Ο Βασίλης Σίμτσακ στο Debut.gr: «Στον Άρη έζησα τις καλύτερες μπασκετικές μου μέρες»

Ο Βασίλης Σίμτσακ μίλησε αποκλειστικά στο debut.gr για τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις του από την Ούνικς Καζάν, για το πώς ήταν η επιστροφή του από την Ρωσία στην Ελλάδα λόγω της πανδημίας, ενώ αναφέρθηκε  τόσο για τις αναμνήσεις του από τον Άρη, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, στις οποίες αγωνίστηκε ως παίκτης.

1) Ήταν στην καθημερινότητα σου ο αθλητισμός από μικρός; Έπαιζες σε γειτονιά με τα υπόλοιπα παιδιά; Πως έτυχε να ασχοληθείς με το μπάσκετ;

«Τις εποχές εκείνες που ήμουν μικρός στην ηλικία, δεν υπήρχαν τα social media κτλ και από το πρωί μέχρι το βράδυ την βγάζαμε στα γήπεδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ. Δεν ήμουν κολλημένος στο μπάσκετ, έγινε εντελώς τυχαία. Έπαιζα ποδόσφαιρο, ήμουν σε μία ομάδα και επειδή ήμουν σε πάρα πολύ μακρινή απόσταση από το προπονητικό κέντρο, αποφάσισα να πάω στην ομάδα της γειτονιάς μου αλλά για ποδόσφαιρο όχι για μπάσκετ. Στου Ζωγράφου (είναι και τα δύο γήπεδα μαζί και το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο) με είδε εντελώς τυχαία ένας άνθρωπος του μπάσκετ την ώρα που πήγα να γραφτώ στο ποδόσφαιρο και μου είπε έλα εδώ να παίξεις μπάσκετ, υπάρχει η ομάδα του Αγίου Θωμά και έτσι και εγώ γράφτηκα εκεί και ακολούθησα τον δρόμο του μπάσκετ, δηλαδή εντελώς τυχαία. Μπορεί εκείνη την μέρα αν δεν βρισκόταν εκείνος ο κύριος εκεί να συνέχιζα να παίζω ποδόσφαιρο».

2) Φέτος, ήσουν βοηθός προπονητή στην Ούνικς Καζάν, πως ήταν η εμπειρία να βρίσκεσαι στο προπονητικό team μιας μεγάλης ομάδας του εξωτερικού; Τις απόψεις σχετικά με το επίπεδο της VTB League; Αν υπήρχε θέμα κόπωσης με τα μεγάλα ταξίδια, αφού οι ομάδες είχαν μεγάλες αποστάσεις να διανύσουν;

«Είμαι πάρα πολύ τυχερός που συνδύασα κατευθείαν την πρώτη μου προπονητική εμπειρία στο team της Ούνικς Καζάν, γιατί είναι μια ομάδα με τεράστια ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, με τίτλους και άλλοι προπονητές για να φτάσουν στο επίπεδο που βρίσκομαι εγώ τώρα έχουν περάσει από πολύ μεγάλο σκόπελο και από τεράστια προσπάθεια. Όλα αυτά τα οφείλω στον πρόεδρο στον κύριο Bogachev και κυρίως στον κόουτς Πρίφτη, ο οποίος με εμπιστεύτηκε αμέσως μετά την απόσυρση μου από το μπάσκετ. Όσον αφορά το επίπεδο της VTB League, είναι ένα πρωτάθλημα πάρα πολύ γρήγορο, παίζεται σε τεράστιες ταχύτητες, όλα τα σκορ είναι πάρα πολύ ψηλά και δεν μπορείς να εφησυχάζεσαι σε καμία έδρα.

Ακόμα και αν κάποιες ομάδες είναι εκτός στόχων δεν έχει καμία σημασία. Όπως γίνεται κάποιες φορές και στο δικό μας πρωτάθλημα. Αυτό είναι που δίνει και ένα παραπάνω ενδιαφέρον. Όπως και με τα ταξίδια. Είναι κάτι το οποίο διαφέρει από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, γιατί οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Αλλά και τα παιχνίδια της VTB είναι σαν να παίζουμε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι. Καμία πτήση δεν είναι εύκολη, όλες οι πτήσεις της ομάδας μας γίνονται μέσω Μόσχας και υπάρχουν περιπτώσεις που κατευθείαν από ευρωπαϊκό παιχνίδι μπορεί να πας στην VTB. Για παράδειγμα ένα ταξίδι που κάναμε την πρώτη μου χρονιά ήταν από την Ανδόρα στο Καζακστάν και την Αστάνα. 16 ώρες σε ένα αεροπλάνο. Σε διάφορα αεροπλάνα για να είμαι και ακριβής».

3) Πως είναι σαν πόλη το Καζάν; Τι κλίμα επικρατεί στις τάξεις της Ούνικς και ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της ομάδας;

«Το Καζάν δεν το γνώριζα καθόλου πριν. Για την ακρίβεια είχα πάει να παίξω με τον Άρη ένα παιχνίδι για το EuroCup, αλλά σαν αθλητής δεν είχα καταφέρει να την δω, να την γνωρίσω. Πριν πάω είχα μεγάλες αμφιβολίες, αλλά όπως την ζω τώρα, είναι μια πολύ ωραία πόλη και έχει τα πάντα να κάνεις. Δεν διαφέρει σε κάτι από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις που έχω ταξιδέψει. Η τεράστια και μοναδική διαφορά είναι ο καιρός, οι συνθήκες. Το πάρα πολύ χιόνι και οι πάρα πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που έχουν φτάσει και τους -25 και -30 βαθμούς τον χειμώνα. Αλλά αυτά τα δύο χρόνια, επειδή είμαι από την Ελλάδα, οι συνθήκες ήταν πρωτόγνωρες. Είναι κάτι το οποίο το ευχαριστιέμαι. Όλη μέρα είμαστε στο γήπεδο και σπάνια έχουμε τον χρόνο να βγούμε μια βόλτα έξω στην πόλη.

Το κλίμα στην Ούνικς είναι πάρα πολύ καλό και δεν το λέω επειδή πρέπει να το πω αλλά επειδή υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη μεταξύ του προπονητικού team και της διοίκησης. Αυτό πιστεύω έχει φανεί στην διάρκεια που έχει κάτσει ο κόουτς Πρίφτης στην ομάδα και στην εμπιστοσύνη που του δείχνουν. Έχουμε βρει τρόπο επικοινωνίας παρόλο που είμαστε από την Ελλάδα. Τους εμπιστευόμαστε, μας εμπιστεύονται και αυτό βγαίνει και στο γήπεδο. Στόχος της ομάδας είναι σίγουρα μέσω της VTB ή μέσω του EuroCup μία θέση στην EuroLeague. Αυτή η παρουσία της ομάδας όταν θα συνδυαστεί με την παρουσία στην EuroLeague, να είναι πάρα πολύ σωστή, να μην είναι μια χρονιά σαν φωτοβολίδα και να μην ξαναπαίξουμε μετά ή να πάμε και να είμαστε μια ομάδα κομπάρσος. Στόχος της ομάδας είναι να χτίζεται σιγά σιγά, χρόνο με τον χρόνο, ώστε να είμαστε καλύτεροι όταν δοθεί η ευκαιρία της EuroLeague, η ομάδα να πρωταγωνιστήσει και να είναι ένας αντίπαλος που τον σέβονται όλοι».

4) Πως είναι η συνεργασία σου με το κόουτς Πρίφτη και τι εντυπώσεις έχεις τόσο σαν παίκτης όσο και σαν βοηθός προπονητή; Ακόμα ποια είναι η άποψη σου για τον Καϊμακόγλου και την υπόλοιπη ελληνική «παροικία» της VTB;

«Με τον κόουτς Πρίφτη γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, από τότε που βρεθήκαμε για πρώτη φορά στην ΑΕΚ, εκείνος σαν βοηθός και εγώ σαν παίκτης. Είναι γνωστό ότι η σχέση μας ξεπερνούσε τα όρια προπονητή και παίκτη και τώρα του κόουτς και του βοηθού. Αλλά από την άλλη με γεμίζει με τεράστια ευθύνη. Πρέπει κάθε φορά να αποδεικνύω ότι η επιλογή του να με έχει δίπλα του τόσα χρόνια είναι σωστή και να του ανταποδίδω την εμπιστοσύνη που μου δείχνει. Όλα τα χρόνια μου έλεγαν, είναι εύκολο, γνωρίζεστε με τον κόουτς Πρίφτη. Αντίθετα ήταν κάτι που με γέμιζε παραπάνω πίεση, επειδή έπρεπε κάθε φορά να δείχνω ότι αυτός ο άνθρωπος με έχει δίπλα του για κάποιο λόγο. Την έξτρα πίεση την κουβαλούσα πάντα στην πλάτη μου και τώρα ως βοηθός του μου έχει δώσει μια τεράστια ευκαιρία και υπάρχει αυτή η πίεση και το άγχος από μέρος μου για να μπορέσω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες στις οποίες έχει. Από την μεριά μου θέλω να είμαι αντάξιος των συνθηκών που μου έχουν δοθεί στην Ούνικς και μέρα με τη μέρα να βελτιώνομαι για να βρίσκομαι σε αυτό το επίπεδο.

Ο Κώστας (Καϊμακόγλου) είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας. Είναι το πρώτο πράγμα που μόλις τον γνωρίσεις και τον δεις από κοντά του το αναγνωρίζεις. Παρά τους τραυματισμούς που είχε, τις ατυχίες αλλά και την ηλικία του, διατηρείται σε επίπεδα που θα ζήλευαν και νεώτεροι παίκτες. Το σώμα του δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από παιδιά νεώτερης ηλικίας, το μπασκετικό του IQ αλλά και ο ανταγωνισμός που έχει μέσα του είναι που τον κρατούν σε τόσο υψηλό επίπεδο».

5) Πώς ήταν η επιστροφή σου στην Ελλάδα από την Ρωσία λόγω της πανδημίας; Πώς πέρασες τους μήνες της καραντίνας;

«Οι μέρες της καραντίνας ήταν νομίζω όπως σε όλες τις χώρες. Είχαμε και εμείς το δικαίωμα, με δύο μηνύματα την ημέρα, να αγοράσουμε τα ψώνια μας από το super market ή να κάνουμε την βόλτα μας. Αυτό που ζούσα τουλάχιστον στο Καζάν, ήταν ότι ο κόσμος ήταν πολύ πειθαρχημένος και αφοσιωμένος στις οδηγίες που έδινε η κυβέρνηση. Δεν έβλεπες καθόλου κόσμο να περπατάει στον δρόμο. Υπήρχαν πάρα πολύ αυστηρά μέτρα όπως και ποινές. Σε σχέση με την Ελλάδα ήταν πολύ πιο αυστηρές αν κάποιος ή κάτι δεν ανταποκρίνονταν στις οδηγίες του κράτους. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ελληνική πρεσβεία στην Μόσχα που έκανε τεράστιες προσπάθειες για να γίνει αυτή η πτήση επαναπατρισμού και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ.Βασιλάκη και την Aegean οπού μας στείλανε αυτήν την πτήση και καταφέραμε και γυρίσαμε πίσω στην χώρα μας σύντομα. Επειδή τα κρούσματα είχα αυξηθεί πάρα πολύ στην Ρωσία, κάθε μέρα είχαμε 8.000 με 10.000 κρούσματα, αν συνέβαινε κάτι σε οποιοδήποτε Έλληνα βρίσκεται στην Ρωσία και να πήγαινες σε ένα νοσοκομείο ήταν αρκετά δύσκολο να συνεννοηθείς. Δεν μπορείς να καταλάβεις κάποια πράγματα οπότε θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Είμαστε ευγνώμων σε όλους αυτούς, οι οποίοι κατάφεραν και έκαναν να γίνει αυτή η πτήση επαναπατρισμού».

6) Με τον Άρη πριν μια τετραετία απέναντι στην Ούνικς είχατε δώσει μεγάλες μάχες για το EuroCup. Σας έχουν πει τίποτα για το μεγάλο διπλό των κιτρινόμαυρων με 73-74;

«Εκείνο το διπλό με τον Άρη ήταν μια τεράστια νίκη, γιατί η Ούνικς είχε φτιάξει ένα σύνολο πάρα πολύ ισχυρό. Νομίζω πως αυτήν την χρονιά που μέσω της VTB League κατάφερε να βγει στην EuroLeague. Είχε ένα ρόστερ για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ πανίσχυρο. Σίγουρα είναι μία από τις κορυφαίες νίκες του Άρη στην σύγχρονη ιστορία του. Εδώ που βρίσκομαι στην ομάδα γίνεται ο «χαβαλές» που πρέπει να γίνει στα όρια που είναι ανεκτά. Καμιά φορά έρχεται στις μνήμες μας εκείνο το παιχνίδι όπως και το αντίστοιχο στην Θεσσαλονίκη. Γενικά για εμάς που έχουμε ζήσει εκείνη την τριετία στον Άρη, το θέμα της ομάδος υπάρχει καθημερινά στο γραφείο. Υπάρχει ενημέρωση για το τι μέλλει γενέσθαι στην ομάδα».

7) Αναμφίβολα ήσουν από τους πιο αγαπημένους της κερκίδας στον Άρη. Έχεις επαφές με την διοίκηση ή ακόμη και με τον κόσμο των «κιτρινόμαυρων»; Τι αναμνήσεις έχεις από τον Άρη;

«Προσωπικά πιστεύω έζησα τις καλύτερες μπασκετικές μου μέρες στον Άρη. Ήταν τρία χρόνια που υπήρχαν πάρα πολλές χαρές όπως αντίστοιχα υπήρχαν και δύσκολες μέρες. Αλλά αυτά που μου έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό είναι τα πολλά όμορφα πράγματα. Έχω κρατήσει πάρα πολλές επαφές με ανθρώπους της ομάδας. Με τον Γιάννη τον Νικητάκη, με τον τωρινό προπονητή του Άρη, τον Σάββα Καμπερίδη, με τον Ζάλογγο (τον γυμναστή της ομάδας). Υπάρχει ένα group στο viber οπού είμαστε όλα τα μέλη εκείνης της περιόδου και συζητάμε μέχρι σήμερα.

Δεν έχω καταφέρει να ξανανέβω στην Θεσσαλονίκη μετά από εκείνο το πέρασμα μου και γενικά δεν έχω βρεθεί ξανά στην πόλη. Ελπίζω πολύ σύντομα να βρεθώ γιατί την Θεσσαλονίκη την έχω συνδυάσει σαν ένα δεύτερο σπίτι, αφού εκεί μεγάλωσε ο πρώτος μου γιος. Γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά αμέσως ανεβήκαμε στην Θεσσαλονίκη μετά από ένα μήνα. Έχω αυτό το δέσιμο με τους ανθρώπους της πόλης αλλά και της ομάδας. Μου δίνετε η ευκαιρία να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Τους ευγνωμονώ για την αποδοχή και γιατί με βοήθησαν πάρα πολύ να προσαρμοστώ εγώ και η οικογένειά μου σε μια τεράστια ομάδα, σε ένα τεράστιο σύλλογο και σε μία πανέμορφη πόλη».

8) Σου λείπει η Ελλάδα; Είναι στα πλάνα σου να γυρίσεις πίσω;

«Φυσικά και μου λείπει πάρα πολύ η Ελλάδα. Ο βασικός λόγος είναι γιατί με την οικογένεια μου είμαστε χώρια, δεν τους έχω φέρει μαζί μου στο Καζάν, οπότε είναι δύσκολο και από τις δύο πλευρές και από εμένα και από την γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Αλλά έχουμε προσαρμοστεί σε αυτό. Είμαι πάρα πολύ τυχερός, γιατί η οικογένεια μου θέλει να πετύχω τα όνειρα μου και δεν στέκεται εμπόδιο σε αυτά. Τους ευχαριστώ για την απόλυτη εμπιστοσύνη που μου δείχνουν, για να κάνω αυτό που πραγματικά αγαπώ.

Όσον αφορά το μπασκετικό κομμάτι, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Είμαστε σε μια φάση επανεκκίνησης, όπως το βλέπω εγώ.  Βέβαια υπάρχουν και υπήρχαν πάντα ομάδες που είναι σταθερές και προσφέρουν αυτά που ζητάνε ένας προπονητής και ένας παίκτης. Απλά έχουν μειωθεί σημαντικά. Αλλά σαν μπάσκετ και σαν τακτική η Ελλάδα βρίσκεται, ότι και να συμβεί, στις κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης.Γιατί όχι κάποια στιγμή να επιστρέψω είτε σαν βοηθός είτε όταν θα είμαι έτοιμος να κάνω το επόμενο βήμα και να γίνω πρώτος προπονητής».

9) Ποια είναι τα ματς που έχεις αγωνιστεί και ξεχωρίζεις από την καριέρα σου και γιατί;

«Αν και δεν είμαι από τους ανθρώπους που έχουν πολύ καλή μνήμη, ούτε εστιάζω σε συγκεκριμένα ματς, αυτό που μου έχει μείνει είναι η τελευταία χρονιά μου στον Άρη που νικήσαμε με 2-0 τον ΠΑΟΚ στα playoff και τον αποκλείσαμε. Αντίθετα στη κανονική διάρκεια είχαμε χάσει εντός και εκτός έδρας και μας είχε ασκηθεί πάρα πολύ μεγάλη κριτική για εκείνες τις ήττες.

Πιστεύω ότι ήταν μια δικαίωση για όλους μας και πάνω από όλα για τον προπονητή. Τώρα που το σκέφτομαι ένα ακόμα ξεχωριστό ματς ήταν όταν βρισκόμουν στην Καβάλα επί του Παναθηναϊκού. Δύο ρόστερ τελείως διαφορετικά, δύο budget που είχαν χαώδεις διαφορά αλλά καταφέραμε και κερδίσαμε μια τεράστια ομάδα. Επίσης θα μπορούσα να πω όταν έπαιζα στον ΠΑΟΚ, όταν κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό το 2009. Για μένα προσωπικά, είναι από τις κορυφαίες ομάδες που έχουν παίξει ποτέ στα ευρωπαϊκά γήπεδα εκείνη η χρονιά του Παναθηναϊκού.  Παρόλα αυτά με εκείνο το ρόστερ καταφέραμε με τον ΠΑΟΚ τον εφτά παικτών, των χιλίων προβλημάτων που ήμασταν και απλήρωτοι να κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό και να τον κοντράρουμε και στα playoffs στο γήπεδο μας».

10) Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει και ποιον θεωρείς ως πιο «ομαδικό» παίκτη που έχεις συνεργαστεί;

«Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχω αντιμετωπίσει είναι ο Πέκοβιτς. Είναι ένα θαύμα της φύσης, τεράστιος, πολύ μυώδεις, πάρα πολύ γρήγορος για το μέγεθος του, πάρα πολύ έξυπνος και με εξαιρετικές κινήσεις κοντά στο καλάθι. Μακράν του δευτέρου ήταν ο δυσκολότερος παίκτης που αντιμετώπισα σαν αντίπαλος.

Για τον πιο “ομαδικό” και κατάλληλο συμπαίκτη θα έλεγα τον Βασίλη τον Ξανθόπουλο. Για μένα προσωπικά είναι ο καλύτερος πασέρ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ αν συνυπολογίσεις τον χρόνο συμμετοχής του αλλά και τα ρόστερ στα οποία βρισκόταν. Αν τα βάλεις αυτά στην ζυγαριά είναι μακράν του δευτέρου ο καλύτερος πασέρ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ».

11) Παρακολουθείς NBA και αν ναι, τι ομάδα είσαι; Κρίνεις σωστή την απόφαση να συνεχιστεί το πρωτάθλημα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κάτι που δεν συνέβη ούτε σε Ελλάδα, ούτε Ρωσία, ούτε EuroLeague.

«Παρακολουθώ πάρα πολύ NBA, μου αρέσει πάρα πολύ και παρακολουθώ πάρα πολλά χρόνια. Είμαι από αυτούς τους φανατικούς, που παρακολουθούσαν όταν ακόμη και για ένα διάστημα είχε κάνει μια κοιλιά το NBA. Ήμουν πιστός στρατιώτης. Υποστηρίζω τους Μπόστον Σέλτικς, αλλά βέβαια δεν είμαι και φανατικός, Κάθε χρόνο είναι μία-δύο ομάδες, τις οποίες συμπαθώ πάρα πολύ λόγω του τρόπου με τον οποίο χτίζονται όπως συμβαίνει φέτος με τους Κλίπερς. Μου αρέσει  πάρα πολύ ο τρόπος λειτουργίας τους. Όπως είναι οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς κτλ. Μου αρέσει πάρα πολύ το NBA και υπάρχουν πάρα πολλά κομμάτια, τα οποία προσπαθώ να αφομοιώσω και να τα χρησιμοποιήσω στην δικιά μου δουλειά.  

Για την απόφαση να συνεχιστεί το μπάσκετ σίγουρα για να παρθεί έχουν κοιταχτεί όλοι οι τομείς, όλοι οι παράμετροι για τον κορωνοϊό, το τι μπορεί να γίνει, για το αν κολλήσει κάποιος παίκτης, για τους ανθρώπους που δουλεύουν στο γήπεδο. Είμαι σίγουρος ότι έχουν προβλέψει όλες τις καταστάσεις που μπορεί να συμβούν και έχουν καταλήξει σε αυτόν τον τρόπο διεξαγωγής για το υπόλοιπο του πρωταθλήματος. Τώρα αν είναι σωστό ή λάθος, αυτό θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, δεν μπορούμε να πούμε κάτι. Για την Ευρώπη πάντως πιστεύω ότι ήταν μια πολύ σωστή απόφαση, επειδή στον ευρωπαϊκό χάρτη είναι πάρα πολλές χώρες και η κάθε μια εφαρμόζει το δικό της πρωτόκολλο. Άλλες χώρες έχουν ακόμη κλειστά τα σύνορα, άλλες τα είχαν ανοίξει, άλλες είχαν 14 ημέρες καραντίνα, άλλες καμία, οπότε ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί μια κοινή γραμμή. Στην Αμερική είναι στην ίδια χώρα μπορεί να παρθεί μια απόφαση που θα περιλαμβάνει όλες τις ομάδες και θεωρώ πως είναι πιο εύκολο γι’ αυτούς».

12)Ποιες είναι οι εμπειρίες σου από το πέρασμα σου από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ;

«Καταρχάς στην ΑΕΚ οφείλω την είσοδο μου στην Α1 και της το χρωστάω. Έχω ξαναπεί, ότι ευχαριστώ πάρα πολύ τον σύλλογο, ο οποίος μου έδωσε αυτήν την μοναδική ευκαιρία, γιατί ήταν κάτι που το κυνηγούσα πάρα πολλά χρόνια και δεν μπορούσα να το καταφέρω. Ήταν η ομάδα η οποία μου έδωσε χρόνο και με εμπιστεύτηκε για να καταφέρω να παίξω στην Α1. Με κάποιους ανθρώπους από την ομάδα έχω ακόμα πάρα πολύ καλές σχέσεις, παρόλο που υπήρχε μια κόντρα όταν ήμουν στον Άρη στα μεταξύ μας παιχνίδια. Υπήρχε ένα δίπολο εκεί όπως συμβαίνει με το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός έτσι ήμασταν εμείς με την ΑΕΚ. Αλλά έχω στην καρδιά μου κάποιους ανθρώπους που βρίσκονται ακόμη στην ομάδα και πραγματικά με βοηθήσαν στα πρώτα μου βήματα στην Α1 με όλη τους την καρδιά και όλη τους την καλή διάθεση.

Τώρα στον ΠΑΟΚ ήταν μια περίεργη χρονιά. Δεν μπορώ να πω ότι έχω και πολύ ευχάριστες αναμνήσεις. Ήταν δύσκολη περίοδος, υπήρχαν οικονομικές δυσκολίες, αλλά υπήρχαν άνθρωποι που ήταν εκείνη την εποχή με την ομάδα, με τους οποίους δέθηκα πολύ και ακόμα και όταν βρισκόμασταν από την μεριά του Άρη στα μεγάλα ντέρμπι πάντα τα λέγαμε και πάντα θα έχω να πω καλά λόγια για αυτούς».

13) Ποιον συμπαίκτη ή φίλο σου θα ήθελες να προκαλέσεις σε μονό;

«Δεν μου έχει λείψει καθόλου το μπάσκετ από την ημέρα που αποσύρθηκα και είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος που βρίσκομαι από την άλλη πλευρά αυτή του προπονητή. Αν έπρεπε αν διαλέξω κάποιον για μονό, αυτός θα ήταν ο κουμπάρος μου, ο Άγγελος ο Τσάμης. Αν και την τελευταία φορά που βρεθήκαμε αντίπαλοι του έριξα μία μεγαλοπρεπέστατη τάπα και αποσύρθηκα με το κεφάλι ψηλά».