Ο Ολυμπιακός μπορούσε και δεν μπορούσε ταυτόχρονα

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε νωρίς μπροστά στο σκορ επί της Αταλάντα αλλά δυστυχώς έφυγε ηττημένος από το Μπέργκαμο με 2-1. Μία ήττα που δεν συνεπάγεται αποκλεισμό αλλά θέλει προσοχή. Προσοχή διότι η ρεβάνς θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι.

Μπορούσε ο Ολυμπιακός να κερδίσει;

Εκ των πραγμάτων, ναι. Πέτυχε ένα πολύ όμορφο γκολ, σε μία άκρως κομβική στιγμή. Πάνω στο διάστημα 15′-30′ που είναι αυτό που διαμορφώνει ουσιαστικά την εικόνα πολλών παιχνιδιών. Γιατί; Γιατί οι ομάδες έχουν ζεσταθεί, έχει περάσει το αναγνωριστικό «κομμάτι» του αγώνα και αρχίζουν να χτίζουν την «κυριαρχία» τους στο χορτάρι. Πάνω που πήγε να επιβάλλει τον ρυθμό της η Αταλάντα, ο Ολυμπιακός πέτυχε γκολ.

Πάνω που ο Ολυμπιακός, δηλαδή, θα κλεινόταν -αργά ή γρήγορα- στα μετόπισθεν, βρέθηκε μπροστά με 1-0. Δεν το λες και λίγο. Και μετά, ήρθε η γνωστή πάγια τακτική. Άμυνα, άμυνα, άμυνα. Μόνο που η άμυνα του Ολυμπιακού δεν ήταν όπως θα έπρεπε. Τουλάχιστον, όχι όπως θα έπρεπε κόντρα στην Αταλάντα. Μία ομάδα που φημίζεται για το πόσο εύκολα σπάει τις αντίπαλες άμυνες. Και φυσικά, τα γκολ. Πολλά γκολ.

Γιατί δεν κέρδισε όμως ο Ολυμπιακός;

Γιατί, εν τέλει, δεν μπόρεσε. Όχι δεν κατόρθωσε. Δεν μπόρεσε. Δεν ήταν αρκετά ικανός στο τέλος. Δεν έπαιξε καλή άμυνα. Βρέθηκε εκτεθειμένος υπερβολικά πολλές φορές. Και αυτό δεν γίνεται σε ματς των «32» του Europa League. Απλά, δεν γίνεται.

Η τακτική της ομάδας ήταν σαφής και φάνηκε γρήγορα. Ένα γκολ στο πρώτο μισάωρο -ιδανικά εικοσάλεπτο- και μετά… ταμπούρι. Πώς, όμως, να παίξεις ταμπούρι, όταν δεν μπορείς. Έχει κακούς παίκτες ο Ολυμπιακός; Όχι. Έχει, όμως, πρόβλημα στην άμυνα; Ναι. Μεγάλο. Δεν υπάρχει καλή συνεργασία των παικτών. Μόνιμα, βρίσκεται ο Βάτσλικ εκτεθειμένος να προσπαθεί να σώσει τα… άσωστα.

Αυτό δεν είναι προσέγγιση παιχνιδιού. Βασικά, δεν είναι επειδή δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Δεν λέει κανείς πως θέλει να παρκάρει όταν δεν έχει αμάξι. Όταν έχεις προβλήματα στην άμυνα, συνεπώς, δεν μπορείς να λες πως θα βασιστείς σε αυτή για να φύγεις νικητής από τέτοια έδρα. Θα ρωτήσει κανείς «αφού μόνο με άμυνα θα κράταγε το 1-0, τι άλλο να έκανε;»

Και εδώ έρχεται η απάντηση: ΕΝΙΣΧΥΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ. Η άμυνα αποτελείτο από Σωκράτη, Μανωλά και Σισέ. Μπακ-χαφ σε όλη την πλευρά οι Λαλά και Ρέαμτσιουκ. Καλά μέχρι εδώ; Εντάξει. Στον πάγκο βρίσκονταν πολλές επιλογές «θωράκισης» της άμυνας. Από τον Καμαρά και τον Μπουχαλάκη ως τον Μπα. Η πρώτη αλλαγή έγινε αφού ο Ολυμπιακός δέχθηκε δύο ΙΔΙΑ γκολ σε δύο μόλις λεπτά. Η υπόθεση νίκη είχε χαθεί ήδη. Δεν βάζεις στο 65′ αμυντικογενή παίκτη. Όχι κόντρα στην Αταλάντα. Δεν μπορείς με την ήδη υπάρχουσα σύνθεση να κρατήσεις τη νίκη.

Η άλλη εβδομάδα θα κρίνει πολλά. Η ρεβάνς θα είναι άλλο παιχνίδι και θα διαφέρει σε πολλά από το ματς του Μπέργκαμο. Ας ελπίσουμε πως θα διαφέρει και στα λάθη που έγιναν.