Ο Αυτοκράτορας Του Ελληνικού Μπάσκετ: Ιστορία Γραμμένη Με Χρυσά Γράμματα (part 2)

Το δεύτερο μέρος του μεγάλου αφιερώματος αναφέρεται στις δόξες που γνώρισε ο Άρης. Έχοντας στο ρόστερ του τους Γκάλη-Γιαννάκη και πραγματικό μαέστρο τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο Άρης έφτασε στο απόγειο της δόξας του. Μοναδικό «αγκάθι» η μη κατάκτηση ενός Ευρωπαϊκού τροπαίου. Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος κλείνει με την αποχώρηση του Νίκου Γκάλη και το τέλος μιας χρυσής εποχής.

Νίκος Γκάλης

Η Έλευση Του Παίκτη Που Άλλαξε Τα Πάντα (1980-1982)

Το καλοκαίρι του 1979 πραγματοποιείται η μεταγραφή που έμελλε να αλλάξει την ιστορία τόσο του Ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου μπάσκετ. Φυσικά και αναφερόμαστε στο θρύλο Νίκο Γκάλη. Μπορεί να τον πολιορκούσαν τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Ολυμπιακός, όμως το πρωτάθλημα της προηγούμενης σεζόν που κατέκτησαν οι κίτρινοι, έδρασε καταλυτικά προκειμένου ο Γκάλης να πάρει το αεροπλάνο για την Θεσσαλονίκη. Το πρωτάθλημα εκείνης της περιόδου (1979-1980) διοργανώθηκε για πρώτη φορά με τις ομάδες χωρισμένες σε δύο ομίλους, του Βορρά και του Νότου, όπου οκτώ ομάδες θα διεκδικούσαν το πρωτάθλημα ενώ οι υπόλοιπες έξι θα μάχονταν για την παραμονή. Με τον Γκάλη να κάνει ντεμπούτο στη νίκη απέναντι στον Ηρακλή με σκορ 79-78, πετυχαίνοντας μάλιστα 30 πόντους, ο Άρης τερμάτισε πρώτος στον όμιλο του Βορρά. Στην τελική φάση με απολογισμό 8-6 ο Άρης εν τέλει έλαβε τη τρίτη θέση. Εκείνη τη χρονιά κατέγραψε και την παρθενική του συμμετοχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, βρισκόμενος στον ίδιο όμιλο με την Εφές Πίλσεν, τη Δυναμό Βουκουρεστίου και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Με απολογισμό 3-3 δεν κατάφερε να προκριθεί στην επόμενη φάση της διοργάνωσης.

Η σεζόν 1980-1981 θα βρει στο πάγκο του Άρη τον ανερχόμενο προπονητή Ντούσαν Ίβκοβιτς. Σε μία αρκετά δύσκολη χρονιά που ξεκίνησε με την αποχώρηση του Βαγγέλη Αλεξανδρή και την αποχή του Χάρη Παπαγεωργίου, ο Άρης δημιουργώντας ένα άκρως νεανικό σύνολο με μπροστάρη τον Νίκο Γκάλη, τερμάτισε στη τρίτη θέση το πρωταθλήματος. Όμως οι βάσεις είχαν μπει για τη συνέχεια η οποία θα ακολουθούσε. Μάλιστα τη παρούσα χρονιά με σύνολο 1143 πόντους ο Γκάλης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.

Ντούσαν Ίβκοβιτς

Κάπως έτσι φτάνουμε στο πρωτάθλημα του 1982. Το πέρας του πρώτου μισού της διοργάνωσης βρήκε τον Άρη στη πρώτη θέση, έχοντας μάλιστα και δύο βαθμούς απόσταση από το δεύτερο Παναθηναϊκό. Η εντός έδρας ήττα όμως από τον Ολυμπιακό, οι ήττες από τους ΠΑΟΚ και Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας, σε συνδυασμό κα με το αήττητο σερί του Παναθηναϊκού στο δεύτερο γύρο, έφεραν τελικά τον Άρη στη δεύτερη θέση της κατάταξης.

Γκάλης – Γιαννάκης Και Το Ταξίδι Ξεκινά (1983-1987)

Η προηγούμενη χρονιά έδειξε πως οι κίτρινοι είναι έτοιμοι για τη μεγάλη επιστροφή. Η έλευση μάλιστα του Γιάννη Ιωαννίδη έδειξε πως ο στόχος της ομάδας είναι η επιστροφή στη κορυφή της Ελλάδος. Με κυρίαρχο το Γκάλη (πρώτος σκόρερ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά) και τον Ιωαννίδη σε ρόλο ενορχηστρωτή, ο Άρης εκπλήρωσε το στόχο του που ήταν η κατάκτηση του 3^ου πρωταθλήματος Ελλάδος. Μάλιστα στα αξιομνημόνευτα της εκπληκτικής, αυτής, χρονιάς ήταν η πορεία στο Κύπελλο Κόρατς, όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με την ισραηλινή Χάποελ Αφουλά. Παρά την εκτός έδρας ήττα με διαφορά 26 πόντων, ο «Αυτοκράτορας» νίκησε στη Θεσσαλονίκη με σκορ 93-66 (27 πόντοι διαφορά) ανατρέποντας έτσι το σκορ του πρώτου αγώνα. Στο δεύτερο γύρο αποκλείστηκε από την ιταλική Ρόμα.

Ο «Ξανθός» παρέμεινε στην άκρη του πάγκου και την επόμενη σεζόν (1983-1984). Ωστόσο στο τέλος δεν κατάφερε να επαναλάβει τη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η πορεία των κιτρίνων στο πρωτάθλημα ήταν πάρα πολύ καλή και με απολογισμό 24-2 ισοβάθμησαν στη πρώτη θέση με τον Παναθηναϊκό. Έτσι ορίστηκε ένας επιπλέον αγώνας με έδρα την Κέρκυρα όπου θα καθόριζε και τον πρωταθλητή. Παρά την υπερπροσπάθεια του Νίκου Γκάλη (39 πόντοι) ο Άρης ηττήθηκε από τους πράσινους με σκορ 80-76. Άσχημη κατάληξη αλλά άκρως δίκαιη επικράτηση του Παναθηναϊκού. Στο Κύπελλο Ελλάδος κατάφερε να φτάσει μέχρι το τελικό της διοργάνωσης που διεξήχθη στο Αλεξάνδρειο όμως ηττήθηκε από τον αιώνιο αντίπαλο ΠΑΟΚ με σκορ 74-70. Επιπλέον, εκείνη τη περίοδο συμμετείχε και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Κατάφερε να αποκλείσει την ΑΕΛ Λεμεσού και τη γερμανική Γκέτινγκεν. Έτσι, φτάνοντας στο τρίτο γύρο της διοργάνωσης βρέθηκε αντιμέτωπος με την Μακάμπι Τελ Αβίβ. Στο πρώτο μεταξύ τους ματς στη Θεσσαλονίκη, οι κίτρινοι ηττήθηκαν από τη Μακάμπι με σκορ 62-68. Όμως στο Ισραήλ η ομάδα κατάφερε να πετύχει μία τεραστίων διαστάσεων νίκη με σκορ 75-76. Μπορεί να μην κατάφερε να ανατρέψει το εις βάρος της σκορ όμως η νίκη που πέτυχε ήταν άκρως σημαντική από ψυχολογικής άποψης καθώς η εντός έδρας ήττα της Μακάμπι ήταν η μόλις δεύτερη από το 1977 και μετά.

Παναγιώτης Γιαννάκης

Το καλοκαίρι του 1984, ο Άρης κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή του Παναγιώτη Γιαννάκη που τότε αγωνιζόταν στον Ιωνικό Νίκαιας. Μαζί με το Γκάλη συνέθεσαν ένα από τα κορυφαία δίδυμα της Ευρώπης και ήταν αυτοί που οδήγησαν τον Άρη στην κατάκτηση 7 συνεχόμενων πρωταθλημάτων (5 ντάμπλ) και την Ευρωπαϊκή καταξίωση. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Τη πρώτη τους σεζόν κατάκτησαν εύκολα το πρωτάθλημα με το απίστευτο ρεκόρ 25-1. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Στις 9 Μαΐου του 1985 ο Άρης επικράτησε με σκορ 86-70 του Παναθηναϊκού κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδος για πρώτη φορά στην ιστορία του. Πρωταγωνιστές του τελικού ήταν φυσικά οι Γκάλης-Γιαννάκης που πέτυχαν 33 και 37 πόντους αντίστοιχα. Το ρόστερ του τελικού αποτελούνταν από τους;

Παναγιώτης Γιαννάκης 37, Νίκος Γκάλης 33, Νίκος Φιλίππου 8, Δημήτρης Κοκολάκης 6, Μιχάλης Ρωμανίδης 2

Άκρως πετυχημένη ήταν και η πορεία των κιτρίνων στο Κύπελο Κόρατς. Αρχικά τερμάτισε πρώτος στο όμιλο, όπου συμμετείχαν οι Κάχα Μαδρίτης, Λε Μαν και Λιβόρνο. Στις επόμενες φάσεις απέκλεισε την βουλγαρική Λέφσκι Σόφιας και τη γιουγκοσλαβική Ζαντάρ, φτάνοντας έτσι στο ημιτελικό όπου όμως δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη δύναμη της Βαρέζε και κάπως έτσι ήρθε ο αποκλεισμός.

Ο Άρης χρόνο με το χρόνο γινόταν όλο και πιο δυνατός, εντός και εκτός συνόρων. Ιδιαίτερα στο Ελληνικό πρωτάθλημα έδειχνε σαν να μην έχει αντίπαλο. Έτσι το 1985-1986 θα φτάσει στη κατάκτηση του πέμπτου πρωταθλήματος της ιστορίας του, έχοντας πρωταγωνιστή φυσικά το Νίκο Γκάλη που για έκτη συνεχόμενη χρονιά αναδείχθηκε πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης με απολογισμό 912 πόντους σε 23 αγώνες. Η διαφορά δυναμικότητας του «Αυτοκράτορα» από τις υπόλοιπες ομάδες αυξανόταν με ραγδαίους ρυθμούς. Αυτό αποδεικνύεται από το παρόν πρωτάθλημα όπου ο Άρης το κατέκτησε αήττητος σε σύνολο 23 αγώνων. Σημαντική πληροφορία επίσης είναι πως στους 16 από τους 26 αγώνες ο Άρης πέτυχε πάνω από 100 πόντους. Στο Κύπελλο Ελλάδος, θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά όπου όμως θα αποκλειστεί από τον Παναθηναϊκό με σκορ 87-84 και θα απωλέσει τα σκήπτρα του στη συγκεκριμένη διοργάνωση.

Η σεζόν 1986-1987 ξεκίνησε με μία σημαντική αλλαγή που ήταν η καθιέρωση του συστήματος των play-off. Οι αλλαγές αυτές δεν επηρέασαν τον Άρη που τερμάτισε πρώτος και αήττητος στη κανονική περίοδο. Απέκλεισε κατά σειρά τον Ηλυσιακό και τον Παναθηναϊκό, σε προημιτελικό και ημιτελικό αντίστοιχα, ενώ στο τελικό πέτυχε τη μία νίκη που χρειαζόταν απέναντι στον Πανιώνιο με σκορ 129-81 και κέρδισε ξανά το τίτλο του πρωταθλητή. Το πρωτάθλημα όμως δεν ήταν ο μοναδικό στόχος. Οι παίκτες του Άρη ήθελαν να επαναφέρουν το τρόπαιο του Κυπέλλου στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα δεν αφήσαν κανένα απολύτως περιθώριο στο Πανελλήνιο τον όποιο και εξόντωσαν με σκορ 110-70. Πρωταγωνιστής ήταν για άλλη μία φορά ο Νίκος «Γκάνγκστερ» Γκάλης που σημείωσε 52 πόντους στο τελικό. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη αποκλείστηκε στο δεύτερο γύρο της διοργάνωσης από την ιταλική Τρέισερ Μιλάνο. Ο αποκλεισμός αυτός ήρθε ενώ είχε προηγηθεί η νίκη του Άρη μέσα στη Θεσσαλονίκη και με διαφορά μάλιστα 31 πόντων (98-67). Τη διαφορά όμως αυτή δεν μπόρεσε να την υπερασπιστεί καθώς στον επαναληπτικό της Ιταλίας ηττήθηκε με μία διαφορά της τάξεως των 34 πόντων, που τον οδήγησε έτσι στον αποκλεισμό.

Το Ευρωπαϊκό Τρόπαιο, Μοναδική «Αποτυχία» (1988-1992)

Το 1998 ο Γιάννης Ιωαννίδης παρουσίασε ίσως το πληρέστερο ρόστερ που διέθετε ο Άρης. Με τους Γκάλη-Γιαννάκη ξανά σε ρόλο πρωταγωνιστή, αλλά και τους Σλόμπονταν (Λευτέρη) Σούμποτιτς, Γκρεγκ Γουίλτζερ, Μιχάλη Ρωμανίδη, Νίκο Φιλίππου κ.α. σε δευτερεύοντα ρόλο, οι κίτρινοι πραγματοποίησαν μία εξαιρετική χρονιά. Στο πρωτάθλημα συνέχιζε να βρίσκεται πάντα ένα επίπεδο πάνω από τους υπόλοιπες ομάδες και στο τελικό της 27^ης Απριλίου του 1988 κέρδισε τον ΠΑΟΚ με σκορ 100-85 κατακτώντας για άλλη μία φορά το πρωτάθλημα, συνεχίζοντας να γράφει ιστορία. Στο Κύπελλο Ελλάδος νίκησε την ΑΕΚ στο τελικό με σκορ 84-71, πετυχαίνοντας το νταμπλ και μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο την Αυτοκρατορία του εντός συνόρων. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά θα πετύχει και τη πρώτη μεγάλη Ευρωπαϊκή του διάκριση. Μετά από μία εκπληκτική πορεία στη κανονική διάρκεια, έφθασε μέχρι το Final-Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με τόπο διεξαγωγής τη Γάνδη του Βελγίου. Φυσικά σε αυτή τη προσπάθεια δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι «Αρειανοί» οι οποίοι με την παρουσία τους (περίπου 7.000) έδωσαν διαφορετικό τόνο στη διοργάνωση.  Στα αγωνιστικά ο ημιτελικός τον έφερε αντιμέτωπο με την Ιταλική Τρέισερ Μιλάνο και παρά τη κυριαρχία του σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης, στο τέλος ηττήθηκε με σκορ 87-82. Το ρόστερ του ημιτελικού απαρτιζόταν από τους:

Νίκος Γκάλης 28, Λευτέρης Σούμποτιτς 23, Παναγιώτης Γιαννάκης 15, Νίκος Φιλίππου 8, Γκρεγκ Γουίλτζερ 6, Βασίλης Λυπηρίδης 2

Στο μικρό τελικό δεν κατάφερε να νικήσει την Παρτίζαν Βελιγραδίου (105-93) και εν τέλει περιορίσθηκε στην 4^η θέση.

Γκρεγκ Γουίλτζερ

Η προηγούμενη σεζόν, μπορεί να ήταν άκρως πετυχημένη από άποψη τίτλων και Ευρωπαϊκής πορείας, όμως ο αποκλεισμός στον ημιτελικό τη διοργάνωσης άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Γι’ αυτό το λόγο στόχος πλέον του κίτρινου οργανισμού ήταν να παρουσιαστεί ένας ακόμα πιο δυνατός Άρης. Η γνωστή και σίγουρη συνταγή με τον Ιωαννίδη να συνεχίζει στον πάγκο του Άρη για 7^η συνεχόμενη χρονιά δεν αλλάζει, η αγωνιστική φιλοσοφία και το ρόστερ παραμένουν ως έχει και η μόνη προσθήκη είναι αυτή του Μάνθου Κατσούλη που έκανε το δύσκολο δρομολόγιο της μετακίνησης από τον ΠΑΟΚ στον Άρη. Ο «Αυτοκράτορας» συνέχιζε με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό στο πρωτάθλημα όπου για άλλη μία φορά κατέκτησε τη πρώτη θέση της κανονικής περιόδου. Το αξιοσημείωτο ήταν πως ο Άρης ηττήθηκε στο πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ με σκορ 78-81, μετά από 91 συνεχόμενες νίκες. Φυσικά μιλάμε για ένα νούμερο αρκετά μεγάλο που δείχνει το επίπεδο και την αξία του Άρη εκείνης της περιόδου. Για να γίνουμε ακόμα περισσότερο κατατοπιστικοί, από τη σεζόν 1984-1985 μέχρι και τη σεζόν που αναφερόμαστε τώρα (1988-1989) σε σύνολο 140 αγώνων (116 αγώνες πρωταθλήματος, 24 αγώνες κυπέλλου) ο Άρης μετρούσε 136 νίκες και μόλις 4 ήττες. Φυσικά η ήττα αυτή δεν τον εμπόδισε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα από τον καθένα. Να φτάσει  δηλαδή στην κατάκτηση 5^ου συνεχόμενου πρωταθλήματος και 8^ου στην ιστορία του. Στον θεσμό του κυπέλλου Ελλάδος έφτασε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο τελικό όπου κονταροχτυπήθηκε με τον ΠΑΟΚ. Τελικός νικητής με σκορ 91-86 ήταν ο Άρης φτάνοντας έτσι στη κατάκτηση του 4^ου τροπαίου και 4^ου νταμπλ της ιστορίας του. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών έφτασε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Final-Four του Μονάχου και φάνταζε ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Έχοντας στο πλευρό του 8.000 Έλληνες, ο ημιτελικός της διοργάνωσης απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ αποτελούσε το τελευταίο βήμα πριν από τη πρόκριση στο τελικό. Το παιχνίδι ως προς την εξέλιξή του, ήταν κομμένο και ραμμένο στα μετρά του Άρη και η έναρξη της τέταρτης περιόδου τον βρήκε προηγούμενο με 6 πόντους. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα, μέχρι τη στιγμή που μετατράπηκε σε αρνητικό παράγοντα του αγώνα. Ένα επεισόδιο με τον Μαγκί αποσυντόνισε τελείως την ομάδα της Θεσσαλονίκης, έκανε έξι ολόκληρα λεπτά να σκοράρει και ως φυσικό επακόλουθο ήταν η ήττα με 99-86. Έτσι συμμετείχε ξανά στο μικρό τελικό απέναντι στη Μπαρτσελόνα την οποία και νίκησε με 88-71 τερματίζοντας τρίτος.

Λευτέρης Σούμποτιτς

Παρά τις δύο συνεχόμενες απογοητεύσεις στην Ευρώπη, ο Άρης δεν έχασε ποτέ την επαφή του με τα εγχώρια τρόπαια. Μάλιστα, για 4^η συνεχόμενη χρονιά θα κατακτήσει το νταμπλ της περιόδου 1989-1990. Αρχικά, στο πρωτάθλημα με απολογισμό 19-3 κατέλαβε την δεύτερη θέση της κανονικής περιόδου, εξασφαλίζοντας έτσι τη συμμετοχή του στα play-off. Σε ένα μίνι πρωτάθλημα με τη συμμετοχή των κιτρίνων, του ΠΑΟΚ, του Πανιωνίου και του Ηρακλή, σε μία σειρά έξι αγώνων, ο Άρης θα κατακτήσει το 6^ο συνεχόμενο πρωτάθλημα (9^ο συνολικά) αφού με 5 νίκες και μόλις μία ήττα δεν άφησε κανένα περιθώριο διεκδίκησης στις υπόλοιπες ομάδες. Η συμμετοχή του στο Κύπελλο Ελλάδος ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρη καθώς ο Άρης έφτασε ξανά στο τελικό της διοργάνωσης. Στο τελικό που διοργανώθηκε στις 21 Μαΐου 1990 με έδρα το Στάδιο Ειρήνης και Φίλιας, ο Άρης αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ σε ένα κλασσικό ντέρμπι όπως έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια. Με τελικό σκορ 75-62 ο «Αυτοκράτορας» πρόσθεσε άλλο έναν τίτλο στη φαρέτρα του. Μάλιστα ο τελικός αυτός έμελλε να είναι και ο τελευταίος του Γιάννη Ιωαννίδη ως προπονητή των κιτρίνων. Όσον αφορά το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η τέταρτη θέση στη φάση των ομίλων του έδωσε το εισιτήριο για το τρίτο συνεχόμενο Final-Four με έδρα τη Σαραγόσα. Στον ημιτελικό η εμφάνιση της Μπαρτσελόνα δεν άφησε πολλά περιθώρια αντίδρασης στην Ελληνική ομάδα και έτσι ήρθε η ήττα με σκορ 104-83. Στο τελικό της παρηγοριάς ο Άρης δεν τα κατάφερε ούτε απέναντι στη γαλλική Λιμόζ από την οποία και ηττήθηκε με σκορ 103-91 και περιορίστηκε ξανά στη τέταρτη θέση.

Μπραντ Σέλερς

Αναμφισβήτητα η φυγή Ιωαννίδη, ενός προπονητή που είχε συνδέσει το όνομά του με τις επιτυχίες και τους τίτλους του Άρη όλα αυτά τα χρόνια, σίγουρα επηρέασε την ομάδα. Το τιμόνι της ομάδας ανέλαβε ο Λάζαρο Λέσιτς και ο Μιχάλης Κυρίτσης. Σε μία από τις πιο συγκλονιστικές σειρές των play-off ο Άρης θα κατακτήσει το 10^ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Στο τρίτο παιχνίδι της σειράς και ενώ το σκορ των νικών ήταν στο 2-2 (ο Άρης είχε μεταφέρει δύο νίκες από τη κανονική διάρκεια και στα δύο πρώτα παιχνίδια των τελικών είχε επικρατήσει ο ΠΑΟΚ) ο Δικέφαλος του Βορρά βρισκόταν μπροστά στο σκορ με 81-85 και ενώ απέμεναν 20 δευτερόλεπτα για το τέλος. Όμως πέντε συνεχόμενοι πόντοι του Παναγιώτη Γιαννάκη ανέτρεψαν το σκορ και έδωσαν τη νίκη στον «Αυτοκράτορα». Το σκηνικό αυτό επαναλήφθηκε και στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς όπου ο ΠΑΟΚ βρισκόταν ξανά μπροστά στο σκορ με 78-80. Το καλάθι και φάουλ όμως του Μπραντ Σέλερς σε νεκρό χρόνο και η εύστοχη βολή που ακολούθησε χάρισε στον Άρη το 10^ο πρωτάθλημα και την ευκαιρία να πανηγυρίσει ξανά. Αντίθετα με το πρωτάθλημα, τόσο στο Κύπελλο Ελλάδος όσο και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ο Άρης δεν σημείωσε ανάλογη πορεία σε σχέση με τα προηγούμενα έτη. Στο μεν Κύπελλο Ελλάδος αποκλείστηκε στο προημιτελικό της διοργάνωσης από την ΑΕΚ χωρίς να μπορέσει να διεκδικήσει το τρόπαιο που κατείχε από το 1986. Στο δε Κύπελλο Πρωταθλητριών παρά τις υπερπροσπάθειες των Γκάλη και Γιαννάκη η ήττα από την Σκαβολίνι Πέζαρο με 93-89 ήταν αυτή που στοίχισε τη πρόκριση στο τέταρτο συνεχόμενο Final-Four.

Μιχάλης Μισούνοφ

Η φυγή του Γιάννη Ιωαννίδη μπορεί να μην έγινε τόσο ορατή την πρώτη σεζόν, καθώς το πρωτάθλημα Ελλάδος την υποσκίασε. Όμως η σεζόν 1991-1992 χαρακτηρίζεται κυρίως από την προπονητική ανισορροπία, με τον Άρη να αλλάζει μέσα στη σεζόν τέσσερις προπονητές (Τζόρτζ Φίσερ, Λάζαρο Λέσιτς, Μιχάλης Κυρίτσης, Μέμος Ιωάννου). Τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα είχαν κάνει την εμφάνισή τους και αρκετοί αθλητές έκαναν για ένα μεγάλο διάστημα αποχή από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Αν συνυπολογίσουμε πως η ηλικία των συγκεκριμένων αθλητών ήταν αρκετά προχωρημένη καταλαβαίνουμε πως ο Άρης περνούσε μία μεταβατική περίοδο. Έπρεπε να περάσουν επτά ολόκληρα χρόνια προκειμένου ο Άρης να χάσει το πρωτάθλημα Ελλάδος στο οποίο μονοπωλούσε όλα αυτά τα χρόνια. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδος απέναντι στην ΑΕΚ με σκορ 74-62, στο τελευταίο παιχνίδι του Νίκου Γκάλη με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Το ρόστερ του τελικού ήταν:

Νίκος Γκάλης 18, Μιχάλης Μισούνοφ 17, Παναγιώτης Γιαννάκης 14, Έντγκαρ Τζόουνς 9, Βασίλης Λυπηρίδης 7, Μίροσλαβ Πετσάρσκι 4, Λευτέρης Σούμποτιτς 3, Βαγγέλης Βουρτζούμης 2. Προπονητής ήταν ο Μέμος Ιωάννου, ο οποίος ήταν παράλληλα και αθλητής της ομάδας.

Με την αποχώρηση του Νίκου Γκάλη για τον Παναθηναϊκό, κλείνει ένας τεράστιος μπασκετικός κύκλος. Ο μεγάλος αυτός Έλληνας αθλητής κατάφερε να οδηγήσει ξανά τον Άρη στο δρόμο των επιτυχιών και των συνεχόμενων τροπαίων. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε κανένας άλλος αθλητής του Άρη δεν φόρεσε την φανέλα με το νούμερο 6, το οποίο αποσύρθηκε προς τιμήν του μεγαλύτερου καλαθοσφαιριστή όλων των εποχών. Η μοίρα τα έφερε έτσι που με τον Άρη δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Χωρίς να θέλουμε να κατακρίνουμε την επιλογή μετακίνησης του στον Παναθηναϊκό, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν (σε συνδυασμό με την εξέλιξη και το τρόπο διαχείρισής του στο Παναθηναϊκό) πως αν παρέμενε στον Άρη ίσως πραγματοποιούσε και αυτό το όνειρό του. Όμως όλα αυτά αποτελούν απλές εικασίες και μόνο…