Κόντρα στη Λέγια Βαρσοβίας ο Ατρόμητος δικαιολόγησε το όνομά του αλλά αυτό από μόνο του δε θα φτάσει για να πάρει την πρόκριση στο Περιστέρι.

O Ατρόμητος φανέρωσε το σκληροτράχηλο χαρακτήρα του στο πρώτο αγώνα για τα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ απέναντι στη Λέγκια Βαρσοβίας. Η λευκή ισοπαλία κατακτήθηκε με πολύ αίμα και ιδρώτα από τους παίκτες του Γιάννη Αναστασίου. Οι Περιστεριώτες φάνηκε από το πρώτο λεπτό του παιχνιδιού ότι παρατάχθηκαν στο γήπεδο με σκοπό αυτό το 0-0. Συγκεκριμένα, ο Ατρόμητος οργανώθηκε άριστα πίσω από την μπάλα περιμένοντας τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο. Το γεγονός ότι απέσπασε λευκή ισοπαλία απέναντι σε μία αντικειμενικά πολύ μέτρια ομάδα προκάλεσε τα γνωστά σχόλια περί ελληνικής ψυχής και μαχητικότητας.

Πράγματι οι 7 βασικοί Έλληνες που ξεκίνησαν το παιχνίδι έβγαλαν απίστευτη ένταση μέσα στο παιχνίδι τους παρασύροντας και τους ξένους, όπως ο Μάντσον. Κορυφαίους για τους φιλοξενούμενους ήταν ο Ρισβάνης, ο οποίος βγήκε πρώτος σε όλες τις διεκδικήσιμες μπαλιές. Ο Γούτας παρασύρθηκε από την ενέργεια του συμπαίκτη του κερδίζοντας όλες τις εναέριες μονομαχίες. Εξίσου συγκινητικός ήταν και ο Κατράνης, ο οποίος έβγαινε με πολύ δύναμη σε κάθε μονομαχία.

Η ελληνική ψυχή δεν αρκεί

Χαρακτηριστικό του δυναμισμού και τους πάθους των Περιστεριωτών ήταν οι 4 κίτρινες κάρτες. Ακόμα και ο Βέλλιος τιμωρήθηκε με αυτόν τον τρόπο, καθώς πάσχιζε να συμμετάσχει και αυτός στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας του. Από πλευράς αυτοθυσίας και αυταπάρνησης, λοιπόν, άλλο τίποτα για την ελληνική ομάδα.

Ωστόσο, επειδή στην Ελλάδα οφείλουμε να είμαστε πιο απαιτητικοί από τους εαυτούς μας οφείλουμε να αναφερθούμε στην άλλη πλευρά του νομίσματος. Ειδικότερα, όσο καλός ήταν ανασταλτικά ο Ατρόμητος τόσο ανύπαρκτος ήταν στο άλλο κομμάτι του παιχνιδιού. Οι αριθμοί αποκαλύπτουν τη επιθετική του γύμνια. Οι μόλις 3 τελικές έναντι 28 των γηπεδούχων και 34% κατοχή έναντι 66% αντίστοιχα μαρτυρούν την αδυναμία του Ατρόμητου να απειλήσει στη χθεσινή αναμέτρηση.

Χωρίς τη μπάλα δεν μπορείς να απειλήσεις

Αυτό, όμως, που πρέπει να προβληματίζει ακόμα περισσότερο τον Αναστασίου ήταν η ανικανότητα των παικτών να κρατήσουν τη μπάλα μετά την ανάκτησή της. Οι επιλογές των παικτών του ήταν εκνευριστικές ακόμα και για τους ουδέτερους. Ο Βέλλιος δε μπόρεσε ποτέ να παίξει με πλάτη καταστρέφοντας πολλές επιθέσεις της ομάδας του. Ο Ατρόμητος δε προλάβαινε να κάνει δεύτερη πάσα προτού βρεθεί ξανά σε θέση κυνηγού της μπάλας. Ως εκ τούτου, η Λέγκια δεν κινδύνευσε ποτέ, καθώς οι φιλοξενούμενοι αδυνατούσαν να εκδηλώσουν μία στοιχειώδη αντεπίθεση.

Παράλληλα, η κούραση επιβάρυνε τα πόδια των Περιστεριωτών. Έτσι, πηγαίναν σε καθυστερημένα μαρκαρίσματα και η Λέγκια έβρισκε στημένες φάσεις. Ευτυχώς για τον Ατρόμητο, όμως, οι αμέτρητες εκτελέσεις κόρνερ που κέρδισε η Λέγκια πρέπει να διδάσκονται σε σεμινάρια. Σεμινάρια προς αποφυγή, καθώς η έλλειψη ποικιλίας στα χτυπήματα των Πολωνών αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί των Περιστεριωτών. Το ίδιο, βέβαια, δεν ισχύει και για τις εκτελέσεις φάουλ. Έτσι, προέκυψαν τα δύο δοκάρια των γηπεδούχων.

Στη ρεβάνς του Περιστερίου, η ομάδα του Αναστασίου δεν μπορεί να παραταχθεί με την ίδια φιλοσοφία. Όσο και αν μην τρομάζει επιθετικά η Λέγκια, αν κερδίσει ξανά τόσα στημένα, τότε θα αρκεί μία καραμπόλα για να πάρει ευρύ προβάδισμα πρόκρισης. Γι΄αυτό το λόγο, ο Ατρόμητος θα πρέπει να δουλέψει στο τρανζίσιον παιχνίδι από την άμυνα στην επίθεση. Με την τοποθέτηση ενός γρήγορου φορ και άμεσο παιχνίδι μετά την ανάκτηση της μπάλας, τότε μπορεί να έρθει το γκολ. Διαφορετικά, οι Περιστεριώτες είναι καταδικασμένοι να βρίσκονται στην άχαρη θέση να παλεύουν να στείλουν το παιχνίδι στα πέναλτι χωρίς να δεχτούν γκολ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ