Ολυμπιακός: Οι λάτρεις του déjà vu και της επανάληψης

Ο Ολυμπιακός έπειτα μετά από τρεις σερί νίκες ηττήθηκε. Αυτή τη φορά απέναντι σε μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της διοργάνωσης, την Φενέρ. Ο τρόπος λίγο πολύ γνωστός σε όλους. Άφαντος στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμάζευτα. Αυτή τη φορά όμως δεν είχες Ερυθρό ή Ζενίτ απεναντί σου για να πάρεις και τη νίκη. Αλλά μια καλοκουρδισμένη μηχανή με αρχές σε άμυνα και επίθεση. Πάμε λοιπόν να ξετυλίξουμε το κουβάρι της αναμέτρησης.

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου

Σαν να βάζεις σε replay ένα πρώτο ημίχρονο από οποιοδήποτε ματς της ομάδας. Ο Ολυμπιακός μπήκε σε ακόμη ένα παιχνίδι με μηδέν συγκέντρωση, μηδέν ψυχολογία και μηδέν πλάνο. Το αρχικό 0-8 της Φενέρ διαμορφώθηκε με τέσσερις πανοποιότυπες φάσεις. Οι Βέσελι και Ντουβερίογλου χτύπησαν μέσα στη ρακέτα και κέρδισαν κατακτώντας τον άνευρο Κουφό. Το πάρτυ στη ρακέτα συνεχίστηκε και με τον Έλις στο παιχνίδι. Η επίθεση τι άλλο; Μονότονη και πλήρως προβλέψιμη. Πολλή τρίπλα και μηδέν ουσία. Το τρίποντο δεν έβγαινε αλλά ούτε και το inside game. Η Φενέρμπαχτσε συνέχισε το πλάνο όχι μόνο μέσα στη ρακέτα αλλά και να ποστάρει όλους τους παίκτες της και φυσικά βγήκε κερδισμένη κάτι το οποίο μεταφράστηκε και στον πίνακα του σκορ (5-16, 7’).

Το δεύτερο δεκάλεπτο δεν είχε και κάποια θεαματική αλλαγή. Ο Χαρίσον δεν κατάλαβα γιατί μπήκε πρώτος στο rotation και όχι ο Λαρεντζάκης. Παράλληλα, υπήρχαν βιαστικά σουτ και πολλά αβίαστα λάθη. Ο Ολυμπιακός είχε μόνο ως ασπίδα προστασίας τον Γιαννούλη ο οποίος βοηθούσε τα μέγιστα και στις δύο μεριές του παρκέ. Στην αντίπερα όχθη, ακόμα και ο Σιπάχι χρίστηκε σκόρερ. Η διαφορά πήγε και στους 14 πόντους (17-31). Και αυτό γιατί το επιθετικό transition των φιλοξενουμένων και οι επιθέσεις σε πρώτο χρόνο δεν αναχετίστηκαν από τους ερυθρολεύκους.

Ο συνήθης Ολυμπιακός των δευτέρων ημιχρόνων

Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός εμφανίζεται πιο αποφασισμένος, πιο προσηλωμένος στο δεύτερο μέρος δεν αποτελεί είδηση. Χρειάστηκαν 20 λεπτά για να δούμε στο παρκέ σχήμα με Βεζένκοφ στο ‘3’ και Ζαν Σαρλ στο ‘5’. Με αυτές τις πεντάδες, οι ερυθρόλευκοι έχουν γύρισει ουκ ολίγα παιχνίδια. Έτσι και σήμερα. Η άμυνά του ήταν πιεστική μέχρι στραγγαλισμού και στην επίθεση οι αιφνιδιασμοί από τον Ζαν Σαρλ και τρίποντο του Βεζένκοβ έριξαν γρήγορα τη διαφορά στους έξι πόντους (39-45, 33’). Σε εκείνο το σημείο όμως ήρθε ένα κακό δίλεπτο με λάθη και απρόσεχτες πάσες. Οι Ντε Κολό, Πιέρ και Βέσελι εκμεταλλεύτηκαν αυτήν την αδράνεια επιβάλλοντας για πρώτη φορά στο δεύτερο μέρος το ρυθμό τους.

Στην τελευταία περίοδο η Φενέρμπαχτσε μπήκε στο παρκέ οδηγούμενη από το κίνητρο της πρόκρισης στα playoffs και με τους Πιέρ, Βέσελι να σκοράρουν έκανε γρήγορα το 51-66 (33’) κι έληξε κάθε ελπίδα του Ολυμπιακού. Η τελευταία απέλπιδα προσπαθειά του δύο λεπτά πριν την λήξη δεν επαρκούσε, παρά μόνο να μειώσει τη διαφορά και το τελικό σκορ.

Λίγα λογάκια για την αναμέτρηση

-Ξεκινάμε με τα στατιστικά του πρώτου ημιχρόνου. Η Φενέρ είχε 18/25 δίποντα και 1/7 τρίποντα. Ξεκάθαρη η στόχευση του προπονητικού επιτελίου να χτυπήσει την αμυντική αδυναμία των Έλις και Κουφού. Επίσης, πόντοι στον αιφνιδιασμό: 0-8 , πόντοι από λάθη αντιπάλου: 7-18 και τέλος πόντοι από δεύτερες ευκαιρίες: 5-10. Συνολικά, τέσσερα ολόκληρα δίποντα σε 20 λεπτά για τους γηπεδούχους.

-Μένοντας στο πρώτο μέρος, το post παιχνίδι του Πιέρ και του Γκούντουριτς, τα early show πάνω στον Σλούκα και οι αλλαγές παντού εκτός από τον Ντουβερίογλου έχουν μικρύνει το γήπεδο και ειδικά για μια ομάδα που κυκλοφορεί λίγο την μπάλα όπως ο Ολυμπιακός το κάνουν ακόμα μικρότερο.

-Τέλος, η Φενέρ έχει να κοιτάει μόνο την μπάλα. Μηδέν κίνηση μακριά από τη μπάλα, μηδέν επιρροή της αμυνας. Τίποτα απλά τα μάτια στη μπάλα. Ένας την μπάλα, ένας το screen και τίποτα άλλο.

-Η απόδοση του Ολυμπιακού στα δεύτερα ημίχρονα συνήθως ανεβαίνει γιατί συνυπάρχει περισσότερο το δίδυμο Λίβιο-Βεζένκοφ. Υπάρχει αμυντική υπόσταση, δίνοντας και περισσότερες ευκαιρίες στον ΜακΚισικ να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Σήμερα βέβαια ο Σακίλ ήταν άστοχος.

-Η έλλειψη μεγέθους στο ‘3’ είναι για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτού του Ολυμπιακού. Η τοποθέτηση του Σάσα εκεί έδωσε λύσεις και τον ξανά έβαλε στο ματς. Τι συμπαιρένουμε λοιπόν; Πως η απουσία του Παπανικολάου στοίχισε σε πολλά ματς φέτος. Ένας παίκτης που συνδέει με αρμονικό τρόμο άμυνα και επίθεση. Δυστυχώς, δεν υπάρχει τέτοιος παίκτης στο ρόστερ.

Εν κατακλείδι

-O Λαρεντζάκης έχει κάνει μεγάλα παιχνίδια εκτελεστικά και ίσως έχει επικρατήσει αυτό σε πολλούς. Παρόλα αυτά πριν το ματς σουταρε 35% τρίποντο, το οποίο είναι οκ. Κάνει σπουδαία δουλειά και στην άμυνα. Αξιζει κάθε λεπτό του στο παρκέ, ίσως και περισσότερα. Μπορεί κάποιος να εξηγήσει με λογικά μπασκετικά επιχειρήματα γιατί σε αυτό τον Ολυμπιακό δεν παίζει ο Λαρεντζάκης τουλάχιστον 20 λεπτά σε κάθε αγώνα;

-Ο Ολυμπιακός πρέπει να εστιάσει επιτέλους στην ισορροπία χαρακτηριστικών. Ομάδες που θέλουν οχτάδα οφείλει να έχει πρωτίστως καλό spacing και αθλητικότητα, σουτέρ, χειριστές. Πώς να γυρίσει ένα ματς με τον Χάρισον παροπλισμένο; Χωρίς σουτ και κάθετο παιχνίδι υπάρχει ταβάνι.

-Για όσους νομίζουν ότι μόνο οι παίκτες με εμπειρία στην Ευρωλίγκα αξίζουν μια απάντηση είναι ο Dyshawn Pierre της Φενέρμπαχτσε. Παίκτης με εξαιρετικό σουτ που αποτελεί σημαντικό εργαλείο σε άμυνα αλλά και με καλές τοποθετήσεις στην επίθεση.

Η ήττα ήταν προ των πυλών δεδομένου ενός ακόμη κακού πρώτου ημιχρόνου αλλά ενός ικανότατου αντιπάλου που διεκδικεί εισητήριο final 4. Ο Ολυμπιακός το έχουμε ξαναπεί και το ξαναλέμε. Οφείλει να κοιτάξει το αύριο. Η χρονιά τελειώνει σε δύο εβδομάδες από τώρα. Να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο και μετά όλο το βάρος πέφτει στο κορμό της επόμενης χρονιάς αλλά και στο πως θα κινηθούν οι δύο αρχηγοί της ομάδας. Σε λίγο καιρό τα σπουδαία λοιπόν.