Η ιστορία των τελικών του Champions League (1992-2019) (pics,vids)

Ξεκινώντας την αφήγηση των τελικών πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το Champions League μπορεί να είναι η συνέχεια του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όμως δεν παύει να είναι κάτι διαφορετικό. Η διαφορά έγκειται στο ότι τις προηγούμενες χρονιές στην διοργάνωση έπαιζαν οι πρωταθλήτριες ομάδες σε νοκ-άουτ παιχνίδια, με αποτέλεσμα μεγάλες ομάδες να μένουν έξω νωρίς από τον θεσμό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μια ιστορία από το Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν 1987-1988, οπού οι πρωταθλήτριες Ισπανίας και Ιταλίας αντίστοιχα, Ρεάλ Μαδρίτης και Νάπολι βρέθηκαν αντιμέτωπες στον πρώτο γύρο του θεσμού. Ο κόσμος φυσικά τρελάθηκε με αυτό το ζευγάρι και επικρατούσε ιδιαίτερη φρενίτιδα σε όλη την Ευρώπη, όμως ο τότε πρόεδρος της Μίλαν, Σίλβιο Μπερλουσκόνι χτύπησε το «καμπανάκι» του κινδύνου, λέγοντας ότι δεν είναι σωστό και δίκιο τόσο νωρίς να βγαίνει μια σπουδαία ομάδα εκτός διοργάνωσης, με αποτέλεσμα να προτείνει την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Superleague, η οποία βέβαια δεν έγινε ποτέ.

Πολλοί πρόεδροι των ομάδων εισηγήθηκαν εκείνα τα χρόνια να αλλάξει το format της διοργάνωσης, κάτι που έγινε τη σεζόν 1992-1993, με την δημιουργία του Champions League και των ομίλων όπως συνέβαινε κυρίως στις διεθνείς διοργανώσεις.

Το Debut σας παρουσιάζει αναλυτικά τι συνέβη στους 26 τελικούς του Champions League.

1992-1993

Στον πρώτο τελικό του νεοσύστατου Champions League βρέθηκαν αντιμέτωπες οι ομάδες των Μαρσέιγ και Μίλαν, με τους Γάλλους να παίρνουν την νίκη στο Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου και μπροστά σε περίπου 65000 θεατές χάρη στο γκολ με κεφαλιά του Ιβοριανού αμυντικού Μπασίλε Μπολί στο 44 λεπτό ύστερα από εκτέλεση κόρνερ.

Η Μαρσέιγ επικράτησε με 1-0 της Μίλαν και έγινε η πρώτη γαλλική ομάδα που κατακτά το τρόπαιο στην συγκεκριμένη διοργάνωση, παρότι η Ρεμς (1956-1959)  και η Σεντ Ετιέν (1976) είχαν βρεθεί σε τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών πρωτύτερα, αλλά δεν κατόρθωσαν να το κατακτήσουν.

Οι Μασσαλιώτες μπορεί να κατέκτησαν το τρόπαιο, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, αφού ξέσπασε σκάνδαλο για στημένα παιχνίδια στην Γαλλία και βρέθηκε ως κατηγορούμενος μεταξύ άλλων και ο πρόεδρος της Μαρσέιγ, Μπερνάντ Ταπί.  Πιο συγκεκριμένα, μέσω του παίκτη Ειντελί, ο πρόεδρος Ταπί είχε κατηγορηθεί ότι δωροδόκησε  τους παίκτες της Βαλενσιέν για να έχουν μειωμένη απόδοση στον μεταξύ τους αγώνα πρωταθλήματος. Για αυτό το λόγο η Μαρσέιγ τιμωρήθηκε με υποβιβασμό στην δεύτερη κατηγορία, αφαίρεση του εγχώριου τίτλου και αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν.

1993-1994

Στις 18/5/1994 ο τελικός του Champions League διεξήχθη στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας ανάμεσα στην «Dream Team» της Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ με τα τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα Ισπανίας και το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1992 και της Μίλαν του Φάμπιο Καπέλλου, που είχε κατακτήσει το τρόπαιο το 1989 και το 1990.

Αν και οι Καταλανοί ήταν το φαβορί με τους Ρομάριο, Στόιτσκοφ, Κούμαν και Γκουαρδιόλα μεταξύ άλλων στην σύνθεση τους, υπέστησαν μια άνευ προηγουμένου πανωλεθρία, αφού η Μίλαν νίκησε με 4-0 και κατέκτησε το πέμπτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία της.

Οι Ιταλοί που έπαιζαν χωρίς τους τιμωρημένους Φράνκο Μπαρέζι και Αλεσάντρο Κοστακούρτα, με τον Μάρκο Φαν Μπάστεν να μένει έξω λόγω τραυματισμού, προηγήθηκαν στο πρώτο ημίχρονο με 2-0 χάρη στα γκολ του Ντανιέλε Μασάρο από ασίστ των Σαβίσεβιτς και Ντοναντόνι στο 22’και στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων. Ο Μαυροβούνιος-Γιουγκόσλαβος εξτρέμ Ντέγιαν Σαβίσεβιτς δεν άφησε περιθώριο αντίδρασης στην Μπαρτσελόνα στο δεύτερο ημίχρονο, αφού έκανε το 3-0 με ένα απίστευτη λόμπα στο 47 και το τελικό 4-0 διαμόρφωσε ο Ντεσαγί στο 58 με ένα απίστευτο πλασέ.

Μετά τον αγώνα ο Μασάρο δήλωσε χαρακτηριστικά ότι: «Θα πάρω τρία πράγματα σπίτι μου από τον αγώνα. Τα δύο γκολ που πέτυχα και την φανέλα του Χρίστο Στόιτσκοφ, που είναι το πρότυπο μου».

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει ότι ο Ντεσαγί έγινε ο πρώτος παίκτης που κατέκτησε δύο Champions League σε δύο διαδοχικές σεζόν με διαφορετικές ομάδες, αφού το 1993 σήκωσε το τρόπαιο με την Μαρσέιγ και το 1994 νίκησε στον τελικό με την Μίλαν.

1994-1995

Στη Βιέννη διεξήχθη ο τελικός του 1994-1995 ανάμεσα στο φαβορί που ήταν η Μίλαν και στην νεανική ομάδα του Άγιαξ. Οι Ολλανδοί έμειναν στην ιστορία όχι γιατί ήταν μια από τις πιο δυνατές ομάδες που κατέκτησαν το τρόπαιο, αλλά γιατί πέρα των Μπλιντ και Ράικαρντ, ο μέσος όρος των παικτών δεν ξεπερνούσε τα 25 χρόνια και όλοι προέρχονταν από τις ακαδημίες του Άγιαξ.

Η Μίλαν υπερασπιζόταν τον τίτλο που είχε κατακτήσει από την προηγούμενη σεζόν και προσπαθούσε μα αντεπιθέσεις να βάλει γκολ και να αιφνιδιάσει τον Άγιαξ, ο οποίος είχε την κατοχή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.

Ο προπονητής της Ολλανδικής ομάδας, Λουίς Φαν Χάαλ αντικατέστησε στο 70’ τον Γιάρι Λιτμάνεν, με τον Πάτρικ Κλάιφερτ, ο οποίος αποδείχθηκε ως «χρυσή αλλαγή», αφού εκμεταλλευόμενος της αποτυχίας του τεχνικού οφσάιντ των Ιταλών, βρέθηκε αφύλακτος και σκόραρε στο 85’ το 1-0, που ήταν και το τελικό σκορ του αγώνα.

Ο Άγιαξ κατέκτησε για τέταρτη φορά στην ιστορία του το τρόπαιο, με τον  Φαν Χάαλ να αναφέρει μετά από χρόνια στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA.com  για τον τελικό του 1995 ότι: «Ποτέ σε τελικό δεν δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό- η πίεση είναι τόσο μεγάλη».

1995-1996

Μετά από 23 χρόνια ο Άγιαξ με την Γιουβέντους διασταύρωσαν τα ξίφη τους σε τελικό Champions League, με τους Μπιανκονέρι να ψάχνουν την ρεβάνς αφού το 1973 στο Μαρακανά του Βελιγραδίου είχαν ηττηθεί με 1-0 από τους Ολλανδούς.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 η Γιουβέντους του Μαρσέλο Λίπι ξεπέρασε την Μίλαν σε δυναμική και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στο τελικό του Ολίμπικο της Ρώμης το 1996.

Οι παίκτες του Άγιαξ ήταν νευρικοί στα πρώτα λεπτά, κάτι που οφειλόταν περισσότερο στο ότι ήταν μια νεανική ομάδα, παρά κάτοχοι του τίτλου. Στο 12’ λεπτό ο Φρανκ ντε Μπερ έκανε μια κακή κεφαλιά απομάκρυνσης, με τον Φαν ντε Σαρ να προσπαθεί να σώσει την κατάσταση, αλλά τελικώς ο Φαμπρίτσιο Ραβανέλλι, που βρέθηκε ανάμεσα τους, να ψαρεύει την μπάλα και να σκοράρει στο άδειο τέρμα κάνοντας το 1-0, παρόλο που ο Σόνι Σίλοι έδιωξε την μπάλα κοντά στην γραμμή του γκολ Εκείνη την εποχή goal line technology δεν υπήρχε και η φάση ήταν αμφισβητούμενη, αλλά ο Ισπανός διαιτητής Μανουέλ Ντιάζ Βέγκα κατοχύρωσε το γκολ υπέρ της Βέκια Σινιόρα. Ο Ιταλός επιθετικός έχει δηλώσει σχετικά με αυτό ότι: «Σκέφτομαι συνέχεια εκείνο το γκολ, είναι μέρος της ιστορίας του  Champions League».

Ο Άγιαξ ήταν αήττητος για 20 παιχνίδια στην διοργάνωση, κάτι που απέδειξε ότι δεν ήταν τυχαίο, αφού δεν πέταξε λευκή πετσέτα και προσπάθησε άμεσα να ισοφαρίσει, το οποίο κατόρθωσε με τον Γιάρι Λιτμάνεν στο 41 λεπτό.

Το τελικό σκορ παρέμεινε στο 1-1 και στο τέλος της κανονικής διάρκειας και της παράτασης, με αποτέλεσμα οι δύο ομάδες να οδηγηθούν στην διαδικασία των πέναλτι. Οι παίκτες του Λίπι (Φερράρα, Πεσσότο, Παντοβάνο, Γιούγκοβιτς) ευστόχησαν στα πέναλτι που εκτέλεσαν, αλλά ο Άγιαξ έχασε δύο (του Ντάβιτς και του Σιλόι), με αποτέλεσμα οι Μπιανκονέρι να πανηγυρίσουν τον δεύτερο και μέχρι τώρα τελευταίο τίτλο στο Champions League στην ιστορία τους.

Ο Ρομπέρτο Μπετέγκα υπογράμμισε ότι: «Περιμέναμε πολύ καιρό (τον τίτλο). Δεν θεωρούμε το 1985 ως νίκη εξαιτίας αυτών που συνέβησαν στον γήπεδο Χέιζελ».

1996-1997

Η Μπορούσια Ντόρτμουντ βρέθηκε για πρώτη φορά σε τελικό Champions League, αντιμετωπίζοντας την κάτοχο του τροπαίου Γιουβέντους στις 28 Μαΐου 1997 στο Μόναχο.

Οι «κιτρινόμαυροι» υπό τις οδηγίες του Ότμαρ Χίτσφελντ ήθελαν να πάρουν την ρεβάνς από τους χαμένους τελικούς Ουέφα του 1993, οπού είχαν ηττηθεί από τους Μπιανκονέρι συνολικά σε δύο ματς 6-1.

Η Γιουβέντους μπορεί να είχε την κατοχή του αγώνα, όμως η Μπορούσια Ντόρτμουντ έπαιξε εξαιρετικά και άνοιξε το σκορ με τον Ρίντλε στο 29’, ο οποίος πέντε λεπτά αργότερα (34’) με κεφαλιά από εκτέλεση κόρνερ διπλασίασε τα τέρματα της Γερμανικής ομάδας, δίνοντας την ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Η Γιουβέντους αν και είχε την κατοχή της μπάλας, το μόνο που κατάφερε ήταν να μειώσει με το τακουνάκι του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο στο 65’ λεπτό, κάνοντας το 2-1. Το τελικό σκορ (3-1) διαμόρφωσε ο Ρίκεν, λίγα δευτερόλεπτα μετά την είσοδο του στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή, κάνοντας ένα σουτ από τα 30 μέτρα, με αποτέλεσμα να κρεμάσει τον Περούτσι.

https://www.youtube.com/watch?v=_MjyRefpuGo

Η Μπορούσια Ντόρτμουντ κόντρα στα προγνωστικά κατέκτησε τον τίτλο, με τον Πάουλο Σόουζα ιδιαίτερα να νικάει την πρώην ομάδα του στον τελικό, κερδίζοντας για δεύτερη σερί χρονιά τον τελικό του Champions League.

1997-1998

Τη σεζόν 1997-1998 η Γιουβέντους του Μαρσέλο Λίπι πήγε για τρίτη σερί φορά στον τελικό του Champions League. Αυτή τη φορά αντιμετώπισε στην Amsterdam ArenA την Ρεάλ Μαδρίτης, σε ένα τελικό με πολλές εμβληματικές φυσιογνωμίες, όπως οι Ζινταν, Ντεσάμπς, Ντελ Πιέρο και Ιντζάγκι από την μία πλευρά και Ραούλ, Ρεδόνδο, Ρομπέρτο Κάρλος, Κριστιάν Καρεμπέ και Φερνάντο Μοριέντες από την άλλη.

https://www.youtube.com/watch?v=bRvQz0gh_l0

Τι και αν η Βέκια Σίνιορα ήταν το φαβορί, το ματς κρίθηκε στο 67’ λεπτό με το πλασέ του Πέντραγκ Μιγιάτοβιτς, με το οποίο κατέληξε η μπάλα στα δίχτυα και μπορεί να αμφισβητήθηκε ως οφσάιντ, λλά εν τέλει ήταν το μοιραίο που έδωσε τον έκτο τίτλο Champions League στην βασίλισσα και πρώτο μετά από 32 χρόνια.

1998-1999

Αν η λέξη ανατροπή είχε φωτογραφία στο λεξικό, τότε αυτή θα ήταν μία από τον τελικό του Champions League  της 26^ης Μαΐου του 1999 ανάμεσα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Μπάγερν Μονάχου στο Καμπ Νου μπροστά σε 90,245 φιλάθλους.

Η Γερμανική ομάδα προηγήθηκε με τον Μάριο Μπάσλερ, ο οποίος με ένα έξυπνο φάουλ, αιφνιδίασε τους πάντες στην Αγγλική ομάδα ακόμη και τον Πίτερ Σμάιχελ, κάνοντας το 1-0 στο 9 λεπτό.

https://www.youtube.com/watch?v=CpBHjXrS4JQ

Οι Βαυαροί ήταν καλύτεροι στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και κανείς δεν περίμενε ίσως τι θα συμβεί στις καθυστερήσεις. Η Μπάγερν Μονάχου κράτησε το προβάδισμα της για 85 λεπτά, αφού στο 90+1’ και στο 90+3’ οι δύο χρυσές αλλαγές του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, οι Τέντι Σέριγχαμ και Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, γύρισαν το παιχνίδι και έδωσαν τον τίτλο στην ομάδα του Μάντσεστερ.

Πιο αναλυτικά, στο 90+1’ ο Ντέιβιντ Μπέκαμ εκτελεί κόρνερ, με την μπάλα να κινείται στην περιοχή της Μπάγερν  και τον Σέριγχαμ να βάζει σωστά το πόδι τους στο σουτ του Γκίγκς, με αποτέλεσμα να φέρνει το ματς στα ίσα (1-1). Δύο λεπτά αργότερα, πάλι μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μπέκαμ, ο Σέριγχαμ παίρνει την κεφαλιά, αλλά αυτή τη φορά ο Σόλσκιερ με προβολή, χωρίς να αφήσει περιθώριο αντίδρασης στον τερματοφύλακα της Μπάγερν Όλιβερ Καν, έκανε το 2-1, δίνοντας το πολυπόθητο τρόπαιο στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Λίγο μετά τον αγώνα ο Σόλσκιερ φαίνεται να δήλωσε ότι: «Αυτή είναι πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου. Δεν έχω πει ακόμη τίποτα με τους παίκτες. Μόνο τους έχω αγκαλιάσει και τους φίλησα. Τους έχω γεμίσει με σάλια».

Βέβαια υπάρχει και η ιστορία με τον τότε πρόεδρο της UEFA, Ζεπ Μπλάτερ, ο οποίος φημολογείται ότι είχε πάρει το ασανσέρ λίγο πριν από τις καθυστερήσεις για να βρεθεί στην θέση του για την απονομή και έχασε τα δύο γκολ, με τα οποία ανέτρεψε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το παιχνίδι.

1999-2000

Στο Παρκ ντε Πρενς διεξήχθη στις 24 Μάιου 2000 ο τελικός του Champions League ανάμεσα στην Ρεάλ Μαδρίτης του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε και την Βαλένθια του μετέπειτα προπονητή του Άρη, Έκτορ Ραούλ Κούπερ.  Παρότι οι «νυχτερίδες» είχαν τερματίσει στην τρίτη θέση του Ισπανικού πρωταθλήματος εκείνης της σεζόν και οι μερέγχες στην πέμπτη, το ματς ήταν όπως εξελίχθηκε παράσταση για έναν ρόλο, με την βασίλισσα να νικάει με 3-0 την Βαλένθια και να κατακτά τον όγδοο τίτλο της στην διοργάνωση.

Στο 39 λεπτό από ένα γέμισμα του Μιγκέλ Σαλγκάδο μέσα στην μεγάλη περιοχή, ο Φερνάντο Μοριέντες με σκαστή κεφαλιά έκανε το 1-0. Αν και οι «νυχτερίδες» απείλησαν και βρέθηκαν κοντά στην ισοφάριση κυρίως με τον Μεντιέτα, δεν μπόρεσαν το άπιαστο σουτ του Στιβ ΜακΜάναμαν, με το οποίο ο Άγγλος διπλασίασε τα τέρματα των μερέγχες, ενώ στο 75 λεπτό ο Ραούλ, που είχε περάσει στον αγωνιστικό χώρο λίγα λεπτά πιο πριν ως αλλαγή του Σάβιο, διένυσε ολομόναχος 60 μέτρα, νίκησε τον Κανιθάρεθ και διαμόρφωσε το τελικό 3-0.

Μετά τον αγώνα ο Στιβ ΜακΜάναμαν είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ότι: «Ήταν μία από αυτές τις μέρες, που βγαίνεις έξω και παίζεις και όλα φαίνονται να σου κάνουν κλικ».

2000-2001

Τη σεζόν 2000-2001 η Βαλένθια βρέθηκε ακόμη μια φορά στην πηγή (στο τελικό του Champions League), αλλά και πάλι νερό δεν ήπιε. Αυτή τη φορά αντίπαλος ήταν η Μπάγερν Μονάχου, η οποία κατέκτησε στο Σαν Σίρο το πρώτο τρόπαιο μετά από 25 χρόνια.

Ο Μεντιέτα άνοιξε το σκορ για τις «νυχτερίδες» στο 2 λεπτό με πέναλτι, ενώ με τον ίδιο τρόπο ο Έφφενμπεργκ στο 50 λεπτό έφερε το ματς στα ίσα. Οι ομάδες ήταν ισόπαλες για 120 λεπτά και οδηγήθηκαν στην διαδικασία των πέναλτι, με τον Όλιβερ Καν να αποκρούει το πέναλτι του Πελεγκρίνο και με αυτόν τον τρόπο οι Βαυαροί επικράτησαν με 5-4 στα πέναλτι και κατέκτησαν το Champions League.

2001-2002

Στις  15 Μαΐου 2002 στη Γλασκώβη η Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετώπισε στον τελικό την Μπάγερ Λεβερκούζεν, η οποία είχε κάνει μια ιστορική πορεία και δεν ήρθε για να χάσει, κάτι που έδειξε με το γκολ του Λούσιο στο 13 λεπτό, με το οποίο ισοφάρισε την βασίλισσα, που είχε ανοίξει το σκορ με τον Ραούλ στο 8 λεπτό.

https://www.youtube.com/watch?v=zntb0V27Hh4

Γενικά υπήρχαν αλλαγές στις ενδεκάδες, με τον Μοριέντες να προτιμάται αντί του Γκούτι και οι Μπρντάριτς και Ζίβκοβιτς αντικατέστησε τους Ζε Ρομπέρτο και Γενς Νοβότνι.

Ο τελικός κρίθηκε με το εντυπωσιακό εναέριο αριστερό βολέ του Ζινεντίν Ζιντάν στο 45 λεπτό, με το οποίο εκτέλεσε τον Μπουτ. Το συγκεκριμένο γκολ για πολλά χρόνια βρέθηκε στο διαφημιστικό του Champions League και είναι ένα από τα πιο διάσημα γκολ του Γάλλου αστέρα και μετέπειτα προπονητή της βασίλισσας.

2002-2003

Ο ιταλικός εμφύλιος στον τελικό του 2003 έληξε χωρίς γκολ και είναι ο μοναδικός στην ιστορία χωρίς τέρματα. Βέβαια το θέαμα υπήρχε και δημιουργήθηκαν πολλές φάσεις με πιο σημαντική για τους Μπιανκονέρι το δοκάρι του Κόντε και για την Μίλαν το ακυρωθέν γκολ του Σεφτσένκο και το δοκάρι του Αντρέα Πίρλο.

https://www.youtube.com/watch?v=etESI2z-BTQ

Η Βέκια Σινιόρα αγωνίστηκε χωρίς τον τιμωρημένο Πάβελ Νέντβεντ, αφού λόγω της κίτρινης κάρτας του Τσέχου στα ημιτελικά με την Ρεάλ Μαδρίτης, τους κόστισε την συμμετοχή στον τελικό.

Δεν υπήρχε σκορ στο ματς για 120 λεπτά και οι ομάδες οδηγήθηκαν στα πέναλτι, με τον Αντρέι Σεφτένκο να εκτελεί το νικητήριο για τους Ροσονέρι, σφραγίζοντας το έκτο ευρωπαϊκά εισιτήριο της Μίλαν.

2003-2004

Στις 26 Μαΐου 2004 η Πόρτο αντιμετώπισε την Μονακό στον τελικό του Champions League.  Σε ένα ξεχωριστό τελικό, αφού δεν υπήρχε κάποιο από τα μεγαθήρια που πρωταγωνιστούσαν στο παρελθόν.

Δεκαεφτά χρόνια μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, οι Πορτογάλοι έδειξαν στην Arena AufSchalke  του Γκεζερκίρχεν  την ανωτερότητα τους και επικράτησε των Μονεγάσκων με 3-0.

https://www.youtube.com/watch?v=BWMdd1dRbTw

Κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού ήταν ο τραυματισμός του Λουντοβίκ Ζουλί της Μονακό στο 23, με αποτέλεσμα οι Μονεγάσκοι να μην βρίσκουν άλλη λύση για την επίθεση. Το σκορ άνοιξε στο 39’ ο Κάρλος Αλμπέρτο, ενώ οι Ντέκο και Αλένιτσεφ στο 71’ και στο 75’ διαμόρφωσαν το τελικό 3-0.

Αξίζει να αναφέρουμε πως ο Άκης Ζήκος, που αγωνίστηκε με την Μονακό, έγινε ο πρώτος Έλληνας χρονικά, που βρέθηκε σε τελικό Champions League.

2004-2005

Την 25 Μάιου του 2005 η Μίλαν βρέθηκε αντιμέτωπη με την Λίβερπουλ στο τελικό του Champions League στην Κωνσταντινούπολη. Είναι ένα ματς που έγινε στην Ελλάδα «λαϊκός μύθος» και σίγουρα το μνημονεύονται και το έχουν συζητήσει όλοι με την παρέα τους.

Οι Ροσονέρι είχαν ονειρικό ξεκίνημα, αφού προηγήθηκε με τον Μαλντίνι στο 1’, ενώ ο Κρέσπο με δύο τέρματα στο 39’ και 44’ διαμόρφωσε το 3-0 στο ημίχρονο υπέρ της ιταλικής ομάδας. Ο Τζέραρντ είχε δηλώσει πως μετά το τρίτο γκολ: “Καθόμουν εκεί και είχα τα χέρια στο κεφάλι μου, νόμιζα ότι όλα είχαν τελειώσει”.

Όλα έδειχναν ότι ο τελικός  είχε κριθεί και το δεύτερο μέρος ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, αλλά οι παίκτες του Ράφα Μπενίτεθ είχαν διαφορετική άποψη. Μέσα σε έξι λεπτά οι «Κόκκινοι» του Μέρσισαιντ πέτυχαν τρία γκολ και έφεραν το ματς στα ίσα. Πιο αναλυτικά, οι  Τζέραρντ, Σμίτσερ και Τσάμπι Αλόνσο με τα γκολ τους στο 54’, 56’ και στο 60’, διαμόρφωσε το 3-3, με αποτέλεσμα οι ομάδες να πάνε στην παράταση.

Η Λίβερπουλ είχε ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις του κοινού, αλλά όπως αποδείχθηκε δεν της έφτανε μόνο αυτό. Η Μίλαν με την «διπλή» ευκαιρία του Σεφτσένκο στο 118, λίγο έλειψε να δώσει την νίκη στην Ιταλική ομάδα, αλλά ο Ντούντεκ απέκρουσε και την κεφαλιά του και το σουτ του.

Ο αγώνας οδηγήθηκε στα πέναλτι, με τους Τόμασον και Κακά να ευστοχούν και τουςΣερτζίνιο, Πίρλο και Σεφτσένκο να αστοχούν για την Μίλαν. Από την Λίβερπουλ, μόνο ο Ρίσε το έχασε, ενώ το έβαλαν οι Χάμαν, Σισέ και Σμίτσερ, με αποτέλεσμα οι Κόκκινοι να νικήσουν με 2-3 στα πέναλτι και να πανηγυρίσουν το πέμπτο Κύπελλο κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην ιστορία της.

2005-2006

Στις 17 Μαΐου 2006 η Μπαρτσελόνα με την Άρσεναλ πάλεψαν στον τελικό του Champions League για την πολυπόθητη κούπα. Οι «Κανονιέρηδες» βρισκόταν στην καλύτερη στιγμή της ιστορίας τους, αλλά και πάλι υστερούσαν σε δυναμικότητα από τους μπλαουγκράνα.

Αίσθηση προκάλεσε η κόκκινη που πήρε ο τερματοφύλακας της Άρσεναλ, Γενς Λέμαν, και πρώτη που λαμβάνει παίκτης στην ιστορία των τελικών του Champions League,  μετά την ανατροπή του Σαμουέλ Ετό έξω από την μεγάλη περιοχή της Αγγλικής ομάδας. Ο Αρσέν Βενγκέρ άλλαξε τον Ρομπέρτ Πιρές με τον Αλμούνια και η Άρσεναλ έμεινε με δέκα παίκτες, κάτι που δεν την εμπόδισε να προηγηθεί με τον Σολ Κάμπελ στο 37 λεπτό.

https://www.youtube.com/watch?v=MpX6r6UKbMo

Η Μπαρτσελόνα πίεσε για να ισοφαρίσει, αλλά η Άρσεναλ αντιστεκόταν σθεναρά για 39 λεπτά, αφού με δύο φάσεις που δημιούργησε ο Χένρικ Λάρσον οι Ετό στο 76’ και Μπελέτι στο 81 λεπτό γύρισαν το ματς και διαμόρφωσαν το τελικό 2-1. Οι Καταλανοί κατέκτησαν για πρώτη φορά το Κύπελλο από το 1992 και την εποχή Κρόιφ.

2006-2007

Σχεδόν ακριβώς δύο χρόνια από τον τελικό της Κωνσταντινούπολης το 2005, η Μίλαν ξαναβρέθηκε αντιμέτωπη με την Λίβερπουλ αυτή την φορά βέβαια στο ΟΑΚΑ της Αθήνας.

Την 23 Μαΐου 2007 οι Ροσονέρι πάλεψαν για να πάρουν την ρεβάνς από το τελικό του 2005, κάτι που εν τέλει έγινε. Αν και οι Κόκκινοι είχαν ευκαιρίες με τους Τζέραρντ και Κάιτ στην αρχή του παιχνιδιού, οι Ροσονέρι του Κάρλος Αντσελότι έδειξαν πιο αποφασιστικοί και άνοιξαν το σκορ στο 43 με τον Ιντζάγκι, με  ένα γκολ που αμφισβητήθηκε, επειδή η μπάλα φάνηκε από την τηλεοπτική κάλυψη να ακουμπάει στο χέρι του στην σχετική φάση.

Ο Ιντζάγκι με δεύτερο προσωπικό του γκολ στο 82 λεπτό ανέβασε τον δείκτη του σκορ στο 2-0, ενώ ο Κάιτ μείωσε στο 89 λεπτό και διαμόρφωσε το τελικό σκορ στο 2-1.

Ο Τζενάρο Γκατούζο δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα ότι: «Θα θυμάμαι για πάντα την ήττα πριν από δύο χρόνια, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Είναι η δική μας στιγμή να διασκεδάσουμε τώρα».

2007-2008

Στις 21 Μαΐου του 2008 ο τελικός του Champions League ήταν μια αμιγώς αγγλική υπόθεση. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ της νέας εποχής με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Γουέιν Ρούνει και τον Κάρλος Τέβεζ αντιμετώπισε την Τσέλσι στο Λουζνίκι της Μόσχας.

https://twitter.com/ChampionsLeague/status/1130813879586574337

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο άνοιξε το σκορ στο 26 με κεφαλιά και έδωσε το προβάδισμα για την ομάδα του Μάντσεστερ, με τον Λάμπαρντ να ισοφαρίζει στο 45 λεπτό και να στέλνει τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια ισόπαλες με 1-1.

Το ματς οδηγήθηκε στα πέναλτι, οπού οι Τέρι και Κριστιάνο Ρονάλντο μεταξύ άλλων αστόχησαν, με τις δύο ομάδες να βρίσκονται στο 4-4. Μοιραίος εκτελεστής για τους Λονδρέζους ήταν ο Νικολά Ανελκά, το πέναλτι του οποίου απέκρουσε ο Έντβιν Φαν ντερ Σααρ, κάνοντας το 6-5 στην διαδικασία των πέναλτι, με την Γιουνάιτεντ να κατακτά το πρώτο τρόπαιο στο Champions League μετά το 1999, αλλά ήταν και το πρώτο στην καριέρα του Κριστιάνο Ρονάλντο.

2008-2009

Την 27η Μαΐου του 2009 η Μπαρτσελόνα, με τον Πεπ Γκουαρδιόλα για πρώτη χρονιά στον πάγκο της, βρέθηκε στον τελικό  κόντρα στην κάτοχο του τροπαίου Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολίμπικο της Ρώμης.

Οι μπλαουγκράνα ήταν στα καλύτερα τους και με νέες προπονητικές τεχνικές ο Γκουαρδιόλα έκανε τους Καταλανούς να ξεχωρίζουν. Η ομάδα του Σερ Άλεξ ξεκίνησε λίγο νευρικά το παιχνίδι και δέχθηκε γκολ από τον Ετό στο 10 λεπτό, με την Μπαρτσελόνα να κυριαρχεί έπειτα σε όλη την διάρκεια του αγώνα.

https://www.youtube.com/watch?v=7Km26E_TO0g

Τσάβι, Ινιέστα, Σέρχιο Μπουσκέτς και Γιάγια Τουρέ έπαιξαν εξαιρετικά, έχοντας εκπληκτική συνεργασία, ενώ στο 70 λεπτό ο Μέσι διαμόρφωσε το τελικό 2-0.

Ο Φαν ντε Σάαρ είχε δηλώσει για το γκολ του Μέσι ιδιαίτερα, ότι είναι το χειρότερο γκολ που έχει δεχθεί στην καριέρα του, ενώ αξίζει να αναφερθεί πως εκείνο το ματς ήταν η μοναδική συνάντηση των Κριστιάνο Ρονάλντο και Μέσι σε τελικό του Champions League.

2009-2010

Στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου η Ίντερ ήρθε αντιμέτωπη με την Μπάγερν Μονάχου για τον τελικό του Champions League του 2010. Οι «Νερατζούρι» του Ζοζέ Μουρίνιο μπορεί να μην είχαν την μεγαλύτερη κατοχή στον αγώνα και να μην έκαναν τις περισσότερες φάσεις, αλλά αγωνίστηκαν πιο αποτελεσματικά.

Η Γερμανική ομάδα ζήτησε χέρι στο όταν ο Μαϊκόν σταμάτησε με το χέρι την κεφαλιά του Φαν Μπούιτεν, αλλά τελικώς δεν δόθηκε κάτι. Παρόλο που η Μπάγερν Μονάχου είχε υπέρ της κατοχή 63%, δέχθηκε γκολ στο 35’ από τον Μιλίτο, ο οποίος έπειτα από συνεργασία με τον Σνάιντερ βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Μπουτ, τον οποίο νίκησε και σκόραρε.

https://www.youtube.com/watch?v=Ezo3yCYbAiE

Η Μπάγερν πάλεψε για να ισοφαρίσει, χάνοντας πολλές ευκαιρίες και πιέζοντας την Ίντερ, αλλά στο 70’ λεπτό ο Ετό έδωσε πάσα στον Μιλίτο,  ο οποίος διαμόρφωσε το τελικό 2-0, με την ομάδα από το Μιλάνο να στέφεται πρωταθλήτρια για τρίτη φορά στην ιστορία της.

Ο Ζοζέ Μουρίνιο σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα ανέφερε ότι: «Θα θυμάμαι για πάντα αυτήν την σεζόν με την Ίντερ. Κάτι περισσότερο από λόγια, η συνεργασία μας ήταν απίστευτη. Ο πρόεδρος της Ίντερ (Μάσιμο Μοράτι) με ήθελε πριν χρόνια όταν ήμουν στην Τσέλσι. Όταν ήρθα στην Ίντερ είχε την αίσθηση ότι θα ήμουν αυτός που θα πραγματοποιούσα το όνειρο του. Εδώ και τόσα χρόνια το ονειρεύεται, να έχει την ίδια φωτογραφία που είχε ο πατέρας του με το Ευρωπαϊκό Κύπελλο και είμαι πολύ χαρούμενος που του έκανα το όνειρο πραγματικό. Είμαι πολύ, πολύ περήφανος να είμαι προπονητής στην Ίντερ».

2010-2011

Το 2011 στο Λονδίνο ο τελικός ήταν μια επανάληψη του τελικού της Ρώμης δύο χρόνια πριν, αλλά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν κατάφερε να πάρει την ρεβάνς και ηττήθηκε στο Γουέμπλει με 3-1 από τους Καταλανούς.

Οι Κόκκινοι του Μάντσεστερ ήταν καλύτεροι στα πρώτα δέκα λεπτά, αλλά η Μπαρτσελόνα είχε την απόλυτη κυριαρχία του αγώνα στο υπόλοιπο του αγώνα. Το σκορ άνοιξε ο Πέντρο στο 27 λεπτό, ενώ ο Ρούνει έκανε το 1-1 στο 34 λεπτό, στέλνοντας τις δύο ομάδες ισόπαλες στα αποδυτήρια.

https://www.youtube.com/watch?v=FZDi8IpffEo

Ο Λιονέλ Μέσι έδωσε ξανά το προβάδισμα στους μπλαουγκράνα στο 54’, ενώ το τελικό 3-1 διαμόρφωσε ο Νταβίντ Βίγια στο 69 λεπτό.

Ο Μέσι για τρίτη σερί φορά διακρίθηκε ως πρώτος σκόρερ στην διοργάνωση, έχοντας συγκεκριμένα εκείνη την σεζόν την πιο παραγωγική χρονιά, αφού σκόραρε στην διοργάνωση 12 γκολ.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στον Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος έγινε σε ηλικία 40 χρονών, ο νεότερος προπονητής που κατακτά δύο φορές το Champions League, με αμέσως επόμενο, τον Ζοζέ Μουρίνιο , που το είχε κατορθώσει αυτό στα 47 του χρόνια.

Οι δύο τελικοί της Μπάγερν Μονάχου με Τσέλσι και Μπορούσια Ντόρτμουντ ( 2011-2012 – 2012-2013)

Τα επόμενα δύο χρόνια πρωταγωνίστρια των τελικών του Champions League ήταν η Μπάγερν Μονάχου. Τη σεζόν 2011-2012 αντίπαλος των Βαυαρών ήταν η Τσέλσι του Ντι Ματέο, με τον τελικό να διεξάγεται στην έδρα της Μπάγερν, το Allianz Arena.  Η Γερμανική ομάδα προηγήθηκε με τον Μίλερ στο 83 λεπτό, όμως οι Λονδρέζοι με το γκολ του Ντρογκμπά πέντε λεπτά αργότερα (88′), έστειλαν το ματς στην παράταση. Οι δύο ομάδες έλυσαν τις διαφορές τους στα πέναλτι, με τον Σβάιντσιγκερ να χάνει το τελευταίο για την Μπάγερν και να εξελίσσετε σε μοιραίο παίκτη, αφού ο Ντοργκμπά ευστόχησε και οδήγησε την Τσέλσι στην πρώτη κατάκτηση Champions League στην ιστορία της.

https://www.youtube.com/watch?v=rjZsEIB8oXo

Η Μπάγερν Μονάχου έχοντας χάσει στην έδρα της το 2012, ήθελε πάση θυσία το τρόπαιο την επόμενη σεζόν (το 2013), κάτι που το κατόρθωσε κόντρα στην Μπουρούσια Ντόρτμουντ σε ένα τελικό “γερμανικό εμφύλιο”, που διεξήχθη στο Γουέμπλει. Ο Μάντζουκιτς στο 60 λεπτό άνοιξε το σκορ για τους Βαυαρούς  με πλασέ σε άδειο τέρμα, μετά από μια εκπληκτική συνεργασία του Κροάτη επιθετικού με τους Ρόμπεν και Ριμπερί.  Οι “κιτρινόμαυροι” δεν πέταξαν λευκή πετσέτα και ισοφάρισαν με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Γκουντογκάν στο 68′, αλλά 21 λεπτά αργότερα ο Άριεν Ρόμπεν έδωσε την χαριστική βολή στην ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ, τρυπώνοντας μέσα από την άμυνα και διαμορφώνοντας το τελικό 2-1.

https://www.youtube.com/watch?v=TcrBZH75GSI

2013-2014

Στην Λισαβόνα η Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετώπισε την συμπολίτισσα της, Ατλέτικο, μετά από μια ξέφρενη πορεία με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να κάνει ρεκόρ, σκοράροντας 17 γκολ στην διοργάνωση. Οι ροχιμπλάνκος άνοιξαν το σκορ με κεφαλιά του Ντιέγκο Γκοδίν στο 36 λεπτό, αλλά στην τελευταία φάση του αγώνα, συγκεκριμένα στο 90+3′ ο Σέρχιο Ράμος έκανε το 1-1, στέλνοντας το ματς σε παράταση.

https://www.youtube.com/watch?v=das7WbGQGgA

Η ισοφάριση επηρέασε την ψυχολογία των παικτών του Ντιέγκο Σιμεόνε και αυτό φάνηκε και στα επιπλέον λεπτά της παράτασης, με τους μερέγχες να έχουν παράσταση για ένα ρόλο. Το τελικό 4-1 διαμόρφωσαν οι Μπέιλ, Μαρσέλο και Κριστιάνο Ρονάλντο στο 110′, 118′ και 120′ (με πέναλτι αντίστοιχα) και η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το δέκατο τρόπαιο Champions League στην ιστορία της.

2014-2015

Τον Μάιο του 2015 ήταν η σειρά του MSN (Messi, Suarez, Neymar) να σηκώσει το τρόπαιο κόντρα στην Γιουβέντους. Για την ομάδα του Λουίς Ενρίκε άνοιξε το σκορ στο 4′ ο Ράκιτιτς, ενώ ο Μοράτα ισοφάρισε στο 55′.

https://www.youtube.com/watch?v=JX00F1iZlsQ

Οι μπλαουγκράνα έπαιξαν εξαιρετικό ποδόσφαιρο και κατόρθωσαν ξαναπάρουν το προβάδισμα στον τελικό του Βερολίνου με τον Λουίς Σουάρεζ στο 68′. Το γκολ του Νειμάρ στο 90+7′, διαμόρφωσε το τελικό 3-1, με τον Βραζιλιάνο επιθετικό να πιάνει στην πρώτη θέση των σκόρερς εκείνης της χρονιάς τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Μέσι με δέκα γκολ.

Οι τρεις σερί κατακτήσεις της Ρεάλ Μαδρίτης (2015-2016, 2016-2017, 2017-2018)

Τα επόμενα τρία χρόνια η Ρεάλ Μαδρίτης θύμισε τους μερέγχες την δεκαετία του 1960 και κατέκτησε τρία συνεχόμενα Champions League, με το συνολικό αριθμό για τους Μαδριλένους να φτάνει τα 13 ή αλλιώς γνωστό ως La Decimotercera.

https://www.youtube.com/watch?v=7gNHnQ2UQf4

Η βασίλισσα νίκησε στους τελικούς τις Ατλέτικο Μαδρίτης (1-1, στα πέναλτι 5-3) το 2016, Γιουβέντους (4-1) και Λίβερπουλ (2-0), ούσα ανώτερη σε όλους τους αγώνες, με τον Ζιντάν να έχει σε τρεις παρουσίες του στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης τρεις ισάριθμους τίτλους.

2018-2019

Ο περσινός τελικός ήταν ακόμη ένας “Αγγλικός εμφύλιος”, αυτή τη φορά ανάμεσα στην Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ και την Τότεναμ του Μαουρίσιο Ποτσετίνο. Οι Κόκκινοι ήθελαν να πάρουν το τρόπαιο, επειδή είχαν ηττηθεί από την Ρεάλ Μαδρίτης την προηγούμενη χρονιά και για αυτό μπήκαν πολύ δυνατά στον αγώνα.  Μόλις στο δεύτερο λεπτό ο Σαλάχ με πέναλτι άνοιξε το σκορ και έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα από το Μέρσισαιντ, με τον Οριγκί στο 87′ να διαμορφώνει το τελικό 2-0.

Η Λίβερπουλ κατέκτησε το έκτο Κύπελλο της στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, με τον Γερμανό προπονητή να δείχνει για ακόμη μια φορά τις προπονητικές του ικανότητες, αφού μέσα σε τέσσερα χρόνια κατόρθωσε να ανεβάσει τους Κόκκινους πολλά επίπεδα και να τους κάνει Ευρωπαίους πρωταθλητές.

2019-2020

Η φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερη λόγω της πανδημίας του κορονοιού και υπήρχε το ενδεχόμενο να ματαιωθεί το Champions League. Με ένα ιδιαίτερο format η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση συνεχίστηκε τον Αύγουστο στην Λισαβόνα της Πορτογαλίας από τα προημιτελικά μέχρι τον τελικό, με τις ομάδες να δίνουν μονά ματς.

https://www.youtube.com/watch?v=CEc-BTSLCWA

Στον τελικό προκρίθηκαν οι Παρί και Μπάγερν Μονάχου, οι οποίες απέκλεισαν στα ημιτελικά την Λειψία (3-0) και την Λυών (3-0) αντίστοιχα.