Πάλι με Βουγιούκα Παναθηναϊκέ…

Ο Παναθηναϊκός ανανέωσε το συμβόλαιο του Ίαν Βουγιούκα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι «σέντερ» της ομάδας, παρέμεινε σε αυτή τιμής ένεκεν. Όχι ότι του έκαναν χάρη, απλά υπήρχαν και μη αγωνιστικοί λόγοι για την παραμονή του. Λίγο ότι είναι χρόνια, λίγο η εμπειρία του, λίγο ότι είναι εξαιρετικός χαρακτήρας, όλα αυτά συνετέλεσαν για να παραμείνει στην ομάδα. Εξάλλου είχε γίνει γνωστό ότι ο Βουγιούκας θα είναι ενεργός, κυρίως στο ελληνικό πρωτάθλημα και ενδεχομένως να μην είναι καν στην 12άδα της Εuroleague. Επιτρέψτε μου να το θεωρήσω δύσκολο. Ο Βουγιούκας θα είναι και στο «ρόστερ» της Ευρώπης. Κι όχι απλά θα είναι. Αλλά ενδεχομένως να  καλείται να λύνει και το επιθετικό πρόβλημα της ομάδας όταν αυτή «κολλάει» μπροστά. Δηλαδή να του πει ο Πεδουλάλης « πάρε την μπάλα να ποστάρεις γιατί μας έχουν μπλοκάρει και πρέπει να αλλάξουμε πλάνο». Το θέμα είναι το γιατί Παναθηναϊκός και Πεδουλάκης, να φτάνουν σε αυτό το σημείο.

Δεν είναι κακός ο Βουγιούκας

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, όλη η παραμένω εισαγωγή δεν είναι κριτική στον Βουγιούκα. Ίσα ίσα, θεωρώ τον «σέντερ» του Παναθηναϊκού, από του πιο ταλαντούχους παίκτες της Euroleague στο παιχνίδι με πλάτη. Ούτε είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι δεν πρέπει να παίζει δευτερόλεπτο. Ο Ίαν, έχει πράγματι την ευχέρεια να απειλήσει και να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, απλά δίνοντάς του την μπάλα κοντά στο καλάθι. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ΑΛΛΑ…

Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να στηρίζεται σε αυτό το βαθμό στο Βουγιούκα. Δεν γίνεται να το κάνει όταν έχεις επιλέξει το «σέντερ» του πριν καν πάρει προπονητή. Και δεν γίνεται να το κάνει, όταν ήταν έτοιμος να αφήσει τον Βουγιούκα να φύγει, για να μην τον έχεις μια ολόκληρη χρονιά εκτός ομάδας. Κάπου υπάρχει μια ανακολουθία. Η οποία είναι και στα «λόγια» αλλά και στις πράξεις.

Αχχ αυτό το αθλητικό πεντάρι

Η ομάδα του Παναθηναϊκού, είναι η μόνη ομάδα που εδώ και μια τριετία (για να μην πω και παραπάνω), δεν μπορεί να βρει έναν ψηλό να στηριχθεί πάνω του. Μήπως τελικά, το να βρεις καλό αθλητικό «πεντάρι», δεν είναι και τόσο εύκολο; Γιατί με άνεση το ακούμε, αλλά παράλληλα οι χρονιές περνάνε και δεν το βλέπουμε. Είτε ο Πέιν (χ2), είτε ο γερασμένος Λάσμε, είτε ο λαβωμένος Γκιστ. Ο Παναθηναϊκός έχει εδώ και χρόνια πρόβλημα στο -5- και δεν δείχνει να το λύνει ούτε φέτος. Όχι επειδή είναι κακός ο Βουγιούκας επαναλαμβάνω, αλλά επειδή είναι ο μόνος από τους ψηλούς σου ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να είναι αρκετό ΚΑΙ φέτος.

Το “step up” των υπολοίπων

Το έγραψα και στο πρώτο κείμενο της στήλης, θα το γράψω και τώρα. Αν δεν κάνει «step up» ένας εκ των ψηλών της ομάδας (Παπαγιάννης, Ουάιλι, Μπέντιλ), ο Παναθηναϊκός θα έχει μεγάλο πρόβλημα στην θέση 5. Αν δεν υπερβάλει εαυτόν κάποιος από τους προαναφερθέντες, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Όχι ότι είναι κακοί παίκτες, απλά κανείς από αυτούς, με το τωρινό τους πρόσωπο, ή με τις τωρινές του δεξιότητες, δεν μπορεί να είναι πρώτο «πεντάρι» στην Euroleague. Όλες οι ομάδες εξάλλου, έχουν τουλάχιστον έναν καλύτερο. Ποιος θα τα βάλει με τον Ταβάρες, τον Μιλουτίνοφ, τον Βέσελι και ούτω κάθε εξής.

Το κοντό σχήμα

Πέρα από τον Βουγιούκα, η άλλη λύση θα είναι κοντά σχήματα, με Μήτογλου ή Ντεσόν στο -5- και Τζόνσον στο -4-. Έχει ενδιαφέρον αλλά όταν γίνεται για να καλυφθούν αδυναμίες και δεν είναι «ατόφια» επιλογή του προπονητή, δεν μπορεί να σε πάει μακριά. Έτσι λοιπόν, δύο δρόμοι υπάρχουν. Είτε σκληρή δουλειά και ελπίδα βελτίωσης του υπάρχοντος υλικού. Είτε παραδοχή του λάθους και σωστή μεταγραφή τώρα. Πριν ξεκινήσει η ομάδα με ένα πρόβλημα, που θα το σέρνει μαζί της σε όλη την σεζόν.