Μάγκα, θα πάθεις πλάκα με τον Εντουάρντο Καμαβινγκά!

“Τα αγόρια αργούν να μεγαλώσουν” ή “οι άντρες είναι αιώνιοι έφηβοι”. Ωστόσο, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις σε κάθε κανόνα. Σε αυτή την περίπτωση κόντρα στο ρεύμα είναι ο Εντουάρντο Καμαβινγκά. Ο πιτσιρικάς χαφ κάνει πράγματα και θαύματα τα τελευταία χρόνια με τη φανέλα της Ρεν. Μιας ομάδας που έχει βγάλει στο… κλαρί και άλλους νεαρούς ποδοσφαιριστές που άφησαν πολλά στόματα ανοιχτά.

Όμως, κανείς μα κανείς δεν είχε το δικό του ταλέντο. Το δικό του χάρισμα. Δεν μιλάμε για έναν μέσο που απλά είναι καλός. Ο Γάλλος μέσος έχει την εμπειρία 30αρη, το σώμα 20αρη και την όρεξη 16χρονου! Λογικό και επόμενο να τον θέλουν όλες οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Το ζητούμενο δεν είναι το “πότε”. Αλλά το “που”.

Ο Καμαβινγκά μεγάλωσε απότομα. Όχι μόνο σωματικά. Αλλά και πνευματικά. Δεν είναι σαν τα άλλα… αγοράκια. Την ώρα που εκείνος πέφτει νωρίς για ύπνο γιατί έχει προπόνηση και κάποιο σημαντικό ματς την επόμενη ημέρα άλλα παιδιά της ηλικίας του βγαίνουν έξω μέχρι αργά. Φλερτάρουν. Έχουν θέματα να επιλύσουν που είναι εύκολα. Σε αντίθεση με τον χαφ της Ρεν που ξέρει ότι πάνω στις δικές του πλάτες υπάρχουν οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες της οικογένειάς του, αλλά και ενός ολόκληρου έθνους.

Ο άντρας του σπιτιού

Δεν γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια. Το αντίθετο. Δεν ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο απλά για να γυμνάζεται ή για να γεμίσει το πρόγραμμά του. Το έκανε γιατί ήταν καλός και ήταν ο μοναδικός τρόπος για εκείνον και τους δικούς του ανθρώπους να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Όμως, ο Εντουάρντο Καμαβινγκά έμελλε να μεγαλώσει απότομα. Να πάρει πολλές ευθύνες στις πλάτες του και ας ήταν ένα μικρό παιδί.

Η ιστορία που τον στιγμάτισε και μετέπειτα τον άλλαξε έλαβε μέρος στη Γαλλία. Όταν ακόμη ήταν δέκα ετών. Ο μικρός Εντουάρντο ήταν στο σχολείο του όταν απέναντι είδε ένα σπίτι να φλέγεται. Δεν ήταν όποιο κι όποιο. Ήταν το δικό του και της οικογένεάς του. Όλο το βιός τους καταστράφηκε μέσα σε λίγα λεπτά. Ο πατέρας και η μητέρα του Καμαβινγκά ήταν μετανάστες από την Ανγκόλα και πήγαν στη Γαλλία για ένα καλύτερο αύριο. Για ένα μέλλον με αισιοδοξία. Όχι με μιζέρια. Όχι για εκείνους, αλλά για τον κανακάρη τους και τα αδέρφια του. “Ήμουν στο σχολείο όταν είδα τη φωτιά και τους πυροσβέστες να μπαίνουν μέσα για να τη σβήσουν. Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε, αλλά, ακόμη το νιώθω σαν να ήταν μόλις χθες”, τα λόγια του ταλαντούχου μέσου στην εφημερίδα “Οuest- France”.

Λίγο καιρό πιο μετά αυτός και οι δικοί του μετακόμισαν σε ένα άλλο διαμέρισμα. Τα οικονομικά τους ήταν δύσκολα. Δεν έβγαιναν. Ο Εντουάρντο είχε χάσει το χαμόγελο από τα χείλη του. Και ας ήταν μόλις δέκα χρονών παιδί. “Αγόρι μου, θα λείπω πολλές ώρες στη δουλειά από εδώ και πέρα για να τα καταφέρουμε. Πλέον εσύ είσαι ο άντρας του σπιτιού. Εσύ πρέπει να προσέχεις τη μητέρα σου και τα μικρά σου αδέρφια. Είσαι η μεγάλη ελπίδα αυτής της οικογένειας”, του είπε κάποτε ο ίδιος ο πατέρας του.

Μέσα σε λίγα λεπτά μεγάλωσε απότομα. Όλο το βάρος του κόσμου στις πλάτες ενός σχολιαρόπαιδου. Η ζωή του από εκεί και πέρα ποτέ δεν θα ήταν ξανά η ίδια. Όπως και η σχέση του με το ποδόσφαιρο που έμελλε να εξελιχτεί και να γίνει επαγγελματική και κυνική πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με άλλους ποδοσφαιριστές της ηλικίας του.

 Το ματς που τον έκανε… μάγκα τον Καμαβινγκά

Υπάρχουν στιγμές που όλο το σύμπαν σταματάει. Σκοπός του; Τα βλέμματα όλων να πέσουν πάνω σου. Ή σε αυτόν που… πρέπει να πέσουν. Όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση στον πρωταγωνιστή του κειμένου μας. Τον Εντουάρντο Καμαβινγκά. Ο Γάλλος μέσος είχε κάνει ντόρο από την αρχή της περασμένης σεζόν.

Δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο να βλέπεις ένα… αμούστακο παιδί που δεν είναι καν 18 ετών να έχει φανέλα βασικού. Πόσο μάλλον να παίζει με την εμπειρία και το μυαλό που έχουν μόνο μεγαλύτεροι σε ηλικία ποδοσφαιριστές ή εκείνοι που έχουν φάει τη ζωή τους στα γήπεδα με το “κουτάλι”. Ένας box to box μέσος που μπορεί να τα κάνει όλα και μάλιστα σε υψηλές ταχύτητες. Αλλά δεν είναι αυτό μόνο που κάνει τον πιτσιρικά της Ρεν να ξεχωρίζει. Είναι και η τεχνική του κατάρτιση που θα ζήλευαν μέχρι και επιθετικοί.

Το όνομά του είχε ξεκινήσει να ακούγεται σιγά- σιγά σε όλη τη Γαλλία και σε όλα τα ποδοσφαιρικά στέκια. Το παιχνίδι, όμως, που εκτόξευσε τις μετοχές του στο χρηματιστήριο ήταν εκείνο με αντίπαλο την καλύτερη και πληρέστερη ομάδα της Λιγκ 1. Αυτό με την Παρί Σεν Ζερμέν. Ο Καμαβινγκά δεν “μάσησε”.

Δεν ήταν “ψαρωμένος”. Δεν ήταν έξω από τα νερά του. Κόντρα σε μερικούς από τους πιο ποιοτικούς χαφ του κόσμου έδειξε ότι και αυτός “διψάει” για ανάλογες διακρίσεις. Τους “κατάπιε” όλους. Αμυντικά και επιθετικά ήταν ένα… κέντρο μόνος του. Μπορεί να μην σκόραρε ή να έδωσε κάποια ασίστ, αλλά χωρίς εκείνον η Ρεν δεν θα νικούσε με σκορ 2-1 τους πρωταθλητές Γαλλίας στη δεύτερη αγωνιστική της Λιγκ 1. Τα υπόλοιπα είναι να’ χαμε να λέγαμε.

https://www.youtube.com/watch?v=qmSic2kH6c4

Όλοι οι μεγάλοι στα πόδια ενός πιτσιρικά

Από την ώρα που ο πατέρας του τον “φόρτωσε” με ευθύνες εκείνος ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Το ζητούμενο ήταν το “πώς”. Όταν το έμαθε και αυτό έγινε θέμα συζήτησης και εκτός γαλλικών συνόρων ο Εντούαρντο Καμαβινγκά. Στη ζωή (σχεδόν) τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε ότι σε κάθε εντός έδρας ματς της Ρεν οι σκάουτερ όλων των μεγάλων ομάδων έκαναν… ουρά για να βρουν μία θέση και να κάτσουν, ώστε να δουν εκείνον τον πιτσιρικά που κάνει κακό χαμό.

Οι περισσότεροι έγραψαν θετικά σχόλια στα μπλοκάκια τους. Γι’ αυτό το λόγο και δεν άργησαν να φτάσουν οι πρώτες προτάσεις. Σύλλογοι όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπορούσια Ντόρτμουντ και η Παρί Σεν Ζερμέν σκέφτηκαν πολλούς τρόπους για να τον δελεάσουν. Για να τον κάνουν να υπογράψει εδώ και τώρα. Άμεσα. Τέτοιο κελεπούρι δύσκολα βρίσκεις στην αγορά. Και αν το αφήσεις από τα μάτια σου, τότε δεν αποκλείεται σε μερικά χρόνια να το πληρώσεις ακόμη πιο ακριβά. Την ξέρετε άλλωστε την παροιμία για τα λάθη και αν αυτά πληρώνονται πόσο ακριβά κοστίζουν.

Δεν θα του έλεγε κανείς τίποτα αν θα προτιμούσε την γκλαμουριά και τα παχυλά συμβόλαια και όχι την φτωχή πλην τίμια Ρεν, που ξέρει πως να διαχειρίζεται τέτοιες περιπτώσεις. Όχι μόνο προς το όφελός της, αλλά για το καλό του εκάστοτε νεαρού παίκτη που φοράει τη φανέλα της. Αλλά είπαμε. Ο μικρός είναι μικρός μόνος στην… ταυτότητα. Η απόφασή του ήταν τόσο ώριμη που θα τη ζήλευαν άλλοι πολλοί μεγαλύτεροι σε ηλικία. Ευχαρίστησε ευγενικά έναν προς έναν όλους τους “κολοσσούς” και αποφάσισε να παραμείνει στη γαλλική ομάδα. Στόχος του να γίνει ακόμη καλύτερος. Στόχος του να γράψει και άλλα… χιλιόμετρα πριν πάρει την απόφαση να διαβεί τη λεωφόρο της επιτυχίας με κάποια από τις “λιμουζίνες” που τον περιμένουν καρτερικά.

H μεγάλη των “μπλε” σχολή!

Τα απανωτά “χαστούκια” στην εθνική Γαλλίας τόσο στο Euro 2008 όσο και στο Μουντιάλ του 2010 ταρακούνησαν για τα καλά τη γαλλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Ή στραβά αρμενίζουμε ή στραβός είναι ο γιαλός. Στα γαλλικά δεν είμαστε σίγουροι για το πως γράφεται ή λέγεται. Εκείνο που μετράει είναι ότι έγινε πράξη. Οι Γάλλοι αποφάσισαν να δώσουν χώρο και… χρόνο στους νέους ποδοσφαιριστές. Άλλωστε αυτοί είναι το μέλλον.

Το εν λόγω μοντέλο το εφάρμοσαν και το “έτρεξαν” ακόμη καλύτερα ομάδες σαν τη Μονακό και τη Ρεν. Επένδυσαν σε νεαρούς παίκτες. Στις ακαδημίες τους. Και δεν βγήκαν χαμένες. Από καμία πλευρά. Είτε την οικονομική, είτε την ποδοσφαιρική. Έτσι, ο Εντουάρντο Καμαβινγκά έρχεται να συνεχίσει μία… δυναστεία. Αυτή με τους Γάλλους μέσους που μπορούν να τα κάνουν όλα. Σε αυτή που ήταν ήδη ονόματα όπως του Ντιντιέ Ντεσάν, του Πατρίκ Βιεϊρά, του Κλοντ Μακελελέ και του Αμπού Ντιαμπί, αλλά και άλλων νεότερων όπως είναι ο Πολ Πογκμπά, ο Ενγκολό Καντέ.

Με τη μόνη διαφορά ότι ο Εντουάρντο Καμαβινγκά έχει όλα τα φόντα και τα προσόντα, ώστε να τους φτάσει. Ή ακόμη και να τους ξεπεράσει. Μιλάμε για ένα “κράμα” όλων των προαναφερθέντων Γάλλων μέσων. Σίγουρα η πίεση είναι μεγάλη. Αλλά για ποια πίεση μιλάμε; Αυτή ξέρει να τη διαχειριστεί καλύτερα από τον καθένα μας το παιδί που έγινε άντρας μέσα σε ένα βράδυ.