Με αφορμή την μεταγραφή του Podence στη Wolves το debut.gr και ο Κωνσταντίνος Μητρόπουλος παρουσιάζουν τους παίκτες από τους οποίους ο Ολυμπιακός έβγαλε αρκετά χρήματα κατά την πώληση τους αλλά και αυτούς που δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ στις προσδοκίες της ομάδας και στο τέλος το ταμείο είναι μείον...

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως αγοραπωλησίες – Ολυμπιακός έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Παίκτες μη αναγνωρισμένοι βρίσκουν την Ελλάδα σαν τη τέλεια ευκαιρία προκείμενου να δείξουν το ταλέντο τους και στη συνέχεια αν οι συγκυρίες το επιτρέπουν να πάρουν μεταγραφή για τα πιο πάνω «σαλόνια». Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παιχτών που ήρθαν στον Ολυμπιακό με ελάχιστα χρήματα και πουλήθηκαν με ένα τρελό ποσό για τα ελληνικά δεδομένα. Οι ερυθρόλευκοι από τέτοιες πωλήσεις ναι μεν ζημιώνονται αγωνιστικά, σε καμία περίπτωση όμως δεν ζημιώνονται οικονομικά. Προσδοκίες για ψηλά συμβόλαια υπήρχαν για αρκετούς παίκτες στο λιμάνι. Άλλοι τα κατάφεραν, άλλοι απέτυχαν παταγωδώς. Το debut.gr ετοίμασε μία λίστα με παίκτες που είτε κατάφεραν να πάρουν τη μεταγραφή που προσδοκούσανή η για άλλους λόγους η καριέρα τους άρχιζε να παίρνει τη κατιούσα.

Zlatko Zahovič

Μία από τις καλύτερες και ακριβότερες μεταγραφές του Κόκκαλη στον Ολυμπιακό. Ο Zahovič προερχόταν από την Πόρτο με την οποία είχε πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις. Ο Ολυμπιακός τότε δαπάνησε περίπου 14 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει και μαζί με τον Giovanni συνέδεσαν ένα απίστευτο επιθετικό δίδυμο. Ο ατίθασος χαρακτήρας του Σλοβένου όμως είναι αυτός που τον εμπόδισε να αφήσει εποχή στον ποδόσφαιρο. Τα πειθαρχικά παραπτώματα έρχονταν το ένα μετά το άλλο, οι συγκρούσεις με τους προπονητές ήταν καθημερινές. Τελικά ο «γκρινιάρης» Zlatko έμεινε στον Ολυμπιακό μόνο για ένα χρόνο και κατάφερε να καταγράψει μόλις 14 συμμετοχές. Σαν όνομα παραμένει ένα από τα καλύτερα που πέρασαν από την Ελλάδα αλλά σαν επένδυση απέτυχε παταγωδώς.

Nery Castillo

To 2000 έφτασε στον Ολυμπιακό από την άγνωστη Danubio ο πιτσιρικάς Nery Castillo με ένα μικρό μεταγραφικό κόστος για την ομάδα. Ο τρελός Ουρουγουανός χρειάστηκε λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα και από ένα σημείο και μετά απογειώθηκε. Οι εμφανίσεις του ήταν πραγματικά εκπληκτικές και γρήγορα προσέλκυσε το ενδιαφέρον αρκετών μεγάλων ομάδων. Τελικά ο Ολυμπιακός κατάφερε να αποσπάσει 20 εκατομμύρια από την Ουκρανική Shakhtar Donetsk. Μπορεί η καριέρα του Castillo να μην είχε την εξέλιξη που περιμέναμε αλλά σίγουρα το ταμείο του Ολυμπιακού ήταν κάτι παραπάνω από κερδισμένο.

Albert Riera

H πρώτη από τις μεγάλες μεταγραφές του Μαρινάκη στον Ολυμπιακό. Ο Riera αγωνιζόταν στην Liverpool και οι ερυθρόλευκοι έβγαλαν από τα ταμεία τους περίπου 6 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσουν. Ο Ισπανός δεν μπορούμε να πούμε πως απογοήτευσε αλλά από την άλλη δεν ικανοποίησε και με τις εμφανίσεις του. Ίσως ο ίδιος να επαναπαύτηκε πάνω στο συμβόλαιο του και να σταμάτησε να δουλεύει. Εν τέλει πουλήθηκε στη Galatasaray τον επόμενο χρόνο για 3 εκατομμύρια ευρώ περιορίζοντας λίγο τη «χασούρα».

Arthur Masuaku

To 2014 η ομάδα του Πειραιά απέκτησε από την άσημη Valenciennes τον Γάλλο back Arthur Masuaku. Πολλοί δεν εντυπωσιάστηκαν από αυτή τη μεταγραφική κίνηση. Όμως στο γήπεδο αποδεικνύονται όλα. Ο Γάλλος ακραίος πραγματοποίησε αρκετά καλές εμφανίσεις και μέχρι σήμερα θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα back που έχουν περάσει από τον Ολυμπιακό. Μπορεί και αυτός από ένα σημείο και μετά να έδειχνε αδιάφορος αλλά την δουλειά του την είχε κάνει νωρίτερα. Μετά από δύο χρόνια και 51 εμφανίσεις με τα κόκκινα πουλήθηκε στην Αγγλική West Ham για 7 εκατομμύρια ευρώ. Δεν τα λες και άσχημα…

Diogo Luís Santo

Σεζόν 2008-2009 και ο Ολυμπιακός βγάζει από τα ταμεία του 9 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση του Βραζιλιάνου πιτσιρικά Diogo. Το ταλέντο του και η εκτελεστική του δεινότητα ήταν αρκετά καλή. Εξάλλου στη πρώτη του σεζόν με τον Ολυμπιακό ήταν εξαιρετικός και αρκετοί έτριβαν τα χέρια τους γι’ αυτή την επένδυση. Πολλές ομάδες της Αγγλίας όπως η Λίβερπουλ έδειξε το ενδιαφέρον της όμως η συνέχεια δεν ήταν η ίδια.  Ο Diogo μαγεύτηκε από τις «ομορφιές» της Ελλάδας και ξέχασε τα πάντα. Τα πειθαρχικά παραπτώματα ήταν συνεχόμενα αλλά και ο ίδιος έβγαζε μία αίσθηση τεμπελιάς. Τελικά όχι μόνο δεν πουλήθηκε με το εξωφρενικό ποσό που περίμεναν αλλά μετά από πέντε χρόνια κοινής πορείας (με ενδιάμεσους δανεισμούς) περίμεναν απλώς τη κατάλληλη ώρα για να τον ξεφορτωθούν.

Κώστας Μανωλάς

Μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον Θρασύβουλο και την ΑΕΚ και με ένα ιστορικό όνομα στη πλάτη του, ο Κώστας Μανωλάς υπέγραψε ως ελεύθερος στον Ολυμπιακό. Με σκληρή δουλειά και πειθαρχία απέδειξε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Οι εμφανίσεις του μέσα στο γήπεδο ήταν εκπληκτικές ενώ και ο ίδιος δημιούργησε μία εξαιρετική σχέση με την ερυθρόλευκη εξέδρα. Γρήγορα στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο κατάλαβαν πως δεν θα μπορούσαν να τον κρατήσουν παραπάνω αλλά να τον πουλήσουν με ένα ικανοποιητικό ποσό. Τελικά το κοντέρ σταμάτησε στα 13 εκατομμύρια της Ιταλικής Ρόμα.

Dudu Cearense

Άλλος ένας παίκτης που το ταλέντο του περίσσευε. Αγωνιζόμενος στο χώρο ρου κέντρου έδειξε με το καλημέρα τις επιθετικές του ικανότητες και γρήγορα προσέλκυσε το ενδιαφέρον αρκετών συλλόγων. Ο Ολυμπιακός μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τον έκανε δικό του με ένα ποσό γύρω στα 6 εκατομμύρια ευρώ. Ο παίκτης αυτός δεν ξέρουμε ποτέ αν έφτασε στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Κάτι οι τραυματισμοί κάτι οι κόντρες με τους προπονητές τον έκαναν να ξεφεύγει και να ξεπερνά τα όρια. Μετά από τρία χρόνια στο λιμάνι αποχώρησε με προορισμό τη Βραζιλία έναντι 1 εκατομμυρίου ευρώ. Συμπερασματικά πιο πολλά τα αρνητικά παρά τα θετικά.

Brown Ideye

Τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου και ο Ολυμπιακός του Μάρκο Σίλβα κάνει δικό του τον Brown Ideye για 6 εκατομμύρια ευρώ. Ο Ideye αποτελούσε έναν δεινό σκόρερ που έψαχνε να βρει ξανά τον εαυτό του. Τον οποίο και βρήκε. Όσο περνούσε ο καιρός και προσαρμοζόταν γινόταν ολοένα και καλύτερος. Μέχρι που μπήκε στη ζωή του η Κίνα στην οποία και δεν μπόρεσε να της γυρίσει τη πλάτη. Μπορεί ο Ολυμπιακός να ήταν στην αρχή αρνητικός αλλά τα 12 εκατομμύρια ήταν πολλά για να αρνηθεί. Η επένδυση όμως στέφθηκε με επιτυχία.

Björn Engels

Στην προκειμένη περίπτωση η ευθύνη δεν βαραίνει εξ’ ολοκλήρου τον παίκτη. Εξάλλου αυτό αποδεικνύεται από τη συνέχεια της καριέρας του. Ο Ολυμπιακός πίστεψε σε αυτόν, έδωσε 7 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει αλλά η χρονιά ήταν καταστροφική από όλες τις πλευρές. Ο Engels ναι μεν είχε αδυναμίες αλλά σίγουρα είχε και πολλές αρετές. Μετά το τέλος της χρονιάς και την απώλεια του πρωταθλήματος αποφασίστηκε δημιουργία ομάδας από την αρχή οπότε η μπάλα πήρε και τον Engels. Εν τέλει πουλήθηκε έναντι 4 εκατομμύριων παίρνοντας πίσω ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που επενδύθηκαν γι’ αυτόν. Αν όμως η ομάδα είχε πιστέψει παραπάνω σε αυτόν, ίσως και να είχε πουληθεί με περισσότερα χρήματα αν κρίνουμε από τη πορεία της καριέρας του.

Κώστας Μήτρογλου

Το 2007 ο Ολυμπιακός και ο Κόκκαλης πίστεψαν και υπέγραψαν έναν πιτσιρικά με το όνομα Μήτρογλου. Ο ίδιος είχε δείξει σημάδια του ταλέντου του από πολύ νωρίς όμως με τον ατίθασο χαρακτήρα του κάπου το έχανε. Μετά από αρκετούς δανεισμούς κατάφερε να βρει τη φόρμα του και να σκοράρει κατά ριπάς. Η πώληση του ήταν φυσικό επακόλουθο αλλά ίσως να έγινε την λάθος στιγμή. Πάντως ο Ολυμπιακός έβαλε στα ταμεία του περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ. Καθόλου άσχημα.

Jaouad Zairi

H τεχνική του κατάρτιση παραμένει μέχρι σήμερα ζηλευτή. Ζογκλέρ από τους λίγους. Συμπεριφορά όμως μηδέν. Από τον Zairi o Ολυμπιακός περίμενε περισσότερα τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά. Εξάλλου ήταν παίκτης που μπορούσε να σταθεί σε ένα πρωτάθλημα καλύτερο από το Ελληνικό. Ο Ολυμπιακός τον είχε υπογράψει ως ελεύθερο, ο Zairi στο τέλος αποχώρησε ως ελεύθερος οπότε και οι δυο πλευρές είναι ευχαριστημένες.

Alan Pulido

Αποτέλεσε μεταγραφικό σήριαλ ενός ολόκληρου καλοκαιριού. Ένας Μεξικάνος ταλαντούχος επιθετικός που ήθελε να ανοίξει τα φτερά του αλλά οι συγκυρίες και τα παιχνίδια των managers δεν τον άφηναν να κάνει το βήμα παραπάνω. Μετά από αρκετές συγκρούσεις ο Pulido κατάφερε να πάρει μεταγραφή για τον Λεβαδειακό και από εκεί για τον Ολυμπιακό. Στην Ευρώπη ο Pulido έδειχνε σαν ψάρι έξω από τα νερά του και αυτό φαινόταν. Δεν μπορούσε να προσαρμοστεί αλλά δεν πήρε και τις ευκαιρίες που ίσως θα άξιζε. Ο Ολυμπιακός όμως μόνο κερδισμένος βγήκε αφού τον πούλησε έναντι 6 εκατομμυρίων ευρώ.

Emmanuel Emenike

Ήρθε, είδε, του άρεσε η ζωή αλλά έφυγε κακήν κακώς. Τα λεφτά που πήρε δεν τα άξιζε σε καμία περίπτωση. Μπορεί εκείνη η χρονιά να αποτελεί δικαιολογία καθώς όλος ο οργανισμός της ομάδας περνούσε κρίση αλλά ο Emenike δεν κατάφερε ποτέ να αποδώσει τα αναμενόμενα. Ήρθε με τη φήμη του γκολτζή αν και σε μεγάλη ηλικία αλλά δεν το απέδειξε ποτέ. Χαιρέτησε γρήγορα και όλοι ξεχνούν αυτή την συνεργασία. Φυσικά σε αυτή τη περίπτωση το ταμείο είναι μείον.

Luka Milivojević

Όταν ανακοινώθηκε υπήρχε μία μουρμούρα καθώς ο περισσότερος κόσμος περίμενε κάτι καλύτερο. Ο Milivojevic απέδειξε όμως πως μπάλα παίζει το ταλέντο και όχι τα λεφτά. Δούλεψε πάρα πολύ βελτιώνοντας πολλές από τι αδυναμίες του και τώρα αγωνίζεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Ο Ολυμπιακός έδωσε περίπου 2,5 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει αλλά ήξερε που έδινε τα λεφτά του. Αρνήθηκε πρόταση 5 εκατομμύριων από την Fenerbahce γιατί γνώριζε πως θα πουληθεί με παραπάνω. Όπως και έγινε. 15 εκατομμύρια από την Crystal Palace και μία από τις ακριβότερες πωλήσεις στην ιστορία του συλλόγου.

Lomana LuaLua

O άνθρωπος «κωλοτούμπα» που ήρθε για να φέρει τα πάνω κάτω στην επίθεση του Ολυμπιακού. Πολλοί τον είχαν χαρακτηρίσει ως έναν παίκτη-διαμάντι από τον οποίο ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να βγάλει αρκετά χρήματα. Ο Κόκκαλης τότε έδωσε 4 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει από την Αγγλική Portsmouth αλλά οι προσδοκίες των ανθρώπων δεν ικανοποιήθηκαν. Κάτι οι τραυματισμοί, κάτι και ο ατίθασος χαρακτήρας του Lua Lua έφερε γρήγορο τέλος σε αυτή τη συνεργασία.

Vladimír Weiss

O Σλοβένος αποτελούσε ένα από τα καλύτερα ταλέντα της γενιάς του. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε την ευκαιρία και έκλεισε το νεαρό ακραίο ως ελεύθερο. Ο Weiss παρά το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του έδειχνε να είναι αρκετά περίεργος ως χαρακτήρας ενώ δεν είναι λίγα τα δημοσιεύματα που αναφέρουν πως δημιουργούσε προβλήματα στα αποδυτήρια. Από ένα σημείο και μετά ενδιαφερόταν πιο πολύ για το χρηματικό και γι’ αυτό αποφάσισε να πάρει μεταγραφή για τη Σαουδική Αραβία(!). Ο Ολυμπιακός πάντως έβαλε στα ταμεία του από το πουθενά περίπου 5 εκατομμύρια.

Marco Né

Μετά τη τεράστια επιτυχία της μεταγραφής του Yaya Touré ο Ολυμπιακός έσπευσε να κλείσει τον αντικαταστάτη του. Και το όνομα αυτού Marco Ne. Όμως αποδείχθηκε άνθρακος ο θησαυρός. Ο νεαρός μέσος δεν μπήκε ποτέ στα παπούτσια του καθώς πάντα ένας τραυματισμός τον ταλαιπωρούσε. Φυσικό και επακόλουθο ήταν να μείνει ελεύθερος.

Παναγιώτης Ρέτσος

Και για το τέλος ο Παναγιώτης Ρέτσος. Ένας παίκτης που αποτελεί δημιουργία του Ολυμπιακού καθώς ξεκίνησε από τις μικρές ομάδες του συλλόγου. Έπεσε κατευθείαν στα βαθιά και ανταποκρίθηκε. Βασικός σε αρκετά ματς αλλά κακά τα ψέματα ο Ολυμπιακός δεν τον χάρηκε όσο θα ήθελε. Ο Μπάγερν Λεβερκούζεν με συνοπτικές διαδικασίες έκλεισε τον νεαρό αμυντικό έναντι του ποσού των 22 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Ρέτσος ήταν η ακριβότερη μεταγραφή του Ολυμπιακού πριν ακολουθήσει αυτή του Podence.

Πηγή Εικόνας: kerkida.net

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ