Ο Παναθηναϊκός, με εμφανή σημάδια "πρεμιέρας", κέρδισε τον μαχητικό Ερυθρό Αστέρα με 87-82. Νομίζω ότι οι 10 χιλιάδες κόσμου που πήγε σήμερα στο ΟΑΚΑ, είδε πάνω κάτω αυτό που περίμενε.

Οι παίκτες του Αργύρη Πεδουλάκη προσπάθησαν να βγάλουν πράγματα στον αγωνιστικό χώρο. Κυρίως όμως έδειξαν ότι χρειάζονται πάρα πολύ δουλειά ακόμα για να αφομοιώσουν την τακτική. Πριν κρίνουμε αν η τακτική είναι αυτή που πρέπει, ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρο, ότι δεν παίζει ακόμα, αυτό που ζητά ο κόουτς. Το περίεργο βέβαια θα ήταν να το έκανε από την 1η αγωνιστική. Οπότε σε αυτό το τομέα τουλάχιστον, δεν πρέπει να υπάρχει ανησυχία.

Το ματς

Ο Παναθηναϊκός δεν βασανίστηκε από κενά διαστήματα, που έχουν όλες οι ομάδες αυτή την περίοδο, βασανίστηκε όμως από συγκεκριμένες αδυναμίες. Αδυναμίες που πρέπει να δούμε πως θα εξελιχθούν μέσα στο χρόνο και πως θα αντιμετωπιστούν από τον προπονητή. Για παράδειγμα η σημερινή χρησιμοποίηση του Μήτογλου στο 5, είναι παραδοχή αδυναμίας, ή προπονητικό “τρικ”. Αυτά χρειάζονται χρόνο για να αποσαφηνιστούν. Οπότε, ας μείνουμε στο ότι η ομάδα όπως διαθέτει μεγάλα προτερήματα, φαίνεται να έχει και κάποιες χτυπητές αδυναμίες. Ένα παράδειγμα μόνο να αναφέρω. Όταν ο Γκιστ κάνει στην ρακέτα σου, αυτά που του κάναν πέρυσι οι αντίπαλοι, κάνει συμβαίνει λάθος.

Image result for panathinaikos eruthros 87-82

Εξάρτηση από Καλάθη

Η ομάδα παραμένει -ομάδα του Καλάθη-. Όποιος και να έρθει δίπλα του, αυτός είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας και κατά πάσα πιθανότητα είναι και ο καλύτερος παικτικά, από οποιονδήποτε μπορεί να πείσει ο Παναθηναϊκός να έρθει. Επίσης, θα ήταν αφύσικο η ομάδα να έχει αλλάξει στυλ παιχνιδιού, επειδή ήρθε ο Φριντετ πριν 2 μήνες στο ΟΑΚΑ. Υπήρχαν στιγμές που έψαχνε τον Φριντέτ, στιγμές που έδωσε την μπάλα στον Τόμας. Παρόλα αυτά, η εικόνα της ομάδας, να περιμένει τον Καλάθη να σηκωθεί από το παρκέ για να πάει να πάρει την μπάλα από τα χέρια του συμπαίκτη του, δείχνει ότι η ομάδα χωρίς τον Καλάθη, δεν κάνει βήμα.

Image result for panathinaikos eruthros 87-82

Ο Φριντέτ δεν ήρθε για “ρολίστας”

Δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, που ο Τζίμερ Φριντέτ παλεύει, αλλά δεν παίρνει ποτέ την μπάλα αμαρκάριστος. Έβλεπες την μάταια προσπάθεια του Αμερικανού να βγει να σουτάρει, χωρίς όμως να υπάρχει επαρκές πλάνο για να γίνει κάτι τέτοιο ολοκληρωμένα. Οι συμπαίκτες του δεν μπορούσαν να τον αξιοποιήσουν και κατά συνέπεια, ούτε αυτός μπορούσε να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα για αυτούς. Ο Παναθηναϊκός δεν σκάει 1.7 το χρόνο σε έναν παίκτη για να παίρνει 3 σουτ το ματς. Ούτε για να κρίνεται σε κάθε προσπάθεια που επιχειρεί. Ο κοουτς πρέπει να βρει ένα τρόπο να αξιοποιήσει το όπλο που ζήτησε και πήρε. Πάντως για να τα λέμε όλα, το σπάσιμο της μπάλας στον αμαρκάριστο παίκτη, μετά το δυναμικό “heads up” που του γινόταν, ήταν δουλεμένο. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Πρέπει να κάνουν τον Φριντέτ πρωταγωνιστή.

Ένα μαγκωμένο χαμόγελο

Η σταθερά Τόμας

Όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό ως αντικαταστάτης του Κρις Σίγκλετον, κανείς δεν μπορεί να πει ότι το πήρε με καλό μάτι. Το θέμα όμως είναι, ότι ο Ντεσόν Τόμας με τη δουλειά και την προσπάθεια του, κατάφερε να ανατρέψει αυτή την κατάσταση. Το πιστώνεται 100%, είναι επιτυχία δικιά του και της δουλειάς του, το ότι αυτή τη στιγμή συνειδητά είναι μεγαλύτερη επιθετική απειλή της “front line” του Παναθηναϊκού. Η συνέπεια με την οποία σκοράρει πάνω από 10 πόντους, είναι αξιέπαινη. Επαναλαμβάνω, για έναν παίκτη που δεν είχε τη στήριξη του κόσμου στην αρχή της θητείας του στην ομάδα. Είναι δεδομένο ότι θα συνεχίσει να αποτελεί το βασικό επιθετικό όπλο της ομάδας του κόουτς Πεδουλάκη, γιατί πολύ απλά, έχει το ταλέντο να βάλει την μπάλα μέσα στο αντίπαλο καλάθι.

https://www.youtube.com/watch?v=RlcEsiTC3-g