Βαλεντίνο Ρόσι : Το πρόσωπο ενός ολόκληρου αθλήματος

Κάθε άθλημα έχει ένα πρόσωπο, ένα όνομα με το οποίο έχει συνδεθεί. Το μπάσκετ έχει τον Τζόρνταν, το ποδόσφαιρο τον Μαραντόνα, η φόρμουλα τον Σουμάχερ. Το ίδιο συμβαίνει και στο MotoGP. Ο Βαλεντίνο Ρόσι, ο άρχοντας των μηχανών, κατάφερε να γιγαντώσει τόσο πολύ το ίδιο το άθλημα, που ασχολούνται πλέον άνθρωποι που ουδέποτε θα έβλεπαν το σπορ αν δεν συμμετείχε αυτός. Ο Ιταλός αναβάτης έχει μετατραπεί στο απόλυτο είδωλο, με 9 πρωταθλήματα και αναρίθμητα ρεκόρ.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΘΡΥΛΟΥ

Ο Ρόσι γεννήθηκε στο Ούρμπινο της Ιταλίας στις 26 Φεβρουαρίου του 1979. Ο πατέρας του Graziano Rossi ήταν 3 φορές νικητής σε grand prix, πριν παραιτηθεί της προσπάθειας του, το 1982, λόγω σοβαρών τραυματισμών. Η επιλογή επομένως του Ρόσι για τις μηχανές ήταν αναμενόμενη. Παρόλο που αρχικά οδηγούσε καρτ και το 1990 κατέκτησε το τοπικό πρωτάθλημα, επέλεξε να οδηγεί μοτοσικλέτες αγώνων από πολύ μικρός. Μάλιστα, στην πρώτη του βόλτα με αγωνιστική μηχανή, το 1993, έπεσε δύο φορές. Κέρδισε το πρώτο του grand prix το 1996 και την επόμενη χρονιά κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα στα 125 κυβικά. Δύο χρόνια αργότερα, το 1999, πρόσθεσε στη συλλογή του το δεύτερο πρωτάθλημα στα 250 κυβικά. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΣΤΗ ΓΙΑΜΑΧΑ

Στη μεγάλη κατηγορία ξεκίνησε να αγωνίζεται το 2000, στα 21 του χρόνια, με την ομάδα της Χόντα. Έκανε πρεμιέρα στο Grand Prix της Ν. Αφρικής και κέρδισε τον πρώτο του αγώνα στη Μ.Βρετανία. Το τέλος της πρώτης του χρονιάς ήταν εντυπωσιακό βρίσκοντάς τον στη δεύτερη θέση της συνολικής βαθμολογίας. Στη δεύτερη χρονιά κυριάρχησε των αντιπάλων του. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με 11 νίκες, εκμεταλλευόμενος στο έπακρον τις δυνατότητες την μηχανής του. Μάλιστα, είναι ο τελευταίος αναβάτης στην ιστορία του θεσμού που κατέκτησε πρωτάθλημα με δίχρονη μοτοσυκλέτα στη μεγάλη κατηγορία. Είναι, επίσης, ο πρώτος που πήρε πρωτάθλημα με τετράχρονη το 2003. Έτσι, μέσα σε 3 χρόνια στη μεγάλη κατηγορία κατέκτησε το πρωτάθλημα δύο φορές.

Το 2004 μετακόμισε στη Γιαμάχα, μία ομάδα που εξελίχθηκε στην  ομάδα της καρδιάς του. Η ιστορία, ωστόσο, δεν άλλαξε. Παρέμεινε στην κορυφή το 2004 και το 2005. Το 2004 ήταν η χρονιά που καθιερώθηκε στην παγκόσμια σκηνή του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πολλοί ήταν αυτοί που εμφέβαλλαν για τις επιδόσεις του και τις κατακτήσεις των πρωταθλημάτων του 2002 και του 2003, θεωρώντας ότι ήταν έργο της δύναμης της μηχανής της Χόντα. Ο Ρόσι, όμως, τους διέψευσε. Κατέκτησε την κορυφή το 2004 με την μικρή τότε ομάδα της Γιαμάχα, σε έναν εφιαλτικό αγώνα με τον μόνιμο εχθρό του, Μαξ Μπιάτζι. Επανέλαβε την ιστορία κατακτώντας την κορυφή το 2005. Μάλιστα η χρονιά εκείνη, ήταν και η πιο παραγωγική σε συγκέντρωση βαθμών για τον Ιταλό.

Ο ΣΟΒΑΡΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Στις 5 Ιουνίου του 2010 ήρθε αντιμέτωπος με τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του. Σε μια προπόνηση έπεσε με 190 χιλιόμετρα. Έπαθε κάταγμα στην δεξιά κνήμη, κάτι που τον οδήγησε στο χειρουργείο. Το πιθανότερο, όπως τον ενημέρωσαν οι γιατροί του, ήταν να χάσει το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Εκείνος, όμως, επέστρεψε μόλις 42 ημέρες αργότερα. Το τέλος της αγωνιστικής περιόδου τον βρήκε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος.

Στις 15 Αυγούστου του 2011 ανακοίνωσε πως πάει στην ομάδα της Ducati, με διετές συμβόλαιο. Εκπλήρωσε, έτσι, το όνειρο χιλιάδων ιταλόφιλων για ένα πρωτάθλημα Ιταλού αναβάτη με ιταλική μηχανή. Βέβαια, αυτό δεν πραγματοποιήθηκε. Τα δύο χρόνια που πέρασε εκεί, ήταν τα λιγότερα παραγωγικά της καριέρας του. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξή του, το 2014, η αλλαγή αυτή ήταν μεγάλο λάθος. Αποκάλυψε, ότι οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση επειδή η Γιαμάχα του είχε ανακοινώσει ότι θα του συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο σε εκείνον και τον ομόσταβλό του, Χόρχε Λορένθο.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΓΙΑΜΑΧΑ

Το 2013 επέστρεψε στην ομάδα στην οποία καθιερώθηκε, με μεγάλη μείωση στο μισθό του. Ωστόσο, βελτιώθηκε, ανεβαίνοντας αρκετές φορές στο βάθρο. Μέχρι και σήμερα, ο Βαλεντίνο Ρόσι, αγωνίζεται στην ομάδα της Γιαμάχα, κυνηγώντας το 10^ο πρωτάθλημα της καριέρας του. Το 2015 έφτασε κοντά στην κατάκτησή του, το οποίο έχασε από τον Χόρχε Λορένθο στον ιστορικό αγώνα της Βαλένθια. Ο ΄΄Γιατρός΄΄, πλέον, βρίσκεται στην τελευταία του χρονιά στην ομάδα της Γιαμάχα,  με την οποία μεγαλούργησε. Στο μόνο που ελπίζει είναι σε ένα μαγικό φινάλε.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ

Ο Βαλεντίνο Ρόσι έχει εξελιχθεί στον άρχοντα των μηχανών, κάτι σαν τον Σουμάχερ του είδους. Δεν έχει σταματήσει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να οδηγεί με τρέλα και αδρεναλίνη. Είναι ο αναβάτης που έχει συναντήσει και κερδίσει στο διάβα του ουσιαστικά τρείς γενιές αναβατών. Όπως δηλώνει ο ίδιος, το στοιχείο που κάνει τη διαφορά σε εκείνον, είναι το πάθος. Μεγαλώνοντας, έμεινε αναλλοίωτο. Αυτό που κάνει, είναι η ζωή του. Το πάθος, η γεύση που έχει, όταν τρέχει σε αγώνες, είναι η ίδια. Δεν σκοπεύει, βέβαια, να τρέχει για πάντα, αφού φέτος έγινε 41 ετών. Θέλει να κάνει οικογένεια, να γίνει πατέρας, όπως λέει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το MotoGP δεν θα είναι το ίδιο μετά την απόσυρσή του.