Ζάρκο Πάσπαλι: Ένας ηγέτης που δίχασε την μπασκετική κοινότητα

Μπορεί να υπάρξει ξένος που να έχει αφήσει τόσο έντονα το στίγμα του στο ελληνικό πρωτάθλημα; Φυσικά και έχει υπάρξει. Και όχι μόνο ένας. Σήμερα στο μικροσκόπιο του Debut.gr μπαίνει ένας παίκτης που βρίσκεται στη κορυφή αυτή της κατηγορίας και δεν είναι άλλος από τον Ζάρκο Πάσπαλι.

H πρώτη επαφή του Πάσπαλι με το μπάσκετ

Ξεκίνησε να αγωνίζεται στη Budućnost δείχνοντας από νωρίς το ταλέντο του. Χαρακτηριζόταν από τη μαχητικότητα και το πάθος του και από νωρίς μπήκε στη διαδικασία της διεκδίκησης τίτλων. Ίσως αυτό να συνέβαλε στη διαμόρφωση του μπασκετικού του χαρακτήρα.

Η μεταγραφή του στην Partizan ήταν κάτι το αναμενόμενο. Το μεγαλύτερο αστέρι της χώρας έπρεπε να αγωνιστεί σε ομάδα η οποία θα πρωταγωνιστεί. Εξάλλου και ο ίδιος ο Πάσπαλι ήταν φτιαγμένος για κάτι τέτοιο. Στην Partizan παρέμεινε για τρία χρόνια κατακτώντας το 1987 το πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας και το 1989 τόσο το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας όσο και το Κύπελλο Κόρατς.

Στροφή στο ΝΒΑ

Το 1998 ο Μαυροβούνιος σταρ κατάφερε να κάνει ένα από τα όνειρα του πραγματικότητα. Χωρίς να συμμετάσχει στα draft του ΝΒΑ κατάφερε να κερδίσει μία θέση στο ρόστερ των San Antonio Spurs. Όμως η συνεργασία αυτή δεν εξελίχθηκε τόσο καλά όσο ο ίδιος θα περίμενε. Ο Πάσπαλι αγωνιζόταν κυρίως στο τέλος των αγώνων όταν όλα είχαν κριθεί. Όμως και ο ίδιος δεν έδειχνε να θέλει να αλλάξει την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί. Πολλοί τον κατηγορούσαν πως ενδιαφερόταν μόνο για την επίθεση και στην άμυνα δεν έδειχνε την αντίστοιχη θέληση. Αλλά αυτό που αποτελούσε το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η εξωγηπεδική του ζωή. Εκεί που το ενδιαφέρον στρεφόταν στις πίτσες και το τσιγάρο… Η καλύτερη του εμφάνιση αυτό τον ένα χρόνο παρουσίας του στο ΝΒΑ ήταν απέναντι στους Denver Nuggets όπου σε 14 λεπτά σημείωσε 13 πόντους.

Επιστροφή στην πατρίδα

Μετά το ανεπιτυχές αυτό πέρασμα από το ΝΒΑ επέστρεψε εκ νέου στο Βελιγράδι και την Partizan. Στόχος του φυσικά να φτάσει στη κατάκτηση κι άλλων τροπαίων.  Μαζί με τους Djordjevic και Danilovic συνέθεσαν μία απίστευτη ομάδα που χτυπούσε από παντού. Είχαν όμως να αντιμετωπίσουν μία απίστευτη ομάδα που δεν είναι άλλη από την Jugoplastika. Η ομάδα του Πάσπαλι αν και προσπάθησε δεν μπόρεσε να φτάσει την κατάκτηση κάποιου τίτλου και να σταματήσει την κυριαρχία των Kukoc και Radja.

Ο Πάσπαλι έφτασε στη δόξα μέσω του Ολυμπιακού

Τη σεζόν 1991-1992 και σε μία περίεργη φάση της καριέρας του ο Πάσπαλι έφτασε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Αυτή η συνεργασία ήταν που αναγέννησε τόσο τη καριέρα του παίκτη αλλά κυρίως της ομάδας. Ο Ολυμπιακός τη προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει μόλις 8^ος και με τον Γιάννη Ιωαννίδη στο πάγκο του θα προσπαθούσε για τη μεγάλη ανατροπή. Ο Πάσπαλι ήταν πραγματικά συγκλονιστικός και αποτέλεσε ένα τεράστιο όπλο στη φαρέτρα του Ιωαννίδη. Με τον Μαυροβούνιο να πετυχαίνει σε πολλά ματς πάνω από 40 πόντους ο Ολυμπιακός έφτασε μέχρι τους τελικούς που όμως ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ.

Μπορεί η πρώτη του χρονιά στην ομάδα να μην συνδυάστηκε με κάποιο τίτλο όμως όλοι έβλεπαν πως η μεγάλη αλλαγή είχε γίνει. Και αυτό επιβεβαιώθηκε με τη κατάκτηση του πολυπόθητου πρωταθλήματος το οποίο φυσικά πιστώνεται και με το παραπάνω στις εμφανίσεις του Πάσπαλι. Σε πολλούς όμως φιλάθλους έχει μείνει το λάθος του Μαυροβούνιου στο ματς με την Limoges. Με μόλις λίγα δευτερόλεπτα να μένουν στο ρολόι, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν μόνο ένα καλάθι για να πάρει τη πρόκριση για το Final-Four. Όμως ο Πάσπαλι έκανε λάθος καθώς πάτησε τη πλάγια γραμμή με αποτέλεσμα η μπάλα να πάει στους Γάλλους και εν τέλει με δικό τους να παίρνουν εκείνοι τη πρόκριση για το Final-Four που διοργανώθηκε στο Πειραιά.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να έχασε αυτή τη σπουδαία ευκαιρία για τη πρόκριση αλλά σίγουρα η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστο. Ο Ολυμπιακός πλέον είχε επιστρέψει στη μπασκετική επικαιρότητα. Η επόμενη σεζόν ήταν ακόμα καλύτερη για τους ερυθρόλευκους αφού και το υλικό που είχαν στα χέρια τους ήταν ακόμα πιο δυνατό. Στην Ελλάδα η ομάδα του Ιωαννίδη έφτασε μέχρι τη κατάκτηση του νταμπλ και πλέον όλοι περίμεναν την ευρωπαϊκή διάκριση. Ο Ολυμπιακός έφτασε αυτή τη φορά στο Final-Four του Τελ-Αβίβ και με τη νίκη του απέναντι στον Παναθηναϊκό, πήρε τη πρόκριση για το μεγάλο τελικό. Και εκεί όμως ο Πάσπαλι αποδείχθηκε ξανά μοιραίος. Με τον Ολυμπιακό να μην σκοράρει για επτά ολόκληρα λεπτά και τον Πάσπαλι να αστοχεί τόσο στις κρίσιμες βολές όσο και στο επόμενο σουτ που επιχείρησε, η ελληνική ομάδα έχασε μία τεράστια ευκαιρία για να κατακτήσει το τρόπαιο. Πολλοί έριξαν την ευθύνη του αποτελέσματος αυτού τόσο στον Πάσπαλι όσο και στον Ιωαννίδη λόγω της δυσκολίας του να διαχειριστεί τα δύσκολα τελευταία λεπτά. Πολλοί ακόμα έχουν σταθείς το γεγονός πως ο Πάσπαλι κατά τη διάρκεια της δεύτερης σεζόν άλλαξε το τρόπο που εκτελούσε τα σουτ. Διάφορες φήμες της εποχής αναφέρουν πως ένας τραυματισμός τον επηρέασε τόσο που άλλαξε και το τρόπο εκτέλεσης. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία του Πάσπαλι στην ομάδα.

Κεφάλαιο Παναθηναϊκός και Πανιώνιος

Η σεζόν 1994-1995 θα βρει τον Πάσπαλι στο απέναντι στρατόπεδο δηλαδή τον Παναθηναϊκό. Προσπαθώντας να «αναγεννηθεί» μετά από όλα αυτά που συνέβησαν στο δεύτερο χρόνο της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό, οι πράσινοι αποτελούσαν την καλύτερη ευκαιρία. Μάλιστα, η συνεργασία αυτή ξεκίνησε με το καλύτερο τρόπο καθώς ο Παναθηναϊκός νίκησε τον αιώνιο αντίπαλο για το θεσμό του Κυπέλλου, έχοντας μεγάλο πρωταγωνιστή τον Πάσπαλι. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Ο Πάσπαλι ήταν απελπιστικά άστοχος στις προσπάθειες του και από έναν εξαιρετικό σκόρερ μετατράπηκε σε έναν παίκτη που απλώς σκόραρε σε καταστάσεις αιφνιδιασμού και σε σουτ κοντά από το καλάθι. Παρόλα αυτά το μπάσκετ που έπαιζε ο Παναθηναϊκός εκείνης της περιόδου ήταν αρκετά ελκυστικό οπότε και οι στόχοι ήταν μεγάλοι. Όμως στο τέλος οι πράσινοι έχασαν όλες τις σημαντικές μονομαχίες που είχαν να δώσουν. Αρχικά, στο Final-Four στη Σαραγόσα ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στο μεγάλο ημιτελικό από τον Ολυμπιακού του τρομερού Eddie Johnson και στο τέλος χάθηκε και το εγχώριο πρωτάθλημα.

Ο Dusan Ivkovic έπεισε τον Πάσπαλι να παραμείνει στην Ελλάδα και να αγωνιστεί με τα χρώματα του Πανιωνίου. Ο Πάσπαλι αποδέχθηκε αυτή τη καινούργια πρόκληση και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε ο ηγέτης της ομάδας. Οι εμφανίσεις του Πάσπαλι ήταν απλά εκπληκτικές και όντας ο ηγέτης της ομάδας, οδήγησε το Πανιώνιο στη τρίτη θέση του πρωταθλήματος.

Οι εμφανίσεις του όπως είναι φυσικό δεν πέρασαν απαρατήρητες. Οι Atlanta Hawks έδωσε την ευκαιρία στον Πάσπαλι να αγωνιστεί εκ νέου στο ΝΒΑ και να αποδείξει πως αξίζει να βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους. Όμως η εξωαγωνιστική συμπεριφορά του παρέμενε πάντα το μεγαλύτερο εμπόδιο και αυτό του στέρησε ξανά τη συμμετοχή του στο ΝΒΑ.

Το τέλος της καριέρας του

Εφόσον το όνειρο του ΝΒΑ απομακρύνθηκε για άλλη μία φορά, ο Πάσπαλι συμφώνησε με τη γαλλική Racing Paris. Ο ίδιος πλέον είχε μεγαλώσει αρκετά και αυτό φαινόταν στις κινήσεις του. Παρόλα αυτά έβαζε τον εαυτό του ξανά μπροστά στις δυσκολίες και κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στο τίτλο ύστερα από 49 ολόκληρα χρόνια.

Η γοητεία της Ελλάδας και η αγάπη του ίδιου για τη χώρα μας δεν έφυγε ποτέ. Έτσι αποδέχτηκε το κάλεσμα του Άρη και η σπουδαία καριέρα του θα συνεχιζόταν στη Θεσσαλονίκη. Με τους «κίτρινους» κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος στο Final-Four της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα επίτευγμα με ξεχωριστή σημασία καθώς αγωνίστηκε τραυματίας στον τελικό, ενώ όλη οι παίκτες της ομάδας δεν είχαν πληρωθεί. Ο Πάσπαλι έβαλε για άλλη μία φορά πλάτη και στάθηκε δίπλα στην ομάδα παρά τις δυσκολίες. Στο τέλος της χρονιάς η κατάκτηση αυτού του Κυπέλλου ήταν η ανταμοιβή αυτής της προσπάθειας.

Το καλοκαίρι του 1998 υπέγραψε στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Kinder Bologna προκειμένου να μην χαλάσει το χατίρι στον φίλο του Sasha Danilovic. Εκεί έπαιξε μέχρι τον Δεκέμβρη όταν αποφάσισε στα 32 του χρόνια να σταματήσει το μπάσκετ. Tα χρόνια προβλήματα τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσαν καθώς και το κάπνισμα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του τον είχαν επηρεάσει πάρα πολύ. Οι γιατροί τον συμβούλεψαν να αποχωρήσει από την ενεργό δράση και Πάσπαλι το ακολούθησε. Πρόλαβε όμως να αφήσει μία σπουδαία παρακαταθήκη και επιτεύγματα που πολλοί ακόμα και τώρα θα ζήλευαν. Αναμφίβολα, ο Πάσπαλι αποτελεί ένα μπασκετικό είδωλο. Η εξωτερική του ζωή μπορεί να μην είναι παράδειγμα προς μίμηση αλλά αυτά που έκανε μέσα στο παρκέ είναι αξιοθαύμαστα. Δεν θα ήταν υπερβολή, μάλιστα, αν πούμε πως ο Πάσπαλι είναι ένας από τους κορυφαίους ξένους παίκτες που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα. Τα κατορθώματα του άλλωστε το επιβεβαιώνουν…