Το debut.gr και ο Κωνσταντίνος Μητρόπουλος, μέσα από ένα μεγάλο αφιέρωμα τεσσάρων κεφαλαίων, προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι της ιστορίας του Άρη που ξεκινά από την ίδρυση του το 1922 μέχρι και σήμερα.

Το τρίτο μέρος του μεγάλου αφιερώματος περιλαμβάνει τις πρώτες δυσκολίες του Άρη τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά-διοικητικά. Από την μία υπάρχει η φυγή του Νίκου Γκάλη και από την άλλη η κατάκτηση των πρώτων Ευρωπαϊκών τροπαίων. Και μέσα σε όλα αυτά η οικονομική ασάφεια. Ο Άρης όμως σαν μεγάλη ομάδα κατάφερε να ανταπεξέλεθει σε όλα τα προβλήματα που του παρουσιάστηκαν.

Ο Άρης χωρίς τον Νίκο Γκάλη (1993–1996)

Αναμφίβολα, η φυγή του Νίκου Γκάλη σηματοδότησε το τέλος μία μεγάλης εποχής. Παράλληλα όμως σηματοδοτούσε και την έναρξη μίας καινούργιας περιόδου. Ο Άρης εξάλλου διέθετε ένα brand name ικανό που θα προσελκούσε τα μεγάλα ονόματα. Το αν τα πράγματα βέβαια δεν εξελίχθηκαν, όπως ο ίδιος ο κόσμος του Άρη ευελπιστούσε, θα βρούμε την ευκαιρία να τα αναλύσουμε παρακάτω.

Ρόι Τάρπλεϊ

Τζέι Τζέι Άντερσον

H πρώτη σεζόν του Άρη χωρίς τον Νίκο Γκάλη, θα αποτελούσε μία μεταβατική χρονιά. Βέβαια η διοίκηση του Άρη φρόντισε να πραγματοποιήσει κάποιες σπουδαίες μεταγραφικές κινήσεις όπως του Ρόι Τάρπλεϊ και του Τζέι Τζέι Άντερσον. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης προσπάθησε να προσαρμοστεί στις νέες καταστάσεις. Στο πρωτάθλημα ο Άρης κατετάγη πέμπτος, μένοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μακριά από το πρωτάθλημα ενώ στο κύπελλο έφτασε μέχρι τον τελικό όπου ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με σκορ 96-89. Όμως αυτή η χρονιά έμελλε να είναι καθοριστική όσον αφορά τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Άρης έφτασε μέχρι το τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων επικρατώντας της Εφές Πίλσεν με σκορ 50-48. Έτσι ο «Αυτοκράτορας» κατέκτησε το τίτλο που αποτελούσε απωθημένο όλα αυτά τα χρόνια.

Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Ακολούθησαν τρία άγονα χρόνια από άποψη τίτλων αλλά και η απόδοση της ομάδας δεν ήταν η ανάλογη. Ο Άρης περιφερόταν μεταξύ πέμπτης και έβδομης θέσης ενώ και στην Ευρώπη η απόδοσή του δεν ήταν η αναμενόμενη. Μοναδική εξαίρεση αποτελούσε η πορεία μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Κόρατς όπου όμως οι «κίτρινοι» αποκλείστηκαν από την Ολίμπια Λουμπλιάνας.

Τα πρώτα οικονομικά προβλήματα (1997-2002)

Τα ανεπιτυχή αποτελέσματα, όπως είναι φυσιολογικό, επηρέασαν όχι μόνο το κόσμο αλλά και τους διοικούντες της ομάδας. Έτσι αποφασίστηκε από τη διοίκηση να γίνει μεγάλη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου προκειμένου να επιστρέψει ο Άρης εκεί που πραγματικά αξίζει. Μάλιστα, τα αποτελέσματα φάνηκαν από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο Άρης κάνοντας ολοκληρωτική ανατροπή κατάφερε να κατακτήσει για δεύτερη φορά στην ιστορία του Ευρωπαϊκό τρόπαιο και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Αν και βρέθηκε στον τελικό με την άπειρη Τόφας, η ήττα του στο πρώτο τελικό με σκορ 66-77 μέσα στο Αλεξάνδρειο τον έφερε με την πλάτη στο τοίχο. Στο δεύτερο τελικό όμως o Άρης έκανε την ανατροπή και με σκορ 70-88 υπερκάλυψε την διαφορά του πρώτου αγώνα και κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς για την αγωνιστική περίοδο 1996-1997. Αντίθετα στο πρωτάθλημα παρά τις 17 νίκες περιορίστηκε στην έκτη θέση.

Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ

Τα οικονομικά προβλήματα είχαν κάνει για τα καλά την εμφάνιση τους. Ο Άρης εν μέσω αυτών των προβλημάτων κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος (71-68 την ΑΕΚ) αλλά η σεζόν αυτή έχει μείνει στην ιστορία για άλλο λόγο. Ο Άρης ολοκλήρωσε την χρονιά με μόλις 6 παίκτες στο ρόστερ του καθώς οι οφειλές σε παίκτες ήταν μεγάλες, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να αποχωρήσουν.

Αναμφίβολα, όταν μία ομάδα αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα είναι ακατόρθωτο να σταθεί στα πόδια της. Το μόνο που μπορεί να σε κρατήσει πραγματικά είναι η ίδια σου η ιστορία. Κατά την ταπεινή μας άποψη όποτε ο Άρης βρισκόταν απέναντι σε δύσκολες στιγμές, η ιστορία, τα επιτεύγματα και το όνομα του τον κρατούν ψηλά. Οι επόμενες χρονιές για τον Άρη (1999-2002) μπορούν να χαρακτηριστούν απλώς τραγικές. Όχι μόνο από άποψη αποτελεσμάτων αλλά και ψυχολογίας. Το 1999 δύο παίκτες του Άρη (Αγγελίδης, Μιούρσεπ) βρέθηκαν θετικοί σε έλεγχο ντόπινγκ ενώ το 2000 οι «κίτρινοι» βρέθηκαν μία ανάσα από τον υποβιβασμό. Το 2002 ο Άρης κατέλαβε την δέκατη θέση στο πρωτάθλημα σε μία ειδική χρονιά καθώς την διοίκηση της ομάδας είχε αναλάβει μία ειδική επιτροπή των οργανωμένων οπαδών του συλλόγου «Super 3».

Ζάρκο Πάσπαλιε

Προσπάθειες Ανάκαμψης (2003-2006)

Το αν ο Άρης ήταν μία από τις κορυφαίες ομάδες εκείνης της εποχής το είχε αποδείξει ποικιλοτρόπως. Όμως το να καταφέρει σε αυτή τη δύσκολη καμπή της ιστορίας του να σταθεί και πάλι στα πόδια του ήταν κάτι πραγματικά δύσκολο. Κάτι που μπορούν να καταφέρουν μόνο οι μεγάλες ομάδες. Ο Άρης τα κατάφερε. Μετά από τουλάχιστον πέντε χρόνια οικονομικών και άλλων προβλημάτων, ο Άρης επέστρεψε και το έκανε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Τη σεζόν 2002-2003 κατέκτησε το τρίτο Ευρωπαϊκό του τίτλο αφού στο τελικό του Αλεξανδρείου επιβλήθηκε της Πρόκομ με σκορ 84-83 για τη διοργάνωση του EuroCup. Στο πρωτάθλημα θα καταλάβει την πέμπτη θέση αλλά η ομάδα τόσο διοικητικά όσο και αγωνιστικά έδειχνε έτοιμη για μια νέα αρχή.

Τις επόμενες δύο σεζόν (2003-2005) θα συμμετάσχει στους τελικούς του κυπέλλου Ελλάδος. Την πρώτη σεζόν θα κατακτήσει το τρόπαιο (73-70 τον Ολυμπιακό) αλλά την δεύτερη φορά υπέκυψε στην ανωτερότητα του Παναθηναϊκού. Στο πρωτάθλημα τερμάτισε και τις δύο σεζόν στην τρίτη θέση, την οποία έχασαν μέσω της διαδικασίας των play-off. Κάτι τέτοιο φυσικά του στέρησε τη συμμετοχή στη Euroleague.

Νέστορας Κόμματος

Τη σεζόν 2005-2006 ο Άρης με μειονέκτημα έδρας κατάφερε να εξασφαλίσει την πολυπόθητη εδώ και πολλά χρόνια τρίτη θέση. Έτσι μετά από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια θα συμμετείχε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση (Euroleague). Ακόμα εκείνη την σεζόν έφτασε μέχρι το τελικό του EuroCup αλλά με σκορ 73-60 ηττήθηκε από την Ντιναμό Μόσχας. Είχε όμως όλα τα φόντα να πραγματοποιήσει μία σεβαστή πορεία στην Euroleague.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ