Ήταν σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα γυρνούσε στην Ιταλία. Και αυτό έγινε πραγματικότητα για τον Τζιοβίνκο λίγο πριν το τέλος του Ιανουαρίου.

Από τις λίγες φορές που οι Ιταλοί δεν ήταν υπερβολικοί όταν είδαν τον Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο με την μπάλα στα πόδια του. Αν και το έχουν αυτό το «χούι» με το που βλέπουν έναν παίκτη με καλή τεχνική κατάρτιση.

Ωστόσο, Διάολε, ο πιτσιρικάς μπορούσε να κάνει πράγματα και θαύματα με την μπάλα στα πόδια του. Όλοι το έβλεπαν αυτό. Όλοι το έλεγαν. Όμως και όλοι κάπου «κόλλαγαν». Ήταν στη σωματοδομή του τέτοια που τους έκανε να ξεροκαταπίνουν και να κρατάνε μία πισινή για εκείνον και την εξέλιξή του.

Οι άνθρωποι της Γιουβέντους του έδωσαν ευκαιρίες. Του έδωσαν επιλογές. Αλλά στην πραγματικότητα δεν τον πίστεψαν ποτέ, ώστε να τον κάνουν ηγέτη τους. Έτσι, οι δανεισμοί δεν ήταν λίγοι.

Έπρεπε να πάρει την απόφαση να αφήσει την Ιταλία και τη Serie A. Να λάμψει με τη φανέλα της ομάδας του Τορόντο στο MLS και να γίνει εκείνος με το καλύτερο συμβόλαιο στην ιστορία της Λίγκας. «Ουδείς προφήτης στον τόπο» του λένε.

Αλλά η επιστροφή στη Γη της… επαγγελίας ήρθε. Η Σαμπντόρια του έδωσε συμβόλαιο 6μηνης διάρκειας και εκείνος, όντας πιο ώριμος και πιο έτοιμος από ποτέ (στα 35 του γαρ) επέστρεψε για να κλείσει όποιες ανοιχτές υποθέσεις είχε πριν κρεμάσει τα παπούτσια του.

Η Ιταλία «πλήγωσε» τον Τζιοβίνκο

Από το 1996 μέχρι και το 2006 ο Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο ήταν στις ακαδημίες της Γιουβέντους. Εκεί έμαθε τα βασικά. Εκεί έκανε τις πρώτες του ντρίμπλες -και τις έκανε πολύ καλά- στην πορεία ακολούθησαν πολλές.

Οι άνθρωποι της «Μεγάλης Κυρίας» δεν άργησαν να του κολλήσουν το παρατσούκλι «Μέσι της Ιταλίας». Οι λόγοι προφανείς. Κάτι το σώμα του, αλλά και κάτι η τεχνική του κατάρτιση με τις «μπούκες» του τον βοήθησαν να κουβαλήσει αυτή την ταμπέλα στους ώμους του.

Αλλά τα πράγματα στη συνέχεια δεν ήταν και τόσο εύκολα για εκείνον. Μιας και οι προπονητές του ναι μεν ήταν εντυπωσιασμένοι από την μπάλα που ήξερε, αλλά δεν του έδιναν φανέλα βασικού με τίποτα. Όχι μόνο γιατί ήταν «άγουρος», αλλά και γιατί θεωρούσαν ότι δεν θα μπορούσε να βγει με τίποτα ζωντανός με τα… νταμάρια που έχουν οι περισσότερες ομάδες της Serie A στην άμυνά τους.

Έτσι, δόθηκε δανεικός σε πρώτη φάση στην Έμπολι (2007-2008) και λίγο αργότερα στην Πάρμα (2010-2012), όπου με τις εμφανίσεις του και τα γκολ του με τους «παρμέντσι» (66 συμμετοχές, 22 τεμάχια) όχι απλά έδειξε σε όλους ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει.

Αλλά κέρδισε με την αξία του και το σπαθί του μία θέση στην αποστολή της εθνικής Ιταλίας για το Euro 2012, όπου οι «ατζούρι» έφτασαν μέχρι και τον τελικό πριν χάσουν από την Ισπανία!

Η ευκαιρία στη Γιουβέντους!

Άργησε, αλλά, η Γιουβέντους κατάλαβε πολύ καλά τι έχει στα χέρια της. Έτσι, από το 2012 μέχρι και το 2015 ο Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο έκανε το μεγάλο του όνειρο πραγματικότητα. Ήταν βασικό μέλος της πρώτης ομάδας των «μπιανκονέρι».

Κάτι που ήθελε να πετύχει από τότε που ήταν… αμούστακο παιδάκι. Όμως, δεν ήταν τόσο εύκολο όσο φαίνεται. Μιας και ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος τότε. Η αρχική χαρά και η δικαίωση δεν άργησαν πολύ να δώσουν τη θέση τους στη μουρμούρα και την γκρίνια.

Ο χρόνος συμμετοχής του όσο πήγαινε και μειωνόταν. Έτσι, ήταν θέμα χρόνου να δώσει τα χέρια με μία άλλη ομάδα. Έναν σύλλογο που θα του έδινε και πάλι κίνητρο. Ένα σύνολο που θα τον έκανε ηγέτη του.

Η ώρα για κάτι νέο!

Η πρόταση ήρθε από το MLS και τον Καναδά. Πιο συγκεκριμένα από την ομάδα του Τορόνο. Τα μηδενικά ήταν πολλά. Πάρα πολλά. Όμως, δεν ήταν εκείνα που τον «έψησαν» τόσο πολύ, ώστε να δώσει μαζί τους τα χέρια. Ήταν η προοπτική. Τo project.

Ήταν η ανάγκη του Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο να βγει μπροστά και επιτέλους να εκπληρώσει τον σκοπό του. Αυτό που ήθελε να κάνει και στη Γιουβέντους, αλλά δεν του επέτρεψαν ποτέ.

Έτσι, στον σύλλογο του Καναδά όχι απλά δεν άργησε να βρει τα πατήματά του. Αλλά από την αρχή κιόλας έδειξε στους… κρύους Καναδούς πως παίζεται το τόπι.

Όμως, ακόμα και οι πιο όμορφες ιστορίες αγάπης έχουν ένα τέλος. Κάθε κύκλος κλείνει για να ανοίξει ένας άλλος. Ο Ιταλός μεσοεπιθετικός αποχώρησε από το MLS μετρώντας, μία κατάκτηση Κυπέλλου (2017), τρία πρωταθλήματα Καναδά (2016,2017,2018), δύο πρωταθλήματα Περιφέρειας (2016,2017) και ένα Supporter’s Cup (2017).

Σε τέσσερα χρόνια αγωνίστηκε 115 φορές και σκόραρε 68 τέρματα. Όχι απλά καλά νούμερα. Αλλά κάτι παραπάνω από αυτά. Και πάνω απ’ όλα μας χάρισε αυτή τη στιγμή μαγείας!

Το ιδανικό φινάλε για το «ατομικό μυρμήγκι»

Το μυρμήγκι δεν είναι μόνο το έντομο που δουλεύει πιο πολύ απ’ όλα. Αλλά και εκείνο το μικροσκοπικό πλάσμα που έχει την ικανότητα και τη δύναμη να κρατήσει και να αντέξει 100 φορές το βάρος του.

Ο Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο είχε και το παρατσούκλι «ατομικό μυρμήγκι» και αυτό γιατί αν και μικρός στο μάτι ήταν μεγάλος στο γήπεδο! Το πέρασμά του από την Αλ Χιλάλ ήταν μικρό (2019-2021), αλλά ουσιαστικό (είχε 57 εμφανίσεις και 12 γκολ). Ωστόσο, μετά από αρκετά χρόνια στα ξένα ήθελε να επιστρέψει στη «μαμά» πατρίδα. Η πρόταση της Σαμπντόρια δεν ήταν κάτι…wow. Αλλά ήταν εκείνη που χρειαζόταν στα 35 του για να επιστρέψει στη Serie A για τουλάχιστον έξι μήνες.

Θα πάρει την ομάδα στους ώμους του; Θα την «κουβαλήσει»; Μην ανησυχείτε. Το «ατομικό μυρμήγκι» είναι και πάλι εκεί απ’ όπου ξεκίνησε και γνωρίζει πλέον πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Αλλά κυρίως πώς να το κάνει. Η απάντηση; Στο γήπεδο. Που αλλού;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ