Ολυμπιακός: Καλό το αήττητο, καλύτερη η Ευρώπη

Ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα με 2-1 από τον Παναθηναϊκό και είδε το αήττητο του να «σπάει» από τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Με μία ήττα, μάλιστα, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Και από έναν αντίπαλο, που πλέον αν μη τι άλλο δεν θυμίζει τον παλιό του καλό εαυτό. Όλα αυτά θα μπορούσαν να προβληματίσουν τον Ολυμπιακό. Και μάλιστα πολύ. Αλλά τα πράγματα είναι πιο απλά απ’ όσο φαίνονται.

Ναι, μεν, το αήττητο και το κύρος…

…παίζουν μείζονος σημασία ρόλο. Σαφώς. Δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό. Εννοείται πως ένα τέτοιο ματς, κόντρα σε αυτόν τον αντίπαλο, το κερδίζεις. Αυτό θέλει ο κόσμος. Αυτό επιτάσσει ο εγωισμός της ομάδας. Ο εγωισμός του πρωταθλητή. Το θέμα είναι, όμως, αν ο κόσμος έχει πάντα δίκιο. Όχι, είναι η απάντηση. Τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό διεξάγονται κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο, θα γίνουν τουλάχιστον δύο ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων. Αυτό είναι δεδομένο. Συνεπώς, έχει κάθε χρόνο την ευκαιρία ο Ολυμπιακός να πάρει αυτά τα παιχνίδια.

Ποιο όμως δεν είναι δεδομένο για τον Ολυμπιακό;

Η προοπτική. Ποια προοπτική; Να διεκδικήσει κάτι παραπάνω. Κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες χρονιές. Ναι, εκείνες τις χρονιές, που ο Ολυμπιακός πολύ απερίσπαστα μπορεί να αναλωθεί στα εγχώρια ντέρμπι. Αυτή την προοπτική του δίνει το παιχνίδι με την Αϊτχόφεν την Πέμπτη. Όπως του έδωσε και πριν χρόνια το ματς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τότε δεν στέφθηκε με επιτυχία η υπόθεση πρόκριση. Αλλά τώρα είναι αλλιώς. Μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Τώρα μπορεί να κάνει το πρώτο βήμα για την πρόκριση στους «16» ενός θεσμού, που πέρυσι έδειξε ότι μπορούσε να φτάσει ως τα ημιτελικά. Εύκολα. Σβηστά. Πόσο μεγάλο είναι αυτό για μία ελληνική ομάδα με ένα από τα μικρότερα μπάτζετ του θεσμού; Τεράστιο. Και κυρίως, μη ανταλλάξιμο. Με κανένα ντέρμπι και κανένα κύρος. Και αυτό, πρέπει να το καταλάβουν όλοι, εντός και εκτός Ολυμπιακού. Τα ντέρμπι είναι ντέρμπι αλλά δεν έχουν πάντα την ίδια βαρύτητα. Και προφανώς δεν έχουν πάντα την ίδια προτεραιότητα.