Ολυμπιακός: Η σκληρή γλώσσα της αλήθειας

Εξαφανισμένος στο πρώτο ημίχρονο. Εμφανίστηκε στο τρίτο δεκάλεπτο. Πλήρωσε την κούρασή του στα μέσα του τέταρτου δεκαλέπτου και μετά. Οι τρεις αυτές κοφτές προτάσεις χαρακτηρίζουν την σημερινή ήττα του Ολυμπιακού απέναντι σε μια ομάδα με μεγάλο επιθετικό πλουραλισμό ονόματι Αρμάνι Μιλάνο. Πάμε σιγά σιγά να ξετυλίξουμε το κουβάρι της σημερινής αναμέτρησης.

Πρόβλημα στη ρακέτα και όλα στραβά

Ο Ολυμπιακός παρά το γεγονός πως ξεκίνησε με ψηλό σχήμα, (Βεζένκοφ στο ‘3’) η ρακέτα τους αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα. Το παιχνίδι είχε υψηλό ρυθμό και οι Ιταλοί έδειχναν ότι επέβαλαν το free μπάσκετ που αρέσει τόσο πολύ στον Μεσίνα. Το γρήγορο 14-9 φανέρωνε και την προβληματική περιφερειακή άμυνα. Στην επίθεση η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έβρισκε λύσεις από τους Πρίντεζη και Βεζένκοφ. Γυρνώντας στην άμυνα τα περίφημα switches στα pick n roll της Αρμάνι δεν έπιαναν. Ντιλέινι, Ντατόμε και Χάινς έβρισκαν εύκολα διαδρόμους.

Όσο το ημίχρονο περνούσε η κατάσταση γινόταν όλο και χειρότερη. Επιθετικά η ομάδα δεν τσουλούσε. Ο ΜακΚίσικ δεν έβρισκε τους χώρους να διεισδύσει. Ο Σλούκας είχε μόνιμα έναν παίκτη πάνω του. Η αστοχία μέσα και έξω ήταν εκνευριστική. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σπανούλης βγήκε εκτός παιχνιδιού με τρία φάουλ. Τίποτα μα τίποτα δεν πήγαινε καλά για τον Ολυμπιακό. Με διαφορά, το χειρότερο φετινό πρώτο ημίχρονο της ομάδας.

Μεταμόρφωση vs Κούραση

Στο δεύτερο μέρος, εμφανίστηκε ένα εντελώς διαφορετικός Ολυμπιακός. Το τόπι κυκλοφορούσε στην επίθεση. Από το 1/9 τρίποντα του πρώτου μέρους, η ομάδα πήγε στο 7/17 έξω από τα 6,75. Για πρώτη φορά μέσα στο ματς οι Σλούκας, Βεζένκοφ και Χάρισον βρήκαν πεδίο δράσης. Το παιχνίδι με ένα γρήγορο 15-2 ήρθε και πάλι στα ίσια του. Από εκεί και πέρα θα έπαιζε ρόλο η προσωπικότητα αλλά και η κόπωση. Το τέταρτο δεκάλεπτο λοιπόν μπήκε με τους καλύτερους οιωνούς για τους ερυθρόλευκους.

Στη τελευταία περίοδο, οι ερυθρόλευκοι βασίστηκαν και πάλι στο περιφερειακό σουτ και στην καλή μέρα των Σλούκα και Βεζένκοφ. Ο Μάρτιν έκανε το step up από την τρίτη περίοδο. Δυστυχώς όμως όντας για ακόμη ένα παιχνίδι μόνος κουράστηκε και η άνοδος του δεν είχε διάρκεια. Το up tempo παιχνίδι της Αρμάνι έφυγε και πάλι τη διαφορά στους 10 (77-67 στο 35′). Το refuse to lose του Ολυμπιακού ξύπνησε και μια ακόμη ανατροπή ήταν γεγονός. Ωστόσο, ενάμιση λεπτό πριν τη λήξη το σκοτωμένο τρίποντο του Ντιλέινι ήρθε να καταστρέψει κάθε ελπίδα του Ολυμπιακού για ένα μεγάλο διπλό.

Η ώρα της αλήθειας

Παρά το γεγονός πως για ακόμη ένα ματς ο Ολυμπιακός έδειξε αυταπάρνηση και ανέτρεψε την διαφορά των 18 πόντων στο πρώτο ημίχρονο, έχω σκοπό να παραθέσω περισσότερα αρνητικά παρά θετικά στοιχεία όσον αφορά την απόδοση των ερυθρολεύκων.

->Στο πρώτο μέρος, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε αδιάβαστος, ανέτοιμος και ψυχολογικά άδειος μετά το κάζο στο Κάουνας. Και μάλιστα κόντρα σε μια σχετικά φορμαρισμένη ομάδα της διοργάνωσης.

->Όπως προαναφέρθηκε το χειρότερο ημίχρονο του φετινού Ολυμπιακού. Τέτοια εικόνα ήττας και απογοήτευσης είχε καιρό να παρουσιάσει η ομάδα του Μπαρτζώκα.

->3/11 τρίποντα (2/2 στο τέλος), 10 λάθη, 15 πόντοι στο δεύτερο δεκάλεπτο. Παράλληλα, επιθέσεις – προσευχές και κακή άμυνα στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Η διαφορά των 10 πόντων είναι τιμητική με σερί 8-0 μετά την τεχνική ποινή, αλλά η ομάδα ήταν αψυχολόγητη.

Στο δια ταύτα

->Μπορεί όλοι να φωνάζουν για την απόκτηση ενός guard πίσω από τον Σλούκα και ενός ψηλού. Ωστόσο, η ομάδα δεν μπορεί να ζήσει για πολύ χωρίς τον Κώστα Παπανικολάου. Ο παίκτης που συνδέει με τόσο αρμονικό τρόπο την άμυνα λείπει όσο ποτέ άλλοτε. Ο παίκτης που δίνει ενέργεια σε άμυνα και επίθεση. Σίγουρα με αυτόν η ομάδα θα απέφευγε πολλά μα πολλά λάθη.

->Ο Σλούκας  και ο Βεζένκοφ απέδειξαν ξανά ότι είναι ηγέτες της ομάδας. Όμως,  σε κακή βραδιά ο κόουτς B.  καθώς δε του βγήκαν κάποια σχήματα. Επίσης, έχουμε φτάσει στα 2/3 της διοργάνωσης και αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο Λαρεντζάκης δεν αποτελεί τακτικό μέλος του rotation. Στην συγκεκριμένη αναμέτρηση, δεν νομίζω ότι θα βρεθεί κάποιος να διαφωνήσει ότι ο Λάρι θα προσέφερε σίγουρα περισσότερα από τον ΜακΚίσικ.

->Σημαντική παρατήρηση. Ο Βεζένκοφ φαίνεται να δουλεύει πάρα πολύ το close out μετά από προσποίηση. Αν του βγει το τελείωμα και μπορεί ο Μπαρτζώκας να το εκμεταλλευτεί μέσα από plays μιλάμε για τεράστιο όπλο.

->Βαρέθηκε να βλέπω σε κάθε ματς τουλάχιστον ένα φάουλ σε τρίποντο προσπάθεια του αντίπαλου.

->Όσον αφορά την επίθεση, δεν υπήρχε πλουραλισμός. Συνεχόμενα pick n roll κορυφή με τον Σλούκα και μηδαμινό παιχνίδι κοντά στο καλάθι.

->Ας μην γελιόμαστε. Δεν φταίει η διαιτησία που η ομάδα σήμερα σούταρε με εμμονή έξω από τα 6,75 και δεν έμπαινε στο καλάθι, να πάρει την επαφή και να κερδίσει φάουλ. Δεν φταίει η διαιτησία που δεν έχεις βρει ακόμη λύση πίσω από τον Σλούκα έστω εκ των έσω. Δεν φταίει η διαιτησία που στα 19 από τα 22 ματς παίζεις με έναν ψηλό.

Η οκτάδα δεν απομακρύνθηκε. Κάθε άλλο. Η κλεψύδρα όμως αδειάζει. Οι δικαιολογίες τελειώνουν. Ας βρεθεί επιτέλους μια σταθερότητα. Τελείωσαν οι αλχημείες και κυρίως τα ψέματα. Κάτω τα κεφάλια αν η ομάδα θέλει να εκπληρώσει το μοναδικό φετινό της στόχο.