Μεγάλη νίκη για την ομάδα του Παναθηναϊκού κόντρα σε έναν σπουδαίο αντίπαλο. Έναν αντίπαλο που πέρυσι έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης και έχει τις ίδιες βλέψεις και για την φετινή χρονιά. Μάλιστα το σκορ 86-70 δείχνει ότι ήταν μια καθαρή νίκη, που την άξιζε με όλη την σημασία της λέξης. Η ομάδα του κόουτς Πεδουλάκη, […]

Μεγάλη νίκη για την ομάδα του Παναθηναϊκού κόντρα σε έναν σπουδαίο αντίπαλο. Έναν αντίπαλο που πέρυσι έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης και έχει τις ίδιες βλέψεις και για την φετινή χρονιά. Μάλιστα το σκορ 86-70 δείχνει ότι ήταν μια καθαρή νίκη, που την άξιζε με όλη την σημασία της λέξης.

Η ομάδα του κόουτς Πεδουλάκη, μετά το 106 παθητικό στην Ρωσία, έδειξε ότι μπορεί να παίξει άμυνα και να κρατήσει χαμηλά μια φύσει και θέσει επιθετική ομάδα. Για να γίνει αυτό βέβαια, χρειάστηκαν γενναίες αποφάσεις από τον προπονητή του και ένας κόσμος που έσπρωχνε σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού.

Benjamin Bentil - Panathinaikos OPAP Athens - EB19

Η αισιοδοξία

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να αισιοδοξεί για δύο λόγους κυρίως. Ο πρώτος και ίσως ο πιο σημαντικός είναι ότι βρήκε πολλούς πρωταγωνιστές. Ξαφνικά μια ομάδα που βασιζόταν στην τριπλέτα Καλάθη-Φριντέτ-Τόμας, είδε να ξεπηδούν από τον πάγκο κι άλλοι ικανοί να βοηθήσουν κι άλλοι εν δυνάμει πρωταγωνιστές.

Πέντε παίκτες με 10+ πόντους χωρίς μέσα σε αυτούς να είναι ο Τόμας, αντικατοπτρίζει απόλυτα αυτό που προσπαθώ να περιγράψω. Ο καλός αμυντικός μέχρι χθες Παπαπέτρου, βρήκε το χέρι του. Ο καλός κατά διαστήματα Ράις, είχε διάρκεια και ο ξεχασμένος Παπαγιάννης ήταν κυρίαρχος κάτω και πάνω από τα καλάθια. Τρομερό κέρδος αυτό αν καταφέρει να το σταθεροποιήσει. Ειδικά ο Παπαγιάννης, θα ανεβάσει επίπεδο τον Παναθηναϊκό, αφού καλύπτει την μεγάλη τρύπα που έχει η ομάδα. Μην πούμε τίποτα παραπάνω όμως για αυτόν, διότι η ασυνέπεια του, δεν μας επιτρέπει να το κάνουμε.

Το δεύτερο πολύ σημαντικό στοιχείο για το οποίο ο Παναθηναϊκός φεύγει με μεγάλο χαμόγελο, είναι ότι κατάφερε να «χαλάσει» το παιχνίδι της Εφές. Μια ομάδα με ένα κάρο επιθετικές λύσεις. Δουλεμένη και με σχεδόν το ίδιο ρόστερ με την περσινή σεζόν, εγκλωβίστηκε απόλυτα από την άμυνα του Παναθηναϊκού.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι η Εφές σχεδόν για 40 λεπτά, απλά σούταρε τρίποντο μετά το σκριν. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο έκανε μόνο αυτό. Φυσικά και ο ΠΑΟ είχε κενό εκεί. Αδυνατούσε χαρακτηριστικά να βγει στο “χεντς άουτ” μετά το σκριν. Αλλά είναι νίκη ότι η Εφές περιορίστηκε στο να κάνει μόνο αυτό. Νίκη και προπονητικά αλλά και αγωνιστικά, αφού εν πολλοίς έκρινε την χαμηλή παραγωγικότητα των Τούρκων.

Shane Larkin - Anadolu Efes Istanbul - EB19

Το πρόβλημα που παραμένει

Πάντως δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα ξαφνικά. Η ομάδα έκανε καλή νίκη και καλή εμφάνιση, αλλά δεν πρέπει να μείνει σε αυτό. Μπορεί ο Παπαγιάννης να έλυσε το πρόβλημα στην τελευταία περίοδο, αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα σταμάτησε να υπάρχει. Εξάλλου τα 14 επιθετικά ριμπάουντ της Εφές, δείχνουν ότι ακόμα και στο καλό ματς, το ζήτημα είναι ακόμα εκεί.

Ο Παναθηναϊκός κλείνει την διαβολοβδομάδα με 1-1. Όχι άσχημα, αλλά όχι και τέλεια. Με καλά αλλά και με κακά διαστήματα. Με προτερήματα αλλά και αδυναμίες. Αυτό που πρέπει να κρατήσει όμως είναι ο σημερινός πλουραλισμός. Αυτό δεν χρειάζεται να γίνεται βέβαια για  15 συνεχόμενα λεπτά και να μην βγαίνει κανένας αλλαγή από το σχήμα που πάει καλά. Πρέπει να γίνεται ομαλά και με πλάνο. Αυτή την στιγμή αυτό δεν υπάρχει. Δεν είναι δουλεμένο. Αλλά αν οι παίκτες έχουν την ποιότητα να το κάνουν, έχει γίνει η μισή δουλειά. Η άλλη μισή κρύβεται πίσω από μια λέξη κλειδί…ΔΟΥΛΕΙΑ.