O Μαρσέλο Μπιέλσα αποτελεί παρελθόν από τη Λιντς. Ωστόσο, από την αρχή ως το τέλος της θητείας του δεν «πούλησε» τις ιδέες του και ας ήταν... τρελές!

«Τρελός» και «καθηγητής». Αυτά είναι δύο από τα παρατσούκλια που είχε από την αρχή της προπονητικής τους καριέρας ο Μαρσέλο Μπιέλσα. Ένας προπονητής που ποτέ δεν σκέφτηκε το αποτέλεσμα. Για την ακρίβεια ποτέ δεν «θυσίασε» τις ομάδες του, τους παίκτες του, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, για χάρη μιας νίκης. Ή ενός θετικού αποτελέσματος.

Ο Αργεντινός έχει περάσει από πολλούς συλλόγους. Ακόμη περισσότερους πάγκους. Πλέον στο… ρεζουμέ του θα υπάρχει και η θητεία στη Λιντς. Με τα «παγόνια» έζησε μεγάλες στιγμές. Μεγάλες επικρατήσεις. Τα βοήθησε να ανέβουν στην Premier League, μετά από πολλά χρόνια.

Ωστόσο, το φινάλε σε αυτό το παραμύθι δεν ήταν ιδανικό. Δεν υπήρχε happy end. Όπως ίσως και στις πιο πολλές σχέσεις που υπάρχουν εκεί έξω. Ο… τρελός έζησε στην τρέλα του. Αρνήθηκε να βάλει νερό στο κρασί του. Αρνήθηκε να παρατάξει ένα «πούλμαν» απλά και μόνο για να φέρει μερικούς ακόμη βαθμούς στο τραπέζι της Λιντς. Το πλήρωσε. Αλλά ακόμη και έτσι δεν θα αλλάξει. Δεν γίνεται να αλλάξει.

Ακόμη και έτσι τόσο οι Άγγλοι όσο και υπόλοιποι φίλαθλοι θα του βγάζουν το καπέλο και θα του απονέμουν τα σέβη τους. Γιατί το πιο δύσκολο δεν είναι να μάθει στις ομάδες του (ή στη Λιντς όσο μπορούσε) να παίζουν άμυνα. Το πιο δύσκολο σε αυτό τον κόσμο είναι να παραμείνεις πιστός στις αρχές σου. Στις ιδέες σου. Ακόμη και αν αυτές καμία φορά κοστίζουν.

Μπιέλσα

Live by the sword

«Φτάνει μία στιγμή για να ερωτευτείς. Μία ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν’αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις», είχε πει κάποτε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Ο Ιρλανδός συγγραφέας δεν πρόφτασε να γνωρίσει τον Μαρσέλο Μπιέλσα, αλλά, επιτρέψτε μας να πούμε πως το παραπάνω απόφευγμα θα μπορούσε άνετα και να το έχει σκαρφιστεί ο Αργεντινός τεχνικός ή και να συνοψίζει το ποδοσφαιρικό του γνωμικό.

Ο Λατίνος προπονητής με τη Λιντς κατάφερε να τα συνδυάσει όλα. Επίθεση και αποτέλεσμα, πηγαίνοντας κόντρα στους Ιταλούς που πριν από δεκαετίες είχαν πει το περίφημο: «η άμυνα φέρνει τους τίτλους και η επίθεση τον κόσμο στο γήπεδο». Ο «καθηγητής» ανέβασε τα «παγόνια» στα μεγάλα… σαλόνια (θα μπορούσε να είναι στίχος από κομμάτι trapper) το καλοκαίρι του 2020. Κάτι που δεν το είχαν ζήσει για 16 συναπτά έτη.

Και όλα αυτά με τη δική του φιλοσοφία. Επίθεση και μόνο επίθεση. Παράλληλα, ανέδειξε παίκτες που μέχρι πρότινος δεν τους ήξεραν και πολλοί μακριά από το Λιντς. Μία άνοδος που είχε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.

Die by the sword

Το καλός της μαζικής επίθεσης είναι τα πολλά  γκολ. Είναι το θέαμα. Η δράση. Το κακό σε τέτοιες, όμως, περιπτώσεις είναι μεγάλο. Ίσως και μεγαλύτερο. Ακόμα και οι καλύτεροι chef στον κόσμο δεν μπορούν να αποδώσουν σε ένα πιάτο τους, όπως το έχουν κατά νου, αν δεν έχουν τα απαραίτητα υλικά.

Ο Μαρσέλο Μπιέλσα στην πρώτη του σεζόν στην Premier League, μόνο άσχημα δεν τα πήγε. Ωστόσο, αυτό δεν συνεχίστηκε και φέτος. Τα «παγόνια» είδαν αρκετούς ποδοσφαιριστές τους να τραυματίζονται, το καλοκαίρι που πέρασε δεν ενισχύθηκαν όσο έπρεπε ή στις θέσεις που είχαν πρόβλημα. Αν όλα αυτά τα βάλετε μαζί στο Google τότε εκείνο θα σας βγάλει «μήπως εννοείτε: απόλυση Μαρσέλο Μπιέλσα;».

Το αποκορύφωμα και δυστυχώς η τελευταία πράξη στο δράμα του Αργεντινού τεχνικού δεν ήταν η απόλυση. Ήταν οι βαριές ήττες που γνώρισε η ομάδα του από Έβερτον (3-0), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (4-2), Λίβερπουλ (6-0) και Τότεναμ (4-0). Αν βγάλει κανείς από την εξίσωση το σύνολο του Γιούργκεν Κλοπ όλες οι άλλες ομάδες φέτος που έκαναν… πλάκα στη Λιντς είχαν μεγάλα προβλήματα Ειδικά στην επίθεση. Οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι οι άνθρωποι του συλλόγου για να σώσουν ό,τι σώζεται προχώρησαν στην απόλυση του Μαρσέλο Μπιέλσα.

Στο φινάλε – φινάλε αυτός ήταν και είναι ο Μπιέλσα!

Από πολλούς ο Μαρσέλο Μπιέλσα, ειδικά μετά τις πρόσφατες βαριές ήττες της Λιντς που οδήγησαν στην απόλυσή του, χαρακτηρίστηκε τακτικά «αφελής». Θα μου επιτρέψεις φίλε αναγνώστη να πω κάπου ΩΠΑ και να διαφωνήσω. Ο «τρελός» δεν τρελάθηκε εν μία νυκτί. Αυτός ήταν και αυτός είναι. Έτσι, θα παραμείνει. Δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει ή να ζητήσει από ένα «γέρικο σκυλί» νέα κόλπα. Eror 404.

Ο «καθηγητής» πίστεψε όσο κανείς στους παίκτες του. Στο υλικό του. Στη φιλοσοφία του. Στο ίδιο το παιχνίδι. Έβαλε την καρδιά του και όλο του το μεράκι. Οπότε μόνο αφελής δεν ήταν. Ήξερε τι έκανε. Ωστόσο, δεν του βγήκε. «That’s life» που είχε πει και κάποτε ο Φρανκ Σινάτρα. Η απόλυσή του από τη Λιντς δεν αλλάζει την εικόνα που έχει η ποδοσφαιρική κοινότητα προς το πρόσωπό του, ούτε στο ελάχιστο.

Η «σχολή» που έχει σαν αντιπρόσωπο τον Μπιέλσα όσο πάει και μικραίνει. Αλλά πρέπει να έχεις αρκετό θάρρος και ίσως λίγη τρέλα για να είσαι μπροστάρης. Για να έχεις εσύ το λάβαρο της επανάστασης. Και να δίνεις έναν «πόλεμο» που να μην σε νοιάζει αν νικάς ή αν νικιέσαι. Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο και κατ’ επέκταση η ίδια η ζωή. Ένας ατέρμονος αγώνας. Σε αυτόν έχει βγει προ πολλού νικητής ο Μπιέλσα και ας γράφει πλέον το status του στο Facebook «free agent».

Γιατί, όπως είχε γράψει και ο Άκης Πάνου το 1997, πολύ εύστοχα:

Βρε άσ’ τον τρελό στην τρέλα του
άσ’ τονε στο όνειρό του
Τον κόσμο αυτό σιχάθηκε
κι έφτιαξε ένα δικό του

Μπορεί να βρει στην τρέλα του
αυτά που ’χει ποθήσει
και που δεν αξιώθηκε
να δει και ν’ αποκτήσει