Οι επτά θανάσιμες… μαχαιριές του Kill Bill

Ο Βασίλης Σπανούλης κρέμασε την γεμάτη παράσημα φανέλα του στα αποδυτήρια και μαζί του ένα τεράστιο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ βαίνει προς τον επίλογο. Ο άνθρωπος που συνδύασε το όνομα του με επιτυχίες, δόξα, διακρίσεις, σπουδαίες εμφανίσεις, απτόητο ηθικό… που πρόσφερε χαρά σε Παναθηναϊκούς, Ολυμπιακούς και προ πάντως σε όλους τους Έλληνες έβαλε τέλος στην πλούσια καριέρα του και το debut.gr ως ένδειξη σεβασμού γυρνάει πίσω τον χρόνο στις στιγμές που σμίλευσαν τον Kill Bill.

Η επισφράγιση της αυτοκρατορίας

Ο Παναθηναϊκός την σεζόν 2008-09 ήταν άτρωτος, ένα ρόστερ σκέτη μούρλια και υπό την καθοδήγηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε βάλει πλώρη για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Οι πράσινοι ήταν το απόλυτο φαβορί της διοργάνωσης. Δημοσιογράφοι, ειδικοί και αναλυτές έσπευσαν να χρήσουν τους τέσσερις φορές πρωταθλητές Ευρώπης (ως τότε) ότι θα ανεβούν καμαρωτοί το ψηλότερο βάθρο. Αν μη τι άλλο, τα ονόματα που συνυπήρχαν στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ είναι βγαλμένα ένα προς ένα από κάποιο ευρωπαϊκό All-Star! Αναμεσά τους και ο επιφαινόμενος… όταν ακόμη ο Ομπράντοβιτς του έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του. Ελάχιστοι θυμούνται ότι η χρονιά για τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε με αντιξοότητες, όμως από την μέση της χρονιάς και μετά έπιασε διαστημικές ταχύτητες και όπως ήταν αναμενόμενο έδωσε το μεγάλο παρόν στον τελικό της Ευρωλίγκα. Όλοι οι οιωνοί έδειχναν ότι η κούπα θα κατέληγε σε ελληνικά χέρια και το πρώτο ημίχρονο έκλεισε με την μαγευτική σκαστή πάσα πίσω από την πλάτη του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους για το τρίποντο του Ντρου Νίκολας. Παρόλα αυτά, οι συνθήκες άλλαξαν άρδην στο δεύτερο ημίχρονο με την Τσσκα να μειώνει σύντομα την διαφορά και να απειλεί έμπρακτα την αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού. Ο Έτορε Μεσίνα περίμενε στη γωνία μπας και είναι η τυχερή του, δηλαδή κατορθώσει να κερδίσει τον άσπονδο εχθρό του σε μία αναμέτρηση που διακυβεύεται τρόπαιο. Τα είχε υπολογίσει όλα τέλεια, εκτός από μία λεπτομέρεια: ξύπνησε άθελα του το ένστικτο επιβίωσης του Βασίλη Σπανούλη και εκεί που η «ρωσική αρκούδα» κρατούσε το τέμπο της αναμέτρησης… ο Kill Bill με κάτι λιγότερο από τρία λεπτά να απομένουν, ευστοχεί σε τρίποντο προσωπικότητας (68-60) και αφήνει αποσβολωμένο τον Χόλντεν να κοιτάει το δίχτάκι. Η μοίρα το όρισε έτσι, αφότου πέταξε εκτός τελικού την ομάδα που θα δημιουργούσε τις ομορφότερες στιχομυθίες του, σημειώνοντας 18 πόντους και στην κρισιμότερη βραδιά συνείσφερε άλλους 13! Ανακηρύχθηκε απολύτως δικαιολογημένα ως ο MVP του Final-4, φροντίζοντας προσωπικά η Ευρώπη να μην ξεχάσει ότι παρόμοιες βραδιές και πορείες θα αποτελέσουν συνήθεια τα επόμενα χρόνια.

Ο Kill Bill σε ρόλο διαπραγματευτή… έλυσε τα Εθνικά ζητήματα

Ο Βασίλης Σπανούλης φρεσκολουσμένος από της σαμπάνιες και τα επινίκια του triple crown με τον Παναθηναϊκό, πιθανότητα σκέφτηκε ότι η εξέχουσα προσωπικότητά του οφείλει έναν χορό – επιπλέον – με την γαλανόλευκη. Έτσι, ο Λαρισαίος γκαρντ διαδέχθηκε τη σκυτάλη από τον Θοδωρή Παπαλουκά και τον Δημήτρη Διαμαντίδη (οι οποίοι απουσίαζαν λόγω τραυματισμού ο πρώτος και ο δεύτερος εξαιτίας της κόπωσης)… αναλαμβάνοντας να ηγηθεί μίας προσπάθειας που η πλειοψηφία πίστευε ότι θα συναντήσει… βράχια. Όχι, όμως ο Σπανούλης, που αρνείται να παραδώσει τα όπλα μέχρι να ηχήσει η κόρνα της λήξης. Αυτή η αυτοπεποίθηση ώθησε άπαντες στην Εθνική να συμβάλλουν σε μία από τις πιο απρόσμενες επιτυχίες στα χρονικά. Ο V-Span διανύει μία εξαιρετική περίοδο και στην φάση των νοκ-άουτ καλείται να σηκώσει την καυτή μπάλα στα χέρια του και να αντιμετωπίσει την Τουρκία. Η Τουρκία του σπουδαίου Χέντο Τούρκογλου, του αειθαλή Αρσλάν, του Ομέρ Ασίκ… αποτελούσαν επί της ουσίας ένα μεγάλο εμπόδιο στο όνειρο της Εθνικής. Αυτό το εμπόδιο έμελλε ο Σπανούλης να το ισοπεδώσει και να σπρώξει την Ελλάδα ένα βήμα προς το πολυπόθητο βάθρο. Καθοριστικός σε κάθε επιθετική πτυχή της Εθνικής, αποφασισμένος να οδηγήσει τη χώρα ξανά στη ζώνη των μεταλλίων. Σκόραρε 23 πόντους και μοίρασε επτά τελικές πάσες, ενώ η τρίποντη βόμβα με 1:16 να απομένουν για το τέλος της παράτασης… έγινε κορνίζα όλων των Ελλήνων εκείνη τη μέρα. Η ήττα στα ημιτελικά από τον κακό μας δαίμονα, την Ισπανία ήρθε ως φυσικό επακόλουθο της πληρότητας των «φούριας ρόχας» αλλά η αλήστου μνήμης εμφάνιση του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη στην μάχη για την τρίτη θέση με την Σλοβενία… μας παρέσυρε στους δρόμους. Η δικαίωση είχε έρθει για τον Σπανούλη, που ηγήθηκε σαν αληθινός στρατηγός και έλαβε τις δάφνες της ένδοξης αυτής πορείας, καθώς ανακηρύχθηκε στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Ο Σπανούλης δίπλα στο triple crown με τον Παναθηναϊκού, κότσαρε και το χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική!

Οι ταινίες «Kill Bill» γυρίστηκαν στο Λονδίνο;

Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Μαΐου 2013 όπου ο Ολυμπιακός ετοιμαζόταν να γράψει άλλη μία χρυσή σελίδα στην ιστορία του. Έπειτα από τον άθλο της Κωνσταντινούπολης προετοιμάζεται… για μία ετεροχρονισμένη επανάληψή της ταυρομαχίας του 1995 στην Σαραγόσα. Τότε, η Ρεάλ Μαδρίτης είχε υποτάξει τον Ολυμπιακό με 73-61 με πρωταγωνιστές τον Τζο Αρλάουσκας, τον Άρβιντας Σαμπόνις και μία γνωστή φυσιογνωμία στην άκρη του πάγκου, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Πέρασαν 18 ολόκληρα χρόνια για την άτυπη ρεβάνς, όμως τα πρώτα λεπτά έμοιαζαν βγαλμένα από την Κωνσταντινούπολη. Ο Ολυμπιακός ήταν χαμένος, το ίδιο και ο αρχηγός του… που πάλευε να βάλει σε μία τάξη το μυαλό του. Παρόλα αυτά, σιγά-σιγά η ομάδα από τον Πειραιά ισορροπούσε την αναμέτρηση και με μπροστάρηδες τους Στράτο Περπέρογλου και Κάιλ Χάινς σταμάτησαν τον ξέφρενο ρυθμό που επέβαλε εξ αρχής η Ρεάλ Μαδρίτης. Λέγεται ότι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στον περσινό τελικό κόντρα στην Τσσκα στο ημίχρονο της αναμέτρησης είχε μειώσει με τα λόγια του τόσο πολύ τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος έβραζε στο ίδιο του το καζάνι. Η συνέχεια γνωστή! Δε γνωρίζω αν έπραξε ανάλογα ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αλλά αυτό που ακολούθησε ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Ο center της Βασίλισσας, Μίρζα Μπέγιτς (που πέρασε για ένα μικρό διάστημα από τον Ολυμπιακό αργότερα) έμενε επιδεκτικά πίσω από τα screen εξαιτίας της αστοχίας του αρχηγού του Ολυμπιακού. Όμως, το δεύτερο ημίχρονο εξελίχθηκε πλήρως αντίθετα και ο Σπανούλης από το πρώτο λεπτό απασφάλισε! Αυτό που ακολούθησε καταγράφηκε ως ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα επιθετικά κρεσέντα της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Έγραψε ακόμα τέσσερα τρίποντα και το τελευταίο μάλιστα στη λήξη του χρόνου από τα εννιά μέτρα… με καρπό. Ο Ολυμπιακός με την ενεργή συμμετοχή του ηγέτη του δούλευε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, αμυντικά δεν άφηνε ούτε μισό ριμπάουντ και επιθετικά θύμιζε τους Celtics του ΄80, με την συνεχή κίνηση της μπάλας και σε συνδυασμό με την εκτελεστική δεινότητα… κέρασαν 100 πόντους στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ένα ακόμα βραβείο πολυτιμότερου παίκτη σε Final-4 εντάχθηκε στη συλλογή του και η μπασκετική Ευρώπη υποκλίθηκε – πάλι – στον καλύτερο της παίκτη!

Η Τσσκα, το ίδιο σενάριο και ο διακόπτης

Την δεκαετία που μας πέρασε η Τσσκα βαρέθηκε να βλέπει μπροστά της τον Ολυμπιακό και ο Ολυμπιακός βαρέθηκε να κονταροχτυπιέται με την Τσσκα. Ζευγάρι με πολλές αναμνήσεις, θετικές κυρίως για την ομάδα του Πειραιά ενώ για την Τσσκα… είναι μία ιστορία που προκαλεί λυγμούς και κλάματα.  Ένα παρόμοιο σενάριο διαδραματίστηκε στα ημιτελικά του Final-4 της Μαδρίτης το 2015, όπου η Τσσκα του Δημήτρη Ιτούδη λάμβανε ξανά τον τίτλο του φαβορί. Καταραμένος χαρακτηρισμός! Μολονότι για 35′  λεπτά τα μάγια και τα ξόρκια των Ρώσων φιλάθλων φαίνεται πως είχαν εγκλωβίσει τον Βασίλη Σπανούλη… 0/11 μέχρι το σημείο που το ρου της ιστορίας αλλάζει ριζικά. Κάτι λιγότερο από τέσσερα λεπτά έμεναν για να σφραγίσει η Τσσκα το εισιτήριο για τον τελικό, αλλά σαν από μηχανής Θεός ξυπνάει από τον λήθαργο και ευστοχεί σε τρίποντο μειώνοντας την διαφορά στους έξι. Από εκεί και πέρα το show ξεκινάει να παίρνει σάρκα και οστά, ρεσιτάλ που θα ζήλευαν και στο Broadway της Νέας Υόρκης. Όποιος και να βρέθηκε απέναντι του έτρεμε να μη συμβεί το κακό: Ο Βοροντσέβιτς τον έφερε στα όρια του λάθους αλλά ο πολύπειρος Kill Bill έδωσε τέτοια καμπύλη στην μπάλα που θύμισε Νοβίτσκι. Ο Νάντο ντε Κολό πίστεψε προς στιγμήν ότι δυσκόλεψε τον Σπανούλη, όμως δεν συνειδητοποίησε ότι στην πραγματικότητα έχει πέσει σε παγίδα… side step και ο Ολυμπιακός στον τελικό!

«Δε το χάνεις ρε Βασιλάρα»! Kill Bill

Οι τελικοί της Α1 το 2016 δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τους αντίστοιχους του NBA. Μας παρείχαν τα πάντα! Πάθος, ιδρώτα, συγκίνηση, ανατροπές, στιγμές και ένα τεράστιο αντίο. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αντάμωσαν τα ξίφη τους με φόντο τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας. Οι πράσινοι ποθούσαν να κλείσουν την χρονιά με τον τίτλο, ώστε να αποχαιρετήσουν όπως αρμόζει τον σπουδαιότερο αρχηγό του, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ο «Μήτσος» του ελληνικού μπάσκετ έψαχνε το ιδανικό τέλος στην αξεπέραστη καριέρα του με το τριφύλλι στο στήθος και η ιδέα να σηκώσει το πρωτάθλημα για τελευταία φορά στους ουρανούς του ΟΑΚΑ, έμοιαζε η ευκαιρία που καρτερούσε. Κάπου εδώ εμφανίζεται στην κουβέντα μας ο έτερος καππαδόκης, ο Βασίλης Σπανούλης που ήδη στον δεύτερο αγώνα της σειράς με buzzer beater πάνω στον Καλάθη, χάρισε τη νίκη στον Ολυμπιακό… πραγματοποιώντας κάποιου είδους προοικονομίας ενόψει της συνέχειας. Με αυτά και με εκείνα, ο τέταρτος τελικός στο ΟΑΚΑ ήταν ξεχωριστός έμεινε για πάντα χαραγμένος στις μνήμες όσων τον παρακολούθησαν. Ουδείς δεν άφηνε το χέρι από τη νίκη, για ξεχωριστούς λόγους η κάθε πλευρά και όπως συμβαίνει… όταν ο γόρδιος δεσμός δε λύνεται, κόβεται! Ελάχιστα δευτερόλεπτα απομένουν για το τέλος και οι γηπεδούχοι ήταν μπροστά με 81-79. Ο Σπανούλης κατεβάζει την μπάλα και άπαντες ήταν σε αναμμένα κάρβουνα. Ο Χάκετ απομακρύνει τον αρχηγό του Παναθηναϊκού, όμως εκείνος επιστρέφει, διώχνοντας μάλιστα και τον Τζέιμς Γκιστ από τη φάση. Πλέον, το παζλ είχε ολοκληρωθεί, το ελληνικό μπάσκετ πέρασε σαν ένα flash-back μέσα από τα μάτια μας. Ο Σπανούλης με την γνώριμη κίνηση του ευστόχησε στο τρίποντο και έδωσε στην ομάδα του το πρωτάθλημα. Από την άλλη μεριά, ο Διαμαντίδης έλαβε άφθονο το χειροκρότημα και ας ήταν ο μεγάλος χαμένος της μονομαχίας!

Ίσως ο Ντάνιελ Χάκετ να διαισθάνονταν την έκβαση της κατάστασης και προσπάθησε με τον τρόπο του να προφυλάξει τον Διαμαντίδη. Ποιος ξέρει…

Πολλοί NBAers… ένας Σπανούλης

Η Εθνικής Ελλάδας προερχόταν στο Mundobasket της Ιαπωνίας έπειτα από την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος έναν χρόνο νωρίτερα στο Βελιγράδι το 2005, δηλώνοντας έτοιμη να πράξει ανάλογες επιτυχίες και στην χώρα του Ανατέλλοντος ηλίου. Η αρμάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη περπάτησε σε κάποιες περιπτώσεις σε τεντωμένο σκηνή, όμως με την άψογη κυκλοφορία της μπάλας και με την δυνατότητα να πιέζει ασφυκτικά τους αντιπάλους της, επικύρωσε ένα εισιτήριο για την τετράδα. Πολλοί σκεφτήκαμε «τι το θέλαμε; Πάνω στην Αμερική πέσαμε»! Φυσικά, η ομάδα του Μάικ Σιζέφσκι ήταν το αδιαπραγμάτευτο φαβορί της αναμέτρησης και με τον φρέσκο πρωταθλητή και MVP των τελικών, Ντουέιν Ουέιντ στην σύνθεση τους… σκόπευαν να μην αφήσουν αιχμαλώτους στον δρόμο τους για το χρυσό μετάλλιο! Παρ΄ όλα αυτά, οι Έλληνες διεθνείς είχαν στην φαρέτρα τους ένα τόσο αποτελεσματικό όπλο που μεταμόρφωσε την άμυνα των Αμερικανών σε συνάθροιση κολεγίου: το λεγόμενο pick ‘n’ roll. Στην συνάρτηση ενσωματώθηκε και ο Kill Bill, ο οποίος χόρευε μέσα στην άμυνα της Εθνικής Αμερικής με περίσσιο θράσος. Άλλαζε χέρι στον αέρα, τελείωνε με πιρουέτες, μπούκαρε στη ρακέτα και όταν του άφηναν λίγα εκατοστά… πυροβολούσε από την περιφέρεια. Η πλούσια κόμη του Σπανούλη ανέμιζε σαν rock είδωλο πάνω στην σκηνή της Σαϊτάμα. Η «ρουκέτα του Χιούστον» απέδειξε και με το παραπάνω αν άξιζε να βρίσκεται στο NBA.

Σπανούλης στον Πρίντεζη… σαν Stockton to Malone

Η στιγμή που το παραμύθι ξεδιπλώθηκε και έφτασε σε διαστάσεις μύθου. Η ολική επαναφορά του Ολυμπιακού στο ευρωπαϊκό στερέωμα έχει τις βάσεις του στο Final-4 της Κωνσταντινούπολης. Υπό τις οδηγίες του «Σοφού» ο Ολυμπιακός εξέπληξε την μπασκετική Ευρώπη και έκλεισε το πιο καθοριστικό ραντεβού πιθανότατα στην ιστορία του. Τα παιδαρέλια του Πειραιά πήραν παραμάζωμα όποιον βρήκαν μπροστά τους. Ο Βασίλης Σπανούλης σε ρόλο μαέστρου έκοβε και έρανε στις πιο κομβικές στιγμές, βγάζοντας τα κάστανα από τη φωτιά. Το θαύμα που συντελέστηκε εκείνη τη μέρα είναι χιλιοειπωμένο, μολονότι ποτέ δεν έχασε την αξία του, δεν απομυθοποιήθηκε γιατί ουσιαστικά δε βρέθηκε απόλυτα λογική εξήγηση για την ανατροπή εκείνη. Πως θα μπορούσε κάποιος να εξηγήσει το γεγονός ότι ο Κώστας Παπανικολάου είχε μεταμορφωθεί σε έναν Έλληνα… Κιριλένκο; Ο Kill Bill δεν ήταν στην ζώνη του σεληνόφωτος εκείνη τη μέρα, δε σκόραρε όσο άλλες βραδιές. Σκόραρε όσο έπρεπε, χωρίς καταχρήσεις. Γνώριζε πως για να συντελεστεί το θαύμα, έπρεπε να επέλθει ομαδικά. Σταδιακά ο Ολυμπιακός κατέβασε την διαφορά του -19 σε απόσταση καλαθιού και εκεί τα παιδιά του Ντούσαν Ίβκοβιτς πραγματοποίησαν την δική τους προσωπική κατάθεση ψυχής, είχε φτάσει η ώρα να λάμψουν. Ακόμα και έτσι, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν μία ένδειξη. Σισκάουσκας στις βολές. Αθλητής με τεράστια πείρα, ταλέντο και εμπειρία σε παρόμοιες καταστάσεις. Ο Λιθουανός χάνει την πρώτη και σκέφτεσαι την παράταση, χάνει την δεύτερη και φωνάζεις ότι η στιγμή της αλήθειας έφτασε. Ο Kill Bill δέχεται το screen, διεισδύει στη ρακέτα και την κατάλληλη στιγμή πασάρει στον Γιώργο Πρίντεζη.

Τα υπόλοιπα είναι μέρος του παραμυθιού…

Ειρωνικό αν αναλογιστείς τα δεδομένα: ένας κατεξοχήν σκόρερ θα ενθυμείτο πάντοτε για μία πάσα. Μα, τι πάσα!

Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ένα παιδί που ονειρεύτηκε να παίξει μπάσκετ. Όχι, μόνο αγωνίστηκε αλλά μας θάμπωσε με τις απίστευτες πιρουέτες του, τις φανταστικές εμπνεύσεις του, την δολοφονική του ματιά και με την διάθεση του να κυνηγάει την κορυφή. O Κill Bill έβαλε τίτλους τέλους σε μία ονειρεμένη καριέρα. Ο πρώτος σκόρερ και πασέρ της Ευρωλίγκα αφήνει τα μπασκετικά του παπούτσια στο ράφι και ξεχωρίζει τις προτεραιότητες του… από τούδε και στο εξής στόχος του είναι να αναπληρώσει τον χαμένο του χρόνο με την όμορφη οικογένεια του!

Το ελληνικό μπάσκετ σου χρωστάει αναρίθμητα πράγματα, που δεν ξεχρεώνει ούτε σε χίλιες ζωές!

Εκ μέρους του κοινού, σε ευχαριστούμε Βασίλη!