Ο Ομάρ Ελαμπντελαουί αποχώρησε από τον Ολυμπιακό και το debut.gr αποχαιρετά έναν από τους πιο πιστούς στρατιώτες των «ερυθρόλευκων» τα τελευταία χρόνια.

Υπάρχουν εύκολοι αποχαιρετισμοί. Είναι αυτοί που λες “εντάξει καλά ήταν όσο κράτησε, πάμε παρακάτω”. Υπάρχουν και οι δύσκολοι αποχαιρετισμοί. Αυτοί που σε πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό, ξεροκαταπίνεις, προσπαθείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου και τα πόδια σου δεν κουνιούνται από τη θέση τους. Ένα τέτοιο “αντίο” είπε σήμερα και ο Ομάρ Ελαμπντελαουί στον Ολυμπιακό.

Ένα αντίο που το βαφτίζουμε “εις το επανιδείν” γιατί ακριβώς μας πονάει. Μας πονάει γιατί ξέρουμε ότι δύσκολα ένας ξένος παίκτης μπορεί να έρθει στον Ολυμπιακό και να δώσει την ψυχή του γι’ αυτόν. Αυτή η θυσία έκανε με τα χρόνια τον Ομάρ αρχηγό της ομάδας. Και το άξιζε. Άλλωστε, ξεχωρίζουν οι παίκτες που έρχονται για να φύγουν και εκείνοι που ήρθαν για να μείνουν. Να μείνουν και να παλέψουν μαζί με την ομάδα. Να μοχθήσουν και να μπουν μπροστά για να πετύχουν τους στόχους της. Τέτοιος παίκτης ήταν ο Ομάρ.

Θα βρεθεί άλλος σαν τον Ομάρ; Ναι, σίγουρα. Γιατί ο Ολυμπιακός μεγαλώνει συνέχεια σαν ομάδα, εντός και εκτός συνόρων. Και είναι οικογένεια για τους παίκτες. Και όταν ένας ποδοσφαιριστής, ειδικά ξένος, βιώσει τη σιγουριά και την ασφάλεια της οικογένειας θα τα δώσει όλα. Συνεπώς, ναι, θα βρεθούν κι άλλοι παίκτες να τα δώσουν όλα για την ομάδα.

Αλλά ο Ομάρ σαν Ομάρ ήταν ένας. Είχε χτίσει μία σχέση αγάπης με τους συμπαίκτες του και τους οπαδούς τέτοια που τον έκανε αναντικατάστατο. Όπως τον Μέλμπεργκ, τον Ρομπέρτο, τον Φουστέρ, τον Ιμπαγάσα και όσο πάμε πιο παλιά η λίστα θα μακραίνει.

Ακριβώς γι’ αυτό, επειδή είναι αναντικατάστατος, και μας πονάει που φεύγει. Και γι’ αυτό, το “αντίο” που θα πούμε θα το βαφτίσουμε κι εμείς “εις το επανιδείν” με την ελπίδα ότι θα τα ξαναπούμε.