Μεσούτ Οζίλ: Φταις εσύ και κανένας άλλος! (vids)

Ο Μεσούτ Οζίλ είναι και πάλι στον “αφρό”. Όχι γιατί έβγαλε κάποια μαγική ασίστ. Ούτε γιατί σκόραρε κάποιο εντυπωσιακό γκολ για λογαριασμό της Άρσεναλ. Ο Γερμανός χαφ θα είναι παίκτης της Φενερμπαχτσέ για τα επόμενα 3,5 χρόνια.

Θα φύγει από το Βόρειο Λονδίνο, όπου βρίσκεται εκεί από το καλοκαίρι του 2013. Μετά από 7,5 χρόνια ο ταλαντούχος μέσος ετοιμάζεται να γίνει… πασάς στη γειτονική Τουρκία. Η “Φενέρ” για χάρη του ετοιμάζεται να στρώσει μέχρι και κόκκινο χαλί.

Το κακό με τον Οζίλ δεν είναι αυτή η μεταγραφή. Αλλά τι έκανε τα τελευταία χρόνια πριν από αυτή. Γιατί έφτασε να θεωρείται δημόσιος υπάλληλος -επί ΠΑΣΟΚ μάλιστα- και όχι ένας σούπερ σταρ, όπως, προστάζει το ταλέντο του.

Ψυχολόγοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε. Αλλά τον βάζουμε στο κρεβάτι του Προκρούστη και του τα “χώνουμε” για όλα αυτά που μας έταξε και δεν μας έδωσε. Για τις υποσχέσεις που έμειναν στα χαρτιά και στα λόγια και δεν έγιναν ποτέ πράξεις στο χορτάρι. Τον κυνηγάμε, όπως η νύφη τον γαμπρό λίγο πριν την αφήσει στα σκαλιά της εκκλησίας, και του φωνάζουμε ένα “ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΟΖΙΛ;” (με φωνή mr μπούτια).

Μας είχε “φτιάξει” άσχημα στη Ρεάλ Μαδρίτης!

Το να πηγαίνεις σε μία ομάδα με το βάρος της φανέλας της Ρεάλ Μαδρίτης και τις απαιτήσεις της είναι ευχή και κατάρα. Λίγοι εκείνοι που καταφέρνουν να ανταποκριθούν και μάλιστα να κάνουν τους φίλους της “βασίλισσας” να μείνουν με ανοιχτό στόμα.

Ο Μεσούτ Οζίλ δεν το σκέφτηκε πολλές φορές. Μία έφτανε. Πήρε το ρίσκο και έδωσε τα χέρια με τους “μερένχες”. Όχι απλά έπιασε σε εκείνους το pick της απόδοσής του, αλλά έφτιαξε ένα… άρρωστο δίδυμο με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Γερμανός -δεν ξέρουμε αν δούλευε σε κάποιο εστιατόριο τα καλοκαίρια όντας πιο μικρός- αλλά ήταν ο καλύτερος σερβιτόρος στη Λα Λίγκα.

“Μπορούσε να με βρει με κλειστά τα μάτια. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία”, είχε δηλώσει ο “πολύς” Κριστιάνο που δύσκολα λέει καλή κουβέντα για άλλον, πέρα από τον εαυτό του. Μάλιστα, ένα από τα πιο… iconic γκολ/ πανηγυρισμούς του Πορτογάλου φορ όσο ήταν στη Ρεάλ σημειώθηκε στο “Καμπ Νου” με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα, μετά από πολύ ωραία μπαλιά του Οζίλ.

Ωστόσο, κάτι οι απαιτήσεις που γίνονταν ολοένα και περισσότερες, κάτι η σχέση του με τον Ζοσέ Μουρίνιο που μόνο καλές δεν ήταν τον έκαναν να σκεφτεί να φύγει.

Και εν τέλει το έκανε μιας και υπέγραψε στην Άρσεναλ το καλοκαίρι του 2013, όντας για εκείνη την εποχή η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία των “κανονιέρηδων”.

Σε λάθος ομάδα, τη λάθος περίοδο

H κριτική που γίνεται για το πέρασμα του Μεσούτ Οζίλ στην Άρσεναλ είναι εκ του ασφαλούς. Θα μπορούσε να μας πει κανείς “μετά Χριστόν προφήτες” και δίκιο θα είχε. Όμως, δεν μπορούμε να μην το αναφέρουμε.

Η κίνηση του Γερμανού μέσου να πάει στο σχεδόν καλύτερο κομμάτι της καριέρας του στην αγγλική ομάδα τη στιγμή που εκείνη έμπαινε στη δική της “μαύρη τρύπα” δεν έκανε κακό μόνο στη μία πλευρά. Αλλά και στις δύο. Όπως γίνεται άλλωστε σε κάθε παρόμοια κατάσταση.

Ο Αρσέν Βενγκέρ τον πίστεψε όσο κανείς. Τον ήθελε όσο κανείς. Και αυτοί ήταν δύο λόγοι -πολύ σημαντικοί κιόλας- ώστε ο Οζίλ να πάει στην Άρσεναλ. Ωστόσο, ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη και όσο και να προσπάθησε -μέχρι ενός σημείου το έκανε πολύ καλά- δεν μπόρεσε να φέρει στους Λονδρέζους ούτε αυτό που ο ίδιος ήθελε, ούτε και αυτό που οι Άγγλοι περίμεναν από εκείνον.

Από το καλοκαίρι του 2013 και όταν πρωτοπάτησε το πόδι του στο Νησί μέχρι και το τέλος του 2017 ήταν από τους καλύτερους στη θέση του στην Πρέμιερ Λιγκ. Πολλές πάσες -αρκετές εκ των οποίων έγιναν γκολ- ακόμη περισσότερες στιγμές μαγείας. Από ένα απλό κοντρόλ με την μπάλα, μέχρι και… κολπάκια με την τσίχλα την ώρα της προθέρμανσης.

Οι φίλοι της Άρσεναλ δεν ήθελαν ΤΟΣΑ πολλά για να είναι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι με τον Μεσούτ Οζίλ. Ωστόσο, από ένα σημείο και έπειτα είχε γίνει κάτι παραπάνω από εμφανές ότι ο Γερμανός είχε κουραστεί. Όχι μόνο σωματικά. Αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Αυτή η… ατέρμονη αποτυχία των “κανονιέρηδων” να γίνουν διεκδικητές του τίτλου ως το τέλος ή να φτάσουν πολύ ψηλά στο Τσάμπιονς Λιγκ είχε ξεκινήσει να τον κουράζει. Δεν το έλεγε, αλλά φαινόταν. Σαν να ήθελε να ουρλιάξει, αλλά το κρατούσε μέσα του. Το κρατούσε, το κρατούσε μέχρι που έγινε το… μπαμ. Απλά ήταν εσωτερικό. Και ήταν οριστικό “τέλος”. Όσο και αν προσπάθησε με φιλότιμες προσπάθειες ο Βενγκέρ να τον ενεργοποιήσει. Φευ… Όλα έδειχναν πως η αντίστροφη μέτρηση του τέλους και του Οζίλ που ήξεραν οι φίλοι της Άρσεναλ είχε ξεκινήσει.

Άργησες πολύ, Οζίλ…

O Μεσούτ Οζίλ λείπει. Όχι μόνο από την Άρσεναλ, αλλά γενικότερα από το ποδόσφαιρο. Παίκτες με τα χαρακτηριστικά και το ταλέντο του έμπειρου μέσου πλέον σπανίζουν. Και όταν βρεθούν μπορούν εύκολα να κάνουν τη διαφορά και να κερδίσουν τους “ουδέτερους” με μία και μόνο κίνηση.

Ο καλός Οζίλ έπαψε να υπάρχει από το 2017 και μετά. Απλά έκανε μερικές guest star εμφανίσεις. Και όχι μόνο αυτό. “Βολεύτηκε” με τα λίγα. Λίγες ασίστ, λίγα γκολ, λίγες φιλοδοξίες, λίγη δουλειά για να πετύχει. Το μόνο που ήταν μεγάλο και… μακρύ -από μηδενικά- ήταν το συμβόλαιό του με την αγγλική ομάδα.

Η Άρσεναλ τον πίστεψε και τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της με συμβόλαιο που του απέφερε 250.000 λίρες την εβδομάδα. Αντί λοιπόν οι δύο πλευρές να το… λήξουν, ώστε να βρουν κάτι καλύτερο, το άφησαν. Μέχρι που δεν πήγαινε άλλο. Μέχρι που έγινε ανέκδοτο στα χείλη και τα στόματα φίλων και εχθρών της Άρσεναλ όλο αυτό το κωμικοτραγικό σκηνικό.

Όποιος ξέρει τα… απολύτως απαραίτητα από ποδόσφαιρο καταλαβαίνει πόσο σπουδαίος παίκτης είναι/ήταν (βάλτε ό,τι θέλετε) ο Μεσούτ Οζίλ. Όποιος πει το αντίθετο μάλλον δεν έχει γνώση επί του θέματος (ή δεν βλέπει καλά οπότε πρέπει να το κοιτάξει άμεσα), αλλά είναι σεβαστή και αυτή η άποψη. Ωστόσο και οι δύο κατηγορίες συμφωνούν σε κάτι απλό: ο Οζίλ δεν είχε ποτέ το ίδιο “μέταλλο” που είχαν άλλοι και άλλοι (συμ)παίκτες της γενιάς του.

Αποτέλεσμα; Να προτιμάει να μείνει στάσιμος, παρά να βάλει ο ίδιος ένα τέλος σε αυτό το αγωνιστικό limit down. Έπρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να έρθει μία πρόταση από τη Φενερμπαχτσέ -πάλι με πολλά μηδενικά- ώστε να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Πλέον στα 32 του φαίνεται πως έχει χάσει το τρένο για κάτι καλύτερο σε μία καριέρα που ξεκίνησε ιδανικά και είχε να προσφέρει πολλά.

What if…

Τι θα γινόταν αν είχε παραμείνει στη Ρεάλ Μαδρίτης; Αν δεν είχε πάει ποτέ στην Άρσεναλ; Ή αν είχε πάει και είχε φύγει νωρίτερα για μία άλλη ομάδα; Κανείς δεν μπορεί να γράψει διαφορετικά το βιβλίο της ζωής του Μεσούτ Οζίλ. Ούτε καν ο ίδιος δεν μπορεί να ξεγράψει ό,τι έχει ήδη κάνει.

Απαντήσεις για κουβέντα μέχρι το πρωί ή για ένα (ή μπορεί και περισσότερα) παράλληλο σύμπαν. Ευχή όλων είναι να βγει αυτός ο σπουδαίος παίκτης από τη δική του Κόλαση. Τη δική του φυλακή που έχει χρυσά σίδερα και να βρει το χαμόγελό του, κάνοντας πιο ωραίο το ποδόσφαιρο. Όπως μόνο αυτός ξέρει και μπορεί.

Για κάποιους Κόλαση δεν είναι φωτιές, υψηλές θερμοκρασίες, τσουκάλια που βράζουν και διαβολάκια να κάνουν διάφορα. Για κάποιους είναι η τελευταία ημέρα τους πάνω στη Γη, όπου ο άνθρωπος που έγιναν συναντά εκείνον που θα μπορούσαν να είχαν γίνει. Κάτι που ήδη φαίνεται πως έχει περάσει ο Μεσούτ Οζίλ.

https://www.youtube.com/watch?v=lW1LF1wy8Co