Formula 1: 5+1 αξέχαστοι “πασχαλινοί” αγώνες

Πάσχα η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Το πένθιμο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών που το διαδέχεται το φως και η λαμπρότητα της ανάστασης. Φυσικά η καλύτερη μέρα του δεν είναι άλλη από την Κυριακή. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με καλή παρέα, φαγητό και στην περίπτωση των ανέκαθεν φορμουλάκηδων όπως εμού του ιδίου με δράση στην πίστα. Γιατί ως γνωστόν τί καλύτερο συνοδευτικό για τον οβελία ή την πανδαισία του πασχαλινού τραπεζιού από ένα Grand Prix.

Η ιδιαίτερη για την κουλτούρα της F1 παράδοση που θέλει αγώνες και ανήμερα του Πάσχα (ορθόδοξου και καθολικού), κρατάει από πολύ παλιά. Όμως δεν είναι και τόσο συνηθισμένη όσο φαίνεται. Χαρακτηριστικά, από τα 1.060 -μέχρι στιγμής- Grand Prix που καταγράφτηκαν στα πρακτικά της ιστορίας του σπορ ,από το 1950 μέχρι σήμερα, μόνο 35 φορές είδαμε ‘’πασχαλινό αγώνα’’ σε καλεντάρι πρωταθλήματος. 19 ‘’ορθόδοξους’’ και 16 ‘’καθολικούς’’.

Αυτή τη βδομάδα ο αριθμός 35 γίνεται 36. Με αφορμή λοιπόν το… εορταστικό Ιταλικό Grand Prix αυτού του Σαββατοκύριακου στην περιφέρεια της Εμίλια-Ρομάνια και την ιστορική, αλλά μελαγχολική πάντα Ίμολα, το Debut.gr εκμεταλλεύεται την περίσταση. Και σας παρουσιάζει το δικό μας Top5 (συν ένα… καθολικό bonus) πασχαλινών αγώνων της κορωνίδας των motorsports που άφησαν εποχή. Ο καθένας από τους παρακάτω για τους δικούς του λόγους. Ευχάριστους και μη…

5. Σαν Μαρίνο 2001: Aπό Σουμάχερ το περίμεναν, από τον Ραλφ ήρθε…

Η συμμετοχή στην F1 είναι παράσημο για οποιονδήποτε πιλότο. Πόσο μάλλον η καθιέρωση σε αυτή. Το δεύτερο βέβαια δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ειδικά όταν είσαι αδερφός του μεγάλου σταρ και καταξιωμένου πολυπρωταθλητή. Ο Ραλφ Σουμάχερ, από τις απαρχές της καριέρας του, απέδειξε ότι διέθετε τα προσόντα ενός αξιόλογου οδηγού, όμως ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο του αγαπημένου του αδερφού Μίκαελ. Υπήρξαν ωστόσο και φορές που στην άγραφη -υγιή- μάχη μεταξύ των δυο ‘’Σούμι’’ ο Ραλφ έβγαινε νικητής. Όπως το 2001 στο Grand Prix του Σαν Μαρίνο.

Ανήμερα του Πάσχα το 2001, ο μαγικός κόσμος της F1 βρέθηκε στην Ίμολα για τον πρώτο ευρωπαϊκό αγώνα εκείνης της χρονιάς. Παρότι ξεκινούσε τρίτος πίσω από τις Mclaren του poleman Ντείβιντ Κούλθαρντ και του Μίκα Χάκινεν και μπροστά από τον Μίκαελ Σουμάχερ, ο Ράλφ έκανε τρομερό «πέταγμα» στην εκκίνηση και από την πρώτη στροφή πήρε τα ηνία. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Όντας πρωτοπόρος σε όλο τον αγώνα. Παρότι 8 γύρους πριν από το τέλος το μονοθέσιο του παρουσίασε προβλήματα στην πίεση της βενζίνης, ο Ράλφ Σουμάχερ κατάφερε να κρατήσει την Williams-BMW του μπροστά από τον Κούλθαρντ. Βλέποντας έτσι την καρό σημαία πρώτος.

Ήταν η πρώτη νίκη του Ραλφ στην F1 και πάραλληλα η πρώτη της Williams μετά από περίπου τέσσερα χρόνια. Ερχόμενη εμφατικά. Με μια εμφάνιση σαν αυτή που έκανε ο Γερμανός και με τη βρετανική ομάδα να νικάει όλους τους ανταγωνιστές της. Τόσο τις δύο Μclaren όσο και τις πανίσχυρες Ferrari. Καθότι ο Ρούμπενς Μπαρικέλο ολοκλήρωσε τον αγώνα στην 3η θέση, ενώ ο Μίκαελ Σουμάχερ εγκατέλειψε στον 24ο εκ των 61 γύρων λόγω κατεστραμμένης ανάρτησης. Παρόλα αυτά, ο “Σούμι” ήταν χαρούμενος για το επίτευγμα του αδερφού του. Ανταποδίδοντας με μια όμορφη αγκαλιά στον Ραλφ λίγο πριν την απονομή…

4. Μπαχρέιν 2018: H “κόκκινη” παράσταση του Φέτελ

To κεφάλαιο Ferrari μπορεί τελικώς να εξελίχθηκε από όνειρο σε εφιάλτη για τον Σεμπάστιαν Φέτελ, όμως ο Γερμανός πρώην πρωταθλητής παραμένει μια από τις πιο αγαπητές σύγχρονες περσόνες των Tifosi. Ορισμένες εμφανίσεις του από τον καιρό που φορούσε τα κόκκινα λησμονούνται ακόμα με νοσταλγία. Μια εξ αυτών ήταν και η εντυπωσιακή νίκη του στον αγώνα του Μπαχρέιν, τον Απρίλιο του 2018.

Εκκινώντας από την pole, o Φέτελ ήταν χωρίς προβλήματα πρωτοπόρος του αγώνα στο μεγαλύτερο διάστημα του. Μέχρι που ένα λάθος στο δεύτερο pit-stop του (τότε) teammate του στη Scuderia Κίμι Ραικόνεν, από το οποίο μάλιστα τραυματίστηκε ένας μηχανικός της ιταλικής ομάδας, επηρέασε τη στρατηγική του Γερμανού. Αντί να μπει στα pit για δεύτερη φορά, ο Φέτελ αναγκαστικά συνέχισε με τη μαλακή γόμα ελαστικών που είχε για 39 γύρους. Δηλαδή κατά 30% περισσότερο από την εκτιμώμενη διάρκεια ζωής τους!

Το ρίσκο όμως απέδωσε. Παρά τις δυσκολίες στη διαχείρηση των ελαστικών και την πίεση της Mercedes του Βάλτερι Μπότας στους τελευταίους γύρους, ο Φέτελ ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Το οποίο συμπλήρωσε στην 3η θέση o Λιούις Χάμιλτον (Mercedes). Ένας αγώνας αρκετά εντυπωσιακός. Με μάχες, ανατροπές και εκπλήξεις στο midfield. Όπως η 4η θέση του -ουσιαστικά rookie τότε- Πιερ Γκασλί για την Toro Rosso (νυν Alpha Tauri) και την 5η θέση του Κέβιν Μάγκνουσεν με την Haas. Συγκινήσεις από αυτές που μόνο το Μπαχρέιν τα τελευταία χρόνια ξέρει να προσφέρει…

3. Kίνα 2009: Η παρθενική νίκη της Red Bull

Αρκετοί από όσους ξεκίνησαν να παρακολουθούν F1 από τη δεκαετία του 2010, έχουν συνηθίσει την παρουσία της Red Bull ανάμεσα στους δυνατούς του σπορ. Αυτό όμως δεν ίσχυε ανέκαθεν για την ομάδα του Κρίστιαν Χόρνερ. Πολλοί δεν το γνωρίζουν, αλλά στα πρώτα της χρόνια (μπήκε το 2005) η Red Bull ήταν μια μικρομεσαίας δυναμικότητας ομάδα. Ενώ μέχρι πριν το 2009 δεν είχε κάνει ούτε νίκη!

Το 2009 όμως τα πράγματα άλλαξαν σημαντικά. Οι μεγάλες αλλαγές των κανονισμών βρήκαν την Αυστριακή ομάδα να είναι από τους “ευνοημένους” της νέας εποχής της F1. Ξεκινώντας τη σεζόν με ένα δυνατό πακέτο. Στους πρώτους αγώνες ξεκίνησε να γράφεται το παραμύθι της Brawn GP, όμως και οι “Ταύροι” δεν υστερούσαν χαοτικά σε απόδοση. Έψαχναν απλά την κατάλληλη ευκαιρία. Η οποία και θα ερχόταν στο Grand Prix της Κίνας.

Οι κατατακτήριες εξελίχθηκαν θριαμβευτικά για την Red Bull. Ο Σεμπάστιαν Φέτελ για δύο δέκατα κέρδισε τον Φερνάντο Αλόνσο (Renault) στη μάχη της pole και ο Μάρκ Γουέμπερ βρέθηκε 3oς. Η δυνατή βροχή που θύμιζε… Μαλαισία από την μόλις προηγούμενη στάση εκείνου του πρωταθλήματος, ανάγκασε τους οδηγούς να εκκινήσουν πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας. Με την δράση ουσιαστικά να ξεκινά στον 8ο από τους 56 συνολικά γύρους. Η βροχή συνεχίστηκε και φάνηκε να είναι υπερ της Brawn του Τζένσον Μπάτον. Όμως η RB5 ήταν καλύτερη στις πιο απαιτητικές συνθήκες. Κάπως έτσι ο Φέτελ ανέκτησε το έδαφος και πέρασε πρώτος τη γραμμή τερματισμού. Η πρώτη νίκη των “Ταύρων” στην F1 ήταν πια γεγονός. Ενώ και η 2η θέση του Μαρκ Γουέμπερ την αναβάθμισε παράλληλα σε ένα ιστορικό 1-2.

2. Σαν Μαρίνο 1994: Το Grand Prix που δεν έπρεπε ποτέ να γίνει

Η πίστα της Ίμολα μπορεί να “σφύζει” από φυσική ομορφιά και ιστορία, όμως πάντα θα στιγματίζεται για τα γεγονότα του καταραμμένου τριημέρου του Grand Prix του Σαν Μαρίνο 1994. Όταν γράφτηκε ίσως το πιο μαύρο κεφάλαιο της ιστορίας του μηχανοκίνητου αθλητισμού γενικά. Η κορύφωση του δράματος ήρθε την Πρωτομαγιά εκείνη του ’94… Όταν η F1 έχασε το μεγαλύτερο ίσως αστέρι της. Ο Άιρτον Σένα, στη διάρκεια του 7ου γύρου του αγώνα της Ίμολα, έχασε τον έλεγχο της Williams-Renault FW16 που οδηγούσε και συγκρούστηκε σφοδρά στην περίφημη στροφή Tamburello.

To γεγονός ήρθε μία ημέρα μετά τον επίσης άδικο χαμό του Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ στις κατατακτήριες του Σαββάτου (30/4) και δύο μετά το τρομακτικό ατύχημα του συμπατριώτη του Σένα Ρούμπενς Μπαρικέλο κατά τα ελεύθερα της Παρασκευής (29/4). Το οποίο εκ θαύματος δεν ήταν επίσης μοιραίο. Η επανεκκίνηση και η τελική νίκη του Μίκαελ Σουμάχερ (Benetton-Ford) που συνοδεύτηκε με τις παρουσίες των Νίκολα Λαρίνι (Ferrari) και Μίκα Χάκινεν (Mclaren-Peugeot) στο δύσκολο για εκείνους βάθρο είναι κάτι που ελάχιστοι θυμούνται. Οι εικόνες των δύο πιλότων της Williams και της Simtek, να σκοτώνονται ακαριαία, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι νωπές. Το ίδιο και το ιατρικό ελικόπτερο στην αμμοπαγίδα. H ιατρική μεταφορά του βαριά τραυματισμένου Βραζιλιάνου. Η ανακοίνωση του θανάτου του. Το οικουμενικό πένθος που ακολούθησε και οι συγκλονιστικές εικόνες κατά την κηδεία του στο Σαο Πάολο.

Όλα αυτά σε ένα Σαββατοκύριακο το οποίο δεν θα έπρεπε να είχε διεξαχθεί ποτέ. Με τις ευθύνες της διοργανώτριας αρχής και των τοπικών οργανωτών του Grand Prix εκείνου να είναι μεγάλες. Τόσο για τους θανάτους των Σένα και Ράτζενμπεργκερ όσο και για τους οκτώ θεατές που ευτυχώς δεν σκοτώθηκαν από τα θραύσματα που ξέφυγαν της πίστας στο τρομακτικό ατύχημα των Tζει Τζει Λέτο (Benetton-Ford) και Πέντρο Λάμι (Lotus) κάτα την πρώτη εκκίνηση.

Μετά το σοκ της Πρωτομαγιάς του ’94, η στροφή Τamburello θα άλλαζε σχεδιασμό όπως και η πίστα. Η F1 επίσης θα ξεκινούσε έναν λυσσαλέο αγώνα για την εξέλιξη της ασφάλειας. Η οποία τα επόμενα χρόνια θα έσωζε τη ζωή αρκετών οδηγών. Ίσως το μόνο θετικό πράγμα που προέκυψε από εκείνη την τραγική εβδομάδα. Ένα δώρο ζωής το οποίο ίσως ποτέ δεν θα ερχόταν χωρις το αίμα του Βραζιλιάνου θεού. Και τί μέρα για εκείνη την θυσία… Ανήμερα Πάσχα…

1. Κίνα 2012: Όταν οι Ρόσμπεργκ και Mercedes “προφήτευσαν” το μέλλον

Η Mercedes είχε μεγάλη ιστορία στην F1 και πριν ακόμη κυριαρχήσει στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Αρκεί κανείς να αντρέξει πίσω στη μακρινή δεκαετία του ’50 στις εποχές του Φάντζιο, του Χέρμαν και του Στέρλινγκ Μος. Όταν βέβαια ξεκίνησε η δεύτερη θητεία του γερμανικού brand στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού ,μετά την μακροχρόνια απουσία τoυ, οι επιτυχίες δεν ήρθαν αμέσως. Η σεζόν του 2010 κύλησε μέτρια και το 2011 η γερμανική ομάδα δεν είχε ουτε μια παρουσία στο βάθρο.

Tα πρώτα ουσιαστικά βήματα άρχισαν να γίνονται στη συναρπαστική σεζόν του 2012. Τα “ασημένια βέλη” γνώριζαν σταδιακή άνοδο και απλά έψαχναν το σαββατοκύριακο που θα το επιβεβαίωνε. Το οποίο και θα ερχόταν κατά τo ορθόδοξο Πάσχα και συγκεκριμένα στο Κινεζικό Grand Prix. Η pole position του Νίκο Ρόσμπεργκ σε συνδυασμό με την -ελέω της ποινής του Χάμιλτον- παρουσία του Μίκαελ Σουμάχερ στην πρώτη σειρά της εκκίνησης, έκαναν τη (νέα) Mercedes να ονειρεύεται ακόμα και το πρώτο της 1-2.

Ο αγώνας κυλούσε με τα δύο “ασημένια βέλη” να πρωτοπορούν. Όμως το “γερμανικό” πάρτι εν μέρει χάλασε στον 13ο γύρο. Όταν ο επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής εγκατέλειψε λόγω προβλήματος στον τροχό του. Ο Ρόσμπεργκ παρότι βρισκόταν σε στρατηγική δύο pit-stop παρέμεινε μπροστά χωρις κανένας από τους ανταγωνιστές του να βρίσκει ρυθμό να τον πλησιάσει. Τελικά θα περνούσε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού 26 δεύτερα μπροστά από τις Mclaren των Τζένσον Μπάτον και Λιούις Χάμιλτον παίρνοντας μια ιστορική νίκη.

Την πρώτη της καριέρας του μετά από 111 ολόκληρους αγώνες και την πρώτη της Mercedes μετά το 1955. Πόσοι άραγε θεατές και τηλεθεατές, εκείνου του αγώνα εκείνη τη μέρα θα μπορούσαν να φανταστούν το πόσο… ρουτίνα θα γινόταν τα επόμενα χρόνια μια Mercedes να στέκεται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου…

Bonus: Grand Prix Ευρώπης 1993 (Ντόνινγκτον): Η μεγαλύτερη εποποιία του Σένα

Η συγκεκριμένη περίπτωση αγώνα είναι αδύνατον να ξεχαστεί. Όσα χρόνια κι αν περάσουν… Στις 11 Απριλίου 1993, ανήμερα του Πάσχα των καθολικών, το ταπεινό αλλά ιστορικό σιρκουί του Ντόνινγκτον Παρκ στο Λέστερσιρ της Μεγ. Βρετανίας φιλοξενούσε το Grand Prix Eυρώπης. Η γνώριμη στους Άγγλους βροχή έδινε και έπαιρνε. Κι όμως αυτή ήταν που θα έδινε ακόμη μυθικότερη διάσταση σε ο,τι θα επακολουθούσε. Την πιο μεγαλοπρεπή παράσταση του αξέχαστου Άιρτον Σένα.

Το grid του αγώνα διαμορφωνόταν με τις Williams των Αλέν Πρόστ και Ντείμον Χιλ να είναι στην πρώτη σειρά εκκίνησης. Ο Μίκαελ Σουμάχερ (Benetton-Ford) ήταν 3ος και ο Σένα με την Mclaren-Ford του ήταν μόλις 4ος μπροστά από τον Κάρλ Βέντλινγκερ (Sauber). Η εκκίνηση του Βραζιλιάνου ήταν κακή με τον ίδιο να χάνει δύο θέσεις. Στη συνέχεια ακολούθησε ο καλύτερος πρώτος γύρος στην ιστορία της F1. Αυτός που οι Άγγλοι τον μνημονεύουν μέχρι σήμερα ως ο “Γύρος των θεών” (“Lap of the Gods”).

Στη διάρκεια του πρώτου γύρου, ο Σένα έκανε το απόλυτο comeback προσπερνώντας (και) τα τέσσερα μονοθέσια μπροστά του. Τον Σουμάχερ στην τρίτη στροφή, τον Βέντλινγκερ στην Craner Curves, και τον Xιλ στην Coppice. Το καλύτερο όμως το φύλαγε για τον αιώνιο του αντίπαλο Πρόστ. Tον οποίο και έπιασε στον ύπνο στην φουρκέτα Melbourne Hairpin. Ο Βραζιλιάνος πήρε την πρωτοπορία και δεν δίστασε ποτέ να κοιτάξει πίσω.

Ακόμα και όταν ανακατεύτηκε η τράπουλα του αγώνα στις μεικτές συνθήκες, ο Βραζιλιάνος έδειξε γιατί ήταν ο βασιλιάς της βροχής. Η κυριαρχία του εντός της πίστας ήταν ολοκληρωτική. Ρίχνοντας γύρο σε όλους τους οδηγούς πλην του Xιλ. Τερματίζοντας συγκεκριμένα 1 λεπτό και 23 δευτερόλεπτα εμπρός του Βρετανού! Κάπως έτσι έφτασε στη σπουδαιότερη του νίκη. Όλα αυτά σε μια μέρα που ο Σένα ξεπέρασε κάθε ανθρώπινο και μη όριο. Κάνοντας στην κυριολεξία πράγματα και θαύματα με την μικρή για την οδηγική κλάση του ΜP4/8. Απλά δέος…

Ας ελπίσουμε και ο φετινός αγώνας στην Ίμολα να μας προσφέρει μια ωραία συντροφιά στην σημερινή χαρμόσυνη μέρα. Όπως και να χαρίσει θέαμα αντάξιο για να κερδίσει μια θέση σε ανάλογες λίστες του μέλλοντος.

Ευχές για καλή απόλαυση και ένα ακόμη καλύτερο Πάσχα σε όλους! Χρόνια πολλά!