Η ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Τσέλσι κρίθηκε από τη βιασύνη του Κέπα αλλά και από την κακή μέρα των γκολκίπερ.

Λίβερπουλ και Τσέλσι μας χάρισαν έναν πιο χορταστικούς τελικούς όλων των εποχών στην ιστορία του Λιγκ Καπ. Σίγουρα, μας πρόσφεραν την πιο θεαματική λευκή ισοπαλία που έχουμε παρακολουθήσει στη ζωή μας.

Σε ένα ματς που δεν επιτρεπόταν να σκοράρεις στην κανονική διάρκεια και την παράταση (4 ακυρωθέντα γκολ), ήρθε η διαδικασία των πέναλτι για μας αποζημιώσει από πλευράς τερμάτων. Χρειάστηκαν 22 πέναλτι για να κάτσει η μπίλια στο «κόκκινο». Η Λίβερπουλ έγινε ξανά πολυνίκης του θεσμού (9) και όλοι μιλάνε για μία διαδικασία των πέναλτι που «άγγιξε» την τελειότητα (11-10).

Στο τέλος, ο Κέπα Αρθιμπαλάγα αποδείχθηκε o μοιραίος αστοχώντας στο δικό του πέναλτι. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Τούχελ τον είχε εμπιστευτεί για να υποδυθεί τον ήρωα, βγάζοντας στη θέση του, έναν εκ των κορυφαίων της βραδιάς, τον Έντουαρντ Μεντί.

Πώς φτάσαμε, όμως, μέχρι την απόφαση του Τούχελ; Τι έκρινε τελικά το τελικό αποτέλεσμα; Η ευστοχία των παικτών ή η ανικανότητα των τερματοφυλάκων; Ο ψυχολόγος, Geir Jordet, ανέλυσε τα σημεία κλειδιά της διαδικασίας και μοιράστηκε τις απαντήσεις στο twitter.

Ο Τούχελ πήγε με τις πιθανότητες και έχασε

Εκ του αποτελέσματος, η επιλογή του Τούχελ δεν του βγήκε. Ωστόσο, βάσει στατιστικών ήταν η ορθή απόφαση. Ο Κέπα Αριζαμπαλάγα βγήκε νικητής στις τελευταίες 3 φετινές διαδικασίες πέναλτι που ενεπλάκη. Μάλιστα, στο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ο Γερμανός τεχνικός πραγματοποίησε το ίδιο τρικ με την αλλαγή Μεντί-Κέπα και δικαιώθηκε. Ακολούθησαν δύο προκρίσεις στα πέναλτι με τον Ισπανό στο τέρμα κατά τον 3ο και 4ο γύρο του Λιγκ Καπ κόντρα σε Άστον Βίλα και Σαουθάμπτον αντίστοιχα.

Επίσης, ο ρεκόρ του 27χρονου είναι καλύτερο από του Σενεγαλέζου. Οι εκτελεστές πέναλτι σκοράρουν σε ποσοστό 71% κόντρα στον Κέπα (17/24) και σε ποσοστό 94% κόντρα στην Μεντί (30/32)

Ο κόουτς των «μπλε» το γνώριζε αυτό και το παραδέχτηκε μετά το τέλος του αγώνα, όταν κλήθηκε να εξηγήσει την απόφαση του. «Από τα παιδιά που ασχολούνται με τα στατιστικά δεδομένα στην ομάδα, γνωρίζαμε ότι ο Κέπα είναι καλύτερος στο να αποκρούει πέναλτι. Πήρα την απόφαση να τον περάσω στο παιχνίδι για τα πέναλτι, διότι προπονείται μαζί μας καθημερινά και οι παίκτες ξέρουν πόσο καλός είναι σε αυτήν την διαδικασία» είπε μεταξύ άλλων.

Οι τερματοφύλακες βρέθηκαν σε κάκιστη μέρα στα μέρα

Μία ανάλυση της αντίδρασης των 2 γκολκίπερ κατά τη διαδικασία, δείχνει ότι ναι μεν οι εκτελεστές τα πήγαν περίφημα αλλά και οι ίδιοι δεν τους δυσκόλεψαν καθόλου. Το αντίθετο. Δυσκολεύτηκαν να τους «διαβάσουν» στην πλειοψηφία των χτυπημάτων.

Από τα 21 επιτυχημένα πέναλτι, μόνο στα 6, οι τερματοφύλακες έπεσαν στη σωστή πλευρά (3 ο Κέλεχερ και ισάριθμες ο Κέπα). Σαν να μην έφτανε αυτό, σε 8 περιπτώσεις ο καθένας είτε δεν μάντεψε σωστά είτε έπεσε πρόωρα στη γωνία του. Χαρακτηριστικό είναι το πέναλτι του Ζορζίνιο, που σουτάρει αφότου δει ότι ο Κέλεχερ έχει πέσει στη γωνία του.

Οι τερματοφύλακες δεν επιστράτευσαν καθόλου τα mind games

Συνήθως στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι, παρατηρούμε τους γκολκίπερ να προσπαθούν να μπουν στο μυαλό των εκτελεστών, ενοχλώντας τους με οτιδήποτε μπορεί να σκαρφιστούν εκείνη την ώρα. Ωστόσο, στον τελικό του Λιγκ Καπ, τα mind games επιστρατεύτηκαν ελάχιστα. Ο μεν τερματοφύλακας της Λίβερπουλ, Κουίβιν Κέλεχερ, δεν ασχολήθηκε καθόλου με όσους χτυπούσαν τα πέναλτι.

Ο δε Κέπα προσπάθησε σε ένα βαθμό να το κάνει αλλά πολύ φειδωλά. Ορισμένες χειρονομίες και το χτύπημα των δοκαριών με τα χέρια του αποδείχθηκαν πολύ φτωχές προσπάθειες. Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί και ο επεμβατικός ρόλος του διαιτητή. Ο ρέφερι της αναμέτρησης, Στιούαρτ Άτγουελ, έδειξε από την αρχή ότι δεν θα δεχτεί κανένα από τα συνηθισμένα mind games των τερματοφυλάκων. Ενδεικτικό είναι ότι πριν από κάθε εκτέλεση πήγαινε μπροστά από τους τερματοφύλακες και τους παρότρυνε να πάρουν γρήγορα θέση στην εστία τους και να μην χρονοτριβούν.

Ο Κέπα αστόχησε γιατί βιάστηκε υπερβολικά

Η διαδικασία έφτασε στο αποκορύφωμα της όταν, φτάσαμε στους 11ους εκτελεστές από κάθε ομάδα. Είχε έρθει η σειρά των δύο τερματοφυλάκων να εκτελέσουν ένα σουτ που εξαιρετικά σπάνια στην καριέρα τους χτυπάνε. Αυτό σήμαινε ότι οι πιθανότητες να αστοχήσουν αυτόματα ανεβαίνουν.

Ο Κέλεχερ ευστόχησε αλλά ο Κέπα έστειλε τη μπάλα να ταξιδεύει στις κερκίδες του «Γουέμπλεϊ». Πίσω από την αστοχία υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Μία από αυτές είναι η βιασύνη με την οποία εκτέλεσε το χτύπημα. Ειδικότερα, ο 27χρονος βάρεσε τη μπάλα μόλις 0,4 δευτερόλεπτα μετά το σφύριγμα του διαιτητή. Κανείς δεν το έκανε πιο βιαστικά. Ο μέσος όρος για την ταχύτητα εκτέλεσης των πέναλτι ήταν 2,6 δευτερόλεπτα για τα 22 χτυπήματα.

Στατιστικά, όσο πιο γρήγορα εκτελείτε ένα πέναλτι τόσο πιο πιθανό είναι να μην καταλήξει στα δίχτυα. Συνήθως, η βιασύνη συνδέεται με περισσότερα άστοχα πέναλτι διότι σημαίνει ότι ο παίκτης δε νιώθει άνετα με την κατάσταση και βιάζεται να τελειώσει με τη διαδικασία.

Η Λίβερπουλ έπαιζε με το πλεονέκτημα του 12ου παίκτη

Η Λίβερπουλ είχε ένα ελαφρύ προβάδισμα εξηγεί ο ψυχολόγος, Geir Jordet, διότι χτυπούσε τα πέναλτι μπροστά στην κερκίδα των οπαδών της. Οι «κόκκινοι» το αξιοποίησαν αυτό για να «αποκτήσουν θετική ενέργεια».

Συνολικά, 5 ποδοσφαιριστές της Λίβερπουλ πανηγύρισαν έντονα μπροστά από τους οπαδούς μετά το εύστοχο χτύπημα. Προφανώς, οι οπαδοί της Τσέλσι δεν μπορούσαν να κάνουν το ίδιο. Συνολικά, η έρευνα δείχνει ότι οι παίκτες που απολαμβάνουν έντονα τη στιγμή μετά το εύστοχο πέναλτι είναι πιο πιθανό να χαμογελάσουν στο τέλος της διαδικασίας.

ΥΓ. Όταν μία διαδικασία πέναλτι ξεπερνάει τα 5 χτυπήματα για κάθε ομάδα, τότε μόνο το 60% των επόμενων σουτ καταλήγουν στα δίχτυα. Λίβερπουλ και Τσέλσι διέψευσαν τα στατιστικά, καθώς ευστόχησαν στα 11/12  επόμενα πέναλτι.