Παναθηναϊκός: Η πτώση ενός μαχόμενου know how

Νίκησε απλά αυτός που άντεξε στο τέλος. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν μπορεί να ειπωθεί κάποια άλλη πρόταση κατακλείδα στην αναμέτρηση του τριφυλλιού με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το ματς είχε από όλα. Ανατροπές, μπόλικη τακτική, δύο παρατάσεις και πολλούς πρωταγωνιστές. Πάμε να δούμε ωστόσο το τι εξελίχθηκε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση.

Ενέργεια, άστοχη Ρεάλ αλλά στο τέλος νικάει η ποιότητα

Εξαρχής το πλάνο του κόουτς Βόβορα ήταν να δημιουργήσει ένα up tempo παιχνίδι. Trasition και γρήγορη κίνηση χαρακτήριζε το επιθετικό κομμάτι των γηπεδούχων. Αποτέλεσμα; 11-6 και ένα μικρό προβάδισμα πέντε πόντων. Από την άλλη μεριά οι φιλοξενούμενοι που φυσιολογικά σημάδευαν τον καλύτερο μέχρι στιγμής 7-footer για φέτος Ταβάρες. Από την περιφέρεια και οι δύο ομάδες ήταν άστοχες. Ειδικότερα η Ρεάλ που τελείωσε την κανονική διάρκεια με 4/31 τρίποντα δεν βρήκε καθόλου λύσεις από αυτό το κομμάτι. Χαρακτηριστικό είναι πως στα 13 πρώτα λεπτά του αγώνα ο Ράντολφ είχε εκτελέσει 7 άστοχα τρίποντα ενώ στην αντίπερα όχθη ο Παπαγιάννης είχε σουτάρει ήδη δύο (συνολικά 0/4 τρίποντα).

Στο δεύτερο δεκάλεπτο όμως μίλησε η ποιότητα των φιλοξενουμένων. Το παιχνίδι τους δεν ήταν μονοδιάστατο και περνούσε από όλους τους παίκτες της. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός για ένα ακόμη παιχνίδι έχανε αρκετά εύκολα καλάθια. Βέβαια υπήρχαν και οι x factor παίκτες. Ο Μπέντιλ από την δεύτερη περίοδο και μετά εκμεταλλευτήκε την ανωτερότητα του στο post up παιχνίδι κερδίζοντας αρκετές μάχες με αντιπάλους τους Καρούμπα και Ράντολφ. Με βάση όλα τα παραπάνω το παιχνίδι δεν ξέφευγε και το δεύτερο ημίχρονο προμηνυόταν μακρύ.

Η έξυπνη Ρεάλ και το πράσινο never give up

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν τελείως διαφορετικό. Η Βασίλισσα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τα skills του Ταβάρες ο οποίος τελείωνε εύκολα τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Μάλιστα, χωρίς και την παρουσία του Παπαγιάννη το έργο του ήταν ακόμη πιο εύκολο. Από εκεί που δεν το κατάλαβε κανείς ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να χάνει με 14 πόντους. Από εκείνο το σημείο όμως οι γηπεδούχοι άρχιζαν να έχουν τους δικούς τους ήρωες. Ο Νέντοβιτς με εξαιρετικές off ball κινήσεις δημιουργούσε ζημιές στην αντίπαλη άμυνα. Σαντ Ρος και Μπέντιλ λειτούργησαν ως hustle players στην άμυνα ενώ ο Παπαγιάννης είχε το ρόλο του rim protector.  Με απόλυτη προσήλωση στην άμυνα ο Παναθηναϊκός βρέθηκε προηγείται δυόμιση λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού. Ωστόσο, η Ρεάλ χάρη στις πρωτοβουλίες των Γιούλ και Αμπάλντε έστειλε το ματς στην παράταση.

Όποιος αντέξει

Πραγματικά όταν φτάνεις να παίζεις δύο παρατάσεις δεν υπάρχει ούτε αγωνιστικό πλάνο ούτε κάποια ιδιαίτερη τακτική. Ακόμα και σε αυτό το σημείο οι γηπεδούχοι τα έκαναν όλα αν όχι τελεία τουλάχιστον πολύ καλά. Το μόνο ίσως που θα μπορούσε να αποφευχθεί ήταν η άσκοπη τρίπλα του Παπαπέτρου προς το τέλος της δεύτερης παράτασης.

Πάντως μιλώντας για προσήλωση και αυταπάρνηση Νέντοβιτς, Μποχωρίδης και Παπαπέτρου δεν άφησαν να τους φύγει από τα χέρια η νίκη. Στο τέλος όμως είχαν διαφορετική άποψη οι Αμπάλντε και Ταβάρες. Η ήττα ήρθε αλλά όχι όπως τις προηγούμενες φορές. Λεπτομέρειες και μικρές αποφάσεις έκριναν το συγκεκριμένο ματς.

Το κους-κους της αναμέτρησης

Μιλώντας για λεπτομέρειες και αποφάσεις πάμε να δούμε ορισμένες καταστάσεις που προέκυψαν μέσα από την συναρπαστική αυτή αναμέτρηση.

->Όπως τονίσαμε και παραπάνω ο Παναθηναϊκός έχασε σε ακόμη ένα ματς εύκολα καλάθια. Δυστυχώς, με τα τωρινά δεδομένα και με την κατάσταση τέτοιων ομάδων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχεις την πολυτέλεια να σπαταλάς τέτοια καλάθια και πόντους. Κρίμα να πηγαίνει στράφι τέτοια προσπάθεια και τέτοια υπέρβαση για τους πράσινους.

->Η Ρεάλ ήταν εκνευριστικά άστοχη. Αυτό εν μέρει οφείλεται στην κακή μέρα των περιφερειακών της. Ωστόσο, στο πρώτο μέρος έβλεπα ένα πράσινο χέρι μπροστά από τον Ράντολφ, τον Γιούλ και τον Κάρολ. Με άλλα λόγια η άμυνα σε ορισμένες φάσεις ήταν υποδειγματική.

->Κεφάλαιο επίθεση. Φέτος, το τριφύλλι αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο set παιχνίδι. Σε αρκετά παιχνίδια όπως και το χθεσινό, υπήρχαν αρκετές στατικές και προβλέψιμες επιθέσεις. Σίγουρα, από το φετινό ρόστερ λείπει ένας παίκτης τύπου Λοτζέσκι ή KC που πιθανότατα θα άνοιγε τις αντίπαλες άμυνες και θα δημιουργούσε διαδρόμους για τους υπόλοιπους της περιφέρειας.

->Αν θέλουμε να συνεχίσουμε τη παραπάνω συζήτηση, ο φετινός Παναθηναϊκός εξαρτιέται σε μεγάλο βαθμό από τις επιλογές του Νέντοβιτς. Χθες, μόλις ο Σέρβος πήρε τα πάνω του, οι γηπεδούχοι ανέτρεψαν το εις βάρος τους -14.

Χ factor και ο επόμενος Ρούντι

->Το χθεσινό παιχνίδι είχε δύο x factor για το τριφύλλι. Πρώτα, ο two way Μπέντιλ βοήθησε με το κορμί του τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Σε πολλά σημεία, κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό και στο τέλος πραγματοποίησε την πιο μεστή του εμφάνιση στην ομάδα. Παράλληλα, ο Μποχωρίδης που δεν αγωνίστηκε σχεδόν σε όλο το ματς, μπήκε προς το τέλος κρύος παίζοντας εξαιρετικές άμυνες πάνω στον Γιούλ. Αποκορύφωμα το επιθετικό φάουλ που κέρδισε στο τέλος της πρώτης παράτασης από τον Ισπανό guard.

->Παναθηναϊκός και Ρεάλ είχαν μαζί 8/51 τρίποντα. Τουτέστιν κάτω από 16%.

->Με τον Rudy να βαδίζει προς το φινάλε της μεγάλης καριέρας του, καλώς ή κακώς, ο Abalde δείχνει
πως μπορεί να είναι το επόμενο τριάρι της Ρεάλ. Πολύ καλός απόψε. Ελπιδοφόρα όλη του η σεζόν ως τώρα γενικότερα.

->Ήταν δεδομένα πολύ δύσκολο μετά από τέτοια κούραση, σε ματς τόσο υψηλής έντασης με διπλή παράταση και  χωρίς τα δύο βασικά PG του, Μακ και Ρος, να αντέξει ο Παναθηναϊκός.  Το θέμα είναι πως η δίκη του κόπωση (Παπαπέτρου 44’, Νέντοβιτς 33’) «μεταφέρεται» στο must-win ματς με την Alba.

Εν κατακλείδι, το ματς με την Βασίλισσα (και αυτό με την Αρμάνι) μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο φιλοσοφίας για τη συνέχεια. Δείχνοντας έναν μαχόμενο know how, ο Παναθηναϊκός οφείλει να χτίσει με βάση αυτό το ματς τη δύσκολη συνέχεια. Προσήλωση και προπάντων σταθερότητα. Ακολουθεί εντός έδρας αγώνας με Άλμπα, όπου η νίκη είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.