Κατοικεί στον κόσμο της, αποκομμένη από την παγκόσμια καθημερινότητα η Τενερίφη εστιάζει στην δική της παραγωγή γλυκού οίνου και ο Κωνσταντίνος παίρνει μυρωδιές από το πρώτο μπουκάλι!

H Τενερίφη ίσως να μην φημίζεται για την παραγωγή οίνου και τα ατελείωτα κελάρια της, αλλά κυρίως για την μαγεία που μοιράζει στα γυαλιστερά παρκέ θυμίζουν την αίσθηση του αρώματος στον ουρανίσκο ενός έμπειρου σομελιέ!

Χαθήκαμε στα υπόγεια και στα ειδικά βαρέλια που ο οίνος αναπαύεται…

Ο σπουδαίος Σκωτσέζος συγγραφέας, Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον ανέφερε κάποτε «το κρασί είναι εμφιαλωμένη ποίηση»… δόγμα που πιστά υπηρετεί, ακολουθεί και εμπιστεύεται τυφλά η Τενερίφη στον δρόμο της ρομαντικής μυθοποίησης!

Μονοπάτι που οδηγεί στην καρδιά και στην μνήμη του κοινού, ακόμα και αν από το στέμμα λείπουν τα διαμάντια…

Πέταξε από τις κορνίζες του Λούβρου

Η Τενερίφη λογίζεται ως το μεγαλύτερο νησί από τα εφτά Κανάρια Νησιά και εκείνο που η απόλαυση, διασκέδαση και ψυχαγωγία δίνονται απλόχερα στους επισκέπτες της. Το καρναβάλι κοντοζυγώνει, τον Φεβρουάριο, παράδοση το έχει οι κοντές φούστες, οι ζογκλέρ και το τσακίρ κέφι να συναντιούνται σε μία μοναδική παράσταση στους δρόμους της πόλης.

Τρέμει το Ρίο Ντε Τζανέιρο…

Μην αδικούμε και την καλοκαιρινή περίοδο, όπου οι ταξιδιώτες χάνονται στην απέραντη ομορφιά της και μετρούν τις ώρες ώστε να αποθανατίσουν, να επισκεφθούν και να θαυμάσουν κάθε ομορφιά που προσφέρει το νησί.

Εξωτικό τοπίο βγαλμένο από σετ κινηματογράφου, απέραντοι κάκτοι στην ματιά σου και δάση που προσδίδουν νέες όψεις στον προσδιορισμό που καθήλωσε κάθε λογής απαίτηση. To ηφαίστειο Teide συμπληρώνει την απαραίτητη δόση του απρόβλεπτου και η μαύρη άμμος που καλύπτει την νότια πλευρά, δίνει την επιπλέον πινελιά σε έναν πίνακα της Αναγέννησης!

Ύφος ταξιδιωτικού οδηγού με εσάνς έντονου αρώματος, κατέληξε το άρθρο… όμως οφείλουμε να δώσουμε το ορθό πλαίσιο για τον οργανισμό που αντιπροσωπεύει πιστά τα προαναφερθέντα στοιχεία και την ερωτική απόχρωση στο πολύχρωμο γήπεδό της!

Ο αειθαλής μάγος… που σοβαρεύτηκε

Στην περίπτωση του Μαρσελίνιο Χουέρτας η φράση «ένα όνομα, μία ιστορία» αποκτά πραγματικές ρίζες και η παρουσία του πολύτεχνου γκαρντ ακόμα στο υψηλότερο επίπεδο δικαιώνει -πάλι- τους προπονητές που τονίζουν διαρκώς ότι η αντίληψη, το iq και η προσωπικότητα στο τέλος της ημέρας επεκτείνουν καριέρες και αποτελούν αναγκαία στοιχεία στο ρόστερ της εκάστοτε ομάδας.

Πέρασαν τα χρόνια και ο Βραζιλιάνος point guard πήρε μονομιάς την χαρακτηριστική του αφάνα (κυρίως στους Lakers) και το γύρισε σε κοντό-κοντό, στρατιωτικό κούρεμα, αλλά τις τρέλες και τις εμπνεύσεις της στιγμής τις κουβαλάει πάντοτε στην αγωνιστική του τσάντα… όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικανοί.

Βιρτουόζικο στυλ, η μπάλα κομπολόι και σαν μάγος την εξαφανίζει-εμφανίζει στα χέρια των συμπαικτών του ή την παρατηρούμε να παίρνει το συνηθισμένο δρομολόγιο ανάμεσα στο διχτάκι. Σήμερα οι αθλητές βγαίνουν ολίγον τι «μηχανοποιημένοι» όπως μου έλεγε ο Δημήτρης Παπανικολάου, όμως ακόμα στην γενιά του Βραζιλιάνου γκαρντ οι παίκτες ανδρώνονταν στα ανοιχτά γήπεδα και τα τραύματα αποτελούσαν παράσημα πριν το ντεμπούτο στις μεγάλες κατηγορίες. Αλίμονο, ο 38αρης πλέον Μαρσελίνιο Χουέρτας είναι παμπόνηρος και γνωρίζει εκ των έσω τι επιδέχεται η εκάστοτε κατάσταση, πως θα ξεγελάσει τον αντίπαλο και σαν προπονητής θα σχεδιάσει με ακρίβεια τα plays στο παρκέ.

Σαν Λα Μπόμπα… 

Αμ, το άλλο, το floater που έμεινε άλυτος μύθος και πιθανότατα θα εξακολουθήσει να απασχολεί τους ειδικούς όσα χρόνια και αν περάσουν. Επιστρατεύεται σε ειδικές περιστάσεις από όσο συνήθιζε παλαιότερα, παρότι παραμένει αποτελεσματικό και προβληματίζει τους κακόμοιρους που θα πιστέψουν στο θαύμα της αποσόβησης.

Υπερβάλλω ως γνωστόν, καθώς κάνα 2-3 τάπες τις έχει μετρήσει ο Χουέρτας, αν και ο μύθος των προηγούμενων ετών συνεχίζει να πορεύεται συνάμα και επισκιάζει την κρίση των αντιπάλων. Απλούστατα, πριν λίγα χρόνια άντε προσπάθησε να ανακόψεις το αναπόφευκτο αποτέλεσμα, προϊόν μίας τόσο απλής αλλά και τόσο θανατηφόρας κίνησης.

Ο πατέρας χρόνος είναι αδίστακτος, μισό βήμα πιο αργός, εντονότερη κόπωση και… θα πεταχτεί από πάνω σου ο πιτσιρικάς με τα θεαματικά αθλητικά προσόντα και θα σου σβήσει τον ήλιο!

Σημαντικό και άξιο αναφοράς: θα σε κόψει επειδή σέβεται την διαδρομή σου, συνειδητοποιεί την αξία σου και ξέρει ενδόμυχα την κατάληξη του σουτ, αν το αφήσει να αγοράσει το γνώριμο εισιτήριο για το δρομολόγιο νούμερο… χάσαμε τους υπολογισμούς βρε Μαρσελίνιο!

Ο Γεωργιανός πύργος των… 217 εκατοστών

Απορία: πόσοι θυμούνται τον Γιόργκι Σερμαντίνι με την φανέλα του Παναθηναϊκού και έχουν στο μυαλό τους καρφιτσωμένη την εικόνα; Ίσως να σας έρχεται αμυδρά στο μυαλό η συγκλονιστική εμφάνιση του γεωργιανού γίγαντα με την φανέλα του Ολυμπιακού στο F-4 του Λονδίνου το 2013.

Υποθέσεις όλα αυτά, και με την ευκαιρία αυτή θα αποτυπώσω τα λεγόμενα προπονητών και ειδικών: οι ψηλοί παραδοσιακά αργούν να μπουν στα καλά χρόνια της καριέρας τους και χρειάζονται χρόνο ώστε να αναπτύξουν πλήρως τον τρόπο παιχνιδιού τους και κατ’ επέκταση τις κινήσεις στο ζωγραφιστό, ειδικά όταν ομιλούμε για Center ρακέτας… όπως ο Σερμαντίνι.

Δοκίμασε την τύχη, γύρισε ομάδες με σκοπό να ανταμώσει με το άλλο του μισό και έπειτα από κόπο συνάντησε την Ιθάκη του, την Τενερίφη του!

Πέρσι τους «ξέρανε» όλους, τους ποδοπάτησε και σύντριψε τα προγνωστικά που τόλμησαν να αντισταθούν στο 32χρονο μαέστρο του ποστ. Κατέκτησε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της ACB (καθώς και η Τενερίφη τερμάτισε τρίτη στην κανονική διάρκεια) και απέδειξε σε όλους την διαφαινόμενη ποιότητά του. Στον πλάι του ο Μαρσελίνιο Χουέρτας να του πασάρει με χειρουργική ακρίβεια και ακροβολισμένοι σουτέρ να περιμένουν ένα νεύμα του.

Σε μία εποχή που η ρακέτα θεωρείται ντεμοντέ, ο πύργος της Γεωργίας κάνει τα δύσκολα-απλά… ατελείωτο ρεπερτόριο.

Η ρότα δεν άλλαξε για τον Σερμαντίνι και παραμένει πόλος για την Τενερίφη και στις δύο πλευρές του παρκέ. Εκεί στις δυσκολότερες στιγμές και ενδεχομένως η Τενερίφη να παρουσιάζεται χαμηλότερα από όσο περιμέναμε (6η την ώρα που γράφεται το κείμενο), όμως αναμένεται αντίδραση.

Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη, πίστη, ασφάλεια και την κορνίζα πλαισιώνουν οι πάμπολλες παραστάσεις των αθλητών που στελεχώνουν το ρόστερ, τότε αναμφίβολα ας κάτσουμε σε μία γωνιά να αντικρίσουμε το πλοίο της αντεπίθεσης να βομβαρδίζει επίδοξους «χαλίφηδες»!

Το βραβείο του MVP παραμένει στην κατοχή του μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου!

Οι -όχι και τόσο- ρολίστες της αναμνηστικής φωτογραφίας

H Τενερίφη δεν επιδέχεται του όρου «ρολίστας»: ρολίστες έχουν οι ομάδες που εξ αρχής θέτουν ως στόχο τον πρωταθλητισμό και η μη κατάκτηση τροπαίου σηματοδοτεί ριζοσπαστικές τροποποιήσεις.

Τούτο δοθέντος, η Τενερίφη ουδέποτε τόλμησε να δηλώσει ανοιχτά πως οδεύει προς ετούτο το μονοπάτι και προτίμησε μεθοδικά να εντοπίσει τα «μπασκετικά» της όρια. Έχτισε ένα σύνολο υπό το πρίσμα του οικογενειακού περιβάλλοντος, αγωνίζεται ως ένα και προς όφελος της ομάδας.

Τα «εγώ» κλειδώθηκαν έξω από το κλειστό και τα συγχαρητήρια αρμόζουν άρδην στον Τσου Βιντορέτα, ο οποίος σμίλευσε στο ανταγωνιστικότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, καλούπι που συνδυάζει την ψυχαγωγία των φιλάθλων, την ευχαρίστηση των αθλητών του, το φιλικό κλίμα και την ελπίδα ενός τροπαίου με την δύση της ημέρας.

Ο Μπρούνο Φιτιπάλντο που ξεγλιστράει σαν το χέλι ανάμεσα στις αντίπαλες άμυνες, ο «μπουρλοτιέρης» Σάσου Σάλιν, ο ορισμός της τιμιότητας Φραν Γκουέρα στην ρακέτα, ο πρώην αθλητής του Ολυμπιακού, Κάιλ Ουίλτζερ να περιμένει στην περιφέρεια, ο Καναδός Άρον Ντούρνεκαμπ να λειτουργεί ως «glue guy» και αρκετοί ακόμα να τηρούν τον ρόλο τους ως γρανάζι μίας μηχανής που προχωράει με την δύναμη της συνεργασίας.

Δώστε μία ευκαιρία στην Τενερίφη, ίσως σας συναρπάσει… προσωπικά πάντως με κέρδισε από καιρό !