Η διττή σημασία της έλλειψης ανταγωνισμού

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει αντίπαλο στην Α1 και αυτό είναι παραπάνω από εμφανές. Η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη έκανε “πλάκα” και απέναντι στο Προμηθέα Πατρών. Μετά την ΑΕΚ την πρώτη αγωνιστική στο ΟΑΚΑ, ήταν η σειρά των “Πατρινών” να υπαταχθούν στην καθολική ανωτερότητα του Παναθηναϊκού. Με λίγα λόγια, η “φιναλίστ” των τελευταίων τελικών (Προμηθέας) και ο άλλος μεγάλος πόλος του πρωταθλήματος (ΑΕΚ), επιβεβαίωσαν ότι βρίσκονται πολύ μακριά από τους “πράσινους”. Αυτό έχει τα θετικά, αλλά έχει και τα αρνητικά του.

Από την μία ο ΠΑΟ μπορεί να πάρει ψυχολογία από αυτά τα παιχνίδια. Βλέπει δηλαδή, λόγω της έλλειψης ποιότητας των αντιπάλων του, να βγαίνουν ευκολότερα στο παρκέ, τα πράγματα που έχει δουλέψει στην προπόνηση. Οι αυτοματισμοί, τα συστήματα, τα “τρικ’, οι ειδικές καταστάσεις, έχουν μεγαλύτερο πεδίο εφαρμογής και μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας. Αυτό εκ των πραγμάτων γεμίζει με αισιοδοξία την ομάδα και τους παίκτες, που βλέπουν την δουλειά τους να έχει ανταπόκριση. Κρύβει όμως και μια παγίδα. Την παγίδα της αυταπάτης.

Οι “πράσινοι” πρέπει να προσέξουν πως θα διαχειριστούν αυτή τους την υπεροχή. Το γεγονός ότι ουσιαστικά παίζουν χωρίς αντίπαλο, ναι μεν τους βοηθάει να βελτιωθούν αλλά μπορεί εύκολα να τους αποπροσανατολίσει. Οι ομάδα υπερέχει σε τέτοιο βαθμό, που καλύπτει τις αδυναμίες που ουσιαστικά δεν έχει λύσει. Απλά η δυναμική των αντιπάλων της, δεν μπορεί να τις εμφανίσει. Για παράδειγμα στο ματς με τον Προμηθέα, Παπαγιάννης και Γουάιλι, έδειχναν να έχουν την απαιτούμενη ποιότητα να είναι οι βασικοί του Παναθηναϊκού. Το κενό στην ρακέτα δεν εμφανίστηκε ποτέ και η ομάδα έδειχνε να έχει μια άμυνα που “τσακίζει”. Αυτό βέβαια δεν ισχύει και θα φανεί  στο αμέσως επόμενο ματς της Γιούρολιγκ.

Ο κόουτς Πεδουλάκης οφείλει να μην τυφλωθεί από τις εκκωφαντικές νίκες της ομάδας του στην Α1 και να δει το “δάσος”. Η πραγματική εικόνα, δεν είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι η σκληρή και δυσκολότερη από ποτέ τα τελευταία χρόνια Γιουρολίγκ. Εκεί που ο Γουάιλι είναι μικρός στο δέμας και ο Παπαγιάννης ακόμα “νωχελικός” και άπειρος για το επίπεδο. Πάντως το “rotation” και ο τρόπος που χρησιμοποιεί ο Πεδουλάκης τους παίκτες του, δείχνει ότι αντιλαμβάνεται αυτή την παγίδα και σκοπεύει να μην πέσει μέσα.

Ο Νίκος Παππάς

Το αγαπημένο παιδί της “πράσινης” εξέδρας επέστρεψε από τον δεύτερο χιαστό του και προσπαθεί να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς. Προς το παρόν δεν έχει  την αγωνιστική ετοιμότητα ώστε να έχει ενεργό ρόλο στην ομάδα. Ο Πεδουλάκης θέλει να τον επαναφέρει σταδιακά σε “φουλ” αγωνιστικούς ρυθμούς. Δεν έχει μπει στην αποστολή για κανένα παιχνίδι στην Γιούρολιγκ. Ακόμα και στην Ελλάδα είναι ο τελευταίος από τους “κοντούς” που πατάει παρκέ. Παίρνει λίγα και προσεγμένα λεπτά. Ο προπονητής του “τριφυλλιού”, μίλησε μάλιστα στην συνέντευξη τύπου για το θέμα του Παππά. Εξήγησε ότι ακόμα δεν έχει πάρει το “οκ” από το ιατρικό επιτελείο, γιατί ο παίκτης δεν είναι στο 100% . Παράλληλα δεν παρέλειψε να πει, ότι οι υπηρεσίες του παίκτη λείπουν από την ομάδα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Εγώ πάντως θα πω, ότι αν ο Παππάς αν δεν έχει θέμα με το πόδι του κι αν σταματήσει να είναι “φοβικός”, μπορεί να είναι ενεργό μέλος στο “rotation” της ομάδας. Δεν νομίζω ότι ο Μπράουν ακόμα και αυτή την στιγμή, είναι καλύτερος από τον Παππά. Σίγουρα καλό θα είναι να προστατευτεί και να μπει όταν θα είναι και όταν θα νιώσει έτοιμος. Αλλά η ομάδα χρειάζεται δεύτερο 2άρι και αυτός με βάσει τον σχεδιασμό του ρόστερ, είναι και πρέπει να είναι ο Παππάς.