Ο Kobe Bryant έφυγε από τη ζωή με έναν τραγικό τρόπο και τον αποχαιρετούμε με ένα τεράστιο ευχαριστώ και ένα μεγαλύτερο γιατί.

Μουδιάζεις. Ξεροκαταπίνεις. Λες “κάτσε να το ψάξω, ο καθένας γράφει ο,τι γουστάρει”. Το βλέπεις παντού. Δεν το πιστεύεις. Το στέλνεις σε όλους τους φίλους σου. Σε εκείνους που ξενυχτούσατε μαζί να τον δείτε να παίζει, να σηκώνει κούπες, να γράφει ιστορία.

Ο Kobe για όσους δεν έζησαν τον Jordan και την προ αυτού εποχή ήταν ο GOAT. Ένας θρύλος. Μύθος του αθλήματος αλλά και πάσης φύσης σπορ. Ένα ίνδαλμα, παράδειγμα προς μίμηση. Έβαλε πολλά παιδιά στα παρκέ, τους έδωσε το Mamba Mentality και τους έκανε να κυνηγούν μία σπυριάρα.

Αλλά και εκτός γηπέδων, έδωσε έμπνευση σε εκατομμύρια κόσμου. Δε χρειάζεται άλλωστε κάνεις να είναι ειδήμων του μπάσκετ για να τον γνωρίζει. Τόσο τα κατορθώματα του όσο και η προσωπικότητά του ήταν φημισμένη στα πέρατα της Γης.

Γι’ αυτό και ο θρήνος είναι παγκόσμιος για αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί υπήρξε αιτία και αφορμή να αλλάξουν εκατομμύρια ζωές. Μεταξύ αυτών και η δική μου. Θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρα αφιερώματα για τα όσα πέτυχε. Αλλά τα σπουδαία ήταν εκτός παρκέ.

Σε ευχαριστώ για όλα Kobe.

Για τα βράδια που ξενύχτησα κι ας είχα σχολείο το επόμενο πρωί.

Για τις καζούρες μετά από ήττες των σπουδαίων Lakers.

Για τους καυγάδες με τους μεγαλύτερους με αφορμή τη σύγκριση με τον Jordan.

Αλλά κυρίως που μου έμαθες ότι είμαστε οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τα πράγματα που θα μας θυμούνται όταν φύγουμε.

“It’s the one thing you can control. You are responsible for how people remember you—or don’t. So don’t take it lightly.”

Mamba Out. Καλό Παράδεισο μεγάλε Kobe.

Σου λέω αντίο με μια βαθιά υπόκλιση, πολλά δάκρυα και ένα μεγάλο γιατί.