Σπερς: Η… μελωδία του Μότσαρτ και το ρέκβιεμ της δυναστείας
Η αποχώρηση του Μιλς από τους Σπερς σήμανε το τέλος μιας εποχής και μιας ομάδας που ο τρόπος παιχνιδιού της έμοιαζε με... μελωδία του Μότσαρτ.
Οι Σαν Αντόνιο Σπερς μετά τη φυγή του Καουάι Λέοναρντ (αλλά και από τη σεζόν 2017-18 όπου ο «Klaw» έμεινε εκτός) έχασαν τη λάμψη τους και τα τρία τελευταία χρόνια μπήκαν μία φορά στα play-offs το 2019, όπου κόντραραν τους Ντένβερ Νάγκετς στον πρώτο γύρο. Χάνοντας όμως στο game 7 παρότι είχαν κάνει break στην πρώτη αναμέτρηση. Τις δύο προηγούμενες σεζόν, τα «σπιρούνια» πάλεψαν για μια θέση στα play-offs όμως οι δυνάμεις τους δεν ήταν αρκετές για να πετύχουν τον συγκεκριμένο στόχο. Βάζοντας τέλος σε ένα σερί που κράτησε 22 ολόκληρα χρόνια.
Έτσι λοιπόν οι Τεξανοί αποφάσισαν να πάρουν διαφορετικό δρόμο στη φετινή free agency και να κάνουν χώρο για τον νεανικό τους κορμό. Αφήνοντας τους βετεράνους στους οποίους στηριζόντουσαν όλα αυτά τα χρόνια. ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν, Ρούντι Γκέι και Πάτι Μιλς αποχώρησαν και πλέον ένας αέρας αλλαγής πνέει στο Σαν Αντόνιο.
Η αποχώρηση της παλιάς φρουράς των Σπερς
Η φυγή του Μιλς όμως έχει και μία ξεχωριστή σημασία για την ομάδα των Σπερς. Ο Αυστραλός γκαρντ ήταν ο άνθρωπος που ένωνε το σήμερα με το χθες για τα «σπιρούνια». Ήταν ο τελευταίος των… μοϊκανών. Ο πιο παλιός και ο μοναδικός που είχε απομείνει από εκείνη την υπέροχη ομάδα του 2014 που κατέκτησε το πρωτάθλημα του ΝΒΑ απέναντι στους Μαϊάμι Χιτ του ΛεΜπρόν Τζέιμς με 4-1 στους τελικούς.
Ήταν αυτός που περνούσε άμεσα την κουλτούρα του συλλόγου στους νεότερους παίκτες που ντυνόντουσαν στα «Silver and Black». Ήταν ο στρατηγός του Γκρεγκ Πόποβιτς μέσα στο παρκέ που θα καθοδηγούσε τους υπόλοιπους. Ήταν αυτό που είχε απομείνει να θυμίζει εκείνα τα μαγικά χρόνια για τους Σπερς.
Η… μελωδία του Μότσαρτ και ο Γκόρτατ
«Οι Σπερς τρέχουν την επίθεση τέλεια. Ήταν σαν να άκουγα τον Μότσαρτ. Είναι απλά απίστευτο το πως παίζουν», είχε πει τον Νοέμβριο του 2013 ο τότε σέντερ των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, Μάρτσιν Γκόρτατ. Αναφερόμενος στον εντυπωσιακό τρόπο παιχνιδιού που είχαν οι Τεξανοί.
Εκείνα τα χρόνια τα «σπιρούνια» έκλεβαν τις εντυπώσεις με το σύστημα του Γκρεγκ Πόποβιτς να είναι αψεγάδιαστο. Ήταν μια τόσο καλά δομημένη ομάδα που όσοι κάθονταν να την παρακολουθήσουν ήταν λες και άκουγαν τη μελωδία από ένα από τα αριστουργήματα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρντ. Του τεράστιου αυτού συνθέτη.
Η κίνηση της μπάλας. Η συνεχή κίνηση των παικτών που δεν έμεναν σε ένα σημείο του παρκέ. Δύο ντρίμπλες και η μπάλα έπρεπε να αλλάξει χέρια ώστε να μην μπορέσει να προσαρμοστεί η αντίπαλη άμυνα. Φάσεις βγαλμένες από τα πεντάγραμμα του Αυστριακού «παιδιού θαύματος» όπως τον είχαν αποκαλέσει. Έτσι και οι Σπερς ήταν μια ομάδα «θαύμα» τότε.
Το ρέκβιεμ των Σπερς
Μπορεί ο Γκρεγκ Πόποβιτς να βρίσκεται ακόμα στον πάγκο της ομάδας, όμως η αποχώρηση του Πάτι Μιλς έβαλε οριστικό τέλος σε εκείνη την ομάδα. Το τέλος μιας εποχής που θα μπορούσαμε να πούμε έμεινε, εν μέρει, ανολοκλήρωτη. Όπως και το ρέκβιεμ που συνέθεσε ο Μότσαρτ και δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει πριν πεθάνει το 1791.
Όπως ο Αυστριακός έφυγε από τη ζωή σε μικρή ηλικία. Έκανε απίστευτα πράγματα, όμως είχε να δώσει πολλά ακόμα στη μουσική. Έτσι και η συγκεκριμένη ομάδα έδωσε πολλά στο μπάσκετ, αλλά δεν είχε τη διάρκεια για να προσφέρει ακόμα περισσότερα. Κάνοντας μας πλέον να αναπολούμε αυτή την υπέροχη… μελωδία που έβγαζε μέσα στα παρκέ.
