Ο Λουίς Κασιμίρο αποτελεί παρελθόν από τον Προμηθέα, σε μια κίνηση που αποδεικνύει πως το ελληνικό μπάσκετ ζει τη δική του... Μέρα της Μαρμότας.

Στην ταινία του 1993 Groundhog Day (Η Μέρα της Μαρμότας), ο πρωταγωνιστής Μπιλ Μάρεϊ υποδύεται έναν μισάνθρωπο μετεωρολόγο εν ονόματι Φιλ Κόνορς. Έχοντας πάει για να καλύψει την ετήσια Μέρα της Μαρμότας στην Πενσυλβάνια, συνειδητοποιεί πως κάτι απίστευτο συμβαίνει. Ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά δίχως σταματημό.

Το συγκεκριμένο σενάριο αποτελεί φυσικά προϊόν μυθοπλασίας. Ωστόσο, για να κάνω έναν παραλληλισμό, κάτι παρόμοιο ζει και το ελληνικό μπάσκετ εδώ και χρόνια. Αφορμή για την εν λόγω τοποθέτηση αποτελεί η απόλυση του Λουίς Κασιμίρο από τον πάγκο του Προμηθέα.

Πριν από λίγες μέρες, ο έμπειρος Ισπανός τεχνικός ενημερώθηκε πως δεν θα συνεχίσει στον σύλλογο της Πάτρας. Με τη συγκεκριμένη κίνηση να μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως το άθλημα στη χώρα μας ζει ξανά και ξανά την ίδια μέρα χωρίς να αλλάζει τίποτα.

Η νέα εποχή με τον Κασιμίρο

Ο Προμηθέας ήταν μια ομάδα που δεν είχε δείξει τέτοια σημάδια. Οι Πατρινοί είχαν στον πάγκο τους για οκτώ συναπτά έτη (2013-2021) τον Μάκη Γιατρά. Επί των ημερών του έφτασε από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες, στην πρώτη εθνική και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κατακτώντας μάλιστα τον πρώτο της εγχώριο τίτλο το 2020 (Σούπερ Καπ). Μέχρι ο Έλληνας προπονητής να αποφασίσει το περασμένο καλοκαίρι να αποχωρήσει από το τιμόνι του συλλόγου.

Οι άνθρωποι των Πελοποννήσιων θέλησαν να δώσουν τα κλειδιά στον πολύπειρο Λουίς Κασιμίρο για να τους καθοδηγήσει στη νέα εποχή. Ο Ισπανός κόουτς δεν είχε βγει ποτέ από τη χώρα του, όμως πίστεψε στο πλάνο της ομάδας και έκανε το μεγάλο βήμα. Άλλωστε στον Προμηθέα είχαν δείξει πως ξέρουν να εμπιστεύονται και να δίνουν χρόνο (είπαμε οκτώ χρόνια έμεινε ο Γιατράς). Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή στο ελληνικό μπάσκετ, επηρεάζοντας ακόμα και αυτούς που δεν το περιμένουμε.

Μια εντελώς ανεξήγητη απόλυση στις… 41 μέρες

Από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων του συλλόγου (25/9) και το Σούπερ Καπ, μέχρι την απόλυση (5/11) τού Κασιμίρο πέρασαν ούτε λίγο, ούτε πολύ… 41 μέρες. Ναι καλά διαβάσατε. Ένας άνθρωπος με το βεληνεκές του Ισπανού δεν άντεξε στον πάγκο της ελληνικής ομάδας ούτε για 1,5 μήνα! Απλά ακατανόητο.

Αγωνιστικά οι Πατρινοί έφτασαν μέχρι τον τελικό του Σούπερ Καπ, χάνοντας από τον Παναθηναϊκό. Στο πρωτάθλημα ξεκίνησε με το ιδανικό 4/5 χάνοντας μόνο από τον Ολυμπιακό, τον οποίο μάλιστα και κόντραραν για κάτι παραπάνω από ένα ημίχρονο. Όντας στη δεύτερη θέση, με τη δεύτερη καλύτερη επίθεση.

Στο EuroCup η εκκίνηση δεν ήταν ανάλογη, όμως υπάρχει εξήγηση. Το 0/3 του Προμηθέα, προήλθε από ήττες, με δέκα πόντους (92-82) κόντρα στη Βαλένθια με το γεμάτο ρόστερ και με τέσσερις (85-81) από την Γκραν Κανάρια που κι εκείνη διαθέτει μια εξαιρετική ομάδα με έμπειρους παίκτες. Μοναδικό αγωνιστικό… ψεγάδι ήταν η συντριβή με τριάντα πόντους (92-62) από τη γαλλική Μπουργκ. Αλλά όλοι δικαιούνται ένα κακό βράδυ.

Ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά

Ο Κασιμίρο έφτασε στα 61 του για να βγει από την Ισπανία και ήρθε από πρώτο χέρι σε επαφή με τις προκαταλήψεις της ελληνικής πραγματικότητας. Ένας άνθρωπος που έχει καταφέρει τόσα πολλά στην καριέρα του και θέλησε να ασκήσει την προπονητική στη χώρα μας, απομακρύνθηκε δίχως δισταγμό χωρίς να του δοθεί ένα σεβαστό χρονικό διάστημα.

Ένας τεχνικός με όραμα που θα μπορούσε να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τον οργανισμό που λέγεται Προμηθέας. Ο σύλλογος άλλωστε είχε δείξει πως βρίσκεται στον σωστό δρόμο όσον αφορά τις εγκαταστάσεις και τον τρόπο που διοικούνταν. Δυστυχώς όμως το μικρόβιο αυτό δεν λέει να μας εγκαταλείψει. Είναι βαθιά ριζωμένο μέσα μας και αποτελεί οδηγό για όλους.

Με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα η λογική λέει πως η απόλυση του Ισπανού δεν έγινε για αγωνιστικούς λόγους. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Μία βαριά ήττα δεν είναι ικανή για να βάλει… φωτιά στα θεμέλια ενός ολόκληρου οικοδομήματος. Ίσως είναι κάτι βαθύτερο που δεν μάθουμε ποτέ. Πιθανόν να μην υπήρξε εξήγηση ούτε καν στον ίδιο τον Κασιμίρο, καθώς σε ανάρτησή του στο Twitter δείχνει να μην γνωρίζει ούτε ο εκείνος τι συνέβη.

Το ζήτημα λοιπόν είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη στους προπονητές που διαλέγουν οι ομάδες. Να τους δίνεται χρόνος ώστε να δουλέψουν και αυτό να βγει στο παρκέ (ή στο χορτάρι όσον αφορά το ποδόσφαιρο). Πόσο μάλλον δε, όταν επιλέγεις έναν άνθρωπο σαν τον Κασιμίρο που θα μπορούσε να εκτοξεύσει τον Προμηθέα. Ωστόσο κάποιοι επιλέγουν να μένουν στα ίδια, αναγκάζοντας έτσι το άθλημα να ζει τη δικιά του… Groundhog Day.