Πριν από αρκετά χρόνια υπήρχε ένας παίκτης που έκανε... παπάδες με τη φανέλα της Μάλαγα. Τον έλεγαν Ίσκο και ήταν το «Golden Boy» της εποχής.

Η καριέρα του Ίσκο δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα. Τα πρώτα του «γράμματα» τα έμαθε στην ακαδημία της Βαλένθια. Ένα σχολείο όπου από εκεί έχουν αποφοιτήσει παίκτες όπως: ο Νταβίντ Σίλβα, ο Χουάν Μάτα, o Φεράν Τόρες, ο Σολέρ.

Εκείνος έδειχνε ότι θα πάει πολύ μπροστά και πολύ γρήγορα. Στις «νυχτερίδες» δεν είχε τις ευκαιρίες που θα ήθελε ή που θα του άξιζαν. Έτσι, μάζεψε τα πράγματά του και πήγε πιο Νότια. Πήγε στη Μάλαγα. Δίπλα στη θάλασσα. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές τόσο για εκείνον όσο για την τοπική ομάδα που τότε έδειχνε ικανή να φτάσει πολύ ψηλά. Όχι μόνο εντός Ισπανίας, αλλά και στην Ευρώπη.

Ο νεαρός -τότε- μέσος οργιάζει. Κάνει πράγματα και θαύματα. Έτσι, «αναγκάζει» τη Ρεάλ Μαδρίτης να τον αποκτήσει. Παράλληλα, έχει κατακτήσει το βραβείο «Golden Boy». Ένα βραβείο που δίνει σε νεαρούς ποδοσφαιριστές η ιταλική εφημερίδα «Tuttosport» από το 2003! 

Προς το παρόν όλα καλά. Μέχρι… αηδίας. Ωστόσο, όλα άλλαξαν για τον Ίσκο όταν πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Από εκεί και πέρα η καριέρα του πήρε την κάτω βόλτα. Λίγες συμμετοχές, ακόμη πιο λίγος χρόνος παιχνιδιού, εντάσεις με προπονητές και άλλα πολλά.

Με κανέναν δεν «κόλλησε», φτάνοντας το 2022 ο Ισπανός μέσος γυρίζει το κεφάλι του πίσω και βλέπει τις σεζόν που έφυγαν τόσο απλά. Τόσο γρήγορα, χωρίς να έχει κάνει κάτι τόσο σημαντικό, όπως έδειχνε το… χρυσό κάποτε μέλλον του!

Two seasons wonder! 

Λένε πως «τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις». Και αυτό ισχύει γάντι στην περίπτωση του Ίσκο και της Μάλαγα. Λίγοι -για να μην πούμε κανείς- πίστευαν ότι ο νεαρός μέσος με την άρτια τεχνική και την ικανότητα να πασάρει και να σκοράρει με την ίδια άνεση θα έπαιρνε με το καλημέρα τόσες ευκαιρίες.

Και όχι μόνο αυτό. Τις έπιασε από τα… μαλλιά και ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Δύο σεζόν έμεινε στη Μάλαγα ο Ισπανός χαφ και εκεί έζησε -για την ώρα τουλάχιστον- τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σε ατομικό επίπεδο. Εκεί έκανε τα καλύτερα ματς του.

Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί και μόνο εκεί είχε τον χώρο και τον χρόνο για να δείξει τι πραγματικά μπορεί να κάνει. Η πίεση και οι απαιτήσεις προφανώς ήταν διαφορετικές σε σχέση με τη συνέχεια και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Μάλαγα εκείνη την εποχή είχε σπουδαίους παίκτες στο ρόστερ της. Ειδικά στο κέντρο της όπως ο Σάντι Καθόρλα και ο Ζερεμί Τουλαλάν.

Έτσι, τη σεζόν 2011-2012 ο Ίσκο είχε επτά τέρματα, πέντε ασίστ και πολλές στιγμές μαγείας. Η επόμενη σεζόν ήταν καλύτερη στο σκοράρισμα για τον Ίβημα, μετρώντας δέκα γκολ και επτά ασίστ. Πως να μην κατακτήσει λοιπόν το βραβείο «Golden Boy» από τους αναγνώστες της «Tuttosport».

H… κατρακύλα που ακόμα συνεχίζεται! 

Όπως γράψαμε και πιο πάνω… Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Άλλες οι απαιτήσεις, η πίεση και το άγχος στη Μάλαγα και άλλα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Το καλοκαίρι του 2013 η «βασίλισσα» δεν μπόρεσε να περάσει στο… ντούκου τα όργια του Ίσκο.

Εκείνος -δήλωνε- από μικρός οπαδός της. Γι’ αυτό το λόγο ήθελε να πάει εκεί. Για να φορέσει τη φανέλα του συλλόγου που υποστηρίζει από πιτσιρικάς. Έτσι και έγινε με τη Μάλαγα να βάζει στα ταμεία της 30 εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, από εκεί και πέρα ο Ίσκο, όποιος και αν ήταν ο προπονητής των «μερένχες» δεν τον είχε στα βασικά του πλάνα.

Ναι μεν τον χρησιμοποιούσε, αλλά όχι και βασικό. Ο ίδιος είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι: «Μάλλον κάνω κάτι λάθος εγώ. Δεν γίνεται τόσοι προπονητές να μην με έχουν βασικό. Κάτι θα βλέπουν που εγώ ακόμα και τώρα δεν μπορώ να το δω».

Πλέον φαντάζει πιο κοντά από ποτέ στην έξοδο από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εννιά χρόνια μετά τη μεταγραφή του. Λίγο πριν τα 30. Για αρκετούς ο Ισπανός μέσος είναι κάτι σαν… συνταξιούχος. Έμεινε σε μία ομάδα βολεμένος με την μετριότητα. Βολεμένος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μην μπορώντας να δείξει μέχρι που πραγματικά μπορούσε να φτάσει. Ακόμη και αν κατά καιρούς παρουσίαζε στο γήπεδο ψήγματα του ταλέντου του.

Οι σεζόν πέρασαν, όπως και τα χρόνια. Ο Ίσκο έπαιζε και παίζει ολοένα και λιγότερο. Είναι απαραίτητος μόνο για τα… ρεπό των άλλων ή να φέρνει τις μπάλες στο οικογενειακό δίτερμα. Σαν άλλο ball boy. Ποιος να το περίμενε αυτό από το «Golden Boy» του 2012 που είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του.