια περίπτωση από το πιο ιστορικό κύπελλο του κόσμου. Το ηλιόλουστο μεσημέρι της 12ης Μαΐου 2001, το Κάρντιφ και το «Millenium Stadium» φιλοξένησαν τον τελικό του FA CUP εκείνης της χρονιάς.

Η υπερηχητική τότε Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ, των Γάλλων της (Ανρί, Βιειρά, Πιρές κτλ) και παικτών της κλάσης του Λιούνγκμπεργκ και του Μπέργκαμπ έμοιαζε το φαβορί μπροστά στην έτερη φιναλίστ Λίβερπουλ. Βλέπετε ήταν τότε τα πέτρινα χρόνια των «Reds». Κι ας διέθεταν ένα ικανοποιητικό σύνολο που ο αρχηγός της Στίβεν Τζέραρντ πλαισιονώταν από παίκτες όπως τον Σμίτσερ, τον Χέσκει και τον σε εξαιρετικό επίπεδο τότε Μάικλ Όουεν.

Το παιχνίδι βρήκε την Άρσεναλ να κυριαρχεί, μην μπορώντας όμως να διαπεράσει την άμυνα της Λίβερπουλ. Οι «κανονιέρηδες» θα άνοιγαν το σκορ στο 72′ με τον Λιούνγκμπεργκ. Όμως ο Μάικλ Όουεν το πήρε προσωπικά. Και με δύο υπέροχα τέρματα (83′, 88′) ολοκλήρωσε μια τρομερή ανατροπή που χάρισε τον τίτλο στην ομάδα του Μέρσεισαιντ. Η ομάδα του Ζεράρ Ουγιέ τέσσερις μέρες αργότερα θα κατακτούσε και το Κύπελλο UEFA (νυν Europa League) στον επικό εκείνο τελικό με την Αλαβές (5-4 πρτ.).

Γκολ: Λιούνγκμπεργκ 72′- Όουεν 83′ , 88′

ΑΡΣΕΝΑΛ (Αρσέν Βενγκέρ): Σίμαν, Ντίξον (Μπέργκαμπ 90′), Άνταμς, Άσλει Κόουλ, Λίουνγκμπεργκ (Κανού 85′), Γκριμαντί, Βιειρά, Πιρές, Βιλτόρ (Παρλούρ 76′), Ανρί

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ (Ζεράρ Ουγιέ): Bέστρεφελντ, Μπάμπελ, Χύπια, Ανσό, Γκάραχερ, Μέρφι (Μπέργκερ 77′), Τζέραρντ, Χάμαν (Μακ Άλιστερ 60′) Σμίτσερ (Φάουλερ 77′), Χέσκει, Όουεν

3) Κύπελλο Ιταλίας 1996: Ιστορία για Φιορεντίνα και… Ιρλανδία (Φιορεντίνα – Αταλάντα 1-0, 2-0)

Ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα στη διάρκεια της παραμυθένιας σχέσης του με την Φιορεντίνα δεν αξιώθηκε να ζήσει όλα όσα ονειρευόταν να πετύχει μαζί της. Με μεγαλύτερο αποθυμένο την μη κατάκτηση ενός «σκουντέντο». Όμως, αν μπορούσαμε να απομονώσουμε μια στιγμή απόλυτης χαράς του αγαπημένου Αργεντίνου επιθετικού με την ομάδα της καρδιάς του σίγουρα αυτή είναι η κατάκτηση του Coppa Italia του 1996.

Η Φιορεντίνα των Μπατιστούτα, Ρουί Κόστα και του Κλαούντιο Ρανιέρι στον πάγκο, αντιμετώπιζε τον Μαΐο του 1996 σε διπλό τελικό την Αταλάντα. Έχοντας στις βαλίτσες της το υπέρ της 1-0 από τον πρώτο τελικό στο «Αρτέμιο Φράνκι», η ομάδα της Φλωρεντίας πήγαινε στο Μπέργκαμο αποφασισμένη να τελειώσει την υπόθεση Κύπελλο. Στον επαναληπτικό τελικό της 18ης Μαϊου 1996, οι φιλοξενούμενοι επικράτησαν σχετικά εύκολα με 2-0. Σκόρερ οι Αμορούσο (48′) και Μπατιστούτα (61′). Ήταν ο 5ος τίτλος της Φιορεντίνα στον θεσμό και ο πρώτος και σημαντικότερος της εποχής του «Γκάμπι».

Την ίδια ώρα 1582 χλμ. μακρία από το Μπέργκαμο, στο Όσλο της Νορβηγίας, η πολυνίκης της Eurovision και υπερδύναμη της στα 90s Ιρλανδία, έγραφε την τελευταία μέχρι σήμερα χρυσή σελίδα της βαριάς της ιστορίας στον θεσμό. Κατακτώντας την 7η της νίκη συνολικά και την 4η σε 5 χρόνια! Πολύ μακριά από την μόλις 14η τότε Ελλάδα και την Κύπρο παρά την τιμητική της 9η θέση.

Γκολ: Aμορούσο 48, Μπατιστούτα 61′

ΑΤΑΛΑΝΤΑ (Εμιλιάνο Μοντονίκο): Φερόν, Ερέρα, Βαλεντίνι, Πανιάνιν (Ροτέρα 49′), Μοντέρο, Παβόν (Τεμελιν 59′), Γκάλο (Σαλβατόρι 67′), Μπονατσίνα, Φορτουνάτο, Ταβαλιέρι, Μόρφεο

ΦΙΟΡΕΝΤΙΝΑ (Κλαούντιο Ρανιέρι): Tόλντο (Μαρεζίνι 89′), Καρνατσιάλι, Μαλούτσι, Αμορούσο, Πανταλίνο, Κόις, Μπίτζικα, Ρουί Κόστα, Μπατιστούτα, Φλάτσι (Ρομπιάτι 63′)

2) Copa del Rey 1984: To ξύλο βγήκε από τον Μαραντόνα… (Αθλέτικ Μπιλμπάο – Μπαρτσελόνα 1-0)

Το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80 ήταν η εποχή της κυριαρχίας των Βάσκων στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Με τους δύο ποδοσφαιρικούς εκπρόσωπους της Βασκονίας τις Ρεαλ Σοσιεδάδ και Αθλέτικ Μπιλμπάο να κατακτούν στο διάστημα 1981-1984 από δύο πρωταθλήματα ξεχωριστά. Το φινάλε αυτής της ιδιαίτερης δυναστείας θα γραφόταν στον τελικό του Ισπανικού Κυπέλλου τον Μαϊο του 1984.

Η τρομερή Μπιλμπάο του Χαβιέρ Κλεμεντέ έχοντας ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα αντιμετώπιζε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» την Μπαρτσελόνα του Ντιέγκο Μαραντόνα και του Μπρέντ Σούστερ. Στόχος δεν ήταν άλλος από το νταμπλ. Ο τελικός των 100.000 θεατών στην Μαδρίτη προοριζόταν ως γιορτή για τους οπαδούς τόσο των Καταλανών όσο και των Βάσκων. Αφού ήταν ανέκαθεν γνωστές οι καλές τους σχέσεις και το κοινό μίσος για τον ισπανικό θρόνο. Όσα ακολούθησαν μόνο γιορτή δεν ήταν.

Το τελικό 1-0 υπέρ της Μπιλμπάο επισκιάστηκε από τα γεγονότα μετά το σφύριγμα της λήξης. Τα σκληρά μαρκαρίσματα του Γκοϊκοετσέα στους Μαραντόνα και Σούστερ, συνδυαστικά με το έκκρυθμο παρελθόν των τριών, πυροδότησαν την ένταση. Το αποτέλεσμα; Ένα πρωτοφανές ξύλο μεταξύ των παικτών και των δύο ομάδων. Οι Μιγκέλι και Μαραντόνα πρωτοστάτησαν στον καβγά από την πλευρά των «Μπλαουγκράνα». Με τον Ντιέγκο να μην διστάζει να τα βάλει μόνος του με όλη την Μπιλμπάο. Σκηνές αληθινού ποδοσφαιρικού ροντέο…

Ήταν το τελευταίο νταμπλ για την Μπιλμπάο στο τελευταίο παιχνίδι του Μαραντόνα για τους Καταλανούς. Το ίδιο καλοκαίρι ο Ντιέγκο θα αναχωρούσε για την Ιταλία και την Νάπολι. Το απίστευτο στην συγκεκριμένη ιστορία; Ότι και αυτό το γεγονός έγινε ανήμερα γιουροβιζιονικής βραδιάς! Με αθλητικό παραλειπόμενο από τον τότε διαγωνισμό στο Λουξεμβούργο, τις αποδοκιμασίες των τοπικών θεατών στην συμμετοχή της Αγγλίας. Κίνηση ως «αντίποινα» για τα επεισόδια των Άγγλων χούλιγκαν σε παιχνίδι των «Τριών Λιονταριών» με την εθνική Λουξεμβούργου στα προκριματικά του Euro 1984!

Γκολ: Εντίκα 14′

ΑΘΛΕΤΙΚ ΜΠΙΛΜΠΑΟ (Xαβιέρ Κλεμεντέ): Zουμπιθαρέτα, Ουριάγκα, Λισεραντζου, Γκοϊκοετσέα, Χοσέ Μαρία Νιούνιεθ, Σαλίνας, Μιγκέλ ντε Άντρες, Ουρτούμπι, Ντάνι, Εντίκα (Σαράμπια 61′), Αργκότε (Χοσέ Ραμόν Γκαλέγκο 87′)

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ (Σεζάρ Λουίς Μενότι): Oυρούτι, Τέντε Σάντσεθ, Χοσέ Ραμόν Αλεξάνκο, Μιγκέλι, Χούλιο Αλμπέρτο, Μάρκος, Βίκτορ, Σούστερ, Χουάν Κάρλος Ρόχο (Πάκο Κλος 63′), Μαραντόνα, Καράσκο

1) FA CUP 2005: H τελευταία πράξη μιας μεγάλης κόντρας (Άρσεναλ – Μαν. Γιουναίτεντ 0-0, 5-4 πεν.)

Στις 21 Μαΐου του 2005, λίγες ώρες πριν την βραδιά νίκης της Έλενας Παπαρίζου, στον μαγικό κόσμο του αγγλικού ποδοσφαίρου γραφόταν επίσης ιστορία. Ο τελικός του FA CUP στο Κάρντιφ, μεταξύ της αρμάδας αστεριών της Άρσεναλ του Βενγκέρ και της Γιουναίτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκινσον θεωρείται για πολλούς το τέλος εποχής για την μεγαλύτερη αντιπαλότητα στην σύγχρονη ιστορία της Premier League.

Μιας κόντρας που προσέφερε μεγάλες ποδοσφαιρικές συγκινήσεις από τα τέλη των 90s ως το πρώτο μισό της δεκαετίας του 2000. Της οποίας η κορύφωση ήρθε τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς. Όταν οι ηλεκτρισμοί των Πάτρικ Βιειρά και Ροι Κιν άναψαν τα αίματα στο περίφημο σκηνικό στη στενή φυσούνα του παλιού Χάϊμπουρι.

Τα δύο μεγάλα brand name της Premier League, ήθελαν οπωσδήποτε το τρόπαιο. Αμφότεροι οι φιναλίστ, έβλεπαν στο τρόπαιο της FA τον μοναδικό τρόπο να σώσουν τα προσχήματα εκείνης τη σεζόν. Αφού καμία από τις δύο ομάδες δεν προχώρησε υψηλά στην Ευρώπη. Ενώ και το πρωτάθλημα χάθηκε από την Τσέλσι του Ζοζέ Μουρίνιο.

Στα πιο αγωνιστικά, η Γιουναίτεντ κυριάρχησε εντός του γηπέδου. Όμως η Άρσεναλ άντεξε στο σφυροκόπημα των «κόκκινων διαβόλων». Πηγαίνοντας το ματς στην παράταση αρχικά και έπειτα στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι. Το χαμένο πέναλτι του Πολ Σκόουλς, ήταν αρκετό για να ολοκληρώσει την επική «κλοπή» του παιχνιδιού από πλευράς Άρσεναλ. Ένας από τους πιο θεαματικούς τελικούς κυπέλλων παρά το γεγονός οτι δεν σκόραρε καμία από τις δύο πλευρές.

ΑΡΣΕΝΑΛ (Αρσέν Βενγκέρ): Λέμαν, Λορέν, Κόλο Τουρέ, Σεντέρος, Άσλει Κόουλ, Φάμπρεγκας (Φαν Πέρσι 86′), Βιειρά, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Πιρές (Εντού 105′), Ζοσέ Αντόνιο Ρέγες, Μπέργκαμπ (Λιουνγκμπέργκ 65′)

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ (Σερ Αλεξ Φέργκουινσον): Κάρολ, Οσέι (Φόρτσουν 77′), Φέρντιναντ, Μπράουν, Σιλβέστρε, Φλέτσερ (Γκίγκς 91′), Κιν, Σκόουλς, Κριστιάνο Ρονάλντο, Ρούνεϊ, Φαν Νίστελροι

Bonus: Κύπελλο Ελλάδος 2001: O ανέλπιστος θρίαμβος του ΠΑΟΚ (ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός 4-2)

Το βράδυ της 12 Μαΐου 2001, ο πρωταθλητής Ολυμπιακός αντιμετώπιζε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος τον ΠΑΟΚ. Στο παλιό γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, η ομάδα του Τάκη Λεμονή πήγαινε με τον αέρα του απόλυτου φαβορί. Άλλωστε το σύνολο της ομάδας του Πειραία ήταν απλά υπερηχητικό. Με παίκτες όπως οι Τζόρτζεβιτς, Τζιοβάνι, Γιαννακόπουλος, Γεωργάτος και Αλεξανδρής. Στο χορτάρι όμως, ο «Δικέφαλος του Βορρά» αποδείχτηκε πιο έτοιμος και δικαίως έφτασε τελικά στο Κύπελλο.

Νωρίς στο ματς, ο Γιώτης Εγκωμίτης (4′) άνοιξε το σκορ για την ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Για να κάνει έπειτα το 2-0 στο 31′ ο Μπορμπόκης. Ο Ολυμπιακός παρότι είχε τις φάσεις, ο ΠΑΟΚ διέθετε την ουσία. Και με την έναρξη της επανάληψης, οι «ασπρόμαυροι» έριξαν στο καναβάτσο τον Ολυμπιακό με τον Γ.Χ. Γεωργιάδη (46′). Ο Τζόρτζεβιτς μείωσε για τον Ολυμπιακό με πέναλτι (3-1). Αλλά ο Ναλιτζής στο 85′ έδωσε διαστάσεις θριάμβου στη νίκη του ΠΑΟΚ. Ο Χούτος απλά μείωσε τον δείκτη του σκορ για τους «ερυθρόλευκους». Κάπως έτσι διαμορφώθηκε το τελικό 4-2.

Εκείνος ο τελικός θα έμενε στην ιστορία για πολλούς λόγους. Ήταν η πρώτη αμφισβήτηση της εγχώριας κυριαρχίας του Ολυμπιακού, ο πρώτος τίτλος του ΠΑΟΚ στον 21ο αιώνα και η βραδιά που ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς πέρασε στο πάνθεον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Καθώς κατακτούσε το Κύπελλο με 3 διαφορετικές ομάδες (Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ). Στην περίπτωση μας θα έλεγε κάποιος ότι αποτέλεσε και το παράδοξο γούρι που θα συνέβαλε στο να αλλάξει η μοίρα της ελληνικής γιουροβιζιονικής ιστορίας.

Το ίδιο ακριβώς βράδυ, στην Δανία και την Κοπεγχάγη, η Ελλάδα με τους Antique, και την 19χρονη τότε Έλενα Παπαρίζου κατακτούν την 3η θέση στη Eurovision 2001. Αποτέλεσμα που έβαλε για τα καλά την χώρα μας στον γιουροβιζιονικό χάρτη. Τον διαγωνισμό εκείνης της χρονιάς μπορεί να κέρδισε η Εσθονία, όμως ήταν το αξέχαστο «Die for Υοu» που κέρδισε τις εντυπώσεις.

Από τότε η διάκριση στη Eurovision θα γινόταν για πολύ καιρό ένα άτυπο «εθνικό ζήτημα». Με ό,τι συνεπαγόταν αυτό για τον ρομαντισμό και παράλληλα την κωμικοτραγικότητα αυτής της «ψύχωσης». Η πολυπόθητη διάκριση τελικά θα ερχόταν στο Κίεβο 4 χρόνια αργότερα. Με την Έλενα Παπαρίζου να κατακτάει αυτή τη φορά και με τη βούλα την Ευρώπη με το θρυλικό «Μy Number One».

Γκολ: Εγκωμίτης 4′, Μπορμπόκης 31′, Γ. Χ. Γεωργιάδης 46′, Ναλιτζής 85′ – Τζόρτζεβιτς (πεν. 77′), Χούτος 90′.

ΠΑΟΚ (Ντούσαν Μπάγιεβιτς): Κόβιτς, Κατσαμπής, Αμπονσά (46′ Κουλακιώτης), Ουντέζε, Μπορμπόκης, Εγκωμίτης, Καφές, Π. Κωνσταντινίδης, Βενετίδης, Οκκάς (89′ Σπάσιτς), Γ. Χ. Γεωργιάδης (78′ Ναλιτζής).

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Τάκης Λεμονής): Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης (46′ Πατσατζόγλου), Κωστούλας, Ανατολάκης, Γεωργάτος (68′ Λουτσιάνο), Γιαννακόπουλος, Νινιάδης (46′ Χούτος), Ζε Ελίας, Τζόρτζεβιτς, Αλεξανδρής, Τζιοβάνι.

Aκόμη μια ιδιαίτερη μέρα είναι μπροστά μας. Οπότε ευχές για καλή απόλαυση σήμερα. Τόσο για τους ποδοσφαιρόφιλους όσο και για τους eurofans. Ή και εκείνους που μπορούν να συνδυάσουν και τα δύο 😉 Και φυσικά ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΛΛΑΔΑ!