Ο καταραμένος ρυθμός του Πεδουλάκη…

Θυμάμαι μόλις πριν μια βδομάδα, τον προπονητή του Παναθηναϊκού στην συνέντευξη τύπου να μιλάει για τον έλεγχο του ρυθμού. Ο Πεδουλάκης, μίλησε για το σκεπτόμενο μπάσκετ και το μπάσκετ ενστίκτου. Υποστήριξε ότι για να κερδίσεις στα εκτός έδρας παιχνίδια,  πρέπει να παραμερίσεις το ένστικτο και να επιβάλεις το ρυθμό σου.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να το κάνει και σε γενικές γραμμές το κατάφερε για περίπου 30 λεπτά. Από ότι φάνηκε όμως δεν ήταν αρκετό. Όχι γιατί χρειάζεται παραπάνω για να κερδίσεις την Βιλερμπάν, αλλά γιατί ο Παναθηναϊκός με τις αδυναμίες που έχει σαν ομάδα, τα 30 λεπτά δεν του φτάνουν, ακόμα και με μια αδύναμη αντίπαλο όπως η Γαλλική ομάδα. Παίζοντας σε ένα ματς με 57% στα δίποντα και 40% στο τρίποντο, κατάφερε να χάσει από έναν αντίπαλο χαμηλότερης δυναμικής.

Το ματς

O Παναθηναϊκός ξεκίνησε λίγο μουδιασμένα το παιχνίδι, σχετικά γρήγορα όμως ανέκαμψε και πέρασε μπροστά. Χωρίς ξεσπάσματα αλλά με συνέπεια έχτιζε σταδιακά διαφορά. Στην επίθεση έβρισκε το δρόμο προς το καλάθι και όντας αρκετά εύστοχος σταθεροποίησε την απόσταση από την Βιλερμπάν σε διψήφιο αριθμό πόντων. Καλάθης, Τόμας και Φριντέτ ήταν σε καλή μέρα, παίρνοντας τον κύριο όγκο των επιθέσεων.

Όλα έδειχναν ότι ο ΠΑΟ θα έπαιρνε μια ελεγχόμενα άνετη νίκη με μία καλή για τα δεδομένα της εποχής εμφάνιση. Όλα αυτά μέχρι περίπου το 28′. Από εκεί και πέρα, η ομάδα έχασε το προσανατολισμό του στην επίθεση και στην άμυνα άρχισε να δέχεται τα τρίποντα που ροκάνισαν την διαφορά. Η Βιλερμπάν κατάφερε να κοιμίσει τον Παναθηναϊκό και τον Πεδουλάκη και τελικά να κλέψει ένα ματς που έμοιαζε ότι ήταν χαμένο. Τα 14 επιθετικά ριμπαουντ των γηπεδούχουν και οι 14/27 βολές του Παναθηναϊκού, ήταν καθοριστικοί παράγοντες που έκριναν το παιχνίδι.

Το κενό στην ρακέτα

Δυστυχώς τα ψηλά κορμιά της Βιλερμπάν επιβεβαίωσαν τους αρχικούς μας φόβους για τα κενά στην ρακέτα. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να ανταποκριθεί ούτε στην ατομική άμυνα στο “ζωγραφιστό”, αλλά ούτε και στο ριμπάουντ. Τα 14 επιθετικά ριμπάουντ των Γάλλων πλήγωσαν την ομάδα του Πεδουλάκη, που μοιάζει για ακόμα μια χρονιά να αδυνατεί να κλείσει την πληγή της ρακέτας. Ο κόουτς των πρασίνων προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα, κλείνοντας προς τα μέσα και δίνοντας βοήθεια από την “weak side”. Η Βιλεμπάν διάβασε την αντιμετώπιση και απάντησε, έχοντας μεγάλη ευστοχία στα ελεύθερα τρίποντα στο κρίσιμο σημείο. Ο “άσημος” Τζεκίρι, τελείωσε το ματς με 15 πόντους και 12 ριμπάουντς, τα 7 εκ των οποίων επιθετικά. Και εδώ έρχομαι εγώ για να ξαναρωτήσω: Αν με τον Τζεκίρι τόσο, ο Βέσελι και ο Ταβάρες, που θα σταματήσουν;

Η αγία τριάδα

Ο παναθηναϊκός δείχνει σε κάθε του ματς, ότι επιθετικά όλο το παιχνίδι του θα στηριχθεί σε 3 παίκτες. Τον φύσει και θέσει ηγέτη την ομάδας Νικ Καλάθη. Τον “μπαμ” του καλοκαιριού Τζίμερ Φριντέτ και τον πιο συνεπή επιθετικά παίκτη του, τον Ντεσόν Τόμας. Οι τρεις τους, δείχνουν να έχουν όλη την απαιτούμενη ποιότητα για να τραβήξουν το κουπί στην επίθεση της ομάδας. Αλληλοσυμπληρώνονται και είναι πραγματικά ένας σοβαρός λόγος να αισιοδοξούν οι οπαδοί της ομάδας. Πάντως, το ρόστερ πίσω από αυτούς, μοιάζει αρκετά άδειο από ποιότητα. Κανείς από τους άλλους παίκτες, τουλάχιστον αυτή την στιγμή, δεν φαίνεται να μπορεί να ακολουθήσει τους άλλους. Ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να αναζητήσει κι άλλους πρωταγωνιστές, αλλά θα πρέπει να βρει τρόπο να πλαισιώσει τους υπάρχοντες με τον καταλληλότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Κι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του Πεδουλάκη.