Στη χώρα του “τώρα το θυμήθηκε”

Η Σοφία Μπεκατώρου, η Ελληνίδα Ολυμπιονίκης, έλυσε πρόσφατα τη σιωπή της και μίλησε για ένα περιστατικό βιασμού από μεγάλο παράγοντα της ιστιοπλοΐας, το οποίο και έλαβε χώρα το 1998.

Η μαρτυρία της συγκλόνισε, αλλά δυστυχώς μόνο τα υγιή μυαλά, που απαρτίζουν την Ελλάδα. Και εξηγούμαι. Μια γρήγορη ανάγνωση των σχολίων στις αναρτήσεις των διαφόρων Μέσων πάνω στο εν λόγω ζήτημα αρκεί, για να διαπιστώσει κανείς την βαθιά προβληματική και θλιβερή κρίση πολλών συνανθρώπων μας.

Κι αυτό διότι ζούμε στη χώρα, όπου μία γυναίκα βρίσκει το θάρρος να πει ότι βιάστηκε και εκείνοι, που το μαθαίνουν, απαντούν “και τώρα το θυμήθηκες;”, καθώς το συμβάν διαδραματίστηκε πριν 22 χρόνια. Στην ίδια χώρα φυσικά, αν η τότε 21χρονη Σοφία κατήγγειλε έναν κραταιό του ελληνικού αθλητισμού για κάτι τέτοιο, η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα την πίστευε ενώ ακόμα κι αν την πίστευαν θα την κατηγορούσαν για προκλητική συμπεριφορά, η οποία και οδήγησε τον συγκεκριμένο άνδρα σε αυτές τις πράξεις.

Σε αυτή τη χώρα, άλλωστε, στο άκουσμα της είδησης πως μία κοπέλα βιάστηκε, δολοφονήθηκε και το σώμα της πετάχτηκε στη θάλασσα, κάποιοι απηύθυναν ευθύνες στην ίδια καθώς “τα ήθελε για να πηγαίνει με δύο άνδρες μαζί”.

Σε αυτή τη χώρα, μόνο αν η χώρα καταγωγής του βιαστή δεν είναι η ελληνική, συσπειρωνόμαστε και ζητάμε το “κεφάλι” του δράστη, γιατί είχε το θράσος να σπιλώσει το δήθεν καθαρό μέτωπο της Ελλάδας που δεν έχει βγάλει τέτοιου είδους εγκληματίες.

Η Σοφία Μπεκατώρου, λοιπόν, είναι μια ακόμα γυναίκα, που υπέφερε το φρικτό συμβάν του βιασμού και βρήκε τη δύναμη και το θάρρος να το αποκαλύψει. Και οφείλουμε να είμαστε όλοι δίπλα της. Γιατί στο πρόσωπο της Σοφίας Μπεκατώρου δεν πρέπει να βλέπουμε μια γυναίκα άγνωστη. Οφείλουμε να βλέπουμε τη μητέρα, την αδερφή, την κόρη μας. Και να καταδικάζουμε οποιονδήποτε εκμεταλλεύεται την εξουσία και τη δύναμη του για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του πάνω της.

Η νοσηρή νοοτροπία των Ελλήνων στα θέματα ισότητας των δύο φύλων, στη σεξουαλική παρενόχληση μέχρι και τους βιασμούς αποδεικνύει την θλιβερή πραγματικότητα για τη χώρα μας. Πως μεγάλη μερίδα αυτής νοσεί από έλλειψη παιδείας. Η ιδεολογία του “ξέρω εγώ καλύτερα” έχει πληγώσει βαθιά την κοινωνία μας, η οποία κινείται συνεχώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, βυθιζόμενη ολοένα και περισσότερο στην πολυεπίπεδη κρίση, που τη μαστίζει τα τελευταία χρόνια. Σε κοινωνικό, εκπαιδευτικό, πολιτισμικό και ιδεολογικό επίπεδο. Ή κατά το κοινώς λεγόμενο, η κοινωνία μας, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο.