Παναθηναϊκός: Kαι όλο αργεί να ξημερώσει

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο πλέον. Σε μια ακόμη αναμέτρηση ο Παναθηναϊκός απέλεσε ένα ημίχρονο προσπαθώντας έτσι να τα κάνει όλα σωστά στο δεύτερο μέρος. Ωστόσο, η ήττα δεν μπορούσε να αποφευχθεί απέναντι σε μια ομάδα όπως η Ρεάλ. Μια Ρεάλ η οποία ακόμη και αν έχει απουσίες, ακόμη και αν έπαιξε κατά γενική ομολογία κακό μπάσκετ, θα βρε τον τρόπο να σε σκοτώσει.

Κατώτερος των περιστάσεων

Η αναμέτρηση δεν ξεκίνησε καθόλου καλά για τους πράσινους. Άστοχα τρίποντα, μηδαμινές επιθετικές εμπνεύσεις και κρίως ανύπαρκτη άμυνα. Οι γηπεδούχοι έτρεχαν αβέρτα στο ανοιχτό γήπεδο.  Είναι χαρακτηριστικό ότι πήρε αρκετούς ίδιους πόντους με «κοψίματα» από την baseline και τον Τέιλορ να «τελειώνει» τις φάσεις. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν η διαφορά έφτασε άκοπα στους 13 πόντους (25-12). Οι μόνοι ουσιαστικά που προσπαθούσαν από πλευράς πρασίνων ήταν οι Μποχωρίδης, Φόστερ και Όγκαστ.

Στη πορεία του πρώτου μέρους, ο Κάτας ανακάτευε συνεχώς την τράπουλα ψάχνοντας το ιδανικό σχήμα. Όμως, τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Ντεκ, Κοζέρ και Άλοθεν έβρισκαν διαδρόμους και προσκαλούσαν ζημιές στη χαλαρή πράσινη άμυνα. Μοιραία, η διαφορά έφτασε στη μέγιστη τιμή της και συγκεκριμένα στο +22 (49-27).

Μια άλλη μέρα το τρίτο δεκάλεπτο

Στην τρίτη περίοδο οι Πράσινοι γύρισαν τον διακόπτη. Πιο συγκεκριμένα, κάποιες καλές άμυνες, σε συνδυασμό με πιο ορθολογικές επιλογές στην επίθεση, μετέτρεψαν το -22 σε -9 με επιμέρους 9-22. Ο Μποχωρίδης ανεβαζε στροφές ενώ παράλληλα Φόστερ και Νέντοβιτς κρατούσαν την ομάδα όρθια στο επιθετικό κομμάτι. Οι Μαδριλένοι όμως παίζοντας κακό μπάσκετ είχαν τις απαντήσεις κυρίως με τους Γιούλ και Ντεκ.

Η αντεπίθεση κράτησε και στο τέταρτο δεκάλεπτο. Ο Μάρκους Φόστερ έκανε την έκπληξη και ύστερα από πολύ καιρό αποτέλεσε τον παίκτη-κλειδί για τον Όντεντ Κάτας (τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση) για να «ψαλιδίσει» ο Παναθηναϊκός την διαφορά και να μειώσει σε 66-61. Όμως δύο διαδοχικές άστοχες επιθέσεις από Φόστερ και Μακ δεν βρήκαν στόχο και κάπως έτσι η Ρεάλ με σερί τρίποντα των Αμπάλδε και Γιουλ έριξε, ουσιαστικά, τους τίτλους τέλους του ματς.

Χρησιμοποιώντας το μικροσκόπιο της αναμέτρησης

->Βλέποντας το μικροσκόπιο του συγκεκριμένου ματς παρατηρούμε πως οι αριθμοί του πρώτου ημιχρόνου όπου η διαφορά έφτασε το +22 μιλούν από μόνοι τους. Η Ρεάλ είχε 12/16 δίποντα, 5/12 τρίποντα, 10/12 βολές, ενώ ο Παναθηναϊκός μόλις 12/26 δίποντα, 0/10 τρίποντα, 3/4 βολές, εννέα ασίστ λιγότερες (14-5) και τέσσερα λάθη περισσότερο (6-2) από τους γηπεδούχους.

->Αξιέπαινη η προσπάθεια των πρασίνων στο δεύτερο ημίχρονο, δεδομένου ότι στην ανάπαυλα του ημιχρόνου έχανε με τέτοια διαφορά. Πέραν αυτού η Ρεαλ είναι άλλο επίπεδο, όταν μάλιστα λείπουν Παπαγιάννης και Παπαπέτρου η διαφορά (δυστυχώς) είναι χαώδης.

->Μένοντας στο δεύτερο μέρος, ο Κάτας έκανε εξαιρετικό κοουτσάρισμα. Σωστά time out. Σωστά ματσαρίσματα. Δεν επέμενε στα pick n roll αλλά χτύπσε στην ταχύτητα. Aνάγκασε το Λάσο να προχωρήσει σε αλλαγές πρώτης γραμμής (π.χ Αμπάλντε).

->Κρίμα να μην είναι λίγο πιο ζεστός σε αυτό το παιχνίδι ο Νεντοβιτς. Πιθανά δεν θα άλλαζε κάτι, αλλά ίσως το ντέρμπι στο τέταρτο δεκάλεπτο να κρατούσε μέχρι τέλους.

->Ο Κασελάκης απέδειξε για άλλη μια φορά πως παίζει με το σπαθί του στην Ευρωλίγκα. Μπορεί να μην είναι ο πιο ταλαντούχος, αλλά είναι ο πιο εργατικός και φιλόπονος παίκτης του Παναθηναϊκού.

->Ο Κατας άλλαξε την εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο και ο ίδιος το “έχασε” με την διπλή αλλαγή στα γκαρντ στα τελευταία δύο λεπτά.

->Σε τέτοια ματς με έναν ποιοτικότερο αντίπαλο, ο Παναθηναικός λειτουργεί με το ίδιο μοτίβο. Στην αρχή, η ομάδα κυνηγάει σκορ και αντίπαλο. Ωστόσο, στη συνέχεια ξυπνάει το μπασκετικό ένστικτο. Όμως γιατί πρέπει να φτάνει η κατάσταση πάντα σε ενα τέτοιο σημείο; Γιατί πρέπει ο Παναθηναϊκός να πρέπει να κάνει συνεχόμενες υπερβάσεις προκειμένου να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση;

Τα μεγάλα κέρδη της βραδιάς

Όμως η βραδιά παρά την ήττα είχε δύο μεγάλα κέρδη που ονομάζονται Φόστερ και Όγκαστ. Όσον αφορά τον Αμερικανό guard Εκεί που ήταν με το ένα πόδι στην έξοδο, είδε τον Κάτας να του δίνει χρόνο συμμετοχής. Να τον εμπιστέυεται για 26 λεπτά! Και μάλιστα να παίζει καλά στο δεύτερο ημίχρονο και στις δύο πλευρές του παρκέ. Να έχουν προηγηθεί σημαντικά καλάθια του, εκ των οποίων και το τρίποντο με το οποίο μείωσε την διαφορά στους 5 πόντους. Πραγματικά, τρομερή εμφάνιση για τα δεδομένα του παρά το γεγονός πως δεν έδωσε τη μπάλα στο Νέντοβιτς που ήταν μόνος του στη γωνία και η διαφορά θα πήγαινε στο -3.

Τέλος, όσον αφορά τον Όγκαστ κλήθηκε να παίξει και για τον Γιώργο Παπαγιάννη. Ο Αμερικανός ασφαλώς άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Παρόλο που έκανε κάποια λάθη και πέντε φάουλ κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι πάλεψε σε άμυνα και επίθεση πετυχαίνοντας μάλιστα και 13 πόντους. Μεγάλο κέρδος που πρέπει να χρησιμοποιηθεί σωστά για τη συνέχεια.

Δεδομένου της αλλαγής προπονητή η ομάδα χρειάζεται στήριξη και προπάντως υπόμονη. Ακολουθεί εξίσου δύσκολο ματς με την Βαλένθια στο ΟΑΚΑ. Μπορεί, οι ελπίδες του για κάτι παραπάνω να μην υπάρχουν. Ωστόσο, οφείλει να γίνει πιο ανταγωνιστικός και να χτιστεί ένα στιβαρό πλάνο εν’όψει και της επόμενης χρονιάς.